دانلود مقاله فارابی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

2
‏ابونصر فارابی
‏از ویکی‌پدیا، دانشنامه‏ٔ‏ آزاد
‏پرش به: ‏ناوبری‏, ‏جستجو
‏ابو نصر محمد بن محمد فارابی‏ معروف به فارابی، از بزرگترین فیلسوفان ایرانی‏[۱]‏ شرقی سده سوم و چهارم هجری است. اهمیت او بیشتر به علت شرحهایی است که بر آثار ‏ارسطو‏ نگاشته و به سبب همین مشروحات او را ‏معلم ثانی‏ خوانده‌اند و در مقام بعد از ارسطو قرار داده‌اند. وی آثاری نظیر «‏الجمع بین الرایین‏»، «‏اغراض ما بعدالطبیعه ارسطو‏»، «‏فصول الحکم‏» و «‏احصاءالعلوم‏» را از خود به یادگار نهاده‌است. در قرون وسطی آثاری چند از او تحت نام Alpharabius‏, Alfarabi, El Farati, Avenassar‏ به زبان لاتین برگردانده شده اند.
‏پدر و مادر فارابی از تبار ایرانی‏[۲]‏[۳]‏ بودند. ‏ابن ابی اصیبعه‏ و ‏شهر زوری‏ نوشته‌اند که ابونصر از نژاد ایرانی بوده‌است (= واصله فارسی) (= و کان من سلاله فارسیه).
2
‏[۴]
‏[‏ویرایش‏]‏ ‏زندگی
‏ابونصر محمد بن محمدابن اوزلغ ابن طرخان ملقب به فارابی، در حدود سال ۲۵۷هجری قمری/ ۸۷۰میلادی در دهکده‌ی «‏وسیج‏» از ناحیه‌ی پاراب (‏فاراب‏) در ‏فرارود‏ (شهر ‏اُترار‏ کنونی در جنوب قزاقستان) یا پاریاب (‏فاریاب‏) ‏خراسان‏ در ‏افغانستان‏ کنونی به دنیا آمد. در جوانی برای تحصیل به ‏بغداد‏ رفت و نزد «متی بن یونس» به فراگرفتن ‏منطق‏ و ‏فلسفه‏ پرداخت. سپس به ‏حرّان‏ سفر کرد و به شاگردی «یوحنا بن حیلان» درآمد.
‏از آغاز کار، هوش سرشار و علم آموزی وی سبب شد که همه موضوعاتی را که تدریس می‌شد، به خوبی فرا گیرد. به زودی نام او به عنوان فیلسوف و دانشمند شهرت یافت و چون به بغداد بازگشت، گروهی از شاگردان، گرد او فراهم آمدند که «یحیی بن عدی» فیلسوف مسیحی یکی از آنان بود. در سال ۳۳۰هجری قمری/۹۴۱میلادی به ‏دمشق‏ رفت و به «سیف الدوله حمدانی» حاکم ‏حلب‏ پیوست و در زمره علمای دربار او درآمد. فارابی در سال ۳۳۸هجری قمری/۹۵۰میلادی در سن هشتاد سالگی در دمشق وفات یافت.
‏مورخان اسلامی معتقدند که فارابی فردی زهد پیشه و عزلت‌گزین و اهل تامل بود. اعراض او از امور دنیوی به حدی بود که با آن که