سيستم هاي چند برنامگي (دانلود رایگان)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 11 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏سيستم هاي چند برنامگي Multiprogramming
‏در نسل سو‏م‏ كامپيوترها (80-1965) از مدارات مجتمع (Integrated Circuit=IC)‏ براي ساخت كامپيوترها استفاده شد. به طور كلي برنامه را مي توان به دو دسته تقسيم كرد: يكي برنامه ها با تنگناي محاسباتي (CPU bound‏ يا CPU Limited‏) مانند محاسبات علمي سنگين كه بيشتر زمان كامپيوتر صرف محاسبات CPU‏ مي شود و ديگري برنامه ها با تنگناي (I/O Limited) I/O‏ مانند برنامه هاي تجاري كه بيشتر زمان كامپيوتر صرف ورود داده ها و خروج اطلاعات مي شود.
‏يك اشكال مهم سيستم هاي دسته اي اين است كه وقتي كار جاري براي تكميل عمليات I/O‏ ‏مثلاًٌ بر روي نوار گردان منتظر مي شود، در اين حال CPU‏ بيكار مي ماند مجبور است صبر كند تا عمليات I/O‏ به اتمام برسد. در برنامه هاي CPU Limited‏ اين اتلاف وقت اندك است ولي در برنامه هاي I/OLimited‏ ممكن است حدود 80 تا 90 درصد وقت CPU‏ به هدر برود.
‏براي رفع اين مشكل از تكنيك multiprogramming‏ استفاده مي شود. بدين ترتيب كه حافظه به چند قسمت تقسيم شده و در هر قسمت يك برنامه مجزا قرار داده مي شود. وقتي كه يك كار براي تكميل عمليات I/O‏ منتظر مي ماند، پردازنده به كار ديگري داده مي شود. اگر تعداد كارهاي موجود در حافظه كافي باشد مي توان CPU‏ را تقريباً صد درصد مشغول نگه داشت. البته نگهداري همزمان چند برنامه در حافظه نياز به مديريت خاص حافظه دارد تا برنامه ها بر همديگر اثر سوء نداشته باشند. لذا مديريت حافظه بحث مهمي در سيستم عالم مي باشد.
‏2
‏پس سيستم هاي چند برنامگي فقط يك پردازنده دارند و به كمك مكانيزم وقفه بين كارهاي I/OLimited , CPU-limited‏ سوئيچ مي شود و به ظاهر اجراي اين برنامه ها به صورت موازي و همزمان صورت مي گيرد و بدين ترتيب بهره وري از سيستم افزايش مي يابد.
‏يك شيوه براي بالا بردن راندمان CPU‏ آن است كه تعداد كار CPU – Limited‏ را با I/OLimited‏ مخلوط كنيم. ولي در عمل امكان تقسيم بندي كارها قبل از اجراء شدنشان وجود ندارد. از طرف ديگر برنامه اي ممكن است در ابتدا CPU – Limited‏ باشد ولي در حين اجراء تبديل به I/OLimited‏ گردد.
‏سيستم هاي اشتراك زماني Time –Sharing
‏اين سيستم ها از اويل سالهاي 1970 در نسل سوم كامپيوترها معمول شدند. سيستم اشتراك زماني در واقع تعميم سيستم چند برنامگي است.
‏در سيستم هاي چند برنامگي كاربر ارتباطي با كامپيوتر نداشت و خطايابي برنامه ها مشكل بود چرا كه زمان برگشت نسبتاً طولاني اجازه آزمايش كردن متعدد را نمي داد. در سيستم اشتراك زماني كاربر به ‏كمك ترمينال (Terminal)‏ كه شامل كي بورد (براي ورودي) و مونيتور (براي خروجي) است با كامپيوتر به صورت محاوره اي