تحقیق اخلاق مسلمان 20 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..DOC) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 19 صفحه

 قسمتی از متن word (..DOC) : 
 

‏ 19
‏آموزشكده فني و حرفه اي پسران محمود آباد
‏رشته كامپيوتر
‏اخلاق ‏مسلمان
‏فهرست مطالب :
‏آداب مهمانى و ضيافت‏ 4
‏مهمان، بركت‏خانه
‏موارد مهمانى
‏مهمان‏نوازى
‏پرهيز از اسراف و ريا
‏آداب مهمانى
‏مهمان يا دردسر؟
‏سلمان و مسلمانى
‏مهمان ناخوانده
‏ ‏سلام و مصافحه‏ ‏ 10
‏مفهوم سلام
‏ادب و آداب سلام
‏دست دادن
‏شيوه مصافحه
‏ادب ‏ 13
‏ادب چيست؟
‏ 2
‏ادب از كه آموزيم؟
‏از ادب پيامبر(ص‏)
‏نقدپذيرى ‏ 16
‏نقد و تذكر
‏شيوه صحيح نقد
‏نقدپذيرى
‏مقدمه
‏دوست داريم زندگى‏هايمان، سرشار از صميميت و خونگرمى و صفا ‏باشد.
‏حريم انسانها و حرمت همگان، محفوظ بماند و معاشرت‏هايمان نشات‏گرفته از «‏فرهنگ قرآنى‏» و تعاليم مكتب باشد.
‏و اين، يعنى «زندگى مكتبى‏».
‏پايدارى و ‏استحكام رابطه‏هاى مردمى، در سايه رعايت نكاتى است كه‏برگرفته از «حقوق متقابل‏» ‏افراد جامعه باشد.
‏در اينكه «چگونه بايد زيست‏» و چه سان با ديگران بايد رابطه ‏داشت، نكته‏اى‏است كه در بحث «آداب معاشرت‏» مى‏گنجد.
‏بر خلاف فرهنگ غربى، روح ‏و محتواى فرهنگ دينى ما بر پايه «ارتباط‏»،«صميميت‏»، «تعاون‏»، «همدردى‏» و «‏عاطفه‏» استوار است. جلوه‏هاى اين فرهنگ‏بالنده نيز در دستورالعملهاى اخلاقى اسلام ‏ديده مى‏شود.
«‏زندگى مكتبى‏»، در سايه شناخت اين رهنمودها و به كار بستن آنها ‏درصحنه‏هاى مختلف زندگى است، نه با شعار و ادعا. به هر ميزان كه معيشت ومعاشرت ما ‏با اينگونه هدايتهاى دينى در مقوله رفتار، هماهنگ باشد، به همان‏اندازه زندگيهايمان «‏مكتبى‏» است. مسلمان بايد به‏گونه‏اى در چارچوب اصول وسنن فرهنگ دينى خودش زندگى ‏كند كه با شهامت و افتخار، بتواند «امضاى دين‏»را پاى همه رفتارش بگذارد و زندگيش «‏برچسب اسلام‏» داشته باشد و الگوى‏اسلامى را بر زندگى خويش در خانه و جامعه، ‏سايه‏افكن سازد.
«‏آداب برخورد»، «ديد و بازديد»، «رفت و آمد»هاى خانوادگى و ‏دوستانه،نحوه «گفتار» و «رفتار» با اقشار مختلف، «دوستى‏» و حد و حدود آن، ‏مراعات‏«حقوق ديگران‏»، «ادب و سپاس و احترام‏»، از جلوه‏هاى بارز اخلاق ‏معاشرت‏است. اين‏گونه رابطه‏هاى اجتماعى، با عنوانهاى مختلف و در شرايط ‏گوناگون‏انجام مى‏گيرد. گاهى به صورت «صله‏رحم‏» است; در ارتباط با اقوام و ‏بستگان.گاهى نام «عيادت‏» به خود مى‏گيرد; در مورد بيماران. گاهى نسبت‏به برادران ‏وخواهران دينى، عنوان «زيارت‏» مى‏يابد، گاهى با همسايگان است، گاهى بامستمندان. ‏گاهى هم بر محور اطعام است و گاهى به شكل مسافرتهاى دور ونزديك و بردن هديه و آوردن «‏سوغات سفر». گاهى هم براى شركت در مجلس عقدو عروسى يا مشاركت در مراسم سوگ و ‏تسليت‏گويى است.
‏به هر حال، همه اينها نوعى «رابطه‏» و «معاشرت‏» است و ‏نشان‏دهنده منش‏انسانى و فرهنگ اخلاقى هر فرد. اسلام نيز در اين باره‏ها بسيار سخن
‏ 3
‏گفته و رهنمودداده است كه در اين كتاب، گوشه‏اى از معارف و آموزشهاى دين در اين ‏زمينه‏ها رامرور مى‏كنيم.
‏باشد كه «فرهنگ خودى‏» و «هويت دينى‏» را پاس بداريم ‏و با افتخار وسربلندى و رها از سلطه فرهنگى بيگانه و با تكيه بر رهاورد مكتب و وحى، ‏زندگى وروابط خويش را بر پايه ارزشهاى برگرفته از قرآن و اهل بيت ‏(‏عليهم‏السلام)،سامان بخشيم و براى نسلهاى آينده هم «ادب و اخلاق‏» را ميراث ‏بگذاريم.
‏آداب مهمانى و ضيافت
‏از برجسته‏ترين خصلتهاى نيكمردان و آزادگان، كرم و ‏سخاوت‏است. و همين آزادگى از تعلقات و خوى بذل و بخشش است كه‏ديگران را اسير محبت و ‏احسان مى‏كند.
«‏ضيافت‏» و داشتن دستى باز و سفره‏اى گشوده و عطايى پيوسته ‏ومهمان‏دارى و مهمان‏نوازى، از نشانه‏ها و جلوه‏هاى اين روحيه فتوت وجوانمردى است.
‏معاشرتها، ديد و بازديدها و رفت و آمدها، گاهى به صورت‏«مهمانى‏» است. از اين ‏رو آشنايى با آداب ضيافت و رسوم دينى مهمانى،در محدوده «اخلاق‏» معاشرت مى‏گنجد. ‏اين موضوع، دو جنبه و دوطرف دارد: يكى كسى كه مهمان مى‏كند، ديگرى آن كه مهمان ‏مى‏شود.و هر كدام را آداب و روش و حد و حدودى است، قابل بحث.
‏مهمان، بركت‏خانه
‏بعضى، از مهمان گريزانند. برخى هم مهمان‏دوستند. هر ‏كدام هم‏نشان‏دهنده خصلت درونى افراد است. حضرت على(ع) را اندوهگين‏ديدند. پرسيدند: ‏يا على! سبب اندوه شما چيست؟ فرمود: «يك هفته‏است كه مهمانى برايم نيامده ‏است!…» (1) .
‏اين كجا؟ و آن كه آمدن مهمان را نزول بلا مى‏شمارد و ‏كوه غم بردلش مى‏افتد و عزا مى‏گيرد، كجا؟ بركت‏خانه، در آمد و شد مهمان‏است. مهمان ‏رحمت الهى است و پذيرايى از مهمان، توفيقى ارجمنداست كه نصيب هر كس نمى‏شود. مهمان ‏حبيب خداست. درضرب‏المثلهاى ايرانى است كه: «مهمان، روزى خود را مى‏آورد.» (2) ‏البته اين‏ضرب‏المثل، از احاديث اسلامى گرفته شده و ريشه‏اى دينى دارد. ‏ازحضرت رسول(ص) روايت است كه: «الضيف ينزل برزقه …»; (3) ‏مهمان،روزى ‏خود را نازل مى‏كند. البته اضافه بر اين، گناهان صاحبخانه وميزبان را هم مى‏زدايد و ‏اين بركتى شگفت است. باز هم در اين زمينه‏حديثى از امام صادق(ع) بشنويم كه به يكى ‏از يارانش به نام «حسين بن‏نعيم‏» فرمود:
– ‏آيا برادران دينى‏ات را دوست دارى؟
‏ 5
– ‏آرى.
– ‏آيا به تهيدستان آنان سود مى‏رسانى؟
– ‏آرى.
– ‏سزاوار است ‏كه دوستداران خدا را دوست‏بدارى. به خداسوگند، نفع تو به هيچ يك از آنان نمى‏رسد، ‏مگر آنكه دوستشان بدارى.راستى، آيا آنان را به خانه خودت دعوت مى‏كنى؟
– ‏آرى. ‏هرگز غذا نمى‏خورم مگر آنكه پيش من دو سه نفر يا كمتر وبيشتر از برادران هستند.
‏حضرت فرمود:
– ‏آگاه باش كه فضيلت آنان بر تو، بيش از برترى تو بر آنان است!
(‏راوى كه با شنيدن اين سخن به تعجب آمده بود، پرسيد
– ‏فدايت‏شوم! من به ‏آنان طعام مى‏دهم، مركب خويش را دراختيارشان مى‏گذارم، با اين حال آنان برتر از ‏منند؟
– ‏آرى! چون وقتى آنان به خانه تو وارد مى‏شوند، همراه خود،آمرزش تو و ‏خانواده‏ات را همراه مى‏آورند و چون مى‏روند، گناهان توو خانواده‏ات را با خويش ‏مى‏برند. (4) .
‏كسى كه خانه‏اى وسيع، امكاناتى فراوان و دستى ‏سخاوتمند دارد،شكرانه نعمتهاى الهى را گاهى بايد با انفاق و صدقه، گاهى با اطعام ‏ومهمانى، هديه، دستگيرى از بينوايان، كمك به محرومان و … ادا كند، وگرنه شهرت و ‏ثروت و مال، وبال او خواهد شد.
‏وليمه‏‏ ‏، يك سنت دينى
‏در باره اينكه كى بايد سور و اطعام داد، و به ‏چه كسانى و چگونه،در دستورهاى دينى، آداب و نكات فراوانى آمده است كه به بعضى‏اشاره ‏مى‏شود.
‏موارد مهمانى
‏از توصيه‏هاى حضرت رسول به اميرالمؤمنين(ع) يكى هم ‏اين‏بود:
«‏يا على! لا وليمة الا فى خمس: فى عرس او خرس او عذار او وكار او ‏ركاز»; (5) .
‏يا على! جز در اين پنج مورد، وليمه‏اى (اطعام و ‏مهمانى‏دادن)نيست: ازدواج و عروسى، تولد نوزاد، ختنه كردن كودك، ساختن ياخريدن ‏خانه، بازگشت از سفر حج.
‏در اين موارد، سزاوار است كه انسان به اين بهانه و ‏مناسبت،سفره‏اى بگسترد، ذبحى كند و مؤمنان را به مهمانى دعوت كند.
‏در حديث ‏ديگرى از رسول خدا(ص) نقل شده كه فرمود: هر كس‏مسجدى ساخت، گوسفند چاقى را ذبح كند ‏و از گوشت آن به محرومان‏بينوا اطعام كند و از خداوند بخواهد كه شر سركشان جن و انس ‏وشيطانها را از او دور كند. (6) .
‏مهمانى براى هر يك از موارد ياد ‏شده، سنتى اسلامى است كه دلهارا به هم مهربانتر و صفا و صميميت ميان جامعه را بيشتر ‏مى‏كند و اقوام‏و دوستان، يكديگر را مى‏بينند و آشناتر مى‏شوند، روحها شاداب‏تر ‏وزندگيها بانشاطتر مى‏شود.
‏در زندگى اولياء دين و پيشوايان معصوم نيز، ‏نمونه‏هاى فراوانى ازاين گونه ضيافتها ديده مى‏شود. از جمله به اين نمونه دقت كنيد: ‏امام‏هفتم، حضرت كاظم(ع) براى تولد يكى از فرزندانش وليمه و اطعام‏داد و به مدت سه ‏روز در مسجدها و كوچه‏ها، در ظرفهايى به مردم‏«فالوده‏» داده شد. برخى پشت‏سر، اين ‏كار را بر حضرت عيب گرفتند.وقتى امام كاظم شنيد، در پاسخ آن عيبجويى، به سنت انبيا ‏و روش‏پيامبر اكرم(ص) استناد نمود. (7) .