تحقیق جوش فولاد ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 15 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏ابزارهاي مورد استفاده در آماده سازي فولادهاي زنگ نزن بايد مخصوص اين فولادها بوده ‏و در مورد ديگر فلزات استفاده نشوند . آلودگي ابزار به فلزات ديگر ميتواند باعث ‏ايجاد خوردگي در فولادهاي زنگ نزن گردد .
‏اكسيد هاي سطحي بوجود آمده در اثر ‏جوشكاري بايد با روشهاي مناسب حذف شوند . قطعات مورد استفاده براي آغاز و اتمام قوس ‏جوشكاري بايد از جنسي مشابه فلز پايه انتخاب شوند .
‏در صورتيكه قطعه فقط از ‏يكطرف جوشكاري شود پاس ريشه بايد از طرف مقابل تحت حفاظت گازهاي محافظ قرار گرفته و ‏پاس اول توسط TIG ‏يا پلاسما اجرا شود .
‏در صورت استفاده از پشت بند دائم ، اين ‏پشت بند بايد از جنس فلز پايه باشد . همچنين در صورت امكان ايجاد خوردگي شياري ‏نبايد از پشت بند دايم استفاده شود .
‏در صورت استفاده از پشت بند موقت مسي بايد ‏سطح پشت بند در قسمت ريشه جوش شياري ايجاد گردد تا احتمال نفوذ مس در جوش كاهش يابد . ‏مي توان از آبكاري كرم يا نيكل نيز استفاده كرد .
‏در صورت استفاده از گاز ‏محافظ در سمت ريشه جوش بايد زمان اعمال گاز بدرستي رعايت گردد تا احتمال اكسيد شدن ‏ريشه از بين برود .
‏تميز كاري پس از جوش بايد حتما” اجرا گردد تا مقاومت خوردگي ‏فولادها كاهش پيدا نكند . تميز كاري را مي توان بروشهاي مختلف انجام داد :
– ‏برس زني با برس سيمي از جنس فولاد زنگ نزن
– ‏بلاست با ذرات شيشه يا گوي هاي ‏فولاد زنگ نزن
– ‏سنگ زني با سنگ هاي تميز و مخصوص فولاد زنگ نزن
– ‏اسيد ‏شويي
– ‏پرداخت الكتروليتي
‏جوشكاري فولادهاي آ ستنيتي :
‏تمامي ‏فرآيندهاي قوس الكتريكي را مي توان براي اين نوع فولادها بكار برد . حرارت ورودي را ‏بايد تا جاي ممكن پايين نگه داشت تا باعث پيچيدگي ، ترك گرم و حساس شدن فلز پايه ‏نگردد . همچنين از پيش گرم اين فولادها بايد اجتناب شود .
‏آرايش لبه ها مانند ‏فولادهاي كربني مي باشد . در مورد ورقهاي نازك مي توان با ذوب كردن لبه ها بدون ‏نياز به فلز پركننده جوشكاري را انجام داد .
‏فلز پركننده بايد بر اساس توصيه ‏سازنده انتخاب شود . اين مواد را مي توان بر اساس استاندارد هاي EN 12073 , EN 12072 , EN 1600 ‏انتخاب كرد .
‏مواد مصرفي در جوشكاري فولادهاي آستنيتي معمولا” ‏فلز جوشي شامل مقاديري فريت توليد مي كنند تا احتمال ايجاد ترك گرم را كاهش دهند .
‏گاز محافظ در فرآيند TIG ‏اغلب آرگون ، آرگون هيدروژن و يا آرگون هليوم مي باشد .
‏فولادهاي آستنيتي داراي ضريب انبساط بالا و هدايت حرارتي كم هستند لذا بسيار ‏مستعد يچيدگي هستند . بنابراين اين موضوع بايد كنترل شود .
‏عمليات حرارتي پس از ‏جوش در اغلب موارد براي اين فولادها نيازي نمي باشد . البته ممكن است جهت كاهش تنش ‏پسماند يا افزايش خواص مطلوب عمليات حرارتي آنيل اجرا گردد . همچنين مي توان جهت C ‏گرم كرد .°‏تنش زدايي قطعه را تا 450
‏جوشكاري فولادهاي فريتي :
‏اين فولادها را ‏نيز مي توان با انواع فرآيندهاي قوس الكتريكي جوشكاري نمود . اين فولادها مستعد رشد ‏دانه مي باشند لذا بايد حرارت ورودي كم باشد .
‏گاهي ممكن است پيش گرم 200 – C ‏در فولادهاي نيمه فريتي با ضخامت بيشتر از 3 mm ‏نياز باشد . از ورود كربن و°300 ‏نيتروژن به درون جوش بايد جلوگيري شود . مواد مصرفي آستنيتي بدليل داكتيليتي بيشتر ‏نسبت به فلز پايه براي جوشكاري اين فولادها ترجيح داده مي شود . در صورتيكه خطر
‏ورود سولفور از محيط به درون قطعه باشد ، لايه نهايي جوش كه با محيط در تماس است ‏بايد از مواد فريتي انتخاب شود . جهت جلوگيري ازخوردگي نبايد مقدار كرم فلز جوش ‏كمتر از فلز پايه باشد .
‏مواد مصرفي فريتي را نيز در مواقعي كه نياز به انبساط ‏حرارتي برابر و يا نماي ظاهري يكسان سطح باشد ، انتخاب نمود .
‏گاز محافظ بايد ‏با پايه آرگون باشد و بهيچ وجه نبايد شامل CO 2‏ ، هيدروژن يا نيتروژن باشد .
‏در ‏فولادهاي فريتي بدليل ضريب انبساط كم و هدايت حرارتي بالا مشكل پيچيدگي بسيار كمتر ‏از فولادهاي آستنيتي است .
C ‏انجام°‏آنيل قطعه پس از جوشكاري در دماي 700 ‏–‏ 800 ‏مي گيرد تا علاوه بر افزايش داكتيليتي منطقه HAZ ‏و كاهش تنشهاي پسماند ، مقاومت به ‏خوردگي بين دانه اي نيز بهبود مي يابد .
‏جوشكاري فولادهاي دوبلكس :
‏جوشپذيري ‏فولادهاي دوبلكس با تنظيم درصد آستنيت – فريت و افزايش نيتروژن بهبود يافته است و ‏احتمال رشد دانه و يا ايجاد بيش از حد فريت در ناحيه HAZ ‏كاهش يافته است .
‏براي ‏جوشكاري اين فولادها از تمامي فرآيندهاي قوس الكتريكي ميتوان استفاده كرد . در ‏موارديكه جوشكاري بدون فلز پر كننده اجرا مي شود ناحيه اتصال بايد بعد از جوشكاري ‏آنيل شده و بسرعت تا دماي اتاق سرد شود .
‏به پيش گرم در اين فولادها نياز نمي ‏باشد اما مي توان حداكثر تا 100 جهت حذف رطوبت قطعه را پيش گرم كرد .
‏ميزان ‏حرارت ورودي در اين فولادها بايد در يك محدوده مشخص قرار گيرد . حرارت ورودي كم ‏باعث سريع سرد شدن و افزايش ميزان فريت و حرارت ورودي بالا باعث رسوب فازهاي بين
C ‏و براي°‏فلزي مي گردد . ماكزيمم دماي بين پاسي براي فولادهاي كم و متوسط آلياژ 250 C ‏مي باشد .°‏فولادهاي پرآلياژ 100 ‏–‏ 150
‏جهت دسترسي به ساختار جوش مناسب بايد ‏از مواد مصرفي با نيكل بالا استفاده شود .
‏براي فولادهاي كم و متوسط آلياژ كه ‏در محيطهاي خورنده قرار مي گيرند مي توان از مواد مصرفي دوبلكس با مقادير بالاي كرم ‏، موليبدن و نيتروژن استفاده كرد . از هيدروژن در گازهاي محافظ بايد اجتناب گردد . ‏فولادهاي دوبلكس به ترك هيدروژني حساس هستند .
‏فولادهاي دوبلكس حاوي مقادير ‏بالاي نيتروژن ( > 0.20% ) ‏نسبت به تشكيل تخلخل مستعد مي باشند . احتمال ايجاد ‏تخلخل در حالت جوشكاري بالاسري بيشتر مي شود . براي رفع اين مشكل بايد پاسها نازك ‏بوده و از طول قوس زياد اجتناب گردد .
‏عمليات پس گرمايي در اين فولادها اغلب ‏نياز نمي باشد . در صورت نياز به آنيكل محلولي بعد از جوشكاري اين عمل بايد در دماي C ‏بالاتر از دماي عمليات مشابه براي فلز پايه انجام گيرد. پس از اين عمليات°30 – 40 ‏قطعه بايد بسرعت تا دماي محيط سرد شود .
‏جوشكاري فولادهاي مارتنزيتي :
‏اين فولادها ‏را اغلب بروش TIG ‏يا MMA ‏جوشكاري مي كنند البته روشهاي قوس الكتريكي ديگر را نيز در ‏شرايط خاص مي توان استفاده كرد .
‏در كليه حالات مي توان از مواد آستنيتي يا ‏مواد مشابه به فلز پايه استفاده كرد . حرارت ورودي بايد حد نرمال باشد . پيش گرم C ‏اجرا گردد .°‏بسته به نوع فولاد مي تواند بين 100 – 300
‏در اين فولادها نيز ‏بدليل هدايت حرارتي بالا و ضريب انبساط پايين پيچيدگي مشكل عمده اي نمي باشد