تحقیق آوندهای چوبی و آبکش 18 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 18 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

&‏ 2
‏نمايش جريان آب در آوندهاي چوبي – مشاهده تارهاي كشنده – انتقال مواد در گيا هان
‏آوندهای چوبی و آبکش
‏بافت آوند چوبی
‏بافت آوند چوبی یا گزیلم علاوه بر عناصر هدایت کننده ‏دارای عناصر ضمیمه مثل پارانشیم و فیبر می‌باشد. عناصر هدایت کننده بافت گزیلم ‏عبارتند از تراکئیدها و وسلها. تراکئیدها عامل هدایت کننده ‏شیره ‏خام ‏در همه گیاهان است در حالی که وسلها فقط در گزیلم ‏گیاهان ‏نهاندانه ‏تشکیل می‌شود.
‏دید کلی
‏در اکثر ‏گیاهان ‏آوند چوبی طولانی‌ترین بخش مسیر انتقال ‏آب ‏محسوب می‌شود. در یک گیاه یک ‏متری بیشتر از 99 درصد مسیر انتقال آب از درون گیاه در داخل آوند چوبی می‌باشد
&‏ 2
. ‏سلولهای هدایت کننده در آوند چوبی از ویژگی خاصی برخوردارند که باعث می‌شود بتوانند ‏مقادیر زیادی آب را بطور کارآمد از خود انتقال دهند. دو نوع از عناصر تراکئیدی مهم ‏در آوندهای چوبی وجود دارند که یکی از آنها ‏تراکئیدها ‏و دیگری عناصر آوندی یا ‏وسلها ‏می‌باشند.
‏هنگامی که این عناصر ‏فعالیت می‌کنند به صورت بافت بوده و ‏غشا ‏یا اندامکی ندارند. بنابراین اینها مانند لوله‌های توخالی هستند که ‏دیواره‌های ‏ثانویه چوبی ‏به آنها استحکام می‌بخشد. فقدان غشای سلولی در عناصر تراکئیدی و ‏وجود منافذ در دیواره وسلها باعث می‌شود که آب در واکنش به شیب مکش یا فشار به ‏راحتی از این لوله‌های مویین عبور کند.
‏تراکئیدها
‏سلولهایی کشیده با دو انتهای باریک هستند که در ساختمان ‏اندامهای مختلف گیاهی به صورتهای خاصی پشت سر هم قرار می‌گیرند طوری که انتهای ‏باریک آنها به صورت همپوشان واقع می‌شود. یاخته‌‌های تراکئیدی با این آرایش منظره ‏خانه خانه به خود می‌گیرند که با نام آوند ناقص خوانده می‌شوند. در جریان تمایزیابی ‏تراکئیدها سلولها به تدریج محتویاتشان را از دست می‌دهند و در پایان تمایزیابی
&‏ 3
‏می‌‌میرند و به شکل محفظه‌هایی توخالی درمی‌آیند.
‏پدیده تمایزیابی در این ‏بافتها با لیگنینی شدن دیواره همراه است. ماده ‏لیگنین ‏پیش از مرگ سلولها به صورت ناپیوسته ‏و به اشکال مختلف روی دیواره اولیه نهاده می‌شود. تزئینات لیگنین که به این ترتیب ‏تشکیل می‌شود. بر اساس نحوه رسوب لیگنین انواع مختلف تراکئید مثل حلقوی و مارپیچی ‏را در ‏نهانزادان ‏آوندی ‏و هاله‌ای یا قرصی را در ‏بازدانگان ‏بوجود می‌آورد. سلولهای تراکئیدی به علت نحوه قرارگیری در اندامهای گیاهی و داشتن ‏لیگنین نه تنها در نقش انتقال دهنده در پیکر گیاه می‌باشد بلکه نقش استحکام بخش را ‏نیز بر عهده دارد. انتقال آب و املاح معدنی در تراکئیدها از طریق ‏لانها ‏یا ‏پیت ‏صورت می‌گیرد.
‏سل‏وسلها
‏فقط در ‏نهاندانگان ‏دیده می‌شود و به تعداد متغیر در ساختمان یک آوند شرکت می‌کنند هر کدام از این ‏یاخته‌ها را به عنوان یک عضو تشکیل دهنده وسل گویند. آوندهای که به اینگونه ساخته ‏می‌شوند آوند کامل نامیده می‌شوند. تمایزیابی در هر کدام از سلولهای وسل به گونه‌ای
&‏ 4
‏است که نهایتا منجر به مرگ سلولها می‌شود. همچنین در مراحل پایانی تمایز دیواره ‏عرضی یاخته‌ها هم از بین می‌روند.
‏در محل دیواره‌هایی که در طی تمایز متلاشی ‏می‌شوند در بسیاری از موارد یک حفره بزرگ ایجاد می‌شود. در پایان تمایز دیواره ‏انتهایی کاملا از بین می‌رود. در بعضی از گیاهان دیواره انتهایی از چند سوراخ بزرگ ‏تشکیل می‌یابد نه یک حفره بزرگ و ندرتا دیده می‌شود که حالت مشبک دارد. به دنبال از ‏بین رفتن دیواره انتهایی ، آوندها تشکیل می‌شوند که تعداد سلولهای تشکیل دهنده آنها ‏متفاوت است.
‏سلولهای پارانشیمی بافت گزیلم
‏سلولهای پارانشیمی بافت گزیلم همانند ‏بافت ‏فلوئم ‏از نوع ذخیره‌ای اند. این سلولها دارای ‏بافت سلولزی ‏یا ‏لیگنینی می‌باشند. خصوصا در گزیلم اولیه ، پارانشیمهای گزیلمی به گونه‌ای هستند که ‏در امتداد عناصر هدایت کننده این بافت قرار می‌گیرند. ولی در گزیلمهای ثانویه علاوه ‏بر پارانشیمهای عمودی ، پارانشیمهای شعاعی در امتداد شعاعی مشاهده ‏می‌شود.