تحقیق اخلاق زيست محيطي

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 21 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏اخلاق‏ ‏زيست‏ ‏محيطي‏(1‏)
‏اخلاق‏ ‏زيست‏ ‏محيطي‏ ‏چيست؟
‏پارك‏ ‏ملي‏ ‏كاكادو‏(2)‏،‏ ‏در‏ ‏منطقه‏ ‏حفاظت‏ ‏شدة‏ ‏شمال‏ ‏استراليا،‏ ‏شامل‏ ‏بيشه‏‌‏زارهاي‏ ‏تنومند،‏ ‏باتلاق‏‌‏ها‏ ‏و‏ ‏آبراهه‏‌‏هايي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏گونه‏‌‏اي‏ ‏از‏ ‏تنوع‏ ‏غني‏ ‏حيات‏ ‏را‏ ‏پديد‏ ‏مي‏‌‏آورد‏. ‏اين‏ ‏پارك‏ ‏داراي‏ ‏گونه‏‌‏هايي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏هيچ‏ ‏كجاي‏ ‏ديگر‏ ‏يافت‏ ‏نمي‏‌‏شوند‏.‏گونه‏‌‏هايي‏ ‏مثل‏ ‏طوطي‏ ‏كلاه‏ ‏به‏ ‏سر‏(3) ‏و‏ ‏لاك‏‌‏پشت‏ ‏دماغ‏ ‏خوكي‏(4) ‏كه‏ ‏هر‏ ‏دو‏ ‏جزء‏ ‏گونه‏‌‏هاي‏ ‏در‏ ‏معرض‏ ‏خطرند‏. ‏كاكادو‏ ‏محيطي‏ ‏تفريحي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏عين‏ ‏حال‏ ‏لذت‏‌‏هاي‏ ‏زيبايي‏ ‏شناسانه‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏بازديدكنندگان‏ ‏خود‏ ‏ارائه‏ ‏كرده‏ ‏و‏ ‏فرصت‏‌‏هاي‏ ‏تحقيقاتي‏ ‏را‏ ‏براي‏ ‏پژوهشگران‏ ‏فراهم‏ ‏مي‏‌‏آورد‏. ‏بسياري‏ ‏مي‏‌‏انديشند‏ ‏كه‏ ‏كاكادو‏ ‏مكاني‏ ‏سرشار‏ ‏از‏ ‏زيبايي‏ ‏بوده‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏لحاظ‏ ‏اكولوژيكي‏ ‏داراي‏ ‏اهميت‏ ‏فراواني‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏اين‏ ‏انديشه،‏ ‏خود‏ ‏ناشي‏ ‏از‏ ‏اهميت‏ ‏معنوي‏ ‏بوميان‏ ‏جاوين‏(5) ‏است‏. ‏علاوه‏ ‏بر‏ ‏اين‏‌‏ها‏ ‏كاكادو‏ ‏داراي‏ ‏معادن‏ ‏غني‏ ‏طلا،‏ ‏پلاتينيوم،‏ ‏پالاديوم‏(6) ‏و‏ ‏اورانيوم‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏برخي‏ ‏تصور‏ ‏مي‏‌‏كنند‏ ‏بايد‏ ‏مورد‏ ‏استخراج‏ ‏و‏ ‏بهره‏‌‏برداري‏ ‏قرار‏ ‏گيرند‏. ‏اما‏ ‏طرفداران‏ ‏محيط‏ ‏زيست‏ ‏مي‏‌‏گويند‏ ‏اگر‏ ‏چنين‏ ‏اتفاقي‏ ‏رخ‏ ‏دهد،‏ ‏جنبه‏‌‏هاي‏ ‏تفريحي،‏ ‏هنر‏ ‏شناسانه‏ ‏و‏ ‏فرصت‏‌‏هاي‏ ‏پژوهشي‏- ‏كه‏ ‏قبلا‏ ‏ذكر‏ ‏آن‏ ‏رفت‏- ‏رو‏ ‏به‏ ‏نقصان‏ ‏مي‏‌‏گذارند‏. ‏زيبايي‏ ‏كاكادو‏ ‏تقليل‏ ‏خواهد‏ ‏يافت،‏ ‏گونه‏‌‏هاي‏ ‏كمياب‏ ‏گياهي‏ ‏و‏ ‏جانوري‏ ‏از‏ ‏بين‏ ‏مي‏‌‏روند،‏ ‏غناي‏ ‏زيست‏ ‏بومي‏ ‏منطقه‏ ‏كاهش‏ ‏مي‏‌‏يابد،‏ ‏طبيعي‏ ‏بودن‏ ‏اين‏ ‏مكان‏ ‏به‏ ‏خطر‏ ‏افتاده‏ ‏و‏ ‏بي‏‌‏اعتبار‏ ‏مي‏‌‏شود‏ ‏و‏ ‏ارزش‏‌‏هاي‏ ‏معنوي‏ ‏جاوين‏ ‏تنزل‏ ‏پيدا‏ ‏مي‏‌‏كند‏. ‏بيش‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏معادن‏ ‏گوناگون‏ ‏كاكادو‏ ‏مورد‏ ‏استخراج‏ ‏قرار‏ ‏گرفته‏ ‏و‏ ‏اكنون‏ ‏فشارهاي‏ ‏بيشتري‏ ‏هست‏ ‏كه‏ ‏خواهان،‏ ‏كندوكاو‏ ‏و‏ ‏بهره‏‌‏برداري‏ ‏گسترده‏‌‏تر‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏معادن‏ ‏است‏. ‏آيا‏ ‏بايد‏ ‏اجازة‏ ‏اين‏ ‏استخراج‏‌‏ها‏ ‏صادر‏ ‏شود؟‏ ‏آيا‏ ‏اصلا‏ ‏بايد‏ ‏براي‏ ‏هر‏ ‏گونه‏ ‏استخراجي‏ ‏اجازه‏ ‏صادر‏ ‏شود؟‏ ‏چگونه‏ ‏مي‏‌‏توان‏ ‏براي‏ ‏اين‏ ‏پرسش‏‌‏هاي‏ ‏اخلاقي،‏ ‏پاسخ‏‌‏هاي‏ ‏دقيقي‏ ‏يافت؟
‏بدون‏ ‏ترديد‏ ‏شواهد‏ ‏تجربي‏ ‏يا‏ ‏واقعي‏ ‏داراي‏ ‏نقش‏ ‏مهم‏ ‏و‏ ‏اساسي‏‌‏اند‏. ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏مثال،‏ ‏مخالفان‏ ‏بهره‏‌‏برداري‏ ‏از‏ ‏معادن‏ ‏ادعا‏ ‏مي‏‌‏كنند‏ ‏كه‏ ‏اين‏ ‏كار‏ ‏احتمالا‏ ‏رودخانه‏‌‏ها‏ ‏را‏ ‏آلوده‏ ‏مي‏‌‏كند،‏ ‏حيات‏ ‏وحش‏ ‏را‏ ‏مسموم‏ ‏مي‏‌‏كند،‏ ‏حيات‏ ‏گونه‏‌‏هاي‏ ‏كمياب‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏مخاطره‏ ‏افكنده‏ ‏و‏ ‏اكوسيستم‏‌‏هاي‏ ‏گوناگون‏ ‏آنجا‏ ‏راه‏ ‏به‏ ‏هم‏ ‏مي‏‌‏ريزد‏. ‏اين‏ ‏مخالفت‏ ‏با‏ ‏استخراج‏ ‏معادن،‏ ‏بر‏ ‏پاية‏ ‏امور‏ ‏واقعي‏ ‏و‏ ‏تجربه‏‌‏هاي‏ ‏عملي‏ ‏مطرح‏ ‏مي‏‌‏شود‏ ‏و‏ ‏مدعي‏ ‏است‏ ‏چنين‏ ‏اتفاق‏‌‏هايي‏ ‏پيش‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏نيز‏ ‏به‏ ‏وقوع‏ ‏پيوسته‏ ‏است‏. ‏در‏ ‏مقابل،‏ ‏بسياري‏ ‏از‏ ‏طرفداران‏ ‏بهره‏‌‏برداري‏ ‏از‏ ‏معادن،‏ ‏اين‏ ‏ادعاهاي‏ ‏تجربي‏ ‏را‏ ‏مورد‏ ‏ترديد‏ ‏قرار‏ ‏داده‏‌‏اند‏ ‏و‏ ‏حتي‏ ‏در‏ ‏ميان‏ ‏آن‏‌‏ها‏ ‏عده‏‌‏اي‏ ‏هستند‏ ‏كه‏ ‏معتقدند‏ ‏حتي‏ ‏اگر‏ ‏اين‏ ‏مخالفت‏‌‏ها‏ ‏و‏ ‏ادعاها‏ ‏حقيقي‏ ‏باشند،‏ ‏بهتر‏ ‏است‏ ‏كار‏ ‏استخراج‏ ‏ادامه‏ ‏يابد‏. ‏در‏ ‏واقع‏ ‏فيصله‏ ‏يافتن‏ ‏اين‏ ‏امور،‏ ‏متضمن‏ ‏آن‏ ‏نيست‏ ‏كه‏ ‏بحث‏ ‏اصلي‏ ‏هم‏ ‏فروكش‏ ‏كرده‏ ‏و‏ ‏رفع‏ ‏و‏ ‏رجوع‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏كشمكش‏‌‏ها‏ ‏پيرامون‏ ‏اين‏ ‏امور‏ ‏تنها‏ ‏در‏ ‏رويارويي‏ ‏با‏ ‏يك‏ ‏پس‏ ‏زمينه‏ ‏خاص‏ ‏داراي‏ ‏معنا‏ ‏بوده‏ ‏و‏ ‏تنها‏ ‏در‏ ‏مقابله‏ ‏با‏ ‏آن‏ ‏نوع‏ ‏زمينه،‏ ‏فوايدي‏ ‏خواهد‏ ‏داشت‏. ‏از‏ ‏سوي‏ ‏ديگر‏ ‏تفاوت‏‌‏هاي‏ ‏موجود‏ ‏در‏ ‏اين‏ ‏پس‏ ‏زمينه،‏ ‏خود‏ ‏موجب‏ ‏پديد‏ ‏آمدن‏ ‏ارزيابي‏‌‏هاي‏ ‏متفاوت‏ ‏در‏ ‏خصوص‏ ‏آن‏ ‏عملي‏ ‏مي‏‌‏شود‏ ‏كه‏ ‏بايد‏ ‏انجام‏ ‏پذيرد‏. ‏عوامل‏ ‏تشكيل‏ ‏دهندة‏ ‏اين‏ ‏زمينه‏ ‏عبارتنداز‏ : ‏خواسته‏‌‏ها،‏ ‏الويت‏‌‏ها،‏‌‏اهداف،‏ ‏مقاصد‏ ‏و‏ ‏اصول‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏جمله‏ ‏اصول‏ ‏اخلاقي‏. ‏ممكن‏ ‏است‏ ‏يك‏ ‏محيط‏ ‏باور‏ ‏بخواهد‏ ‏بداند‏ ‏كه‏ ‏آيا‏ ‏عمل‏ ‏استخراج،‏ ‏تهديدي‏ ‏براي‏ ‏حيات‏ ‏وحش‏ ‏به‏ ‏شمار‏ ‏مي‏‌‏رود‏ ‏يا‏ ‏نه؟‏ ‏چرا‏ ‏كه‏ ‏او‏ ‏مي‏‌‏خواهد‏ ‏حيات‏ ‏وحش‏ ‏حفظ‏ ‏شود‏ ‏يا‏ ‏جدي‏‌‏تر‏ ‏از‏ ‏اين،‏ ‏به‏ ‏اين‏ ‏دليل‏ ‏كه‏ ‏وي‏ ‏مي‏‌‏انديشد‏ ‏اسباب‏ ‏مرگ‏ ‏حيات‏ ‏وحش‏ ‏را‏ ‏فراهم‏ ‏آوردن،‏ ‏يك‏ ‏خطاي‏ ‏اخلاقي‏ ‏است‏ . ‏اين‏ ‏زمينة‏ ‏ارزيابانه،‏ ‏اصول‏ ‏اخلاقي‏ ‏را‏ ‏شامل‏ ‏نمي‏‌‏شود‏ ‏چرا‏ ‏كه‏ ‏ممكن‏ ‏است‏ ‏برخي‏ ‏از‏ ‏مردم‏ ‏انسان‏‌‏هايي‏ ‏غيراخلاقي‏ ‏و‏ ‏يا‏ ‏نوعي‏ ‏از‏ ‏انسان‏‌‏هاي‏ ‏خودمدار‏ ‏باشند‏. ‏ولي‏ ‏بهرحال‏ ‏بسياري‏ ‏از‏ ‏مردم‏ ‏خواهان‏ ‏آنند‏ ‏كه‏ ‏اعمال‏ ‏خودشان‏ ‏و‏ ‏كردارهاي‏ ‏ديگران‏- ‏از‏ ‏جمله‏ ‏كنش‏‌‏هاي‏ ‏حكومت‏‌‏ها،‏ ‏شركت‏‌‏هاي‏ ‏سهامي‏ ‏و‏ ‏انجمن‏‌‏هاي‏ ‏شهر‏- ‏با‏ ‏اصول‏ ‏اخلاقي‏ ‏وفق‏ ‏داشته‏ ‏باشد‏. ‏براي‏ ‏چنين‏ ‏مردمي‏ ‏شفافيت‏ ‏مجادله‏ ‏پيرامون‏ ‏كاكادو‏ ‏مستلزم‏ ‏رويكرد‏ ‏به‏ ‏اصولي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏خصوص‏ ‏رفتار‏ ‏ما‏ ‏با‏ ‏طبيعت‏ ‏وحش،‏ ‏راهنمايي‏‌‏هاي‏ ‏اخلاقي‏ ‏پيش‏ ‏رويمان‏ ‏نهاده‏ ‏و‏ ‏ما‏ ‏را‏ ‏قادر‏ ‏مي‏‌‏سازد‏ ‏به‏ ‏سوالاتي‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏دست‏ ‏پاسخ‏ ‏دهيم‏: ‏چه‏ ‏مي‏‌‏شود‏ ‏اگر‏ ‏اعمال‏ ‏و‏ ‏رفتار‏ ‏ما‏ ‏موجب‏ ‏انقراض‏ ‏يك‏ ‏گونه‏ ‏شود؟‏ ‏چه‏ ‏خواهد‏ ‏شد‏ ‏اگر‏ ‏كنش‏‌‏هاي‏ ‏ما‏ ‏باعث‏ ‏مرگ‏ ‏حيوانات‏ ‏خاص‏ ‏شود؟‏ ‏چه‏ ‏اهميتي‏ ‏دارد‏ ‏اگر‏ ‏ما‏ ‏باعث‏ ‏فرسايش‏ ‏گستردة‏ ‏كاكادو‏ ‏شويم؟‏ ‏چه‏ ‏اتفاقي‏ ‏مي‏‌‏افتد‏ ‏اگر‏ ‏ما‏ ‏رودخانة‏ ‏جنوبي‏ ‏تمساح‏(7) ‏را‏ ‏به‏ ‏نهري‏ ‏عاري‏ ‏از‏ ‏زندگي‏ ‏بدل‏ ‏كنيم؟‏ ‏آيا‏ ‏بهتر‏ ‏اين‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏كاكادو‏ ‏را‏ ‏حفظ‏ ‏كنيم‏ ‏يا‏ ‏به‏ ‏توليد‏ ‏انبوه‏ ‏ثروت‏‌‏هاي‏ ‏مادي‏ ‏بپردازيم‏ ‏كه‏ ‏ممكن‏ ‏است‏ ‏زندگي‏ ‏تعدادي‏ ‏انسان‏ ‏را‏ ‏بهبود‏ ‏بخشد؟‏ ‏آيا‏ ‏انقراض‏ ‏يك‏ ‏گونه،‏ ‏بهايي‏ ‏قابل‏ ‏قبول‏ ‏براي‏ ‏افزايش‏ ‏فرصت‏ ‏اشتغال‏ ‏است؟‏ ‏اصول‏ ‏ذكر‏ ‏شده‏- ‏كه‏ ‏هدايت‏ ‏كنندة‏ ‏سلوك‏ ‏ما‏ ‏با‏ ‏طبيعت‏ ‏وحش‏ ‏است‏- ‏نوعي‏ ‏اخلاق‏ ‏محيطي،‏ ‏در‏ ‏كلي‏‌‏ترين‏ ‏مفهوم‏ ‏خويش،‏ ‏را‏ ‏پي‏ ‏مي‏‌‏ريزد‏. ‏اين‏ ‏اخلاق،‏ ‏خود‏ ‏شامل‏ ‏نظريه‏‌‏ها‏ ‏و‏ ‏مكتب‏‌‏هاي‏ ‏گوناگون‏ ‏و‏ ‏متنوعي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏در‏ ‏عين‏ ‏رقابت‏ ‏با‏ ‏يكديگر،‏ ‏گاه‏ ‏با‏ ‏يكديگر‏ ‏همپوشي‏ ‏نيز‏ ‏دارند.
‏كساني‏ ‏كه‏ ‏داراي‏ ‏نقطه‏ ‏نظرات‏ ‏اخلاقي‏- ‏از‏ ‏نوع‏ ‏محيط‏ ‏زيستي‏ ‏آن‏- ‏هستند،‏ ‏به‏ ‏نوعي‏ ‏از‏ ‏اخلاق‏ ‏پاي‏‌‏بندند‏ ‏كه‏ ‏حداقل‏ ‏بر‏ ‏يك،‏ ‏و‏ ‏معمولا‏ ‏بر‏ ‏تعدادي‏ ‏از‏ ‏اصول‏ ‏مشخص‏ ‏متكي‏ ‏است.
‏محيط‏ ‏باوري‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏نظر‏ ‏بگيريد‏ ‏كه‏ ‏مي‏‌‏گويد‏ ‏انقراض‏ ‏يك‏ ‏گونه‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏پيامد‏ ‏رفتار‏ ‏انساني،‏ ‏چيز‏ ‏بدي‏ ‏است،‏ ‏احتمالا‏ ‏حتي‏ ‏آنقدر‏ ‏بد،‏ ‏كه‏ ‏اصلا‏ ‏دليل‏ ‏اين‏ ‏رفتار‏ ‏انساني‏ ‏مهم‏ ‏نيست‏. ‏همين‏ ‏امر‏ ‏مي‏‌‏تواند‏ ‏در‏ ‏يك‏ ‏اخلاق‏ ‏زيست‏ ‏محيطي،‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏يك‏ ‏اصل‏ ‏در‏ ‏نظر‏ ‏گرفته‏ ‏شود‏. ‏با‏ ‏اين‏ ‏حال‏ ‏يك‏ ‏محيط‏ ‏باور‏- ‏بدون‏ ‏اينكه‏ ‏ترسيمي‏ ‏چنان‏ ‏آشكار‏ ‏از‏ ‏موضوع‏ ‏داشته‏ ‏باشد‏- ‏مي‏‌‏تواند‏ ‏كاملا‏ ‏پاي‏‌‏بند‏ ‏به‏ ‏اين‏ ‏نقطه‏‌‏نظر‏ ‏باشد‏ ‏كه‏ ‏انقراض‏ ‏گونه‏‌‏ها‏ ‏و‏ ‏مسائل‏ ‏مشابه،‏ ‏به‏ ‏خودي‏ ‏خود‏ ‏و‏ ‏كاملا‏ ‏مجزا‏ ‏از‏ ‏هرگونه‏ ‏پيامدي‏ ‏كه‏ ‏ممكن‏ ‏است‏ ‏به‏ ‏بار‏ ‏بياورد،‏ ‏بد‏ ‏است‏. ‏احتمال‏ ‏ديگر‏ ‏آن‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏اين‏ ‏اصل‏ ‏في‏‌‏نفسه‏ ‏اصلي‏ ‏پايه‏ ‏و‏ ‏بنيادي‏ ‏نيست،‏ ‏بلكه‏ ‏خود‏ ‏به‏ ‏اصلي‏ ‏متكي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏دغدغة‏ ‏رفاه‏ ‏انساني‏ ‏داشتن‏ ‏را‏ ‏توصيه‏ ‏مي‏‌‏كند‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏اين‏ ‏اعتقاد‏ ‏كه‏ ‏انقراض‏ ‏گونه‏‌‏ها‏ ‏به‏ ‏انسان‏ ‏آسيب‏‌‏ ‏مي‏‌‏رساند‏. ‏روشن‏ ‏ساختن‏ ‏الزامات‏ ‏اخلاقي،‏ ‏نخستين‏ ‏گام‏ ‏در‏ ‏جهت‏ ‏ارزيابي‏ ‏نقادانه‏ ‏يا‏ ‏توجيه‏ ‏انتقادي‏ ‏آن‏ ‏است‏. ‏اگر‏ ‏ما‏ ‏در‏ ‏مورد‏ ‏اخلاق‏‌‏هاي‏ ‏زيست‏ ‏محيطي‏ ‏گوناگون‏ ‏و‏ ‏رقابت‏‌‏گري‏ ‏كه‏ ‏با‏ ‏آنها‏ ‏مواجه‏‌‏ايم،‏ ‏حكم‏ ‏صادر‏ ‏كنيم؛‏ ‏قطعا‏ ‏توجيه‏ ‏ضرورت‏ ‏مي‏‌‏يابد‏. ‏اين‏ ‏كافي‏ ‏نيست‏ ‏كه‏ ‏سياست‏‌‏هاي‏ ‏زيست‏ ‏محيطي‏ ‏با‏ ‏اصول‏ ‏بنيادي‏ ‏اين‏ ‏اخلاق‏ ‏محيطي‏ ‏يا‏ ‏آن‏ ‏ديگري‏ ‏همخواني‏ ‏و‏ ‏مطابقت‏ ‏داشته‏ ‏باشد،‏ ‏بلكه‏ ‏اين‏ ‏سياست‏‌‏ها‏ ‏بايد‏ ‏با‏ ‏درستي‏ ‏و‏ ‏صدق‏ ‏اين‏ ‏اخلاق‏ ‏وفق‏ ‏داشته‏ ‏و‏ ‏يا‏ ‏آن‏ ‏ديگري‏ ‏را‏ ‏بهتر‏ ‏توجيه‏ ‏كند‏. ‏در‏ ‏اينجا‏ ‏ما‏ ‏با‏ ‏دو‏ ‏پرسش‏ ‏رو‏ ‏به‏ ‏روييم‏: ‏چگونه‏ ‏مي‏‌‏توان‏ ‏يك‏ ‏اخلاق‏ ‏زيست‏ ‏محيطي‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏تفصيل‏ ‏شرح‏ ‏داد؟‏ ‏چگونه‏ ‏مي‏‌‌‏توان‏ ‏اخلاق‏ ‏زيست‏ ‏محيطي‏ ‏قانوني‏ ‏و‏ ‏رسمي‏ ‏را‏ ‏توجيه‏ ‏كرد؟‏‌
‏اخلاق‏ ‏انسان‏ ‏محور
‏عده‏‌‏اي‏ ‏تصور‏ ‏مي‏‌‏كنند‏ ‏كه‏ ‏سياست‏‌‏هاي‏ ‏زيست‏‌‏محيطي‏ ‏بايد‏ ‏تنها‏ ‏بر‏ ‏پاية‏ ‏تأثيرگذاري‏‌‏شان‏ ‏بر‏ ‏روي‏ ‏انسان‏ ‏مورد‏ ‏ارزيابي‏ ‏قرار‏ ‏گيرند‏ (‏ن‏.‏ك‏ ‏باكستر،‏ 1974 ‏و‏ ‏نورتن،‏ 1988). ‏اين‏ ‏ديدگاه‏ ‏موجب‏ ‏پديد‏ ‏آمدن‏ ‏اخلاق‏ ‏زيست‏ ‏محيطي‏ ‏انسان‏ ‏محور‏ ‏شده‏ ‏است‏. ‏اگرچه‏ ‏سودباوران‏ ‏كلاسيك،‏‌‏رنج‏ ‏كشيدن‏ ‏حيوانات‏ ‏را‏ ‏هم‏ ‏در‏ ‏ارزيابي‏‌‏هاي‏ ‏خود‏ ‏لحاظ‏ ‏مي‏‌‏كنند،‏ ‏نوعي‏ ‏سودباوري‏- ‏كه‏ ‏به‏ ‏ما‏ ‏توصيه‏ ‏مي‏‌‏كند‏ ‏در‏ ‏مقابل‏ ‏رنج‏‌‏ها‏ ‏و‏ ‏ناراحتي‏‌‏هاي‏ ‏انسان،‏ ‏حداكثر‏ ‏تمتع‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏شادكامي‏ ‏و‏ ‏خرسندي‏‌‏اش‏ ‏برگيريم‏- ‏نمونه‏‌‏اي‏ ‏از‏ ‏همين‏ ‏اخلاق‏ ‏انسان‏ ‏محور‏ ‏است‏. ‏پاي‏‌‏بندي‏ ‏به‏ ‏اين‏ ‏اخلاق،‏ ‏شخص‏ ‏را‏ ‏عميقا‏ ‏ملزم‏ ‏مي‏‌‏سازد‏ ‏كه‏ ‏پيامدهاي‏ ‏گوناگون‏ ‏شقوق‏ ‏مختلف‏ ‏گزينش‏ ‏در‏ ‏مورد‏ ‏كاكادو‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏بستر‏ ‏لذت‏ ‏و‏ ‏الم‏ ‏انسان‏‌‏ها‏ ‏مورد‏ ‏محاسبه‏ ‏قرار‏ ‏دهد‏. ‏ما‏ ‏مي‏‌‏توانيم‏ ‏دريابيم‏ ‏كه‏ ‏استخراج‏ ‏معادن‏ ‏كاكادو،‏ ‏غناي‏ ‏اكولوژيكي‏ ‏باتلاق‏‌‏هاي‏ ‏آن‏‌‏جا‏ ‏را‏ ‏كاهش‏ ‏مي‏‌‏دهد‏ ‏و‏ ‏اگر‏ ‏چنين‏ ‏اتفاقي‏ ‏رخ‏ ‏دهد،‏ ‏عده‏‌‏اي‏ ‏از‏ ‏انسان‏‌‏ها‏ ‏ناشاد‏ ‏و‏ ‏اندوهگين‏ ‏خواهند‏ ‏شد‏. ‏مثلا‏ ‏ممكن‏ ‏است‏ ‏برخي‏ ‏از‏ ‏مردم‏ ‏به‏ ‏دليل‏ ‏وضعيت‏ ‏اسفناك‏ ‏حيوانات‏ ‏خاص‏ ‏آن‏ ‏منطقه‏ ‏متأثر‏ ‏شوند‏. ‏احتمالا‏ ‏عده‏‌‏اي‏ ‏ديگر‏ ‏به‏ ‏خاطر‏ ‏از‏ ‏بين
‏ ‏رفتن‏ ‏گونه‏‌‏هاي‏ ‏گياهي‏ ‏و‏ ‏حيواني‏ ‏غمگين‏ ‏مي‏‌‏شوند‏ ‏و‏ ‏شايد‏ ‏بعضي‏ ‏انسان‏‌‏ها‏- ‏از‏ ‏جمله‏ ‏نسل‏ ‏آينده‏- ‏شانس‏ ‏بهره‏‌‏گيری‏ ‏از‏ ‏لذت‏‌‏هاي‏ ‏زيبايي‏ ‏شناسيك‏ ‏يا‏ ‏متمتع‏ ‏شدن‏ ‏از‏ ‏خرسندي‏ ‏ناشي‏ ‏از‏ ‏تفريحات‏ ‏خاص‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏دست‏ ‏بدهند،‏ ‏اين‏ ‏امكان‏ ‏وجود‏ ‏دارد‏ ‏كه‏ ‏تغييرات‏ ‏آب‏ ‏و‏ ‏هوايي،‏ ‏تغيير‏ ‏در‏ ‏الگوهاي‏ ‏بارش‏ ‏و‏ ‏تغييرات‏ ‏ديگري‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏دست،‏ ‏تأثيرات‏ ‏نامطلوبي‏ ‏بر‏ ‏عده‏‌‏اي‏ ‏ديگر‏ ‏از‏ ‏مردم‏ ‏برجاي‏ ‏گذارد‏. ‏ديگران‏ ‏شايد‏ ‏به‏ ‏علت‏ ‏ويراني‏ ‏و‏ ‏غارت‏ ‏مناطقي‏ ‏كه‏ ‏گونه‏‌‏اي‏ ‏تعلق‏ ‏عاطفي‏ ‏و‏ ‏معنوي‏ ‏بدان‏ ‏داشته‏‌‏اند،‏ ‏دچار‏ ‏آسيب‏‌‏هاي‏ ‏روحي‏ ‏و‏ ‏رواني‏ ‏شوند.
‏در‏ ‏يك‏ ‏محاسبه‏ ‏رياضي،‏ ‏تمامي‏ ‏اين‏ ‏تأثيرات‏ ‏و‏ ‏پيامدهاي‏ ‏منفي‏ ‏از‏ ‏همة‏ ‏سودمندي‏‌‏ها‏ ‏و‏ ‏شادكامي‏‌‏هايي‏ ‏كم‏ ‏مي‏‌‏شوند‏ ‏كه‏ ‏استخراج‏ ‏معادن‏ ‏كاكادو‏ ‏به‏ ‏همراه‏ ‏خواهد‏ ‏داشت‏. ‏يك‏ ‏اخلاق‏ ‏انسان‏ ‏محور‏ ‏مي‏‌‏تواند‏ ‏به‏ ‏شكل‏‌‏گيري‏ ‏توافقات‏ ‏بنيادي‏ ‏با‏ ‏سياست‏‌‏هاي‏ ‏محيط‏‌‏باوران‏ ‏منجر‏ ‏شود‏. ‏اما‏ ‏به‏ ‏هر‏ ‏حال‏ ‏اين‏ ‏قضاوت‏‌‏ ‏با‏ ‏در‏ ‏نظر‏ ‏گرفتن‏ ‏علايق‏ ‏انسان‏‌‏ها‏ ‏به‏ ‏تنهايي‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏خودي‏ ‏خود‏ ‏غني‏‌‏تر‏ ‏شده‏ ‏است‏. ‏يكي‏ ‏از‏ ‏راه‏‌‏هاي‏ ‏مفيد‏ ‏براي‏ ‏طرح‏ ‏و‏ ‏بيان‏ ‏اين‏ ‏اخلاق‏ ‏اين‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏بگوييم‏ ‏اين‏ ‏اخلاق‏ ‏تنها‏ ‏انسان‏‌‏هاي‏ ‏به‏ ‏لحاظ‏ ‏اخلاقي‏ ‏قابل‏ ‏ملاحظه‏ ‏را‏ ‏مورد‏ ‏بحث‏ ‏و‏ ‏بررسي‏ ‏قرار‏ ‏مي‏‌‏دهد‏. ‏يك‏ ‏چيز‏ ‏هنگامي‏ ‏به‏ ‏لحاظ‏ ‏اخلاقي‏ ‏مهم‏ ‏و‏ ‏قابل‏ ‏ملاحظه‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏به‏ ‏خاطر‏ ‏خودش،‏ ‏شخصا‏ ‏و‏ ‏في‏‌‏نفسه‏ ‏و‏ ‏مستقل‏ ‏از‏ ‏سودمندي‏‌‏اش‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏ابزاري‏ ‏براي‏ ‏ديگر‏ ‏اهداف،‏ ‏وارد‏ ‏حوزه‏ ‏ارزيابي‏ ‏اخلاقي‏ ‏شود.
‏لاك‏‌‏پشت‏ ‏دماغ‏ ‏خوكي‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏نظر‏ ‏بگيريد‏. ‏در‏ ‏اخلاق‏ ‏انسان‏ ‏محوري‏ ‏كه‏ ‏پيش‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏توضيح‏ ‏داده‏ ‏شد،‏ ‏نه‏ ‏گونه‏‌‏اي‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏لاك‏‌‏پشت‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏يك‏ ‏كل‏ ‏و‏ ‏نه‏ ‏تك‏ ‏به‏ ‏تك‏ ‏اعضاي‏ ‏آن،‏ ‏به‏ ‏لحاظ‏ ‏اخلاقي‏ ‏قابل‏ ‏ملاحظه‏ ‏و‏ ‏مهم‏‌‏اند‏. ‏تنها‏ ‏شادي‏ ‏و‏ ‏اندوه‏ ‏انسان‏‌‏هاست‏ ‏كه‏ ‏به‏ ‏لحاظ‏ ‏اخلاقي‏ ‏مهم‏ ‏است،‏ ‏و‏ ‏اين‏ ‏لذت‏ ‏و‏ ‏الم‏ ‏ممكن‏ ‏است‏ ‏از‏ ‏آنچه‏ ‏كه‏ ‏براي‏ ‏لاك‏‌‏پشت‏‌‏ها‏ ‏اتفاق‏ ‏مي‏‌‏دهد‏ ‏تأثير‏ ‏بپذيرد،‏ ‏يا‏ ‏ممكن‏ ‏است‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏متأثر‏ ‏نشود.
‏اخلاق‏ ‏جانور‏ ‏محور
‏در‏ ‏اين‏ ‏نظريه‏ ‏اخلاقي‏ ‏ما‏ ‏با‏ ‏ديدگاهي‏ ‏مواجه‏‌‏ايم‏ ‏كه‏ ‏نه‏ ‏تنها‏ ‏انسان‏‌‏ها‏ ‏بلكه‏ ‏حيوانات‏ ‏ديگر‏- ‏شامل‏ ‏همة‏ ‏حيوانات‏ ‏حوزة‏ ‏مورد‏ ‏بحث‏- ‏را‏ ‏هم‏ ‏به‏ ‏لحاظ‏ ‏اخلاقي‏ ‏مهم‏ ‏و‏ ‏قابل‏ ‏ملاحظه‏ ‏مي‏‌‏داند‏. ‏خيلي‏ ‏از‏ ‏كارهايي‏ ‏كه‏ ‏ما‏ ‏با‏ ‏محيط‏ ‏زيست‏ ‏طبيعي‏ ‏انجام‏ ‏مي‏‌‏دهيم،‏ ‏آشكارا‏ ‏بر‏ ‏حيوانات‏ ‏تأثير‏ ‏مي‏‌‏گذارد‏ ‏و‏ ‏چنين‏ ‏توصيه‏ ‏شده‏ ‏كه‏ ‏اين‏ ‏موضوع‏ ‏بايد‏ ‏در‏ ‏ارزيابي‏‌‏هاي‏ ‏اخلاقي‏ ‏مورد‏ ‏توجه‏ ‏قرار‏ ‏گيرد‏. ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏مثال،‏ ‏اگر‏ ‏ما‏ ‏توجه‏ ‏كنيم‏ ‏كه‏ ‏آلودگي‏ ‏در‏ ‏رودخانة‏ ‏تمساح‏ ‏باعث‏ ‏مي‏‌‏شود‏ ‏كه‏ ‏جانوران‏ ‏به‏ ‏رنج‏ ‏بيفتند،‏ ‏در‏ ‏اين‏‌‏صورت‏ ‏اين‏ ‏يك‏ ‏عيب‏ ‏اخلاقي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏بايد‏ ‏به‏ ‏گونه‏‌‏اي‏ ‏مستقل‏ ‏از‏ ‏تأثر‏ ‏و‏ ‏تأثيرش