تحقیق بيني

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 18 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏بيني:
‏بيني يك ساختمان هرمي شكل است كه راس آن به سمت قوام آمده و قاعده آن به اسكلت صورت چسبيده است و شامل دو قسمت داخلي و خارجي است.
‏بيني خارجي:
‏ثلث فوقاني بين خارجي استخواني و ثلث تحتاني آن غضروفي است.
‏قسمت‏‌‏هاي بيني خارجي عبارتند از:
‏ـ نوك يا آپكس
‏ـ قاعده كه شامل سوراخ‏‌‏هاي بيني است.
‏ـ ريشه: ‏محل اتصال استخوانهاي بيني در بالا به جمجمه است.
‏ـ پشت: بين ريشه و نوك قرار دارد.
‏ـ پل: ‏بخش فوقاني پشت ؟؟
‏تفاوت در شكل و اندازه بيني افراد، عمدتاً از تفاوت در غضروفهاي بيني ناشي مي‏‌‏شود.
‏بيني داخلي:
‏در هر طرف بيني، مدخل‏‌‏هاي قدامي و خلفي(كوان) وجود دارد.
‏قسمت قدامي حفره بيني كه از پوست و مو پوشيده شده. وستيبول ناميده مي‏‌‏شود.
‏سپتوم:
‏سپتوم، بيني را به دو حفره تقسيم مي‏‌‏كند. سپتوم در جلو غضروفي و در خلف استخواني است.
‏قسمت غضروفي سپتوم از غضروف لوآوري غزال(سپتال) تشكيل مي‏‌‏شود كه در بالا و خلف به صفحه عمومي استخوان اتموئيد و در پائين و خلف به استخوان ؟؟ متصل مي‏‌‏شود.
‏سپتوم به ندرت كاملاً‏ در خط وسط قرار دارد و انحراف‏‌‏هايي با درجات متفاوت در تمام يا قسمت‏‌‏هايي از سپتوم استخواني ياغض‏روفي وجود دارد.( ) البته؟؟ خلفي سپتوم همواره در خط وسط باقي مي‏‌‏ماند.
‏ديواره خارجي بيني داخلي:
‏داراي هاتوربنيت(شاخك) و مئاتوس‏‌‏هاي مربوطه مي‏‌‏باشد.
‏شاخك سوپرم: بسيار كوچك است و در حين معاينه ديده نمي‏‌‏شود.
‏شاخك فوقاني: تنها به وسيله آينه خلف بيني قابل مشاهده است.
‏شاخك تحتاني: يك استخوان مجزا است ولي ساير استخوانها جزئي از استخوان اتموئيد‏‌‏اند.
‏بزرگترين شاخك بيني است و با احقان متناوب خود به ويژه در شب باعث انسداد متناوب بيني ‏و اشكال در خواب مي‏‌‏شود. پوشش مخاطي آن از نظر عروقي بسيار غني است و حالت نيمه نغوطي دارد، تاثير عمده تركيبات تنگ كننده عروق روي اين ساختمان است.
‏رنگ شاخك تحتاني مي‏‌‏تواند صورتي پر رنگ(طبيعي)،آبي يا رنگ پريده(آلرژي) يا قرمز(التهاب) باشد.
‏شاخك مياني: در انسداد بيني نقش جدي ندارد.
‏مئاتوس‏‌‏هاي بيني:
‏هر يك از مئاتوس‏‌‏هاي بيني به نام شاخكي كه در بالاي آن قرار مي‏‌‏گيرد خوانده مي‏‌‏شود.
‏مئاتوس تحتاني: در زيرشاخك تحتاني قرار دارد و مجراي نازولاكريمال به آن باز ميشود.
‏در قسمت خلفي مئاتوس تحتاني، شاخه‏‌‏هاي شريان اسفنوپلاتين در زير مخاط قرار دارند كه ممكن است منشا خونريزي باشد.
‏مئاتوس مياني
‏لحن محل تخليه ؟؟س‏‌‏هاي ماگزيلاري، فرونتال و اتموئيد قدامي است ولي سوراخهاي آنها در معاينه قابل روئيت نيستند.
‏متائوس فوقاني:
‏محل تخليه سولهاي خلفي اتموئيد است.
‏در بالاي شاخك‏‌‏هاي اين فوقاني و پولرم، بن بست اسفنواتموئيد قرار دارد كه سينوس اسفنوئيد به آن باز مي‏‌‏باشد.
‏ناحيه بويايي:
‏اعصاب بويايي در غشا مخاطي تخصص يافته‏‌‏اي به خصوص در ناحيه‏‌‏ي توربينت فوقاني شروع مي‏‌‏شوند و صفحه‏‌‏ي غربالي را سوراخ مي‏‌‏نمايند. جهت بوئيدن هوا بايد با اين ناحيه و برخورد كرده و همچنين مرطوب نيز باشد. وقتي حس بويايي وجود نداشته باشد به نظر مي‏‌‏رسد، حس چشايي و طعم نيز از بين خواهد رفت.
‏ناحيه بويايي به وسعت 5/2 سانتي متر مربع در قسمت فوقاني بيني و در تنگه‏‌‏اي كه به كمك شاخك فوقاني، قسمت بالايي سپتوم و صفحه غربالي ايجاد شده قرار دارد.
‏آكسونهامي فاقد سيلين سلولهاي گيرنده، از صفحه غربالي عبور كرده و وارد پياز بويايي مي‏‌‏شوند و در نهايت به هسته‏‌‏ي آميگدالوئيد مي‏‌‏رسند. بر خلاف ساير حواس بويايي از طريق تالاموس مخابره نمي‏‌‏شود.
‏استخوان بيني:
‏اندازه دو استخوان بيني متفاوت است. اين دو استخوان در خط وسط به يكديگر، در بالا به استخوان فرونتال و در خارج به زوائد فرونتونازال استخوان ماگزيلا متصل مي‏‌‏شود.
‏غضروف‏‌‏هاي بيني:
‏الف) آلارماژور: به قسمت قوسي پره‏‌‏هاي بيني و قسمت عمده نوك بيني را تشكيل مي‏‌‏دهند.
‏ب) نازال خارجي: در بالا به استخوانهاي بيني و در پائين به غضروف‏‌‏هاي آلارماژور اتصال دارند و ثلث مياني بيني را تشكيل مي‏‌‏دهند.
‏ج) ؟؟ اموئيد و آلارسنيور: متعددند و در بخش خارجي غضروف‏‌‏هاي آلاماژور قرار دارند.
‏عضلات بيني:
‏5 گروه عضلاني به اسكلت بيروني بيني اتصال دارند:
‏1ـ عضله پائين برنده سپتوم: عمل اصلي آن پائين آوردن نوك بيني است.
‏2ـ عضلاني بيني: به اتساع پره‏‌‏هاي بيني كمك ميكند.
‏3ـ عضلاني نوك بيني: بخش‏‌‏هاي قدامي سوراخ‏‌‏هاي بيني را مستع كرده و ليكن مي‏‌‏تواند عاقل سنگي دريچه بيني نيز باشد
‏4ـ عضله ‏هرمي:؟؟ مياني ‏ابرو را به پائين مي‏‌‏كشد و چين‏‌‏هاي عرضي را در ناحيه‏‌‏ي ‏؟؟ به وجود مي‏‌‏آورد.
‏5ـ عقله بالا برنده ‏فوقاني لب و پره بيني: تسع كننده اصلي بيني هستند.
‏خونرساني بيني:
‏تغذيه‏‌‏ي خوني بيني از هر دو شريان كاروتيد ‏داخلي و خارجي مي‏‌‏باشد كاروتيد خارجي تو.سط شريان ماگزيلاري و شاخه‏‌‏هايش (qrater palatine Artery , short sphen opalatin Artery)‏ موجب خونرساني به ‏ديواره‏‌‏يي خارجي بيني در زير شاخك مياني مي‏‌‏شود.
‏كاروتيد داخلي توسط شريانها اتموئيد قدامي و خلفي موجب خونرساني به ديواره‏‌‏ي خارجي بيني در بالاي توربينيت مياني مي‏‌‏شود.
‏عروق خوني سپتوم بيني هم در ناحيه‏‌‏ي mm‏25ـ13 از محل اتصال پوست به مخاط به يكديگر متصل و ‏ناحيه‏‌‏ي سكباخ يا liffle‏ را مي‏‌‏سازند كه شايعترين جاي خونريزي در اپستاكسي است.
‏شريانهاي شركت كنند و در آن عبارتند از:
‏ـ ضريان اسغنوپالاتين بلند
‏ـ شريان كامي بزرگ
‏ـ شريان كامي بزرگ
‏ـ شريان اتموئيدال قدامي
‏ـ شريان ؟؟ فوقاني
‏بيني خارجي، تقريباً از هماتن شريانهاي كه به بيني داخلي خون مي‏‌‏رسانند، مشروب مي‏‌‏شود.
‏بخشي از تخليه وريدي بيني از وريد آنگولار به وريد افتالميك تحتاني و در نهايت به سينوس كاورنو منتهي مي‏‌‏شود. با اين وجود قسمت اعظم تخليه وريدي اعظم ؟؟ وريدي از طريق وريد فاسيال قدامي انجام مي‏‌‏شود.
‏بيني تخليه لنفاوي وسيعي دارد. مجاري لنفاوي كه همراه وريد فاسيال قدامي هستند. به عذر لنفاوي ساب ماگزيلاري ‏ختم مي‏‌‏شوند.
‏اعصاب بيني:
‏شاخه‏‌‏هاي گانگليون‏ اسفنوپالاتين موجب عصب رساني به بيني مي‏‌‏گردند و عبارتند از:
‏ـ عصب اسنوپلاتين كوتاه
‏ـ عصب ؟؟ بزرگ
‏ـ عصب اسفنوپلاتين بلند
‏ـ عصب اتموئيدال قدامي بنابراين عروق خوني و عذر مخاطي تحت كنترل سيستم عجي خ‏ودكار هستند. يك حالت تعادل بين در سيستم با؟؟ وجود داشته باشد ولي دگرتون پاراسمپاتيك بيشتر باشد، موجب ؟؟ شدن عروق ناحيه مي‏‌‏شود و استازعروقي ايجاد شده در شاخك‏‌‏ها سبب انسداد و افزايش ترشعات بيني مي‏‌‏شود. اگرتون سمپاتيك بيشتر باشد، عروق تنگ‏‌‏تر مي‏‌‏شوند و سبب كم شدن ضخامت توربينت‏‌‏ها مي‏‌‏شود.
‏مجاورات بيني
‏در هر طرف سر چهار سينوس پارانازال وجود دارد كه از بيرون زندگي مخاط بيني به وجود مي‏‌‏آيند هر يك از چهار جفت سينوس اتموئيد: سينوس به نام استخواني از جمجمه كه در آن قرار گرفته است ناميده مي‏‌‏شود.
‏سينوس‏‌‏هاي اتموئيد در بيني دوكانتوس مياني(زاويه‏‌‏اي ؟؟ پلك فوقاني و تحتاني) چشم قرار دارند و از پشت تا سينوس‏‌‏هاي اسفنوئيد كشيده شده‏‌‏اند. استخوان اتموئيد خيلي ظريف بوده و مانند كاغذ مي‏‌‏باشد و از طرفي ديگر سلولهاي اتموئيد با سينوس ماگزيلاري و همچنين سينوس‏‌‏هاي فرونتال و اسفنوئيد اتصال دارد و به اين دليل عفونت‏‌‏ها و تومورها به سرعت از سلولهاي اتموئيدي به كره چشم و سايرسينوس‏‌‏هاي مجاور منتقل مي‏‌‏گردند.
‏معمولاً 8ـ2 سلول اتموئيد قدامي و مياني و 8ـ1 سلول خلفي وجود دارد.
‏سينوس فرونتال:
‏توسط قسمت‏‌‏هاي زير محدود شده‏‌‏اند.
‏پيشانيف كاسه چشم، حفره قدامي جمجمه.
‏معمولاً به صورت جفت بوده‏،‏ هرچند كه هيپوپلازي يكي يا هر دو سينوس ‏فرونتال يافته‏‌‏ي چندان نامعمولي نخواهد بود‏.
‏سينوس ماگزيلا:
‏بزرگترين و مشخص‏‌‏ترين سينوس پارانازال است حجم آن حدود 15 ميلي متر است و به طور كامل درون استخوان ماگزيلا قرار گرفته است و به وسيله‏‌‏ي قسمت‏‌‏هاي زير محدود شده است:
‏ـ چشم
‏ـ گونه و صورت
‏ـ حفره بيني
‏ـ دندانها و كام سفت
‏بنابراين هر عفونت و يا ضربه‏‌‏اي به سينوس ماگزيلا مي‏‌‏تواند بر روي مناطق فوق اثر بگذارد.
‏درد ناشي از آبسه‏‌‏هاي دنداني به كرات با درد سينوزيت اشتباه مي شود.
‏سينوس اسفنوئيد: