مهارتهای روانشناسی 65 ص

مهارتهای روانشناسی 65 ص

مهارتهای روانشناسی 65 ص

مهارت از بین بردن تردیدها

تعریف:

انسان ها برای تغییرات نیاز دارند ابتدا خود را بشناسند، در صفات مذموم خود را بشناسند و بپذیرند كه موجودی مذموم هستند تا بتواند در رفع زمام خود، موفق باشند و سپس در مرحله‌ی بعدی با ثبات و استحكام قدم در راه گذاشته، با عزمی استوار، تیشه به ریشه‌ی صفات ناپسند خود بزنند. شاید بتوان تردید را شوم ترین و بدترین پدیده‌ی روانی داشت و از طرفی مهارت بدست آوردن تثبیت را بزرگترین مهارت داشت: تثبیت ها، زمینه های تغییرات و دگرگونی هاست.

سوم 491-488

تردیدها اضطراب آورند، و اضطرابات، پریشانی و پژمردگی می آورند.

اول 1457-1456

تردیدها، وسوسه‌ی شیطانی است، در نتیجه همان گونه كه نباید به وسوسه‌های شیطانی توجه كرد، به تردیدها هم نباید توجه نشان داد:

پنجم 163-161

شك و تردید، می تواند وسوسه باشد، از طرفی عاملی برای جهت وجود یافتن و كاوش است و از طرفی دیگر می تواند مخرب باشد و انسان را از هر جواب و كاوشی بازدارد. و این امر به زمینه های درونی انسان بر می گردد بدین معنی كه اگر شك و تردید را عاملی برای یافن و دانستن قرار دهد همیشه در تكامل و پیشروی خواهد بود و اگر این شك و تردید مابقی باشد كه هر چه را می داند، بر اساس شك خود، باطل بداند و بدنبال یافتن درست و درستی‌ها نرود ویرانگر و نابود كننده است. پس رشك و تردیدی تواند اساس ایمان باشد، ایمان واقعی به نظر مولانا به شك و تردید می تواند یك عمل مستمر و پوینده باشند.

شك و تردید فقط برای انسانهای معمولی نیست، حتی اولیاء و مقربین هم به شك و تردید دچار می شوند، اما تفاوت رویكرد این دو انسان، به علت قرار گرفتن در دو وادی و مرحله‌ی مختلف است. به طور كلی می توان گفت شك همیشه برانگیزاننده است و محرك و مشوق به دانستن و یا طرد كردن و ابطال دانسته های پیشین، پس شك همیشه می تواند پیش برنده باشد، حتی اگر باعث شود كه انسان به خوانده ها و شنیده ها نیز، به طور كامل اعتماد ننماید، باز هم سازنده خودهد بود زیرا باعث می شود در همان یافته ها، عمیق تر بنگرد و تحلیل و تجزیه نماید:

اول 1460-1459

مهمترین مواردی كه مولانا درباره‌ی شك و تردید عنوان می كند عبارتند از:

– شك عقبه راه حق و زمینه ساز یأس و تنهایی است. (3 : 493-488)

– پرهیز از سئوال و جواب و اعتراض، زیرا پرسشگری حجاب اندیشه‌ی آدمی است (همان، 1876-1847)

– تنها زداینده شك و تردید ایمان آوردن و یقین به امور نفسی است. (همان، 45-39)

– مولانا سه اصل را عامل گرایش به شك و تردید می داند: دم غنیمتی، یأس گرایی و لجاجت (همان، 95-4786)

– انسان نباید به امور مافوق ادراك خود با تردید بنگرد، این تردید حاصل عجز انسان از ادراك ماهیت و حقیقت هستی است.[1] (همان، 57-3635)

تردید مادر انسان مانع از ابتكار عمل می شود افراد تردید كننده دارای توقعاتی سطح پایین در مورد تجارب لذت بخش و موفقیت آمیز هستند. آنها میل دارند تعاملات اجتماعی را تنش زا تفسیر می كنند و به آینده امیدوارانه نگاه نمی كنند. افراد تردید كننده دارای احتیاطی بیش از حد لازم هستند. بنابراین از عبارات خود تحقیر كننده استفاده می كنند ؟ منفعل و دنباله‌رو و مضطرب هستند و از استرس و نارضایتی از مقالات اجتماعی خود به رنج می‌برند.[2]

مولانا مهارت از بین بردن تردیدها را از سه بعد تبیین می نماید:

تردید سازنده:

سخن مولانا این است كه همه‌ی تردیدها، مخرب نییست، بلكه تردید می تواند برای انسان سازنده باشد.

مولانا در داستانی بسیار زیبا از صحبت جغدان و باز صحبت می كند. جغدان، باز را مجرم می شناسند چرا كه باز مسكن آنان را ویرانه می خواند و شك و تردید درون آنان می افكند.

ششم 963 ، 961-959

باز عامل شك و تردید در جغدان می شود و خیال راحت آنان را بر می‌آشوبد، و مسكن آنان را ویرانه می خواند. این شك و تردید می تواند سازنده و ؟؟ می باشد. برای پایین مكان والا و متعالی.

تبعات و نتایج تردیدها:

مولانا عقیده دارد كه اگر تردیدها سازنده نباشد، می تواند نتایجی منفی به بار آورده انسان برای تبعات انجام این كار باید اندیشه ای استوار داشته باشد، تردیدها و ترددها مانعی بزرگ برای ایجاد تغییرات است بنابراین، باید تردیدها از بین بروند؟

سوم 490-488

تردید عزم انسان را برای یادگیری و تفسیر ضعیف می كند. تردیدها، انسان را همیشه به سر دو راهی قرار می دهند. بنابراین یكی از مهارتهای انسانی این است كه سعی كند در عقیده و نظر خود، تثبیت نظر داشته باشد.

ششم 204

38-2- مهارت از بین بردن حیرت ها

تعریف:

حیرت هم در اندیشه‌ی مولانا، به نوعی سرگشتگی است و دو سو به و دو وجود دارد از سویی سازنده است و از سویی مخرب است. سخن این است كه باید بین شیفتگی زدگی نسبت به باورها و یافته ها و طرد تمامی آنها، تمیز قائل شود. كه هر دو از آفات معرفتی و تفكر انسانی است.

اول 312

این ضدها و اختلافات، برای انسان های پویا، مراحل مقدماتی رسیدن به یقین و شتاب است كه روزی زندگی خوب است. مولانا میان شكاكیت و حزم و تردید تفاوت، قائل است و شرط آزادی و رهایی است انسان را در این می داند كه در مواردی ؟ ظن و گمان بد باشد.