تحقیق درباره انیمیشن

تحقیق درباره انیمیشن

*تحقیق درباره انیمیشن*

مقدمه :

متحركسازی یكی از شیوه های فیلمسازی است كه بسرعت در سراسر جهان گسترش یافته است .

هر آنچه حركت می كند جاندار می نماید . بویژه متحركی كه به دلیل دارا بودن حیات حركت می كند . فیلها همگی حركت را نشان می دهند . پس می توان گفت كه در واقع همة فیلمها متحرك نما هستند . ولی فیلمساز هنگامی واژة «متحركسازی» را به كار می برد كه دریافت ویژه ای از آن داشته باشد .

هر فیلم ، از تقطیع حركت به یك رشته حالتهای ایستا ساخته می شود . هنگامی كه «ماره» در دهة‌ هشتاد سدة پیش با دوربین خود پرواز پرنده ای را روی فیلم ثبت كرد ، در واقع تجزیة تصویری حركات پرنده را به صورت یك دسته تصویرهای ایستا كه پیوندی تنگاتنگ با هم داشتند ، فراهم آورد . بنابراین ، می توان گفت هر فیلم كه با سرعت معمولی نمایش داده می شود ، تجزیه ای است از هر لحظه كنش موجود زنده به صورت تعداد معینی از مرحله های پیاپی حركت . هرگاه فیلمی را با سرعت معمولی نمایش دهیم ، زنجیره متوالی تصاویر بی حركت ، توهمی از حركت طبیعی و بی وقفه را بر پرده می آفریند .

از نخستین روزهای سینما ، آشكار بود كه فیلم ابزاری برای نگارگر پدید آورده است كه با آن می توان رشته ای از طرحهای ایستا را به گونه ای به جنبش در آورد كه روی پرده ،‌تصویری متحرك پدیدار سازد . سینما پهنة گسترده ای فراروی طرح حركات گشود تا بتواند فرصتهایی كه اختراع تصویر متحرك در اختیار هنرمند طراح قرار داده بود ، تا حد زیادی شكوفا سازد . هنگامی كه فیلمسازی واژة «فیلم متحركسازی» را به كار می برد ، منظورش دقیقاً كار هنرمند نگارگر روی كاغذ یا طلق است ، آفرینش مراحل جداگانة حركت كه هنگام نمایش بر پردة سینما تصوری از یك كنش پیوسته را به تماشا می گذارد .

اگر نگارگر بخواهد توهمی از زندگی و حركت را روی تصویر ایستایی بیافریند كه بر سه پایه قرار دارد ، باید بكوشد تا حالتی آنی را متمایز سازد كه نشان دهد موضوع در حال حركت تصویر شده است ، چرخش دست ، گردش چشم ، موهای افشان و پریشان از باد ، همگی نشان دهندة آن است كه تصویر ایستا در مرز حركت حركت متوقف مانده است . برای نمونه ، می توان حال تعادل بدن چرخانی كه دیسك را پرتاب می كند ، تنها در آنی از ثانیه ثبت كرد . هنرمند – پیكرتراش یا نگارگر – لحظه‌های حركت را از هم جدا می كند و از طریق آن ،‌جنبشهای پس و پیش هر مرحله را نیز ارائه می دهد . زندگی ، آمیزه ای است از جنبشهای آنی ، مانند لبخندی روی لب .

برای سازندة فیلم متحركسازی ، چنین لحظه ای چیزی نیست جز مرحله ای از رشته مراحلی كه ثانیة جنبش را روی پرده بازآفرینی می كند . او باید مجنوعة جنبش را به صورت به هم پیوسته اش در نظر بگیرد . كمترین كاری كه طراح حركات می تواند انجام دهد ، تهیة نواری از فیلمی زنده است تا از روی آن مراحل پیاپی كنشهای تصویری را قاب به قاب روی كاغذ بكشد . سپس می تواند این مراحل را به صورت طرح هایی كه برای كشیدن پیكری نیاز دارد ،‌ بازآفرینی كند . برای نمونه ، حركات فیلمبرداری شدة یك رقصندة باله ، می تواند به حركات ترسیم شده در فیلم كارتون قصلة پریان انتقال یابد .

به این ترتیب او از طریق چنین تجریباتی می آموزد كه حركات زندگی واقعی چگونه انجام می گیرد . وی در حقیقت می كوشد تا دو جهان یكسره جدا از هم – جهان واقعی و جهان كشیده بر تابلو – را با هم می آمیزد . بی گمان ، طراحی و نگارگری برای رویارویی یك انگارة نمایشی در برابر یك عكس خوب ، جای درخوری دارد ، اما چنین می نماید كه این میدان هیچ نفعی برای فیلم متحركسازی ندارد . فرآیند بازآفرینی واقعیت به صورت فیلم متحركسازی ، كاری بسیار فنی و دشوار استا . از این رو همواره ، ساختن فیلمی زنده از زندگی شاه پریان را برتر از بازآفرینی دقیق نسخة بدل زندگی به شیوة متحركسازی می دانند .