مبانی نظری و پیشینه توانمند سازی کارکنان

مبانی نظری و پیشینه توانمند سازی کارکنان

بصورت فایل ورد

همراه با منابع

توانمندسازی کارکنان

سازمان ها می توانند بهره وری را از طریق فرایند توانمندسازی كاركنانشان بهبود و ارتقاء بخشند. در عصر حاضر توانمندسازی به یكی از مسائل اصلی در سازمان ها تبدیل شده است. توانمندسازی به مانند ابزاری شناخته شده است كه مدیران به آن وسیله قادر خواهند بود سازمان های امروزی را به شكلی كارآمد اداره كنند. از نظر هال ( 1994 ) تغییرات محیط كار، سازمان ها را مجبور نموده كه به منظور بقای خود در دنیای متلاطم امروزی، در سیستم های مدیریت خود بازبینی و بازنگری كنند و در این جا است كه توانمندسازی كاركنان به موضوع اصلی در ارتباط با عملكردهای رهبری و مدیریت تبدیل می گردد و برای سازمان ها این امكان را فراهم می آورد كه رقابتی تر عمل كنند. زیرا نیروی انسانی به عنوان با ارزش ترین منابع سازمانی در اعتلای اهداف و آرمان های سازمان به شمار می روند. منابع انسانی به سازمان معنا و مفهوم بخشیده و زمینه های تحقق اهداف سازمانی را فراهم می كنند. توانمندسازی به نیروی كار فرصت بیشتری برای آزادی، توسعه و بكارگیری مهارت ها، دانش و پتانسیل های بالقوه در جهت خیر و صلاح خود و سازمان شان اعطا می كند. توانمندسازی اصطلاحی است كه برای اولین بار توسط توماس و ولت هاوس^[1] در مطالعاتی كه بر رهبری تمركز داشتند مورد استفاده قرار گرفت. تاریخچه اولین تعریف اصطلاح توانمندسازی به سال 1788 برمی گردد كه در آن توانمندسازی را به عنوان تفویض اختیار^[2] در نقش سازمانی خود می دانستند كه این اختیار بایستی به فرد اعطا یا در نقش سازمانی او دیده شود. توانمندسازی ابزاری پیچیده و ارزشمند محسوب می گردد كه تحقیق و پژوهش های طولانی اثبات نموده است كه به كارگیری مناسب آن می تواند تأثیرات شگرفی در عملكرد شغلی، بهره وری و رضایت شغلی داشته باشد (نیکودیم و همکاران^[3]، ۱۹۹۴: ۴۵).

1.Thomas and Velthous

2. Delegation of authority

[3] Nykodym et al