تحقیق جنگ به روايت سردار حاج محمد كوثری ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 13 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏جنگ به روايت سردار حاج محمد كوثری
‏اگر بنی صدر خیانت نمی كرد و فرماندهانی این چنین منصوب نمی كرد ‏دشمن نمی ‏توانست به این راحتی پیشروی كند
‏ 
‏ ‏با ‏شروع جنگ تحمیلی حاج محمد كوثری نیز چون دیگر فرزندان انقلابی این مرز و بوم، به ‏همراه ‏دیگر اقشار مختلف مردم به سوی مناطق غرب و جنوب كشور عازم شد‏‎.‎
‏ ‏كوثری ‏با قبول مسئولیت های مختلف در طول هشت سال دفاع مقدس همواره چون سربازی امین ‏بوده ‏است كه درخشان ترین مدال آن فرماندهی بسیجیان تهران در زمان تصدی فرماندهی لشكر 27 ‏‏محمد رسول الله(ص) در سه سال آخر جنگ و بیش از ده سال دوران سازندگی بوده است‏‎.‎
‏معاون ‏عملیاتی سپاه 11 قدر در دوران فرماندهی شهید همت، جانشینی محور عملیاتی سومار و تیپ ‏‏رزهی 20 رمضان از دیگر مسئولیت های حاج محمد كوثری در حلول 84 ماه حضور مداوم در ‏جبهه ‏های جنگ تحمیلی بوده است، بعد از لشكر محمد رسول الله نیز معاونت امنیت ستاد ‏كل نیروهای ‏مسلح را راهبری و هدایت كرد تا ‏امروز كه با مسئولیت نائب رئیسی كمیسیون ‏امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با او به ‏گفتگو نشستیم و ازایشان خواستیم مروری برایمان از ‏ناگفته های جنگ كند و او نیز ‏اینگونه روایت كرد‏‎:‎
‏تشكیل ‏سپاه به زمانی بر می گردد كه بنی صدر از طرف حضرت امام (ره) به عنوان فرمانده كل ‏قوا ‏شناخته شد و امام فرماندهی كل قوا را به او تغویض كرد (در بهمن ماه 1358 حكم ‏ریاست جمهوری ‏بنی صدر تنفیذ كرد و در اسفند ماه 1358 فرماندهی كل قوا را تفویض ‏كردند) بهتر است به كمی قبل ‏تر بر گردیم یعنی زمانی كه خبرگان قانون اساسی تشكیل ‏شد و خواستند قانون اساسی را بنویسند در ‏آن مقطع بنی صدر و همراهانش یعنی جبهه ملی ‏و نهضت آزادی و به طور كلی كسانی كه مخالف نظام ‏جمهوری اسلامی بودند، می گفتند ‏باید «گارد ملی» تشكیل گردد نه سپاه پاسداران، اما در مقابل، ‏حضرت امام می فرمودند ‏كه باید سپاه پاسداران تشكیل شود، اختلاف از همان جا و همان زمان رخ ‏داد، یعنی ‏كسانی كه انقلابیون واقعی پیرو امام بودند می گفتند سپاه پاسداران، اما كسانی كه ‏ریگی در ‏كفش داشتند می گفتند گارد ملی، تفاوت در این بود كه سپاه پاسداران و ‏طرفداران تشكیل سپاه ‏خواهان حفظ ارزشهای انقلاب بودند و الگوی آنها ابا عبدالله ‏الحسین بود و فرمانده مستقیم آن امام ‏‏(ره) اما در آن طرف بنی صدر و كسانی خواهان ‏تشكیل گارد ملی بودند، به اسلام پایبند نبودند و می ‏خواستند ارگانی به وجود آورند ‏كه زیر نظر مستقیم خودشان باشد‎.‎
‏اگر ‏چه اردیبهشت 1358 سپاه تشكیل شد و رسماً كار خود را آغاز كرد و در این زمان كه جنگ ‏هنوز ‏رخ نداده بود اما حضرت امام(ره) چون آینده را می دید كه استكبار و ضد انقلاب،
‏انقلاب رها نمی ‏كند، چون منافع بسیار زیادی از دست آمریكا گرفته شده بود، لذا ‏نیروهایی می خواست كه مقتدر ‏باشند و سپاه كه بنیان و نیروهای اولیه اش از نیروهای ‏انقلابی بودند، تشكیل شد‎.‎
‏ 
‏از ‏همان ابتدا در سپاه یك تفكری بود و آن اینكه سپاه باید 90% عقیدتی و 10% نظامی ‏باشد، بودجه ‏ای به سپاه تخصیص داده نمی شد، پولی كه به سپاه می دادند از صندوق قرض ‏الحسنه جاوید بود، ‏سپاه اینگونه رشد كرد، اما درگیری سپاه با ضد انقلاب هر روز ‏دامنه و وسعت بیشتری پیدا می كرد. ‏متوسط عمر حضور افراد در سپاه در اوایل 4 ماه ‏بود و این به خاطر نداشتن امكانات، تجهیزات و نبود ‏آموزشهای لازم بود اما كم كم ‏سپاه پر بارتر شد، در زمانی كه جنگ بر ما تحمیل شد، سپاه «سلاح» آن ‏چنانی مانند ‏توپ، تانك، خودرو و حتی سلاح عادی به اندازه كافی نداشت. مثلاً زمانی كه من مرداد ‏‏‏58 با پاوه رفتم و از آنجا در سپاه ماندم اسلحه ای نبود، و اسلحه هایی كه افراد ‏از گاردیهای شاه در ‏زمان انقلاب گرفته بودند با خود می آوردند. اعزام نیرو توسط ‏افرادی از جمله مقام معظم رهبری، ‏مرحوم خلخالی، هادی غفاری و … صورت می گرفت‏‎. ‎
‏ ‏چون ‏هیچ امكانات و تجهیزاتی نبود و بنی صدر كه فرماندهی كل قوا را به عهده داشت به فكر
‏این ‏نبود كه جنگ شده و جنگ بر ما تحمیل شده و همه را بسیج و هماهنگ كند و به وحدت ‏برساند، همه ‏اش به فكر این بود كه اختلاف بیندازد و به ارتش هم ابلاغ كرده بود كه ‏یك دانه فشنگ به سپاه ندهند ‏چه برسد به اسلحه‎. ‎
‏ ‏حضرت ‏امام (ره) 5 مهر 1358 فرمان تشكیل ارتش بیست میلیونی بسیج مستضعفین را صادر كرد، ‏‏دیده می شود كه تا یك سال بعد از این فرمان كه 2 یا 3 ماه هم از جنگ گذشت چیزی به ‏نام بسیج ‏نبود چون كه بنی صدر اعتقادی به بسیج نداشت، حتی بعضی از افراد به تمسخر ‏می گفتند كه ما در ‏همین اندازه هم مانده ایم، حالا می خواهند ارتش 20 میلیونی راه ‏اندازی كنند. نه تنها به سپاه امكاناتی ‏نمی دادند به خاطر اینكه زیر نظر امام بود، ‏بنی صدر سپاه را قبول نداشت، حتی آن زمانی كه فرماندهی ‏كل قوا بود، سپاه و بسیج هم ‏قبول نداشت، به خاطر اینكه به استكبار وابسته بود عامل استكبار بود، از ‏آنجا كه ‏امام نمی خواست مسئولیت داشته باشد و از طرف دیگر بنی صدر جو سازی می كرد كه ‏‏نیروهای مسلح نمی گذارند كه من كار كنم امام فرماندهی كل قوا را به او واگذار كرد. ‏البته امام ‏امت(ره) از بنی صدر ترس و واهمه ای نداشت از اینكه فرمانده كل قوا هم ‏به او تفویض كند، و با ‏اینكه درباره او شناخت داشت اما هراسی نداشت، همانطور كه می ‏دانیم طبق قانون اساسی فرماندهی ‏كل قوا بر عهده ولی فقیه می باشد اما از آنجا كه ‏بنی صدر جو سازی می كرد كه نیروهای نظامی با او ‏مخالفند و از اوتبعیت نمی كنند و