تحقیق جنگ احد ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏جنگ احد
‏جنگ احد یکی از ‏غزوه ‏های مشهور ‏رسول ‏خدا صلی الله علیه و آله و سلم ‏بود که در دامنه ‏کوه احد‏، در 4 کیلومتری شمال ‏مدینه ‏و در روز ‏شنبه هفتم ‏شوال ‏سال سوم هجری، بین مشرکان ‏قریش ‏و سپاه اسلام رخ ‏داد.
‏قریش به تلافی شکست در جنگ ‏بدر ‏و خونخواهی کشتگان خود با سه هزار مرد جنگی و دویست اسب و هزار شتر، به همراه جمعی ‏از زنان از جمله ‏هند ‏جگرخوار‏، به قصد جنگ با مسمانان راهی مدینه شدند و پس از ده روز راهپیمایی در ‏دامنه کوه احد که در شمال مدینه و جای خوش آب و هوایی بود چادر زدند‏.
‏پیامبر که ‏از طریق عمویش، ‏عباس ‏بن عبدالمطلب‏، از حرکت قریش اطلاع یافته بود، پس از مشورت با یاران خود آماده ‏جنگ شد و به همراه هزار نفر از مسلمانان از مدینه بیرون آمد. اما در میان راه ‏عبدالله ‏بن ابی‏، رئیس منافقان مدینه، با سیصد تن از یاران خود از صف مسلمانان خارج شد و ‏به مدینه بازگشت. سرانجام رسول خدا با هفتصد تن از جنگجویان مسلمان (و تنها با دو ‏اسب و صد تن زره‌پوش) شامگاه به احد رسید‏.
‏فردای آن روز جنگ تن به تن آغاز شد و ‏در نهایت با یورش همگانی مسلمانان، قریش شکست خورد. پس از این پیروزی اولیه، هنگامی ‏که مسلمین به جمع آوری غنایم مشغول بودند، محافظان و تیراندازانی که حفاظت تنگه مهم ‏و سوق الجیشی احد را بر عهده داشتند، علی رغم تاکید شدید پیامبر به حفظ محل نگهبانی ‏خود، به دنبال سهم خود از غنایم، مقر خویش را ترک کردند‏.
‏خالد ‏بن ولید ‏که در کمین همین فرصت بود با سواران خود از تنگه احد به مسلمانان حمله ‏کرد و از پشت، بر قلب سپاه اسلام خنجر زد. به این ترتیب، پیروزی مسلمین به شکست ‏تبدیل شد‏.
‏در این نبرد، دندان رسول خدا شکست، 74 تن از مسلمانان، از جمله ‏حمزه ‏سید الشهدا، به ‏شهادت رسیدند و بسیاری نیز مجروح شدند‏.
‏فردای شبی که پیامبر و سپاهش به مدینه ‏برگشتند، دوباره از طرف خدا مامور شدند دشمن را تعقیب کنند. پیامبر ابن ام مکتوم را ‏جانشین خود در مدینه قرار داد و با پیشروی به‌سوی
‏3
‏حمراء ‏الاسد ‏در هشت فرسخی مدینه، دشمن را از حمله مجدد به مرکز اسلام منصرف ساخت‏.
‏امام علی علیه السلام در جنگ احد
‏بامداد روز هفتم شوال سال سوم هجرت سه هزار مرد جنگی در دامنه کوه احد در برابر ‏مسلمانان قرار گرفتند. با فرماندهی پیامبر و دلاوری‌های مسلمانان، لشکر قریش پا به ‏فرار گذاشت ولی تخلف از دستور و طمع برای جمع‌‌آوری غنائم، زمینه غافلگیر شدن ‏مسلمانان را فراهم ساخت و ضربه سنگینی به آنان وارد کرد.
‏در همین اوضاع ‏شایعه کشته شدن پیامبر نیز توسط دشمن منتشر شد و پیامبر از هر طرف، مورد هجوم ‏دسته‌هایی از لشگر قریش قرار گرفت.حضرت علی علیه السلام به فرمان پیامبر بر آنها ‏‌تاخت و با کشتن تعدای از آنان، فراری‌شان ‌داد. جبرئیل، امین وحی، بر پیامبر نازل ‏شد و فداکاری علی را ستود و گفت:‏ (‏ این نهایت ایثاری است که او از خودش نشان ‏می‌دهد‏).
‏رسول خدا نیز امین وحی را تصدیق کرد و فرمود:‏(‏ من از علی و او از من ‏است‏)
‏حضرت علی علیه السلام در ‏جنگ احد ‏در دفاع از وجود پیامبر به قدری از جان‌گذشتگی کرد که در حین مبارزه شمشیرش شکست؛ ‏پیامبر شمششیر خود را که ذوالفقار بود به او بخشید، تا به جهاد خود در راه خدا ‏ادامه دهد؛ پرچمداران قریش که نه نفر بودند یکی پس از دیگری همگی به دست علی علیه ‏السلام از پای در آمدند
‏سپس ندایی در میدان جنگ شنیده شد که می‌گفت: «لا فتی ‏الا علی، لا سیف الا ذوالفقار» (جوانمردی چون علی و شمشیری چون ‏ذوالفقار ‏نیس‏ت.)
‏در روایتی حضرت علی علیه السلام در جمع یاران خود درباره حضورش در ‏احد می‌گوید: هنگامی که سپاه قریش به ما حمله کرد، ‏انصار ‏و ‏مهاجر ‏راه خانه خود را در پیش گرفتند ولی من با وجود هفتاد زخم که بر بدن داشتم، از رسول ‏الله دفاع کردم. آن‌گاه پیامبر بر زخم‌هایم دست کشید تا بهبود بیابد‏.
‏جـنـگ احد در حالى پایان یافت كه تعدادى بین 65 تا هفتاد نفر از مسلمانان به ‏شهادت رسیده، عده زیادى، از جمله پیامبر خدا(ص ) زخمى شده بودند. مشركان در این ‏نبرد 22 كشته از خود به جاى گذاردند و هیچ كدام از طرفین موفق به گرفتن اسیر نشدند
‏3
. ‏مـسـلمـانـان در جـنـگ احد به دلیل سرپیچى از فرمان پیامبر(ص ) نتوانستند، پیروزى ‏اولیه را نگه دارند و شكست خوردند، اما این شكست مقطعى بود. هر چند خسارتهاى مادى ‏زیادى دیدند، ولى تـجـربه سازنده اى نصیب آنها شد. (1) از مجموع آیاتی که به موضوع ‏جنگ احد پرداخته اند می توان به یک رشته نکاتی اشاره کرد که همگی بیانگر نتایج جنگ «‏احد» است که ناخواسته به دست آمده و این نکات عبارتند از‏:
‏1 ‏ـ پیروزی و ‏شکست از سنت های الهی است‏.
‏جمله ی وَ تِلْكَ الْأَیَّامُ نُداوِلُها بَیْنَ ‏النَّاس؛ و ما این روزها [ى شكست و پیروزى ] را میان مردم مى گردانیم .” سوره ی آل ‏عمران آیه ی 140، از یک سنت الهی پرده بر می دارد و آن این که قوه و قدرت غلبه و ‏پیروزی، به صورت دایم از آن گروهی نیست و بر جبین هیچ ملتی نوشته نشده که همیشه ‏غالب و پیروز گردند، بلکه تمام ملل جهان پیوسته دارای نشیب و فرازی بوده اند و ‏ستاره ی اقبال همه ی ملل، گاهی در حال طلوع و گاهی در حال غروب بوده است‏.
‏2‏ـ بازشناسی مؤمن از منافق
‏نبرد «احد»، مایه ی بازشناسی مؤمن از کافر گردید زیرا ‏پایداری در میدان نبرد و پیروی از دستور پیامبر «ص» نشانه ی ایمان و نقطه ی مقابل ‏آن نشانه ی ضعف و یا فقدان ایمان می باشد چنانکه می فرماید: ” وَ لِیَعْلَمَ ‏اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا؛ تا خدا افراد باایمان را بشناسد.” سوره ی آل عمران آیه ی 140 ‏و شناخت خدا، کنایه از معرفی آنها است، تا مردم بشناسند‏.
‏3‏ـ وجود ‏گواهان بر اعمال
‏در این ماجرا گروهی به آن پایه از کمال رسیدهند که بر اعمال ‏گروه دیگر شاهد و گواه شوند و در روز رستاخیز به عنوان «شهداء الاعمال» معروف می ‏باشند چنانکه می فرماید: ” وَ یَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَداءَ؛ و از شما گواهانى ‏بگیرد.” و گاهی این جمله به صورت دیگر تفسیر می گردد و آن اینکه در این جریان گروهی ‏به مقام رفیع شهادت نائل آمدند و مقام بزرگی را کسب کردند و در هر حال خواه‏(‏شهداء‏) ‏به معنی گواهان اعمال، و یا قربانیان راه وی باشد، یک چنین فضیلتی برای این گروه ‏در این نبرد به دست آمد‏.
‏5
‏4‏ـ تصفیه ی مؤمنان از پلیدیها
‏(‏و لیمحص الله ‏الذین آمنوا و یمحق الکافرین؛ و تا خداوند مؤمنان را ناب و خالص گرداند و كافران را ‏به نیستى كشاند.) سوره ی آل عمران آیه ی 141، تمحیص در لغت عرب به معنی «تنزیه» و ‏تطهیر و پاکیزه کردن است همچنانکه « محق » به معنی نابودی و زدودن تدریجی است؛ در ‏این نبرد، هر دو مسئله « تمحیص مؤمنان » و‏
‏« محق کافران » به صورت روشن انجام گرفت ‏اما مسئله نخست برای اینکه کوره حوادث نقاط ضعف و عیب افراد را آشکار می سازد، ‏همچنانکه کوره ی داغ، ناخالص طلا و نقره را آشکار می نماید‏.
‏پیش از نبرد ‏(‏بدر‏)‏ بسیاری از آنان خود را مؤمن خالص می پنداشتند آرزوی شهادت می کردند چنانکه می ‏فرماید: ” وَ لَقَدْ كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ ‏فَقَدْ رَأَیْتُمُوهُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُون؛ و همانا شما بودید كه مرگ [در میدان ‏جنگ ] را پیش از آن كه با آن رو به رو شوید، آرزو مى كردید، ولى آن را دیدید و ‏تماشاگر شدید [و تن به جنگ ندادید].” سوره ی آل عمران آیه ی 143، ولی سرگذشت ‏(‏احد‏) ‏پایه ی ایمان و فداکاری آنها را آشکار ساخت و نقاط ضعف آنها را به خودشان نشان ‏داد. گروه مؤمن در پرتو ایمان به خالص سازی خویش پرداختند و پس از تکمیل خود،‏ ‏در‏ ‏نبردهای آینده به محو کفر و کافران از محیط اسلامی اشتغال ورزیدند. تا انسان خود را ‏قبلاً نسازد نمی تواند جامعه را بسازد؛ ‏از این جهت باید مدعیان ایمان در
‏بوته ی ‏آزمایش قرار گیرند و پایه ی ایمان آنها روشن گردد آنگاه پس از رفع عیب و نقص از ‏جانب خود؛ به ساختن جامعه بپردازند و جمله ی (و لیمحص الله الذین آمنوا و یمحق ‏الکافرین؛ و تا خداوند مؤمنان را ناب و خالص گرداند و كافران را به نیستى كشاند‏). ‏سوره ی آل عمران آیه ی 143، حاوی این مطلب است‏.
‏5 ‏ـ بهشت در گرو جهاد و ‏پایداری
‏ماجرای « احد » مسئله ی « بهشت در گرو جهاد و پایداری » را به نمایش ‏گذارد عملاً تفهیم کرد که ایمان زبانی و پشت هم اندازی در مقام گفتار سودی ندارد، ‏بلکه باید ایمان با کردار و ثبات در میدان نبرد همراه گردد، چنانکه می فرماید: ” ‏أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا یَعْلَمِ اللَّهُ الَّذینَ ‏جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ یَعْلَمَ الصَّابِرینَ؛ آیا پنداشتید كه به بهشت در آیید، در ‏حالى كه هنوز خدا كسانى از شما را كه جهاد كردند و استقامت نمودند معلوم نداشته