دانلود مقاله علویان 25ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 25 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

1
‏علویان
« 421- 250 ‏ق / 1030 – 864م»
‏با آن که قیام ‏صفاریان ‏و جنگ های یعقوب و عمرو، ‏بغداد ‏را از ‏نزدیک مورد تهدید قرار می‏داد، شورش صاحب الزنج هم موجب تزلزل اجتماعی قدرت خلفا ‏می‏شد؛
‏قیام ‏علویان ‏زیدی در ‏طبرستان ‏و ‏گیلان ‏منجر به ایجاد دولتی انقلابی و پر تحرک در آن نواحی شد که هدف های شیعی و زیدی را ‏دنبال می‏کردند.
‏از نظر خلفای عباسی این قیام، پیش از واقعه یعقوب لیث صفاری و ‏صاحب الزنج اساس ‏خلافت ‏را تهدید می‏نمود. زیرا قیام علویان ‏در واقع قیام بر ضد ‏مسوده – ‏آل عباس – ‏و متضمن بیرون آوردن ‏علم ‏های سفید – شعار مخالفان عباسیان – ‏و در حقیقت اعلام مخالفت با اساس خلافت آن ‏ها بود.
‏خلافت عباسی و مخالفان سرسختش
‏البته کج ‏مآبی ها و بد سیرتی های خلفایی همچون متوکل، در این سال ها موجب سرخوردگی عامه ‏مسلمین از دستگاه خلافت عباسیان شده بود.
‏به علاوه، غلبه امیران ترک و حکام اطراف، به تدریج از خلافت ‏بغداد جز شبح بی جانی باقی نگذاشته بود.
‏به همین سبب قیام ‏علویان زیدی در سرزمین طبرستان و گیلان، همچون قیام ‏ابومسلم مروزیدر خراسان، نشانه‏هایی از تلاش ‏مسلمین برای تبدیل خلافت و روی کار آوردن آل ابی طالب، به جای آل عباس جلوه می‏کرد.
‏از همین رو، هم ‏طاهریان ‏و هم ‏صفاریان‏، ‏مبارزه خود را با این علویان نشانه‏ای از خوش خدمتی خویش به آل عباس جلوه می‏دادند
2
.
‏چنان که ‏سامانیان ‏هم، در دفع آن چه نزد خلیفه بغداد فتنه و خروج مخالفان خلافت تلقی می‏شد، مجاهدت ‏خود را به مثابه سعی در تقویت و تحکیم اساس خلافت عباسی، و مبارزه با آن چه که ‏بنیاد مذهب عامه ‏اهل سنت ‏را تهدید می‏کرد، وانمود می‏ساختند.
‏و این همه، نشان داد که به وجود آمدن ‏دولت علویان در طبرستان بیشتر از تمام حوادث تکان دهنده دیگر آن ایام در نزد خلفای ‏بغداد ‏مایه تهدید ‏بود.
‏هر چند نهضت ‏زیدیه ‏به سبب تفکر خاصش نسبت به جواز خروج ‏امام، خود خالی از تفرقه و تزلزل دایم نبود. خلیفه عباسی, ‏المستعین ‏که در آن سال ها، هم از جانب ترکان ‏سپاه، و هم از سوی مدعیان خلافت نگران بود، قیام زیدیان را در طبرستان به شدت مایه ‏دغدغه خاطر یافت.
‏حکومت یکصد و هفتاد سالة علویان
‏علویان در طول یک صد و هفتاد سال کم و ‏بیش در تاریخ سیاسی و اجتماعی طبرستان موثر واقع شدند. هر چند با گذشت زمان ‏جانشینان آنان به تدریج از داعیه‏های نخستین دور شده, تنها ظاهر و شکل شعارگونه‏ای ‏از آرمان های اولیه را نگه داشتند ،اما دامنه نفوذ این عقیده به تدریج از مرزهای ‏طبرستان، گیلان و ‏دیلم ‏پا بیرون نهاد و مردمان سایر بلاد نیز ‏آیین علویان را پذیرا شدند.
‏در هر حال امارت زیدیه در دیلم و گیلان همچون ‏امارت ایشان در طبرستان, قربانی منازعات داخلی و اختلاف های مذهبی شد، خاصه آن که, ‏این بار، بر خلاف گذشته, علاقه عموم مردم در حمایت و تأیید آن ها رو به کاستی ‏گذاشته بود.
‏این که غلام خدمتکاری به نام عمید، توانست بر ضد مولای خود سید ‏ابوطالب معروف به «الثائر» فتنه‏ای راه بیندازد و «مردم گیلان بدو پیوستند و سید را ‏باز گذاشتند»، ضعف و تزلزل اعتقاد عامه را در حق آن ها نشان می‏دهد