دانلود مقاله در مورد خیابان سازی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 37 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏3‏-‏  23-12-4 روسازي خيابان
‏23-12-4-1 قشر زيراساس[1]
‏قشري از مصالح سنگي يا مخلوطي از مصالح سنگي و مواد چسباننده با ويژگيهاي فني مشخص كه بر روي بستر خيابان ريخته مي‌شود، قشر زيراساس نام دارد. بسته به شرايط جوي، نوع زمين، امكان دسترسي به مصالح مناسب در منطقه اجراي پروژه و بررسيهاي اقتصادي، روش اجراي كار، تعيين و در مشخصات فني خصوصي درج مي‌شود. انواع روشهاي تهيه و اجراي قشر زيراساس، بايد با مندرجات ذيل اين بخش و در صورت نياز به مشخصات بيشتر با مندرجات نشريه شماره 101 دفتر تدوين ضوابط و معيارهاي فني سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور تحت عنوان ”مشخصات فني عمومي راه(تجديد نظر اول) “ مطابقت نمايد.
‏الف:  زيراساس شني يا زيراساس سنگي[2]
‏مصالح مصرفي براي قشر زيراساس شني، مصالح گردگوشه رودخانه‌اي، مصالح معدني يا سنگ كوهي شكسته است. انتخاب مصالح بايد با توجه به فواصل، امكان دستيابي به منابع فوق و رعايت مسائل اقتصادي در پروژه صورت گيرد.
‏1-    دانه‌بندي مصالح
‏دانه‌بندي مصالح بايد بر اساس مندرجات مشخصات فني خصوصي باشد. در صورت عدم وجود اين اطلاعات، دانه‌بندي مصالح بايد بر اساس روش‏ T27‏ در محدوده يكي از دانه‌بنديهاي مندرج در جدول 23-12-4-1- الف -1 باشد.
‏جدول 23-12-4-1- الف-1 دانه‌بندي مصالح قشر زيراساس
‏درصد وزني رد شده از الك
‏                              نوع دانه‌بندي اندازه الك
VI
V
IV
III
II
I
‏ –
‏ –
‏ –
‏ –
‏100
‏100
‏50 ميليمتر (2 اينچ)
‏100
‏100
‏100
‏100
‏95 – 75
‏ –
‏25 ميليمتر (1 اينچ)
‏ –
‏ –
‏100 – 60
‏85 – 50
‏75 – 40
‏65 – 30
‏5/9 ميليمتر (‏ اينچ)
‏100 – 70
‏100 – 55
‏85 – 50
‏65 – 35
‏60 – 30
‏55 – 2‏5
‏75/4 ميليمتر (شماره 4)
‏100 – 55
‏100 – 40
‏70 – 40
‏50 – 25
‏45 – 20
‏40 – 15
‏2 ميليمتر (شماره 10)
‏70 – 30
‏50 – 20
‏45 – 25
‏30 – 15
‏30 – 15
‏20 – 8
‏425/0 ميليمتر (شماره 40)
‏25 – 8
‏20 – 6
‏20 – 5
‏15 – 5
‏20 – 5
‏8 – 2
‏075/0 ميليمتر (شماره 200)
‏علاوه بر رعايت دانه‌بنديهاي فوق مشخصات زير بايد در مورد مصالح مصرفي صدق نمايد.
‏درصد مصالح گذرنده از الك نمره 200، نبايد بيش از 2/3‏ مصالح گذرنده از الك نمره 4 باشد، در مواردي كه دانه‌هاي ريز از نظر يخبندان، مضر تشخيص داده شود، مي‌توان درصد گذرن‏ده از الك نمره 200 را تقل‏یل داد .
‏حد رواني L.L‏ و دامنه خميري PI‏ بر اساس آزمايشهاي T91‏ و T90‏ و T89‏ بر روي مصالح گذرنده از الك نمره 40 (425/0 ميليمتر)، نبايد به ترتيب از (25%) و (6%) تجاوز نمايد.
‏ـ ارزش ماسه‌اي S.E[3]‏ بر اساس آزمايش T176‏ بر روي مصالح گذرنده از الك نمره 4، نبايد كمتر از 25 باشد.
‏ـ درصد سايش با روش لوس‌آنجلس بر اساس آزمايش T96‏ بر روي مصالح درشت‌دانه، نبايستي از (50%) تجاوز نمايد.
‏ـ ظرفيت باربري مصالح اشباع شده[4]‏ با روش T193‏ در آزمايشگاه كه روي نمونه‌هاي با تراكم (100%) و به روش T180 ‏انجام شده، ‏نبايد از (20%) كمتر باشد.
‏2-    جنس مصالح
‏در هر پروژه بايد نوع مصالح رودخانه‌اي، كوهي يا مخلوطي از اين دو در مشخصات فني خصوصي ذكر گردد، در مواردي كه حجم مصالح معدن كمتر از ميزان پيش‌بيني شده باشد، بايد از معادن جديد كه مشخصات مصالح آن منطبق با ضوابط و مشخصات موردنظر است، استفاده شود. در صورتي كه معدن داراي دانه‌هاي بزرگتر از اندازه موردنظر باشد، بايد مصالح از سنگ‌شكن يا سرند عبور داده شود تا مصالح موردنظر به دست آيد. قبل از باز كردن كامل معدن براي بهره‌برداي، بايد از انطباق مصالح از نظر كيفيت و كميت با مشخصات خواسته شده، اطمينان حاصل نمود تا حتي‌المقدور براي مصالح خواسته شده از يك معدن استفاده شود و احتياجي به تغيير معدن نباشد. قبل از حمل مصالح به پاي كار، بايد طبق روش T2‏ حداقل 25 كيلوگرم از مصالح معدن را براي آزمايشهاي مربوط، برداشت نمود. قبل از بهره‌برداري از معدن بايد لايه‌هاي خاك نباتي، مواد لجني و ساير مواد نامناسب از سطح معدن پاك شود و پس از بهره‌برداري و اتمام كار وضعيت محل به شرايط عادي برگشت داده شده و سطوح خاكبرداري شده به صورت مورد قبول شيب‌بندي[5]‏ گردد. مصالح مصرفي بايد با مشخصات و مندرجات فصل دوم اين نشريه مطابقت نمايد. از به كار بردن مصالحي كه بر اثر يخ زدن يا گرم كردنهاي متوالي يا مرطوب و خشك شدنهاي پي‌درپي خرد شوند، بايستي جداً خودداري شود، در هر حالت مشخصات مصالح مصرفي قبل از حمل، بايد به تأييد دستگاه نظارت برسد.
‏روش اجرا
‏قبل از اجرا و پخش مصالح زيراساس بايد بستر راه كاملاً مهيا، از هرگونه مواد زائد اضافي عاري و طبق پروفيلهاي طولي و عرضي خواسته شده، آماده باشد. ناهمواريها و رواداري سطح خاكريز، نبايد از 3 سانتيمتر با شمشمه 4 متري در جهات مختلف تجاوز نمايد. مصالح منطبق با مشخصات خواسته شده، بايد به پاي كار، حمل و بر روي بستر روسازي به فواصل مساوي يكنواخت، تخليه و سپس لايه لايه پخش شود. براي كنترل رقوم سطح لايه‌ها قبل از انجام هرگونه عمليات، بايد در طرفين راه و به فاصله كافي از محور ميخهاي چوبي يا فلزي به فواصل 15 تا 50 متر بسته به نظر دستگاه نظارت كوبيده شود. جاي ميخها بايد در محلهاي مناسب چنان انتخاب شود كه در طول اجراي كار همواره مورد استفاده دستگاه نظارت، واقع و تا پايان كار مورد حفاظت قرار گرفته و هيچ نوع تغييري در مختصات آنها به وجود نيايد. ‏
‏مصالح بايد توسط گريدر يا وسيله مناسب ديگر پخش شود. نحوه عمل بايد چنان باشد كه پس از تنظيم و كوبيدن ابعاد لايه‌ها با رقوم و شيبهاي خواسته شده كاملاً مطابقت نمايد.
‏قبل از كوبيدن از هر 1500 مترمكعب مصالح پخش شده، بايد 25 كيلوگرم نمونه براي انجام آزمايشهاي موردنظر در اين بخش، برداشته شود. پس از اتمام عمل پخش آبپاشي به وسيله تانكر با حجم مناسب به صورت يكنواخت و با فشار ثابت انجام مي‌شود تا رطوبت موردنظر به صورت يكنواخت حاصل شود. توقف آبپاشي و تخليه آب در يك محل كه باعث صدمه زدن به جسم راه گردد، مجاز نمي‌باشد. ميزان تراكم و رطوبت بهينه، بايد بر اساس روش آشتو T180‏ در آزمايشگاه تعيين شود. رواداري مجاز آب مصرفي از ميزان تعيين شده در آزمايشگاه،‏ 5/1%‏±‏ خواهد بود.
‏پس از آبپاشي، غلتك‌زني با غلتكهاي 10 تا 20 تني استوانه‌اي فلزي يا غلتكهاي چرخ لاستيكي انجام خواهد شد. در صورت تصويب دستگاه نظارت مي‌توان از غلتكهاي ويبره (لرزشي) نيز استفاده نمود، ولي در هر حالت قبل از بكارگيري اين غلتكها، بايد از غلتكهاي استاتيكي استفاده شود. نوع و وزن غلتك بايد چنان انتخاب شود كه باعث خرد شدن مصالح نگردد. غلتك‌زني بايد از كنارهاي خيابان، شروع و به محور آن ختم شود. در نقاطي كه استفاده از غلتكهاي خودرو امكانپذير نباشد، مي‌توان از وسايل كوبنده موتوري كوچك استفاده و عمل كوبيدن را تا تراكم موردنظر ادامه داد، رعايت نكات زير هنگام كوبيدن مصالح الزامي است:
‏ـ ضخامت لايه كوبيده شده، نبايد از 15 سانتيمتر تجاوز نمايد. در مواردي و با تصويب دستگاه نظارت مي‌توان ضخامت هر لايه كوبيده شده را تا 20 سانتيمتر افزايش داد، مشروط بر اينكه تراكم موردنظر در تمام ضخامت لايه تأمين شود.
‏ـ ضخامت هر لايه نبايد از 2 برابر قط‏ر بزرگترين دانه مصالح مصرفي كم‏تر باشد .
‏4-    كنترل كيفيت
‏رعايت مندرجات بندهاي الف ـ 1 الي الف ـ 3 فوق‌الذكر و مندرجات فصل دوم اين نشريه در مورد مصالح مصرفي الزاميست. پيمانكار موظف است قبل از اجرا، كيفيت مصالح مصرفي را بر اساس مشخصات و داده‌هاي اين نشريه مورد ارزيابي قرار دهد تا پس از تأييد دستگاه نظارت و آزمايش توسط آزمايشگاه معتبر و مورد قبول كارفرما به مصرف برسد. دستگاه نظارت مخير است به هر تعداد و ميزان كه صلاح بداند، آزمايشهاي لازم را در مورد مصالح مصرفي معمول دارد. كنترلهاي زير پس از اجرا بايد صورت گيرد:
‏ـ در هر روز بايد لايه‌هاي كوبيده شده زيراساس به قسمتهاي مساوي در طول مسير از 150 تا 200 متر و در هر خط عبور، تقسيم و در هر قسمت حداقل يك آزمايش تراكم درجا طبق روش T191‏ آشتو انجام گردد. تراكم به دست آمده بايد حداقل برابر با (100%) دانسيته ماكزيممي باشد كه به روش T180‏ آشتو در آزمايشگاه حاصل مي‌شود.
‏ـ براي آزمايش تراكم به روش T180‏ آشتو بايد حداقل در هر هزار متر و در هر خط عبور، يك نمونه‌گيري صورت گرفته و در آزمايشگاه مورد آزمايش قرار گيرد. چنانچه تراكم نسبي به دست آمده كمتر از تراكم خواسته شده در مشخصات و نقشه‌هاي اجرايي باشد، پيمانكار موظف است بلافاصله و با ابلاغ دستگاه نظارت لايه كوبيده شده را شخم زده و سپس آبپاشي و غلتك‌زني نمايد و اين عمل آنقدر ادامه يابد تا تراكم خواسته شده تأمين شود.
‏ـ كنترل رقوم تمام شده در مقاطع عرضي و طولي قبل از اجراي هر لايه از قشر زيراساس صورت مي‌گيرد. اختلاف رقوم در تمام جهات، نبايد از 2‏±‏ سانتيمتر تجاوز نمايد و علاوه بر آن رواداري ناهمواريهاي سطح در طول شمشه چهار متري، نبايد از 5/2 سانتيمتر تجاوز نمايد.
‏ـ براي حفاظت وضعيت قشر زيراساس پيمانكار موظف است پس از كنترل و تأييد دستگاه نظارت از تردد ماشين‌آلات بر روي آن جلوگيري نموده و با توجه به برنامه زمانبندي اجراي كار نسبت به اجراي قشرهاي اساس اقدام نمايد. چنانچه به هر دليل وقفه‌اي در اجراي لايه‌هاي اساس ايجاد شود و اين مدت طولاني باشد، قبل از ادامه كار، دستگاه نظارت اقدام به كنترل كارهاي انجام شده قبلي نموده و در صورت تأييد، اجازه اجراي قشر رويه را صادر مي‌نمايد.
‏ب:   زيراساس مخلوط شن و ماسه و خاك[6]
‏عموماً مخلوط شن و ماسه و بعضاً منابع رودخانه‌اي فاقد دانه‌بندي مناسب براي استفاده در قشر زيراساس مي‌باشند و نمي‌توان اين مصالح را بدون اصلاح به كار گرفت، معمولاً با اضافه نمودن درصدي از مصالح منتخب مي‌توان دانه‌بندي مناسب را براي اين مصالح تأمين نمود.
‏1-    دانه‌بندي مصالح
‏به منظور دستيابي به مقاومت لازم براي قشر زيراساس مخلوط، رعايت دانه‌بندي مناسب الزاميست، از اين رو براي تأمين اين منظور، زيراساس مخلوط بايد حاوي دانه‌هاي درشت، ريز، سيليت و رس به نسبتهاي صحيح باشد. چنانچه مصالح محلي داراي ويژگيهاي موردنظر باشد، مي‌توان بدون اضافه نمودن مصالح منتخب آن را به عنوان قشر زيراساس مورد استفاده قرار داد.
‏نمونه‌برداري از مصالح قشر زيراساس مخلوط مطابق روش T87‏ آشتو و تعيين دانه‌بندي و حدود آتربرگ به ترتيب بر اساس روشهاي T27‏ ، T91‏ ، T90‏ وT89‏ صورت مي‌گيرد. با توجه به دانه‌بندي مصالح مورد اختلاط، بايد طرح اختلاط مصالح توسط آزمايشگاه مورد تأييد كارفرما تهيه شود.
‏2‏- ‏روش اجرا
‏خاكهاي موجود در محل و مصالح منتخب، بايد به شرح نسبتهاي تعيين شده در طرح اختلاط در سطح راه با وسايل مناسب نظير گريدر و ارابه ديسك‌دار مخلوط گردد. انتخاب دستگاه بستگي كامل به نوع مصالح مورد اختلاط داشته و اين انتخاب بايد با نظر و تأييد دستگاه نظارت صورت گيرد. مصالح مناسب بايد بر اساس نقشه‌هاي اجرايي، پخش، پروفيله و آماده كوبيدن گردد، ميزان پخش بايد به نحوي باشد كه پس از كوبيدن، رقومها، شيبها و ابعاد داده شده در نقشه‌هاي اجرايي به دست آيد. عمل آبپاشي با تانكر صورت مي‌گيرد، آبپاشي بايد با فشار يكنواخت انجام شود و پس از آبپاشي بلافاصله، عمل غلتك‌زني انجام شود، روش اجراي غلتك‌زني طبق بند الف (زيراساس شني) خواهد بود.
‏3-    كنترل كيفيت
‏رعايت نكات زير در كنترل كيفيت مصالح و روش اجرا الزامي است:
‏ـ تراكم مناسب و رطوبت نظير با توجه به روش T180‏ آشتو به دست مي‌آيد. رواداري آب مصرفي (5/1%‏±‏) مي‌باشد.