مقاله در مورد آداب و وظائف معلم و شاگرد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 115 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

2
‏باب اول : آداب و وظائف معلم و شاگرد 
‏بخش اول : آداب و وظائف معلم و شاگرد نسبت به خود 
(‏مطالب مربوط به آن ، ضمن شش امر، ‏مورد گفتگو قرار ميگيرد):
1- ‏ضرورت و ‏لزوم اخلاص و پاكسازى نيت  
‏نخستين آداب و آئينهاى مربوط به معلم و شاگرد كه بايد (در امر تعليم ‏و تعلم ) به عنوان يك امر ضرورى و قطعى مورد توجه قرار گيرد اين است كه در پويائى ‏از علم و يا بذل و اعطاء آن به ديگران ، داراى خلوص نيت باشند (يعنى بايد معلم و ‏شاگرد در مسير تعليم و تعلم در جهت هدفى الهى و انسانى گام بردارند، و هيچگونه ‏شوائب انتفاعى و مادى را با اين هدف الهى نياميزند)؛ زيرا محور و كانون ارزش علم و ‏رفتار هر كسى بر قصد و نيت است كه اعمال و رفتار انسان گاهى همچون سفال و كوزه ‏شكسته اى – فاقد ارزش و اعتبار مى شود. و گاهى نيز همين اعمال و رفتار در ظل نيت و ‏جهت يابى ، و هدف گيرى درست و الهى ، همانند گوهرى گرانبها آنچنان داراى ارزش و ‏اعتبار مى گردد كه نميتوان آنرا به علت گرانمايگى ، ارزيابى كرد. و گاهى نيز همين ‏اعمال و رفتار، به خاطر هدف گيريهاى نادرست و غيرانسانى به صورت وزر و وبالى بر دوش ‏انسان سنگينى كرده ، و برگه هاى جرم و گناه فزونترى بر صفحات پرونده اعمال سياه او ‏اضافه خواهد نمود، اگر چه اين اعمال به صورت اعمال واجب و تكاليف حتمى الاجراء او ‏باشد.
‏بنابراين لازم است كه معلم و شاگرد در اعمال و كوششهاى خود صرفا خدا و ‏طاعت از فرمان او و پيراستن خويش (از رذائل ) و ارشاد بندگان خدا به حقايق دين را ‏منظور نهائى خود قرار دهند. آنها نبايد در انجام وظائف خويش ، هدف ديگرى را در قصد ‏و نيت خود راه دهند؛ يعنى نبايد اغراض و هدفهاى دنيائى و نادرست و كم ارزشى را – كه ‏موجب لذت و خوارى و فرومايگى آنها نزد خدا، و باعث خشم او، و از دست دادن سعادت و ‏نيكبختى جاويد سراى پسين ، و محروميت از اجر و پاداش دائمى مى گردد – در مد نظر ‏گيرند.
‏اينگونه اهداف و اغراض دنيائى و نادرست و كم ارزش ، عبارتند از: حب مال ، ‏جاه طلبى ، نام جوئى و تشخص ، نموديابى در ميان اقران و همگنان ، برترى جوئى نسبت ‏به همالان ، باليدن نسبت به برادران ايمانى و امثال آنها از هدفهاى نادرستى (كه همت ‏انسانى را دستخوش ابتذال ساخته و انسان را به فرومايگى شخصيت سوق ميدهند)، و مآلا ‏اشخاص را به صورت ((‏زيانكارترين افرادى درمى آورد كه ‏مساعى و كوششهاى آنان در زندگى ، فاقد جهت يابى و آميخته با گمراهى و سرگشتگى است و
2
‏اين چنين افرادى مى پندارند كه رفتار و كار درستى را در پيش گرفته اند (130)
‏الف – رهنمودهاى قرآن كريم براى ايجاد اخلاص نيت : 
‏آن عامل جامع و اساسى – كه مى ‏تواند اخلاص نيت را در رفتار انسان به ثمر رساند – تصفيه و پالايش درون و باطن از ‏هر گونه آلايشها است . به اين ‏معنى كه بايد انسان سر و باطن خويش را از ملاحظه و ‏توجه به غير خدا – از طريق عبادت و بندگى او – پاكسازى كند. خداوند متعال در اين ‏باره مى فرمايد:
(( ((‏فاعبدالله مخلصا له الدين الا لله الدين الخالص )) )) (131)
‏پس خداى را با خلوص نيت در آئين دارى ، ‏بندگى كن ، هان اى انسان ! دين و آئين خالص و پاكيزه از آن خداى متعال و براى او ‏است .
‏و يا اينكه مى فرمايد:
(( ((‏و ما امروا الا ليعبدوا الله مخلصين له الدين حنفاء و ‏يقيموا الصلوة و يؤ توا الزكوة و ذلك دين القيمة )) )) (132)
‏انسانها – ‏صرفا – ماءمور و موظفند كه خداى را با آميزه اخلاص در ديندارى ، و درونى پالايش شده ‏پرستش نمايند، و نماز را به پاى دارند و زكوة را بپردازند، – و اين است دين و آئين ‏استوار و پايدار و راه راست زندگى انسانى .
‏خداوند متعال (وصول به مقام سعادت و ‏نيل به لطف و رحمت خويش را بر پايه توحيد در عبادت و بندگى ، و تصفيه باطن استوار ‏ساخته ، آنجا كه ) مى فرمايد:
(( ((‏فمن كان يرجوا لقاء ربه فليعمل عملا صالحا و لا يشرك بعبادة ‏ربه احدا)) )) (133)
‏آنكه براى وصول به لطف و رحمت پروردگارش ‏اميدوار است بايد رفتار شايسته اى را در پيش گيرد، و هيچ كس و هيچ چيز را در مسير ‏بندگى پروردگارش ، شريك و انباز او قرار ندهد.
‏گويند: اين آيه درباره افرادى ‏نازل شده است كه در اعمال و رفتار خود، جوياى رضاى غيرخدا هستند، و براى جلب ستايش ‏مردم به عبادت مى پردازند.
‏خداوند متعال (درباره محروميت و ناكامى دنياپرستان از ‏لذات و نعماى اخروى ) مى فرمايد:
(( ((‏من كان يريد حرث الآخرة نزد له فى حرثه ، و من كان ‏يريد حرث الدنيا نؤ ته منها و ماله فى الآخرة من نصيب