دانلود مقاله در مورد خورشیدگرفتگی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 13 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏نگاه اجمالی
‏گرفتگی کامل ‏خورشید ‏را ‏باید یکی از منظره‌های زیبا و در عین حال ترسناک طبیعت دانست. تنها موقعی می‌توان ‏این پدیده را دید که عوامل زیادی با هم انطباق پیدا کنند. خورشید کره فروزان بسیار ‏بزرگی است با قطری در حدود 109برابر قطر زمین که در فاصله 150 میلیون کیلومتری زمین ‏واقع شده است. ‏ماه ‏فقط یک چهارم ‏اندازه زمین ‏را دارد. ولی 400 بار نزدیکتر ‏از خورشید به زمین است. البته بدیهی است که اجسام را از فاصله‌های دورتر کوچکتر ‏می‌بینیم. اختلاف فاصله‌های ماه و خورشید نیز سبب می‌شود تا اندازه‌هایشان باهم ‏برابری کنند. از اینرو آن دو در آسمان تقریبا به یک اندازه دیده می‌شوند.
‏تاریخچه
‏در طول تاریخ این پدیده همواره مورد توجه اقوام و ملل مختلف بوده ‏است. اغلب تمدنهای کهن خورشید گرفتگی را پدیده‌ای شوم می‌پنداشتند و درباره آن ‏اعتقادات خرافی داشتند. چینیها عقیده داشتند که هنگام خورشید گرفتگی اژدهایی خورشید ‏را می‌بلعد. در بسیاری از فرهنگها خورشید گرفتگی بلایی آسمانی پنداشته می‌شده است. ‏مردم ‏هند ‏در خلال گرفتگی خود را تا گردن در آب ‏فرو می‌کردند و اعتقاد داشتند که با این کار به خورشید و ماه کمک می‌کنند تا در ‏برابر اژدها از خود دفاع کنند.
‏خورشید گرفتگی از دیدگاه علمی
‏3
‏اندازه ظاهری خورشید و ماه از زمین باهم ‏برابر است. علت این امر آن است که فاصله این دو جسم از کره ما متفاوت است. در نتیجه ‏در زمانهایی که ماه مسقیما از جلوی خورشید عبور می‌کند قرص خورشید در پس آن پنهان ‏می‌شود. شرط لازم و کافی برای وقوع پیوستن کسوف آن است که زمین ، خورشید و ماه در ‏یک خط یا تقریبا یک خط راست قرار بگیرند، بطوری که ‏سایه ‏ماه بر بخشی از زمین بیافتد کل این سایه از دو قسمت ‏نیم ‏سایه ‏که در قسمت بیرونی است نیمه درونی که تاریک و سیاه است تشکیل شده ‏است.
‏در محدوده نیم سایه ماه تنها قسمتی از خورشید را پوشانده است که به آن ‏خورشید گرفتگی جزیی ‏می‌گویند. در خلال گرفت بر ‏اثر حرکت ماه و چرخش زمین سایه ماه زمین را از غرب به شرق طی می‌کند، به این سیر ‏حرکتی سیر گرفتگی کلی می‌گویند. هر کسی که در این مسیر باشد خورشید را در حالت گرفت ‏کلی خواهد دید، این مسیر در بیشترین حالت به 320 کیلومتر می‌رسد و حدود نیم درصد ‏سطح زمین را می‌پوشاند. معمولا هر 1.5 سال خورشد گرفتگی کلی روی می‌دهد، اما ما در ‏طول عمرمان شاید یک بار شانس تماشای این پدیده را داشته باشیم.
‏کسوف تنها برای زمین
‏تصادف شگفت‌آوری است که اندازه ظاهری ‏قمر ‏زمین ‏، یعنی ماه ، به اندازه ظاهری خورشید برابر است. گر چه خورشید 400 بار ‏دورتر از ماه است، اما 400 بار هم بزرگتر از آن است. قطر بسیار بزرگ خورشید ، در ‏اثر مشاهده از این فاصله زیاد ، کاملا کوچک دیده می‌شود. اگر این پدیده جالب توجه
‏4
‏وجود نداشت‌، نمی‌توانستیم اطلاعات بیشتری در مورد ‏جو بیرونی خورشید ‏بدست می‌آوریم. بجز زمین ، ‏در هیچ یک از ‏سیارات ‏منظومه شمسی ‏پدیده گرفتگی خورشید روی نمی‌دهد.
‏علل کسوف
‏حدود 30 روز طول می‌کشد تا ماه یک بار زمین را دور بزند. دو یا ‏سه بار در هر سال ، ماه در مسیر خود ، مستقیما از فاصله بیان زمین و خورشید ‏می‌گذرد. در این هنگام گرفت خورشید رخ می‌دهد. قرص تاریک ماه برای مدت کوتاهی همه ‏خورشید یا بخشی از آنرا می‌پوشاند.
‏چرا هرگاه ماه از میان زمین و خورشید می‌گذرد این پدیده اتفاق ‏نمی‌افتد؟
‏دلیل این امر اینست که ‏مدار ماه ‏و ‏زمین ‏باهم زاویه دارد و در بسیاری از حالات ‏ماه از بالا یا پایین قرص خورشید می‌گذرد. مدار زمین و ماه در دو نقطه به هم بر ‏خورد می‌کنند که به این دو نقطه گره‌های مداری می‌گویند و ماه هرگاه در این گره با ‏زمین و خورشید در یک خط قرار بگیرد خورشید گرفتگی صورت می‌گیرد.
‏انواع کسوف
‏کسوف کامل
‏در این حالت ماه در نزدیکترین فاصله خود به زمین قرار دارد و در ‏یک خط راست نیز قرار دارند. در این حالت کل قرص خورشید در پشت ماه پنهان می‌شود. ‏سایه ماه فقط چند کیلومتر از سطح زمین را در بر می‌گیرد و به موازات حرکت ماه در ‏مدار خود ، یک مسیر طولانی منحنی شکل در روی زمین می‌پیماید. تنها کسانی می‌توانند
‏4
‏گرفتگی خورشید را ببینند که در جایی از این مسیر باریک و طولانی واقع ‏باشند.
‏در هر نقطه ، مدت گرفتگی کامل ، بیشتر از دو تا پنج دقیقه طول ‏نمی‌کشد. هر ‏چه گرفتگی کامل نزدیکتر می‌شود، آسمان تاریکتر می‌شود و ستارگان بیشتری ‏پدیدار می‌شوند. هنگامی که قرص خورشید کاملا پوشانده می‌شود، ‏هاله سفید رنگ درخشانی ‏در اطراف ماه ‏می‌درخشد. این همان ‏تاج ‏است که بصورت هاله‌ای از گازهای رقیق و ‏داغ از خورشید جریان دارند. در کنار قرص سیاه ماه ، حلقه باریک و سرخ رنگی از ‏گازهای خورشید به چشم می‌خورد که ‏فام سپهر ‏نام دارد.
‏کسوف جزئی
‏ساعتی پیش از آغاز گرفتگی کامل ، ماه شروع به پوشاندن بخشی از ‏خورشید می‌کند. در این مرحله گرفتگی صرفا حالت جزئی دارد. در نواحی وسیعی در هر دو ‏سوی مسیر گرفتگی ، تنها گرفتگی جزئی قابل روئیت است. در بر خی گرفتگیها فقط نیم ‏سایه با زمین در تماس است و تمام سایه از افراز قطبین می‌گذرد. طبعا این نوع خورشید ‏گرفتگی در قطبین صورت می‌گیرد.
‏کسوف حلقه‌ای
‏فاصله خورشید تا زمین و نیز فاصله تا ماه ثابت نیست، این ‏فاصله‌ها اندکی تغییر می‌کنند. هنگامی که زمین از حالت عادی خورشید نزدیکتر و از ‏ماه دورتر است، اندازه ظاهری ماه کوچکتر از اندازه ظاهری خورشید می‌شود. اگر در این ‏مواقع گرفتگی رخ دهد، ماه نمی‌تواند قرص خورشید را بطور کامل بپوشاند. در نتیجه ‏حلقه درخشانی از نور خورشید دور تا دور ماه را فرا می‌گیرد. این حالت را