دانلود مقاله در مورد خصوصيات گياه برنج 19 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 27 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏مقدمه
‏واژه شلتوك از كلمه هندي چلتو (chalto‏ ‏) گرفته شده و در زبان انگليسي به شلتوك (دانه برنج همراه با پوست ‏آ‏ن) Rice Paddy‏ ‏گفته مي شود‏.‏ نام برنج از زبان هندي گرفته شده كه به آن Ariai ‏ ‏مي گويند.
‏در زبان انگليسي به برنج Rice ‏ ‏گفته مي شود كه همان نام عمومي برنج است‏.‏ در زبان فرانسه Riz ‏،‏ در زبان ايتاليايي Rizo ‏،‏ روسي Ris ‏ ‏و در زبان الماني Ries ‏ ‏مي گويند‏.‏ نام علمي آن Oryza Satival ‏ ‏مي باشد‏.‏ در استان گيلان به برنج « بج» ( Bej‏ ‏) به خوشه ان « ورزه » ( Vorze ‏ ‏) ‏و به شلتوك آن « جو» گفته مي شود‏.
‏خصوصيات گياه‌‏شناسي‏:
‏برنج با نام علمي Oryza Sativa ‏از تيرة Gramineae ‏ ‏گياهي است يكساله و علفي به طول ‏ 1 متر با برگهاي كشيده و غلافي و نوك تيز و گل آذين به شكل سنبله بوده و دانه‏‌‏ها داراي يك پوشش قهوه‏‌‏اي رنگي به نام سبوس مي‏‌‏باشد.
‏زيستگاه: اين گياه بومي جنوب شرقي آسيا بوده ولي در كشورهايي مثل چين، ‏ژاپن، ‏هيماليا و كانادا گسترش يافته است وهمچنين در مناطق تروپيكال رشد مي‏‌‏كند.
‏2
‏تاريخچه:
‏برنج به عنوان يك محصول غذايي مهم در سراسر جهان محسوب مي‏‌‏شود تا آنجايي كه بيش از غذاي جمعيت جهان را تشكيل مي‏‌‏دهد. در كشورهاي آسيايي بيش از 9.% از مردمان از برنح به عنوان يك غذاي اصلي استفاده مي‏‌‏كنند. ‏از آب برنج براي شستشوي زخم، اسهال خوني، ورم معده و روده استفاده مي‏‌‏كردند و همچنين از دمكردة ريشه و ساقه زيرزميني برنج در افزايش ترشح ادرار و دفع سموم از بدن استفاده مي‏‌‏شود و خوردن سبوس برنج در كشورهاي چيني به عنوان ماده ضد پيري است.
‏مشخصات گياه شناسي
‏ برنج نباتي است از تيره غلات از جنس Oriza ‏ كه گونه آن Sativa ‏ است‏.‏ گياهي است يكساله داراي ريشه هاي افشان و قوي كه عميق نبوده و معمولا در لايه فوقاني خاك تا عمق 20 الي 25 سانتي متر قرار مي گيرند‏.‏ سازگاري ريشه برنج در زمين هايي است كه اكسيژن آن كم است زيرا ريشه نيازي به اكسيژن هوا ندارد و از اكسيژن محلول استفاده مي نمايد‏.‏ ريشه تا زمان تشكيل پانيكول ( خوشه رفتن ) حداكثر رشد را مي نمايد‏.
‏همچنين برگ ها داراي پهنك باريك و بلند در بعضي انواع مانند O.Sativa‏ كرك دار و در O.glaberrima‏ ‏ ‏بي كرك هستند‏.‏ زبانك (ليگول ) در برنج نسبتا بلند هستند‏.‏ تعداد برگ روي ساقه در انواع مختلف برنج‏،‏ متفاوت و به شرح زير است‏:
‏در انواع زود رس در روي هر ساقه 14 الي 15 برگ ( چمپا و غريب ).
‏در انواع متوسط زود رس حدود 16 الي 17 برگ ( سرد چمپا )
‏4
‏شرايط اقليمي مناسب براي شاليزار
‏ برنج را اصولاً محصول گرمسيري و نيمه گرمسيري بحساب مي آورند كه ويژه نواحي مرطوب استوايي در مناطق نسبتاً گرم و باتلاقي و يا معتدل است.(1)
‏اين گياه در طول دوره رشد آب فراوان نياز دارد كه در حدود 30000 متر مكعب در هكتار است‏.‏ بنابراين بايد در مناطقي كه بارندگي در آن به اندازه كافي وجود داشته باشد كشت شود‏.‏ در مناطقي كه بارندگي آنها در حدود 1000 ميلي متر باشد كشت برنج امكان پذير بوده و محصول خوبي بدست مي آيد‏.‏ وجود سرما نيز باعث توقف رشد برنج خواهد شد و توليد محصول را پايين مي آورد و متوسط دماي مورد نياز برنج حدود 33 درجه سانتي گراد است كه اين رقم در مورد ارقام زودرس كمتر و در مورد ارقام ديررس بيشتر است و ممكن است به 40 درجه سانتي‏ گراد و يا حتي بيشتر نيز برسد‏.
‏بهترين درجه حرارت براي جوانه زدن بذر برنج 30 درجه سانتي گراد
مي باشد‏.‏ بذر در درجه حرارت پايين تر از 10 درجه و بالاتر از 40 درجه سانتي گراد جوانه نمي زند‏،‏ لذا براي جوانه زدن هيچكاه نبايد در جاي خنك و يا خيلي گرم گذاشته است‏.‏ با توجه به مطالب گفته شده مي بايست بذور برنج را در آبي با درجه حرارت مناسب خيساند ( 22- 30 درجه سانتي گراد موجب تسريع در جذب آب و جوانه مي گردد )‏،‏ تا بدين وسيله رشد جنين افزايش يافته ‏و جوانه زدن يكنواخت صورت گيرد‏.
‏ميانگين دماي محيط كشت برنج بايد بين 22-30 درجه سانتي گراد باشد هرگاه دماي محيط از 13 درجه سانتي كراد پايين تر آيد برنج با سرما روبرو مي شود‏.‏ همچنين هرگاه دماي محيط از 40 درجه سانتي گراد بيشتر شود باعث اختلال در رشد ريشه خواهد شد و گياه را از بين مي برد‏.‏ دماي محيط كشت در طول دوره رشد همواره بايد متناسب با مراحل رشد گياه باشد
‏5
‏.‏ دماي مذكور بويژه در زمان گل دادن بايد مناسب و كافي باشد، زيرا در اين دوره گياه به حداكثر درجه حرارت نياز دارد‏.‏ بهترين دما در اين زمان 23 درجه سانتي گراد است‏.‏ چنانچه در اين مرحله از رشد برنج دماي محيط پيرامون بعللي پايين باشد و رطوبت هوا نيز بيش از اندازه طبيعي بالاتر از 80 درصد باشد تلقيح بخوبي انجام شده و دانه تشكيل نخواهد شد‏،‏ بعبارت ديگر برنج پوك شده و در نتيجه ميزان توليد محصول به اندازه قابل ملاحظه اي پايين خواهد بود‏.‏ بطور كلي رطوبت در محيط كشت برنج نبايد كمتر از 40 درصد و بيشتر از 90 درصد باشد ‏.‏
‏برنج گياهي است ويژه كاشت در مناطق باتلاقي و بنابراين محيط كشت برنج هميشه بايد به صورت غرقاب باشد‏.‏ با وجود اين در عمل تنفس اين گياه اختلالي بوجود نمي آيد زيرا برنج مي تواند از اكسيژن محلول در آب استفاده نموده و نياز تنفسي خود را برطرف نمايد‏.‏ همچنين مي توان مقداري از اين اكسيژن را از طريق ساقه تامين نمايد‏.‏
‏بطور كلي دماي آب در روز بايد دو برابر شب يعني حدود 31 درجه سانتي گراد باشد‏،‏ معذالك آب داخل كرنها را بايد در شب خارج نمود تا دماي خاك در شب كاهش يابد و مجدداً با وارد كردن آب خنك دما را كاهش داد‏.‏ اين عمل مزيت مهمي دارد و آن اين است كه در نتيجه اين عمل تنفس گياه در شب كاهش يافته و از تجزيه مواد آلي توليد شده در روز جلوگيري بعمل مي آيد‏.‏
‏شدت نور نيز در رشد گياه برنج تاثير مهمي دارد. بطوري كه اين گياه براي انجام عمل تلقيح به شدت نور بالايي نياز دارد‏.‏ ار تفاع از سطح دريا در رشد برنج تاثير زيادي نداشته و اين گياه را مي توان تا ارتفاع 1400 متري از سطح دريا نيز كشت نمود‏.‏ شرايط اقليمي استانهاي گيلان و مازندران به دلايل زير براي كشت برنج مناسب مي باشند‏.‏
‏جدا شدن جلگه هاي پست خزر از فلات مركزي ايران توسط رشته كوههاي البرز سب ايجاد آب و هواي معتدل مديترانه اي با درصد رطوبت بالا در استان گيلان شده است‏.‏ مجاورت استانهاي گيلان و مازندران با درياي خزر وجود توده هاي كوهستاني اورال باعث بوجود آمدن منطقه اي باران خيز شده است‏.‏ مجموع شرايط حاصله باعث شده كه كشت برنج در اين مناطق موفقيت آميز باشد‏.‏( ميانگين دماي مناسب براي كشت برنج حدود 24 درجه سانتي گراد است كه اين رقم در تابستان به36 درجه سانتي گراد نيز مي رسد