تحقیق ادبیات ايتاليا 43 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 43 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏مقدمه
‏ ايتاليا سرزمين چندان وسيعي نيست . چكمه‏‌‏اي يك لنگه در گوشه‏‌‏اي از قاره‏‌‏ي اروپا . اما با چابك‏‌‏سواراني چون (( دانته)) و ((بوكاچو)) و ((پتراركا)) در آن سوي سده‏‌‏هاي دور و ((آريوستو)) و ((متاستازيو)) در ميانه‏‌‏ي راه و ((ورگا)) و ((كاپوآنا)) اين سوتر و در قرن حاضر بزرگاني چون ‏: ((ازوه‏‌‏و)) ، ((پيراندللو)) ، ((بوتزاتي)) ، ((پاوه‏‌‏ز)) و چه بسيار نام‏‌‏هاي آشنا و ناآشنايي كه خود ، نمايه‏‌‏اي طولاني است از تفكر و انديشه ، آن هم در دوره‏‌‏هاي پرآشوب سياسي و اجتماعي ايتالياي پراكنده و حتي ايتالياي متحد پس از سالهاي 1815 .
‏ايتاليا را بيش از همه با نوابغ هنري‏‌‏اش مي‏‌‏شناسيم . با نقاشاني چون : ((جوتو)) ، ((ميكل آنجلو)) ،‏‌‏((داوينچي)) ،‏‌‏ (( بوتيچللي)) و با پيكرتراشاني چون‏‌‏ :‏‌‏ (( برنيني)) و باز هم ((ميكل آنجلو)) ،‏‌‏ با ((كمديا دل آرته)) و ((گلدوني)) در تئاتر و با ((وردي)) ، ((پاگاني‏‌‏ني)) و ((روسيني)) در موسيقي و ‏در‏سينما‏ با سرآمداني چون: ((دسيكا)) ، ((فلليني)) ، ((پازوليني)) و آثاري معظم در معماري تمامي طول تاريخ اين كشور . آشنايي با مشاهير ‏–‏ كه شمارشان از حد بيرون است ‏–‏ از طريق آثاري است ،‏‌‏ بيش‏‌‌‏تر ، ديداري و شنيداري . مقولاتي بي‏‌‏رنج برگردان كلام به كلام .
‏ اما داستان ، حكايت ديگري است ‏كه در صورت بهترين ترجمه نيز ، معادل اصل نخواهد شد . و شعر ، بيش از داستان ، ترجمه‏‌‏ناپذير . در حالي كه نه ((داوود)) ميكل آنجلو نياز به ترجمه دارد و نه ((لبخند ژوكوند)) داوينچي و نه ((ريگلوتو))ي وردي . و فيلم با كمترين ترجمه ، دنياي وسيعي را پيش روي بيننده مي
‏2
‏‌‏گشايد . اما رهيافت شعر و ادبيات به ‏سرزميني ديگر با زباني متفاوت ، نيازمند شكيبايي است و به همين دليل ‏ادبيات پاره‏‌‏اي از كشورها ، خصوصا با زباني غير از زبان‏‌‏هاي رايج ، مهجور باقي مي‏‌‏ماند و گنجينه‏‌‏اي پربها ، پيش چشم هيچ مشتاقي گشوده نمي‏‌‏شود . آن هم ادبياتي همچون ادبيات ايتاليايي كه چه در شعر و يا داستان در عرصه‏‌‏ي جهان حضوري چشمگير داشته و بسياري از آثار اديبان ايتاليايي ، زير ساخت شهره‏‌‏ترين آثار ادبي جهان گشته و بسياري از جوايز جهاني از جمله نوبل را از آن خود كرده است . اين كم‏‌‏اقبالي ، نه تنها براي ادبيات ايتاليايي كه نصيب ادبيات بسياري از ديگر كشورها نيز شده است .
‏3
‏ادبيات ايتاليا از آغاز
‏روم با گستردن هرچه بيشتر مرزهايش ، زبان خود را به عنوان مهم‏‌‏ترين وسيله‏‌‏ي اتحاد معنوي و سياسي ‏بر مردم مغلوب تحميل كرد . اما برخي از سرزمين‏‌‏ها چون يونان ، با وجود غلبه سياسي روم بر آنان ، از پذيرش زبان لاتين سرباز زدند و به مقابله با آن برخاستند .
‏گويشي كه در ايالات امپراتوري نشر يافت ، نه زبان لاتيني ادبي ، بلكه ‏زباني محاوره‏‌‏اي و عاميانه بود كه رواني و سلاست بسيار و دستور زبان كم‏‌‏قاعده از مختصات بارز آن به شمار مي‏‌‏رفت و تحت حاكميت زبان‏‌‏هاي محلي ، از ناحيه‏‌‏اي تا ناحيه‏‌‏ي ديگر ، دچار تغييرات و تحولاتي مي‏‌‏گشت .
‏زمان و چگونگي تغيير و تحول زبان لاتين در داخل و خارج ايتاليا و تبديل آن به زبان‏‌‏هاي رمانس (زبان‏‌‏هاي رومي) چندان مشخص نيست . اما آشكار است كه اين تكوين زبان ، با سقوط امپراطوري روم شرقي ، تسريع گرديد .
‏با تضعيف قدرت مركزي روم ، زبان لاتين عاميانه بر اساس پيچيدگي‏‌‏هاي لهجه‏‌‏اي ، دچار تحولات سريع و پي در پي شد و از زباني واحد ، به تدريج به زبان‏‌‏هاي ديگر تغيير شكل داد ؛ كه همه ، ريشه در زبان لاتين داشته و نام رمانس و يا نئولاتين را بر خود گرفتند و امروزه به دو گروه زبان‏‌‏هاي شرقي و غربي تقسيم مي‏‌‏شوند .
‏4
‏زبان‏‌‏هاي شرقي ، خود به رومانيايي ، ايتاليايي ، رومانچو يا لادينو (كه در ناحيه‏‌‏اي از سوئيس و در ((فري يولي))‏1- Friuli‏ ناحیه ای در ایالت ونیز ، شمال شرقس ایتالیا . تا سال 1919 جزو کشور اتریش بود .
‏ ‏به آن سخن مي‏‌‏گويند )، و زبان‏‌‏هاي غربي به ((پروونسي))‏2-‏ Provenza ‏ استانی در جنوب فرانسه
‏ ، فرانوسي ، اسپانيايي و پرتغالي تقسيم مي‏‌‏شوند .‏
‏زبان ايتاليايي به گروه زبان‏‌‏هاي نئولاتين يا رمانس كه كناره رود گنگ تا اقيانوس اطلس را دربر مي‏‌‏گيرد و از خانواده‏‌‏ي بزرگ زبان‏‌‏هاي هند و اروپايي است تعلق دارد و از تغيير شكل زبان لاتين پديد آمده است .
‏الفباي زبان ايتاليايي با تقسيم به گويش‏‌‏هاي عديده در نواحي گوناگون ، سواي برگرفتن برخي حروف از زبان‏‌‏هاي يوناني ، آلماني و عربي ، ريشه در زبان لاتين دارد و حتي ويژگي‏‌‏هاي مورفولوژي (تاريخ تحولات لغوي) و صرف و نحو آن نيز با زبان لاتين عاميانه مرتبط است .
‏تا آنجايي كه مربوط به مشخص‏‌‏ترين تغييرات زبان ايتاليايي ، با گذر از زبان لاتين مي‏‌‏شود (سواي تغييرات آوايي و حذف حروف بي‏‌‏صدا از انتهاي كلمه ، مثل bonus‏ به buono‏ به معناي خوب ، و يا Calidus‏ به Caldo‏ به معناي گرم) مي‏‌‏توان به نكات زير اشاره كرد :‏‌
‏1- حذف حالت خنثي
‏2- الحاق حرف تعريف مشتق از لاتين (illud , illo , ille‏) كه با الصاق به حروف اضافه ، حروف اضافه‏‌‏ي حرف تعريف‏‌‏دار را مي‏‌‏سازند .