تحقیق پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 46 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏اسلام دينى فراگير و جهان‏‏‏شمول است و از همان آغاز ظهور، خود را در حصارهاى تنگ نژادى و قبيله‏‏‏اى محدود نساخت از همين روى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در سال ششم هجرى در راستاى رسالت جهانى خويش، با ارسال نامه‏‏‏هايى به سران ممالك هم جوار حجاز، ايشان را به اسلام فراخواند‏.
‏طبرى مورخ معروف در كتاب خود متن سه نامه از نامه‏‏‏هاى پيامبر صلى الله عليه و آله به نجاشى – حاكم حبشه -‏ ‏ خسرو پرويز – شاهنشاه ايران – و هرقل – امپراتور روم شرقى – را ضبط كرده است. مقاله حاضر به بحث و بررسى پيرامون اين سه نامه اختصاص دارد‏.
‏واژه‏‏‏هاى كليدى: رسالت جهانى، مكاتيب پيامبر، تبشير و انذار
‏در پى افزايش فشار مشركان مكه بر پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و ياران وفادارش و اخلالى كه قريشيان در جريان گروش به اسلام ايجاد كرده بودند، پيامبر صلى الله عليه و آله بر آن شد تا مركز ديگرى را براى تاسيس و پى
‏‏‏ريزى حكومت اسلامى جست ‏‏‏و جو كند تا از اين رهگذر، هم مسلمانان از آزار مشركان رهايى يابند و هم پايگاهى استوار جهت نشر دعوت اسلامى در جزيرة العرب ايجاد گردد. از اين رو براى نيل به اين هدف، در سال سيزدهم بعثت، مكه را به سوى يثرب ترك كرد و با ايجاد طرحى نو در ساختار اجتماعى و فرهنگى مدينه، اين شهر را به يك نظام عقيدتى نيرومند پيوند زده و از مهاجر و انصار – كه از عناصر اصلى اين شهر بودند – امتى واحد ساخت و طولى نكشيد كه مدينه به پايگاهى نيرومند در برابر مكه تبديل شد و از همين پايگاه بود كه آموزه‏‏‏ها و تعاليم اسلامى به سراسر جزيرة العرب منتشر شد
‏پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله بر قوم و قبيله خاصى مبعوث نشده بود تا پيامش در حصار و محدوده آن قوم و قبيله محصور بماند، بلكه بر طبق آموزه‏‏‏هاى قرآنى (1) ماموريت داشت تا پيام خود را به عموم مردم – فارغ از تمايزات قومى، نژادى و زبانى – ابلاغ نمايد. از اين رو در سال ششم هجرى، در راستاى رسالت جهانى خويش، با ارسال نامه‏‏‏هايى به سران ممالك هم جوار حجاز در آن روزگار، گام مهمى را در سياست‏‏‏ خارجى برداشت. او كه در اين زمان دغدغه خاطر چندانى از جانب يهوديان مدينه و شرارت
‏‏‏هاى آن‏‏‏ها نداشت و نيز به دليل انعقاد معاهده صلح حديبيه، از جانب مشركان مكه احساس خطر جدى نمى‏‏‏كرد بر آن شد تا نامه‏‌‏هايى را به سران كشورهاى هم جوار ارسال نمايد و آن‏‏‏ها را به اسلام فراخواند. (2‏)
‏با نگاهى به تاريخ طبرى درمى‏‏‏يابيم كه طبرى تنها سه نامه از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله را كه خطاب به نجاشى – حاكم حبشه – ، خسرو پرويز – شاهنشاه ايران – و هرقل – امپراتور روم شرقى – بوده را ضبط كرده است و در خصوص نامه‏‏‏هاى آن حضرت به مقوقس (حاكم مصر)، جيفر و عبد پسران جلندى (فرمانروايان عمان) و منذر بن ساوى (كارگزار خسرو در بحرين) تنها به نقل گفته‏‏‏اى كوتاه از ابن اسحاق اكتفا كرده و متن نامه‏‏‏هاى مذكور را نياورده است. از اين رو ما در اين نوشتار به ذكر و بررسى نامه‏‏‏هايى كه از سوى آن حضرت به حاكمان حبشه، روم و ايران ارسال شده است، خواهيم پرداخت‏ .
‏نخستين نامه‏‏‏اى كه طبرى در ذيل وقايع سال ششم هجرى به ثبت آن اهتمام نموده، نامه‏‏‏اى است كه از سوى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و توسط دحية كلبى به هرقل – امپراتور روم شرقى – ارسال گرديد . طبرى متن اين نامه را چنين آورده است
‏:
‏بسم الله الرحمن الرحيم
‏من محمد بن عبدالله و رسوله الى هرقل عظيم الروم . سلام على من اتبع الهدى. اما بعد: فانى ادعوك بدعاية الاسلام، اسلم تسلم و اسلم يؤتك الله اجرك مرتين. فان توليت فعليك اثم الاريسين. (3‏)
‏به نام خداوند بخشنده مهربان
‏از محمد بنده و فرستاده خدا به هرقل، بزرگ روميان‏ .
‏كسى كه پيرو راستى گردد گزند نمى‏‏‏بيند. اسلام بياور تا سالم بمانى و اسلام بياور تا خدا دوبار تو را پاداش دهد و اگر از پذيرش آن سر باز زدى، گناه رعايا (كشاورزان) بر گردن تو خواهد بود‏.
‏دومين نامه مورد توجه طبرى كه به انعكاس آن پرداخته است مكتوب پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله به نجاشى پادشاه حبشه است كه عمر و بن ابى اميه ضمرى مامور ابلاغ آن شده بود. وى متن اين نامه را چنين ثبت كرده است‏: