تحقیق اهل بیت (ع) و مرجعیت فکری و علمی مسلمانان 37 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..DOC) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 44 صفحه

 قسمتی از متن word (..DOC) : 
 

‏اهل بیت (ع) و مرجعیت فکری و علمی مسلمانان
‏۱. ‏رسول اکرم ‏«‏ص‏»‏ در اداره امور حکومت، ریاست دینی تام داشت. آن حضرت از یک‏‌‏سو به اداره امور ارتش و حفظ و حراست سرحدات و مرزها می‏‌‏پرداخت، مالیات و غنائم را در بین مسلمانان تقسیم می‏‌‏کرد، در میانشان به داوری می‏‌‏نشست و کارهائی از این قبیل را که به امور دنیوی مربوط می‏‌‏شد انجام می‏‌‏داد و از سوی دیگر به اقداماتی که صبقه معنوی داشت دست می‏‌‏زد از جمله اینکه:
‏۱. احکام شرعی را به صورت کلی و جزئی تبیین می‏‌‏کرد و به مسائل و رویدادهای جدید که حکم آنها در قرآن و سنت وجود نداشت پاسخ می‏‌‏داد.
‏۲. با تفسیر قرآن کریم به تبیین و توضیح آیات می‏‌‏پرداخت و ابهامهای این کتاب مقدس را برطرف می‏‌‏کرد.
‏۳. به شبهات و تشکیکهائی که دشمنان اسلام یعنی مشرکان مکه و یهودیان و مسیحیان پس از هجرت مطرح می‏‌‏کردند پاسخ می‏‌‏داد.
‏۴. به حفظ و صیانت دین از هرگونه تحریف و خدشه در آموزه‏‌‏های مقدس آن می‏‌‏پرداخت.
‏بدون تردید کسی که چنین مسئولیت‏‌‏های خطیری داشته باشد فقدان او خلأ بزرگی در حیات اجتماعی به وجود می‏‌‏آورد و شکاف عمیقی را در رهبری موجب می‏‌‏شود که پر کردن آن منوط به وجود کسی است که دارای همان شایستگی‏‌‏های فکری و علمی پیامبر اکرم به جز ویژگی نبوت و دریافت وحی باشد.
‏اشتباه است که ما پیامبر ‏«‏ص‏»‏ را العیاذ بالله متهم کنیم به اینکه پیش از رحلت خود در فکر پر کردن خلأهای معنوی بعد از خود نبوده است.
‏این موضوع ما را وا می‏‌‏دارد که در سخنان پیامبر دقت کنیم تا بدانیم آن حضرت چه کسی را برای پر کردن خلأهای پس از خود معین کرد.
‏با مراجعه به احادیث آن حضرت به روشنی در می‏‌‏یابیم که رسول خدا این خلأها و کاستی‏‌‏ها را توسط ائمه که آنها را همسنگ و برابر با قرآن معرفی نموده بود، پر کرده و هدایت شدن است را بسته به پیروی از آنها و از قرآن دانست.
‏در اینجا به چند نمونه از احادیث و سخنان بسیار آن حضرت در این خصوص اشاره می‏‌‏کنیم:
‏۱. ابن اثیر جزری در جامع‏‌‏الاصول از جابربن عبدالله نقل می‏‌‏کند که گفت:
‏رسول خدا در حجه‏‌‏الوداع در روز عرفه دیدم که سوار بر شتر بود و برای مردم سخنرانی می‏‌‏کرد، آن حضرت فرمود: ‏«‏من در میان شما دو چیزی را به جای گذاشته‏‌‏آم که اگر آن را برگیرید هرگز گمراه نمی‏‌‏شوید و آن کتاب خدا و عترت و خاندان من است‏»‏.
‏۲. مسلم در صحیح خود از زیدبن ارقم نقل کرده که گفت:
‏روزی رسول خدا در کنار بر که آبی به نام خم ما بین مکه و مدینه برای ما سخنرانی کرد و پس از حمد و ثنای الهی و دادن پند و اندرز فرمود: ای مردم! من انسانی هستم که نزدیک است فرشته خدا (جبرئیل) بیاید و من دعوت او را اجابت کنم در حالی که در میان شما دو چیز گرانبها می‏‌‏گذارم که یکی از آنها کتاب خداست با هدایت و نور، آن را برگیرید و به آن چنگ زنید. رسول خدا به کتاب خدا تشویق و ترغیب کرد، آنگاه فرمود: دیگری اهل بیت من است و سه بار تکرار کرد: درباره اهل بیتم خداپسندانه عمل کنید.‏ ‏[۱]
‏۳. ترمذی در صحیح خود از جابربن عبدالله انصاری نقل کرده که گفت:
‏رسول خدا را در مراسم حج در روز عرفه بر روی شتری دیدم که می‏‌‏فرمود: ‏«‏ای مردم من در میان شما چیزی به یادگار گذاشته‏‌‏ام که اگر آن را برگیرید هرگز گمراه نمی‏‌‏شوید: و آن کتاب خدا و عترتم است.‏[۲]
‏۴. امام احمد بن حنبل از ابوسعید خدری نقل می‏‌‏کند که گفت: رسول خدا فرمود: من دو امانت سنگین در میان شما می‏‌‏گذاریم که یکی از آنها بزرگتر از دیگری است. آن دو: کتاب خدا، آن ریسمان کشیده شده میان آسمان و زمین و دیگری عترت و خاندان من است و آن دو هرگز از هم جدا نخواهند شد تا آنکه در کنار حوض، بر من وارد شوند.‏[۳]
‏این حدیث معروف به حدیث ثقلین را بیش از ۳۰ صحابی از پیامبر نقل کرده و بیش از ۳۰۰ دانشمند آن را در کتابهای خود در علوم و متون مختلف و در تمام دوره
‏‌‏ها و قرنها نگاشته‏‌‏اند.
‏این حدیث، حدیثی صحیح و در میان مسلمانان متواتر است و پیامبر ‏«‏ص‏»‏ به برکت این حدیث، کسانی را تعیین کرده که ضمن پر کردن خلأها، مرجع علمی مسلمانان پس از ایشان به شمار می‏‌‏روند و آنها جز اهل بیت آن حضرت نیستند.
‏۱-۱ ‏اهل بیت چه کسانی هستند؟
‏سؤال این است که اهل بیتی را که پیامبر در حدیث ثقلین مورد اشاره قرار داده و خداوند متعال در قرآن آیه: ‏«‏انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا‏»‏[۴]‏ را در حقشان نازل کرده، چه کسانی هستند؟
‏در پاسخ این سؤال باید گفت: پیامبر اکرم ‏«‏ص‏»‏ در مواضع متعدد، آنان را معرفی کرده و حتی عنایت و توجه فراوان و کم‏‌‏نظیری نسبت به معرفی آنان مبذول داشته است.
‏اولا: اسامی کسانی را که آیه فوق در شأن آنان نازل شده بیان فرموده است.
‏دوم: آن حضرت آنهایی را که آیه درباره‏‌‏شان نازل شده بود، در زیر عبای خود قرار داد و دیگران را از ورود به آن منع کرد.
‏سوم: هنگام عزیمت به نماز چندین ماه به خانه فاطمه گذر می‏‌‏کرد و می‏‌‏فرمود: وقت نماز است ای اهل البیت و آیه فوق را قرائت می‏‌‏کرد.
‏در خصوص مورد اول باید گفت:
‏۱. طبری در تفسیر آیه فوق از ابوسعید خدری نقل می‏‌‏کند که رسول خدا فرمود: این آیه درباره ۵ نفر نازل شده؛ من، علی، حسن، حسین و فاطمه در این زمینه روایاتی ذکر شده که علاقمندان می‏‌‏توانند به تفسیر طبری والدار المنشور سیوطی مراجعه کنند.
‏دوم: سیوطی به نقل از عایشه روایت کرده که گفت: روی رسول خدا ‏«‏ص‏»‏ به هنگام صبح در حالی که عبائی از موی سیاه بر دوش داشت از منزل خارج شد، در آن حال حسن و حسین (ع) بر او وارد شدند، حضرت آن دو را در زیر عبای خود گرفت آنگاه علی آمد و او را نیز به زیر عبا گرفت، سپس فرمود: ‏«‏خدا چنین می‏‌‏خواهد که پلیدی را از شما اهل البیت دور کند و شما را پاک کرده
‏‌‏اند‏»‏.
‏هر چند نام فاطمه ‏«‏س‏»‏ در این حدیث نیامده اما در حدیث دیگری ذکر شده است، چنانکه سیوطی به نقل از ابن مردوبه بن سعد می‏‌‏گوید: به رسول خدا وحی آمد آنگاه علی و فاطمه و دو فرزند آنان را در زیر عبای خود گرفت فرمود: خدایا اینها خانواده و اهل بیت من هستند.
‏سوم: طبری از انس نقل کرده که پیامبر ‏«‏ص‏»‏ مدت شش ماه به هنگام نماز به خانه فاطمه گذر می‏‌‏کرد و می‏‌‏فرمود: نماز نماز ای اهل البیت و سپس آیه انما یرید الله… را قرائت می‏‌‏کرد.‏[۵]
‏اعتراف ائمه مذاهب به برتری فقهی اهل بیت ‏«‏ع‏»
‏بسیاری از علمای اهل سنت ـ در گذشته و حال ـ به برتر بودن امامان اهل البیت از نظر فقهی اعتراف کرده‏‌‏اند که به چند نمونه از موارد بیشمار اشاره می‏‌‏کنیم:
‏ابن عساکر در تاریخ خود در شرح حال امام سجاد به نقل از ابن حازم می‏‌‏گوید: هیچ مرد هاشمی را بهتر از علی‏‌‏بن‏‌‏الحسین نیافتم و هیچ کس را فقیه‏‌‏تر از او ندیدم.‏[۶]
‏شافعی نیز می‏‌‏گوید: علی‏‌‏بن‏‌‏الحسین فقیه‏‌‏ترین فرد اهل بیت است.‏[۷]‏ عبدالله بن عطا گوید: همه علما و دانشمندان از نظر توان علمی فروتر از امام باقر ‏«‏ع‏»‏ بودند. من حکم بن عتیبه را با آن همه شکوه و عظمتی که در نزد مردم خود داشت، در محضر امام باقر چون کودکی دیدم که در برابر معلم خود نشسته است.
‏ابوحنیفه می‏‌‏گوید: من کسی را فقیه‏‌‏تر از جعفربن محمد الصادق ‏«‏ع‏»‏ ندیدم.‏[۸]
‏با این اوضاف می‏‌‏توان نتیجه گرفت که پیامبر با رحلت خود ثقلین را از خود به جای گذاشت تا امت در حل معظلات و مشکلاتشان به آنها مراجعه کنند و آن حضرت در مواضع و مواطن مختلف، منظور خود از اهل البیت را مشخص کرده و به امت معرفی کرده است، حال این سؤال مطرح می‏‌‏شود‏ که: اکنون که اهل بیت پیامبر ‏«‏ص‏»‏ از دنیا رفته‏‌‏اند معارف و علوم به جا مانده از آنها کجاست تا امت به آنها مراجعه کنند؟ فرضاً اگر پیامبر، ما را به مراجعه به ایشان و استفاده از احادیث و سخنانشان سفارش کرده، این علوم و احادیث آنان کجا یافت می‏‌‏شود تا مردم به آنها رجوع کنند؟