دانلود مقاله ظهور حضرت مهدى(عج) از دیدگاه جامعه اسلامى

دانلود مقاله ظهور حضرت مهدى(عج) از دیدگاه جامعه اسلامى

بر پژوهشگران، صاحبنظران و ارباب دانش پوشیده نیست كه مسأله مهدویّت و اندیشه ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در آخر الزمان، یكى از مسایل بسیار حیاتى اسلام، و از اعتقادات قطعى عموم مسلمانان است، كه شیعه و سنّى در طى قرون و اعصار متمادى همه بر این عقیده اتّفاق نظر داشته و آن را جزء عقاید قطعى خود مىدانند.

گرچه وجود این عقیده در اسلام به خصوص در میان شیعیان، از مسایل بسیار حایز اهمیّت، و از اعتقادات بنیادى محسوب مىشود، و از این رهگذر در میان همه مذاهب اسلامى، شیعیان بیش از همه با این عقیده شناخته شدهاند، لذا برخى از افراد ناآگاه و بىاطّلاع، یا لجوج و معاند پیوسته كوشیده و مىكوشند تا این عقیده را در مذهب شیعه محصور كنند، ولى هرگز عقیده به ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در اسلام اختصاص به شیعه ندارد. بلكه عقیده به ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) مورد اتّفاق و اجماع همه مسلمین بوده، و كلیّه فِرَق اسلامى در این عقیده باهم اتّفاقنظر دارند، و حتّى فرقه ساخته شده «وهّابیت» نیز آن را جزء عقاید قطعى و مسلّم خود مىدانند و به طور جدّى از آن دفاع مىنمایند، و معتقدند كه: اعتقاد به ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) بر هر مسلمانى واجب است، و جز افراد نادان و بىاطّلاع و بدعتگزار، منكر آن نخواهند بود.( )

به طور خلاصه، آنچه از مجموع منابع معتبر حدیثى و تاریخى شیعه و سنّى استفاده مىشود این است كه: مسأله مهدویّت و عقیده به ظهور حضرت مهدى(علیه السلام)یكى از ضروریات دین مقدّس اسلام است كه منكر آن از آیین اسلام بیرون است. از این رو، كلیّه مسلمانان از شیعه و سنّى ـو به طور كلّى عموم اُمّت اسلامىـ عقیده دارند، كه بر اساس روایات وارده، ناچار باید در آخرالزمان (و تاریكترین دوران تاریخ بشر) مردى از خاندان پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) به نام حضرت مهدى(علیه السلام) ظهور كرده، بر همه كشورها مسلّط شود، و دین را تأیید بخشد، و سراسر روى زمین را پر از عدل و داد كند، و او از دودمان پیامبر اكرم(صلى الله علیه وآله وسلم)و از نسل حضرت فاطمه(علیها السلام) است.

از نظر مسلمانان، مسأله «مهدویّت» و عقیده به ظهور مهدى موعود(علیه السلام)یك اعتقاد عمیق دینى و مذهبى، و یكى از مهمترین و حسّاسترین فرازهاى عقیدتى اسلامى است.

این عقیده در اسلام و به خصوص در میان شیعیان، از اعتقادات بنیادى و تردیدناپذیرى است كه هیچگونه شك و تردید در آن وجود ندارد.

عموم مسلمانان و به ویژه شیعیان عقیده دارند كه اعتقاد به ظهور حضرت مهدى(علیه السلام)از ضروریات مذهب است، و اخبار و روایات مربوط به آن حضرت، از طریق شیعه و سنّى به حد «تواتر» رسیده است.(

عموم مسلمانان عقیده دارند كه ظهور مبارك مهدى موعود(علیه السلام)كه در روایات متواتر اسلامى با اوصاف: «قُرشى، هاشمى، فاطمى، علوى، حسنى، و حسینى» معرّفى گردیده، و نویدهاى ظهور مبارك آن حضرت سالها پیش از ولادت با سعادتش از زبان مبارك پیامبر عظیم الشأن اسلام(صلى الله علیه وآله وسلم) و خاندان پاكش(علیهم السلام) براى اُمّت اسلامى بازگو شده، یك امر قطعى و مسلّم است.

عموم مسلمانان عقیده دارند كه ظهور مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) در آخر الزمان، وعده قطعى خداوند است، و نویدهاى ظهور آن موعود جهانى در قرآن كریم و روایات اسلامى به صورتى گسترده در نهایت وضوح و روشنى بیان شده است.

عموم مسلمانان عقیده دارند كه طبق وعدههاى قرآن كریم و روایات اسلامى، در آینده تاریخ و در آخر الزمان، مردى از اهلبیت به نام حضرت مهدى(علیه السلام) ظهور خواهد كرد كه دین را تأیید، و عدل و داد را آشكار خواهد نمود، و دشمنان دین و انسانیّت چه بخواهند و چه نخواهند، سرانجام او ظاهر مىشود، و بر همه كشورها و ممالك اسلامى مسلّط مىگردد.

در زمان او اسلام جهانگیر مىشود، سراسر روى زمین پر از عدل و داد مىشود، پرچم توحید و یكتاپرستى در همه جهان به اهتزاز در مىآید، دینى جز دین مبین اسلام باقى نمىماند، نظام جهانى بر اساس ایمان به خدا و احكام اسلام استوار مىگردد، بر تمام جهان دین واحد، قانون واحد، نظام واحد، و رهبر واحد حكومت مىكند، و در همه جا صلح و صفا ایجاد مىشود، و حقّ و عدالت پیروز، و ظلم و ستم یكسره از بین مىرود.

عموم مسلمانان عقیده دارند كه با جهانى شدن ظلم و ستم، فساد و تبهكارى و وجود حكومتهاى ظالمانه با معیارهاى غیر عادلانه در سطح جهان، از نقطه نظر رحمت الهى، ظهور مهدى موعود(علیه السلام) یك ضرورت اجتنابناپذیر است كه طبق وعدههاى صریح اسلامى آنچنانكه در قرآن كریم واخبار اهلبیت(علیهم السلام) آمده است، سرانجام باید ظاهر شود; كاخهاى ستمگران را برسرشان فرو ریزد، پرچم حقّ و عدالت را بر فراز گیتى به اهتزاز درآورد، ریشه ظلم و بیداد را از بیخ و بن بركند، و بر ویرانههاى كاخ جبّاران و ستمكاران، جهانى آباد و آزاد بنیان نهد، و انسانها را از زیر یوغ استعباد، استثمار و استعمار رهایى بخشد.

آرى خواننده گرامى! عموم مسلمانان و به ویژه شیعیان، عقیده دارند كه ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) یك امر محتوم و مسلّم است كه بدون تردید واقع خواهد شد، و كفر كافران، لجاجت منكران و سرسختى معاندان، در تحقّق اراده و مشیّت الهى، و ظهور منجى آسمانى، كمترین اثرى نخواهد داشت، و از این رو همه منتظر و چشم به راهند، و همه انتظار روزى را مىكشند كه نداى نوید ظهور «منجى موعود» در سرتاسر جهان طنینانداز شده، همه ساكنان روى زمین، طنین آن نداى آسمانى را با گوش خود بشنوند، و از جان و دل اجابت كنند، و سر از پا نشناخته شتابان به سویش روان گردند.

اینك براى اینكه مهدى موعود اسلام را بشناسیم، و بدانیم كه اسلام در زمینه ظهور آن یكتا بازمانده حجج الهى چه نویدهایى را به مسلمانان و مردم جهان داده است، فشرده مطالبى را كه در دریاى ژرف و ناپیدا كرانه متون اصیل اسلامى آمده است در اینجا مىآوریم.

آنچه در مقام معرّفى مهدى موعود(علیه السلام)، در منابع معتبر شیعه و سنّى آمده، بدینقرار است:

«او، حجّت خدا، خاتم اوصیا، رهایى بخش اُمّت، مهدى، منتظر، قائمآلمحمّد(صلى الله علیه وآله وسلم)، صاحب الأمر، صاحب الزمان، عدالتگستر، بقیّة اللّه، صاحب شمشیر، ظاهر كننده دین، خلف صالح، باعث، وارث، صاحب، خالص، صاحب الدار (صاحب خانه) مأمول، مؤمَّل، (امید آینده) نایب، برهان، باسط (گسترنده)، ثائر (انقلابى)، منتقم، سیّد، جابر (ترمیم كننده دین)، خازن (خزینهدار علوم الهى)، امیرامیران، قاتل تبهكاران، آقاى دو جهان، و امام منتظر براى تأسیس حكومت عدل الهى است».( )

پدرش گنج دانش ایزدى، امام حسن عسكرى(علیه السلام)، و مادر بزرگوارش نرجس خاتون بانوى كنیزان جهان از بیتى رفیع و خاندانى جلیل است كه از امام حسن عسكرى(علیه السلام)فرزندى جز آن آخرین حجّت خدا از این بانوى بزرگوار نمانده است.( )

در سال 255 هجرى قمرى، در سپیدهدم پانزدهم ماه شعبان در شهر «سامرّا» پایتخت عبّاسیان چشم به جهان گشود.( ) نامش، نام پیامبر ـمحمّد(صلى الله علیه وآله وسلم)ـ و كنیهاش كنیه پیامبر ـابوالقاسمـ است.

«ولادت با سعادتش از دشمنان پنهان ماند، و نام و نشانش از بدخواهان در نهان; زیرا حكومت خونآشام وقت و دستگاه ستمگر خلافت، سخت در پىاو و مشتاق یافتن و نابود ساختنش بود، و تمام نیروى خود را در اطراف خانه امام حسن عسكرى(علیه السلام)متمركز كرده و دهها جاسوس به كار گرفته بود، و بر هر جاسوسى، جاسوسى دیگر گمارده بود تا از ولادت ولىّ خدا حضرت بقیّة اللّه(علیه السلام)آگاه شده، نور خدا را خاموش كند، ولى مشیّت خداوند بر آن تعلّق گرفته بود كه حجّت خود را از گزند دشمنان حفظ كند».( )

با شهادت پدر بزرگوارش امام حسن عسكرى(علیه السلام) در شب هشتم ربیع الاول سال 260 هجرى قمرى، بار دشوار و توانفرساى امامت بر دوش او نهاده شد، و به فرمان حكمتآمیز پروردگار، از مردم «غیبت» اختیار فرمود.( )

دوران غیبت آن حضرت دو بخش متمایز دارد:

1 ـ غیبت صغرى یا كوتاه مدّت ـسال 255 تا 329 هجرىـ كه در این دوره شیعیان مىتوانستند توسط سفیران چهارگانهاش با آن حضرت تماس بگیرند و با وى ارتباط برقرار كنند.

…

105 صفحه فایل Word