دانلود مقاله قهر و مدارا درحكومت علوى

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 60 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏قهر و مدارا درحكومت علوى
‏قهر و مدارا چه جايگاهى در سلوك اجتماعى و سياسى اميرالمؤمنين(ع) داشته است؟ اين ‏مقاله عهده دار پرداختن به وجهه اى از اقدامات آن حضرت(ع) مى باشد. چه پس از رحلت ‏پيامبر(ص) در مقام احقاق حق خويش، و چه در دوران خلفا و چه در هنگامه پذيرش حكومت و ‏روزگاران حاكميت خويش كه بخش اصلى بحث را شامل مى گردد.
‏اميرالمؤمنين(ع) در جايگاه احقاق حق خود
‏رسول خدا(ص) به عنوان پيامبر، پيشوا، رهبر و حاكم جامعه اسلامى، به طور طبيعى ‏دغدغه حكومت نوپايى را داشت كه در مدينه تشكيل داده بود و در اواخر عمر ايشان دايره ‏تسلط اين حكومت تقريباً همه شبه جزيره حجاز را در بر گرفته بود. با توجه به جهات ‏مختلفى كه اين مقال را حوصله پرداختن به آنها نيست، لازم بود جانشين رسول خدا و ‏حاكم جامعه اسلامى بعد از آن حضرت، از طرف خدا معين شود و واگذارى اين امر در آن ‏مقطع به انتخاب عمومى كار صحيحى نبود؛ از اين رو رسول خدا با اينكه در طول عمر خود ‏بخصوص در دوران مدينه به صورتهاى مختلف شايستگى منحصر به فرد امام على(ع) براى ‏امامت و حكومت را به جامعه اعلام كرده بود، با اين وجود بعد از بازگشت از حجة ‏الوداع در محل غدير خم، به امر خداوند متعال همه اهل قافله بزرگ همراه خويش را جمع
‏كرد و از آنان پرسيد كه:
«‏آيا من به شما از خودتان سزاوارتر نيستم و بهتر از شما ‏خير شما را نمى شناسم و نمى خواهم؟
‏همگى از سر صدق و راستى فرياد برآوردند: آرى، ‏چنين است اى رسول خدا.
‏آن گاه رسول خدا فرمود: پس آگاه باشيد هر كس من ولىّ و ‏سرپرست او بودم، اين علىّ سرپرست و ولىّ اوست …»[1]
‏و بعد از معرفى امام ‏على(ع) به مقام ولايت و سرپرستى جامعه اسلامى، از همه حاضران خواست با ايشان بيعت ‏كنند و همه كسانى كه در آن جمع بودند بدون استثنا، با امام بيعت كردند و عهد بستند ‏كه مطيع و گوش به فرمان و پيرو امام على(ع) باشند. با اين اقدام رسول خدا مسأله ‏جانشينى ديگر حل شده مى نمود و هيچ شبهه و ابهامى در آن وجود نداشت و به طور طبيعى ‏بايد امام على(ع) بعد از رسول خدا زمام امور را به دست مى گرفت.
‏با وفات رسول ‏خدا(ص) و قبل از اينكه بدن مباركشان غسل داده شود، كفن گردد و به خاك سپرده شود، در ‏حالى كه امام على(ع) اهل بيت و اصحاب باوفاى رسول خدا در مصيبت فراق محبوب خويش سر