تحقیق اعدام زندانیان سیاسی در تابستان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 17 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

2
‏اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ١٣۶٧‏ واقعه‌ای بود که طی آن عده بسیاری از زندانیان سیاسی در زندان‌های جمهوری اسلامی در ایران در ماه‌های مرداد و شهریور ١٣۶٧ اعدام شدند. به طور کلی جرم زندانیان همکاری با سازمان‌های مخالف جمهوری اسلامی به خصوص ‏سازمان مجاهدین خلق ایران‏ و همچنین طیف‌های مختلف گروه‌های چپ و کمونیست بود.‏[۱]‏[۲]
‏تعداد قربانیان این واقعه نزد مراجع مختلف متفاوت است. بیشتر اعدام‌شدگان زندان‌های تهران در واقعه‏ٔ‏ تابستان ۶۷ در گورهای دسته‌جمعی ‏گورستان خاوران‏ به خاک سپرده‌شدند.
‏پیش‌زمینه‏ٔ‏ تاریخی
‏در مورد علل وقوع واقعه‏ٔ‏ تابستان ۶۷ و پیشزمینه‌های آن نظرات مختلفی وجود دارد. برخی ایران را ادامه‏ٔ‏ جدال جمهوری اسلامی با سازمان مجاهدین خلق به طور اعم و واکنش به عملیات “فروغ جاویدان” به طور اخص می‌دانند. برخی آن را ادامه‏ٔ‏ کشتار زندانیان سیاسی می‌دانند که در سال ۶۰ شروع شده بود و به دلایل مختلفی در سال‌های ۶۳ و ۶۴ متوقف شده بود. نظریات مختلف دیگری نیز وجود دارد.
‏منتظری‏ در نامه به ‏خمینی‏ و در اعتراض به اعدام محکومین زندان‌ها، مورخه ۹ مرداد ۱۳۶۷ می‌نویسد:
‏«پس از عرض سلام و تحیت، به عرض می‌رساند راجع به دستور اخیر حضرتعالی مبنی بر اعدام منافقین موجود در زندان‌ها، اعدام بازداشت شدگان حادثه اخیر را ملت و جامعه پذیرا است و ظاهراً اثر سویی ندارد ولی اعدام موجودین از سابق در زندان آنها اولا در شرایط فعلی حمل بر کینه توزی و انتقام جویی می‌شود…..»
2
‏اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ١٣۶٧‏ واقعه‌ای بود که طی آن عده بسیاری از زندانیان سیاسی در زندان‌های جمهوری اسلامی در ایران در ماه‌های مرداد و شهریور ١٣۶٧ اعدام شدند. به طور کلی جرم زندانیان همکاری با سازمان‌های مخالف جمهوری اسلامی به خصوص ‏سازمان مجاهدین خلق ایران‏ و همچنین طیف‌های مختلف گروه‌های چپ و کمونیست بود.‏[۱]‏[۲]
‏تعداد قربانیان این واقعه نزد مراجع مختلف متفاوت است. بیشتر اعدام‌شدگان زندان‌های تهران در واقعه‏ٔ‏ تابستان ۶۷ در گورهای دسته‌جمعی ‏گورستان خاوران‏ به خاک سپرده‌شدند.
‏پیش‌زمینه‏ٔ‏ تاریخی
‏در مورد علل وقوع واقعه‏ٔ‏ تابستان ۶۷ و پیشزمینه‌های آن نظرات مختلفی وجود دارد. برخی ایران را ادامه‏ٔ‏ جدال جمهوری اسلامی با سازمان مجاهدین خلق به طور اعم و واکنش به عملیات “فروغ جاویدان” به طور اخص می‌دانند. برخی آن را ادامه‏ٔ‏ کشتار زندانیان سیاسی می‌دانند که در سال ۶۰ شروع شده بود و به دلایل مختلفی در سال‌های ۶۳ و ۶۴ متوقف شده بود. نظریات مختلف دیگری نیز وجود دارد.
‏منتظری‏ در نامه به ‏خمینی‏ و در اعتراض به اعدام محکومین زندان‌ها، مورخه ۹ مرداد ۱۳۶۷ می‌نویسد:
‏«پس از عرض سلام و تحیت، به عرض می‌رساند راجع به دستور اخیر حضرتعالی مبنی بر اعدام منافقین موجود در زندان‌ها، اعدام بازداشت شدگان حادثه اخیر را ملت و جامعه پذیرا است و ظاهراً اثر سویی ندارد ولی اعدام موجودین از سابق در زندان آنها اولا در شرایط فعلی حمل بر کینه توزی و انتقام جویی می‌شود…..»
2
‏
در کتاب “پاسداشت حقیقت” که در دهه ۸۰ و در جمهوری اسلامی توسط دفتر تدوین تاریخ ایران به چاپ رسید این واقعه بیشتر ادامه‏ٔ‏ درگیری سازمان مجاهدین و جمهوری اسلامی به طور کلی تصویر شده است.
‏به نوشته‏ٔ‏ این کتاب: در تابستان ۱۳۶۷ و پس از عملیات مسلحانه ‏فروغ جاویدان‏ از سوی «‏سازمان مجاهدین خلق‏» و حمله به خاک ایران از طریق مرزهای غربی ایران و با پشتیبانی ‏رژیم بعث عراق‏ مجاهدین در‏ «‏قالب یک ارتش متجاوز ظاهر شد، که از پشتیبانی کامل نیروهای نظامی بیگانه برخوردار بود.‏»(رضایی و سلیمی نمین، پاسداشت حقیقت:۱۴۸)
‏”‏هم‌زمان با پیشروی نیروهای سازمان مجاهدین خلق به داخل خاک ایران، بروز تحرکات و تنش‌هایی در زندان با سردمداری برخی از اعضای سازمان مجادین خلق، آغاز فعالیت‌های برخی هواداران سازمان در سطح جامعه و ایجاد حرکت‌هایی برای برپایی آشوب و شورش در سطح شهرها و انتشار پیام‌های مستمر سازمان از طریق رادیو و تحریک مردم به شورش رخ می‌دهد‏.” (رضایی و سلیمی نمین، پاسداشت حقیقت:۱۴۲)
4
‏حسن پویا, از فعالان ضد جمهوری اسلامی در ‏کانون خاوران‏, در مطلب خود “پروژه‏ٔ‏ قتل عام تابستان ۶۷” این اعدام ها را ادامه کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۰ می‌داند که به دلیل فشارهای بین المللی در سال های ۶۳ و ۶۴ متوقف شده بود.
‏آغاز ماجرا
‏حکم روح‌الله خمینی
‏«پس از تهاجم نیروهای ‏سازمان مجاهدین‏ با پشتیبانی ارتش ‏عراق‏ به داخل ایران … ‏خمینی‏ حکمی را درباره بررسی مجدد پرونده … [افراد] زندانی که همچنان بر سر موضع خود بودند و صدور حکم محکومیت اعدام برای کسانی که برنامه شورش در زندان هم‌زمان با برنامه‌های بیرون سازمان داشتند، صادر کردند.»(رضایی و سلیمی نمین، پاسداشت حقیقت:۱۴۲) که متن نامه‌ها در خاطرات ‏حسین‌علی منتظری‏ که در آن زمان از مقامات رده بالای جمهوری اسلامی و قائم مقام رهبری بوده است، و با اعدام‌ها مخالف بوده‌است، وجود دارند.
‏خمینی‏ آنها را «‏محارب‏» اعلام می‌کند و چنین حکم می‌دهد:
‏«از آنجا که ‏منافقین‏ خائن به هیچ وجه به ‏اسلام‏ معتقد نبوده و هر چه می‌گویند از روی حیله و نفاق آنهاست و به اقرار سران آنها از اسلام ‏ارتداد‏ پیدا کرده‌اند، با توجه به ‏محارب‏ بودن آنها و ‏جنگ کلاسیک‏ آنها در شمال و غرب و جنوب کشور با همکاری‌های ‏حزب بعث عراق