دانلود مقاله زمين و نگاه تكنولوژيك

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 16 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏زمين‏ ‏و‏ ‏نگاه‏ ‏تكنولوژيك
‏بحران‏ ‏محيط‏ ‏زيست‏ ‏كه‏ ‏حاصل‏ ‏تسلط‏ ‏و‏ ‏تصرف‏ ‏علم‏ ‏و‏ ‏تكنولوژي‏ ‏غربي‏ ‏بر‏ ‏سرزمين‏ ‏و‏ ‏زندگي‏ ‏انسان‏‌‏ها‏‌‏ست،‏ ‏از‏ ‏نگران‏ ‏كننده‏‌‏ترين‏ ‏محصولات‏ ‏توسعه‏ ‏اقتصادي‏ ‏و‏ ‏اجتماعي‏ ‏غربي‏ ‏است‏. ‏نويسنده‏ ‏معتقد‏ ‏است‏ ‏مشكلات‏ ‏و‏ ‏بحران‏‌‏هايي‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏طبيعت‏ ‏امروزي‏ ‏بوجود‏ ‏آمده‏ ‏است،‏ ‏معلول‏ ‏بهم‏ ‏خوردن‏ ‏همان‏ ‏رابطه‏ ‏انسان‏ ‏با‏ ‏خدا‏ ‏باشد،‏ ‏او‏ ‏همچنين‏ ‏در‏ ‏ادامه‏ ‏به‏ ‏عوارض‏ ‏و‏ ‏پيامدهاي‏ ‏اين‏ ‏بحرانها‏ ‏اشاره‏ ‏نموده‏ ‏است.
‏برخي‏ ‏غرب‏ ‏و‏ ‏الگوي‏ ‏توسعه‏ ‏اقتصادي‏ ‏و‏ ‏اجتماعي‏ ‏غربي‏ ‏را‏ ‏فقط‏ ‏از‏ ‏جنبه‏ ‏آموزه‏‌‏هاي‏ ‏اخلاقي‏ ‏به‏ ‏نقد‏ ‏مي‏‌‏كشند‏ ‏كه‏ ‏البته‏ ‏نقدي‏ ‏بسزا‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏خور‏ ‏است؛‏ ‏زيرا‏ ‏مفاسد‏ ‏اخلاقي،‏ ‏امروزه‏ ‏بيش‏ ‏از‏ ‏هر‏ ‏زمان‏ ‏ديگر،‏ ‏غرب‏ ‏پيشرفته‏ ‏در‏ ‏زمينه‏ ‏مسائل‏ ‏اقتصادي‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏سمت‏ ‏نابودي‏ ‏مطلق‏ ‏مي‏‌‏برد‏. ‏اما‏ ‏آيا‏ ‏غرب‏ ‏و‏ ‏الگوي‏ ‏توسعه‏ ‏غربي‏ ‏فقط‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏يك‏ ‏رهگذر‏ ‏با‏ ‏كاستي‏ ‏روبروست؟!
‏بحران‏ ‏محيط‏ ‏زيست‏ ‏كه‏ ‏حاصل‏ ‏تسلط‏ ‏و‏ ‏تصرف‏ ‏علم‏ ‏و‏ ‏تكنولوژي‏ ‏غربي‏ ‏بر‏ ‏سرزمين‏ ‏و‏ ‏زندگي‏ ‏انسان‏‌‏ها‏‌‏ست،‏ ‏از‏ ‏نگران‏ ‏كننده‏‌‏ترين‏ ‏محصولات‏ ‏توسعه‏ ‏اقتصادي‏ ‏و‏ ‏اجتماعي‏ ‏غربي‏ ‏است.
‏در‏ ‏اين‏ ‏مقاله‏ ‏به‏ ‏نظرياتي‏ ‏پرداخته‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏مي‏‌‏توان‏ ‏درس‏‌‏هايي‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏براي‏ ‏خروج‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏وضعيت‏ ‏آموخت.
‏غم‏ ‏نامه‏ ‏طبيعت؛
«‏امروز‏ ‏روز‏ ‏گرم،‏ ‏دم‏ ‏كرده‏ ‏و‏ ‏تيره‏ ‏است‏. ‏البته‏ ‏با‏ ‏روزهاي‏ ‏ديگر‏ ‏فرق‏ ‏چنداني‏ ‏ندارد‏. ‏يك‏ ‏بار‏ ‏مادرم‏ ‏به‏ ‏من‏ ‏گفت‏ ‏آسمان‏ ‏آبي‏ ‏است،‏ ‏اما‏ ‏آدم‏ ‏فقط‏ ‏بايد‏ ‏به‏ ‏چشم‏‌‏هاي‏ ‏خودش‏ ‏اطمينان‏ ‏كند‏. ‏من‏ ‏كه‏ ‏هميشه‏ ‏آسمان‏ ‏را‏ ‏زرد‏ ‏يا‏ ‏سياه‏ ‏ديده‏‌‏ام‏! ‏من‏ ‏اصلا‏ ‏همين‏ ‏رنگ‏‌‏ها‏ ‏را‏ ‏دوست‏ ‏دارم‏. ‏اين‏ ‏دو‏ ‏رنگ‏ ‏بيش‏ ‏از‏ ‏ساير‏ ‏رنگ‏‌‏ها‏ ‏مناسب‏ ‏آسمان‏ ‏است‏. ‏موزه‏‌‏ها‏ ‏مملو‏ ‏از‏ ‏پرنده‏‌‏هاي‏ ‏خشك‏ ‏شده‏ ‏است‏. ‏مردم‏ ‏مي‏‌‏گويند‏ ‏روزي‏ ‏روزگاري‏ ‏اين‏ ‏پرنده‏‌‏ها‏ ‏پرواز‏ ‏مي‏‌‏كرده‏‌‏اند‏ ‏اما‏ ‏من‏ ‏كه‏ ‏باورم‏ ‏نمي‏‌‏شود،‏ ‏به‏ ‏نظرم‏ ‏آنها‏ ‏مفلوك‏‌‏تر‏ ‏از‏ ‏آنند‏ ‏كه‏ ‏بتوانند‏ ‏در‏ ‏هوا‏ ‏پرواز‏ ‏كنند‏. ‏شايد‏ ‏خيلي‏ ‏آهسته‏ ‏پر‏ ‏و‏ ‏بالي‏ ‏مي‏‌‏زد‏‌‏ه‏‌‏اند‏ ‏اينها‏ ‏كه‏ ‏هواپيما‏ ‏نيستند‏. ‏راستي‏ ‏خاصيت‏ ‏اين‏ ‏موجودات‏ ‏چيست؟‏ ‏هواپيما‏ ‏هدف‏ ‏معيني‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏مي‏‌‏آورد،‏ ‏اما‏ ‏چه‏ ‏كسي‏ ‏به‏ ‏اين
‏ ‏موجودات‏ ‏احتياج‏ ‏دارد؟‏ ‏مادر‏ ‏بزرگم‏ ‏عاشق‏ ‏پرنده‏‌‏ها‏ ‏بود،‏ ‏به‏ ‏من‏ ‏مي‏‌‏گفت‏ ‏تو‏ ‏نمي‏‌‏داني‏ ‏چه‏ ‏چهچه‏‌‏اي‏ ‏مي‏‌‏زدند‏! ‏او‏ ‏گل‏‌‏ها‏ ‏را‏ ‏هم‏ ‏دوست‏ ‏داشت،‏ ‏اما‏ ‏من‏ ‏از‏ ‏بوي‏ ‏بنزينخوشم‏ ‏مي‏ ‏آيد‏ ‏،بوي‏ ‏خوش‏ ‏و‏ ‏تر‏ ‏و‏ ‏تازه‏ ‏بنزين‏. ‏از‏ ‏اينها‏ ‏گذشته،‏ ‏بنزين‏ ‏فايده‏‌‏ ‏دارد‏ ‏حركت‏ ‏زندگي‏ ‏با‏ ‏بنزين‏ ‏است‏»‏. ‏آنچه‏ ‏گذشت،‏ ‏انشايي‏ ‏بود‏ ‏كه‏ ‏يك‏ ‏دختر‏ ‏مدرسه‏‌‏اي‏ ‏از‏ ‏اهالي‏ «‏ساوت‏ ‏همتون‏»‏ ‏انگليس‏. ‏انشاء‏ ‏وي‏ ‏اگر‏ ‏چه‏ ‏با‏ ‏زباني‏ ‏ساده‏ ‏و‏ ‏كودكانه‏ ‏نوشته‏ ‏شده‏ ‏است،‏ ‏اما‏ ‏به‏ ‏نظر‏ ‏مي‏‌‏آيد‏ ‏به‏ ‏راحتي‏ ‏مي‏‌‏تواند‏ ‏همه‏ ‏آنچه‏ ‏را‏ ‏كه‏ «‏بحران‏‌‏هاي‏ ‏زيست‏ ‏محيطي‏ ‏مدرينته‏»‏ ‏مي‏‌‏ناميم،‏ ‏به‏ ‏تصوير‏ ‏كشد.
‏به‏ ‏راستي‏ ‏انسان‏ ‏قرن‏ ‏بيست‏‌‏ ‏و‏ ‏يكم،‏ ‏انسان‏ ‏حير‏‌‏ت‏‌‏زده‏‌‏اي‏ ‏است‏. ‏و‏ ‏او‏ ‏طبيعت‏ ‏را‏ – ‏كه‏ ‏خانه‏ ‏و‏ ‏ماواي‏ ‏اوست‏ – ‏در‏ ‏آستانه‏ ‏تحولات‏ ‏و‏ ‏تغييرات‏ ‏شگرف‏ ‏و‏ ‏عجيبي‏ ‏مي‏‌‏بيند‏. ‏پيش‏ ‏گويي‏‌‏هايي‏ ‏مراكز‏ ‏تحقيقاتي‏ ‏در‏ ‏مورد‏ ‏آينده‏ ‏مجهول‏ ‏و‏ ‏تاريك‏ ‏بشر‏ ‏مدرن‏ ‏زده‏ ‏امروز،‏ ‏بر‏ ‏اين‏ ‏حيراني‏ ‏مي‏‌‏افزايد‏. ‏نه‏ ‏مي‏‌‏تواند‏ ‏نسبت‏ ‏به‏ ‏آينده‏ ‏خود‏ ‏و‏ ‏نسل‏‌‏هاي‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏خود‏ ‏بي‏‌‏تفاوت‏ ‏باشد‏ ‏و‏ ‏نه‏ ‏مي‏‌‏تواند‏ ‏كه‏ ‏به‏ ‏وعده‏‌‏هاي‏ ‏كهنه‏ ‏صاحبان‏ ‏صنعت‏ ‏مدرن‏ ‏اعتماد‏ ‏كند‏. ‏اين‏ ‏حيراني‏ ‏فزاينده‏ ‏و‏ ‏بي‏‌‏درمان،‏ ‏آرامش‏ ‏بشر‏ ‏مدرن‏ ‏زده‏ ‏امروز‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏بين‏ ‏بين‏ ‏برده‏ ‏است‏. ‏او‏ ‏دنياي‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏با‏ ‏اضطرابي‏ ‏بي‏‌‏سابقه‏ ‏مي‏‌‏گذارند‏. ‏او‏ ‏خود‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏مخلوقات‏ ‏مصنوعي‏‌‏اش،‏ ‏سخت‏ ‏آزرده‏ ‏و‏ ‏ناراحت‏ ‏است‏. ‏و‏ ‏متاسفانه‏ ‏با‏ ‏علم‏ ‏به‏ ‏اينكه‏ ‏آنچه‏ ‏رخ‏ ‏مي‏‌‏دهد‏ ‏به‏ ‏ضرر‏ ‏اوست،‏ ‏ناچار‏ ‏است‏ ‏اعتراف‏ ‏كند‏ ‏كه‏ ‏ما‏ ‏ديگر‏ ‏قادر‏ ‏نيستيم‏ ‏رويدادها‏ ‏را‏ ‏تحت‏ ‏كنترل‏ ‏درآوريم‏. ‏اين‏ ‏انسان،‏ ‏محيط‏ ‏زيست‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏كلي‏ ‏از‏ ‏بين‏ ‏برده‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏مي‏‌‏داند‏ ‏كه‏ ‏اهميت‏ ‏محيط‏ ‏زيست‏ ‏به‏ ‏خاطر‏ ‏اهميت‏ ‏انسان‏ ‏است،‏ ‏زيرا‏ ‏بقاي‏ ‏انسان‏ ‏به‏ ‏وسيله‏‌‏اي‏ ‏بقاي‏ ‏ساير‏ ‏گونه‏‌‏هايي‏ ‏كه‏ ‏محيط‏ ‏زيست‏ ‏دامن‏ ‏رشد‏ ‏آنها‏ ‏است،‏ ‏مي‏‌‏باشد‏. ‏انسان‏ ‏قرن‏ ‏بيست‏ ‏و‏ ‏يكم،‏ ‏گاه‏ ‏با‏ ‏خود‏ ‏مي‏‌‏انديشد‏ ‏كه‏ ‏براي‏ ‏فراگير‏ ‏به‏ ‏آسمان‏‌‏ها‏ ‏و‏ ‏يا‏ ‏قعر‏ ‏درياها‏ ‏فرار‏ ‏كند‏. ‏اما‏ ‏لحظه‏‌‏اي‏ ‏نگذشته‏ ‏كه‏ ‏درمي‏‌‏يابد،‏ ‏فضولات‏ ‏دنياي‏ ‏صنعتي‏ ‏آنجا‏ ‏را‏ ‏نيز‏ ‏غير‏ ‏قابل‏ ‏اسكان‏ ‏كرده‏ ‏است‏. ‏و‏ ‏بدتر‏ ‏اينكه‏ ‏ظاهرا‏ ‏اين‏ ‏تنها‏ ‏كره‏ ‏زمين‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏پيوند‏ ‏بين‏ ‏اجزاي‏ ‏حياتي‏ ‏و‏ ‏غير‏ ‏حياتي‏ ‏آن‏ ‏ممكن‏ ‏است‏. ‏بيچاره‏! ‏وقتي‏ ‏درمي‏‌‏يابد‏ ‏كه‏ ‏تمام‏ ‏راه‏‌‌‏ها‏ ‏به‏ ‏رويش‏ ‏بسته‏ ‏شده‏ ‏است،‏ ‏با‏ ‏خشمي‏ ‏كه‏ ‏سراسر‏ ‏وجودش‏ ‏را‏ ‏گرفته‏ ‏است،‏ ‏فرياد‏ ‏مي‏‌‏زند،‏ ‏نفرين‏ ‏مي‏‌‏كند‏ ‏و‏ … ‏ديوانه‏ ‏مي‏‌‏شود‏ ‏و‏ ‏بانگ‏ ‏بر‏‌‏مي‏‌‏آورد‏ ‏كه‏ ‏اين‏ ‏تكنولوژي‏ ‏معاصر،‏ ‏با‏ ‏مكانيسم‏ ‏طبيعت‏ ‏ناسازگار‏ ‏است،‏ ‏چرا‏ ‏به‏ ‏خاطر‏ ‏حيات‏ ‏همه‏ ‏گونه‏‌‏هاي‏ ‏حياتي‏ ‏روي‏ ‏زمين‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏دست‏ ‏نمي‏‌‏كشد؟‏ ‏اما‏ ‏ظاهرا‏ ‏هيچ‏ ‏كاري‏ ‏نمي‏‌‏توان‏ ‏كرد‏. ‏زيرا‏ ‏براي‏ ‏بشريتي‏ ‏كه‏ ‏به‏ ‏خاطر‏ ‏جريان‏ ‏تجدد‏ ‏و‏ ‏مدرن‏ ‏شدن،‏ ‏تمام‏ ‏توجه‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏بيرون‏ ‏و‏ ‏خارج‏ ‏از‏ ‏وجود‏ ‏خويش‏ ‏معطوف‏ ‏داشته،‏ ‏چندان‏ ‏آسان‏ ‏نيست‏ ‏كه‏ ‏ببيند‏ ‏خرابكاري‏‌‏اي‏ ‏كه‏ ‏بر‏ ‏روي‏ ‏طبيعت‏ ‏و‏ ‏محيط‏ ‏زيست‏ ‏انجام‏ ‏داده‏ ‏در‏ ‏واقع‏ ‏نوعي‏ ‏برون‏ ‏هشتگي‏ ‏بينوايي‏ ‏حالت‏ ‏دروني‏ ‏نفس‏ ‏انسان‏‌‏هايي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏اعمال‏ ‏خود‏ ‏آنها‏ ‏موجب‏ ‏چنين‏ ‏بحران‏ ‏زيست‏ ‏محيطي‏ ‏شده‏ ‏است‏. ‏او،‏ ‏علت‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏همه‏ ‏چيز‏ ‏بجز‏ ‏خودش‏ ‏مي‏‌‏جويد‏! ‏به‏ ‏همين‏ ‏علت،‏ ‏از‏ ‏همه‏ ‏چيز‏ ‏فرار‏ ‏مي‏‌‏كند؛‏ ‏حتي‏ ‏از‏ ‏طبيعت‏. ‏در‏ ‏روزگار‏ ‏گذشته،‏ ‏انسان‏ ‏بايد‏ ‏از‏ ‏چنگ‏ ‏طبيعت‏ ‏نجات‏ ‏داده‏ ‏مي‏‌‏شد‏. ‏امروزه‏ ‏اين‏ ‏طبيعت‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏هر‏ ‏دو‏ ‏زمان‏ ‏جنگ‏ ‏و‏ ‏صلح‏ ‏بايد‏ ‏از‏ ‏دست‏ ‏انسان‏ ‏نجات‏ ‏داده‏ ‏شود‏. ‏در‏ ‏حقيقت،‏ ‏اين‏ ‏طبيعت‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏امروز‏ ‏از‏ ‏دست‏ ‏بشر‏ ‏مدرن‏ ‏زده‏ ‏فرار‏ ‏مي‏‌‏كند.
‏انسان‏ ‏جديد‏ ‏هبوط‏ ‏كرده‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏اين‏ ‏هبوط‏ ‏جديد،‏ ‏به‏ ‏قيمت‏ ‏كشف‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏دست‏ ‏آوردن‏ ‏سرزمين‏ ‏خيالي‏ ‏جديدي‏ ‏پر‏ ‏از‏ ‏غنايم‏ ‏آشكار،‏ ‏بهشت‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏دست‏ ‏داده‏ ‏است‏. ‏بشر‏ ‏براي‏ ‏كشف‏ ‏اين‏ ‏زمين‏ ‏مملو‏ ‏از‏ ‏واقعيات‏ ‏كه‏ ‏مي‏‌‏تواند‏ ‏آنها‏ ‏را‏ ‏بنابر‏ ‏ميل‏ ‏خويش‏ ‏مشاهده‏ ‏و‏ ‏دستكاري‏ ‏كند،‏ ‏بهشت‏ ‏جهاني‏ ‏نمادين‏ ‏و‏ ‏راز‏ ‏آلود‏ ‏و‏ ‏پر‏ ‏از‏ ‏معنا‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏دست‏ ‏داده‏ ‏است‏. ‏اما‏ ‏در‏ ‏اين‏ ‏نقش‏ ‏جديد‏ ‏به‏ ‏مثابه‏ «‏خداي‏ ‏روي‏ ‏زمين‏»‏ ‏كه‏ ‏بشر‏ ‏ديگر‏ ‏جلوه‏‌‏اي‏ ‏از‏ ‏نمونه‏ ‏اعلاي‏ ‏آسماني‏ ‏خويش‏ ‏نيست،‏ ‏انسان‏ ‏اگر‏ ‏نتواند‏ ‏چشم‏ ‏اندازي‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏بهشت‏ ‏گمشده‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏نو‏ ‏كسب‏ ‏كند،‏ ‏در‏ ‏خطر‏ ‏شوم‏ ‏نابود‏ ‏شدن‏ ‏توسط‏ ‏همين‏ ‏زميني‏ ‏كه‏ ‏ظاهرا‏ ‏بر‏ ‏آن‏ ‏سلطه‏ ‏و‏ ‏حاكميت‏ ‏كامل‏ ‏دارد‏ ‏مي‏‌‏باشد.
‏وعده‏‌‏ها؛