شناخت زبان بدن

شناخت زبان بدن

مقدمه

شناخت زبان بدن، به عنوان بخشی از تخصص‌های روان شناسی اجتماعی، در رسیدن به موفقیت نقش به سزایی را ایفا می‌نماید. در معامله‌های تجاری، در تاثیر گذاری بر افراد، مجاب كردن مشتری به خرید، متقاعد سازی دیگران و مواردی از این دست، دانستن زبان بدن و آگاهی از اصول روان شناختی حاكم بر آن، (به خصوص در انتقال پیام) به شما در رسیدن به اهداف تان كمك می‌كند.

كلام ما یك پیام است، همانطور كه نوشتة ما، نقاشی‌ها، عكس‌ها و یا اشاراتی كه در صحبت ها استفاده می‌كنیم همة اینها پیام هستند، كه به صورت رمزها با محتوای مناسب به نحوی ارائه می‌شوند. مثلاً : ممكن است شما با فردی شروع به صحبت كنید و ببینید كه رنگ رخسار او به تدریج سرخ می‌شود. از این سرخ شدن صورت او نیز پیامی دریافت می‌كنید.

انتقال پیام به مخاطب از جمله وظایف مهم برای ایجاد كنندة اثر است.

در ابتدای پرتره نگاری روان شناختی، تمركز عكاسان بر شخصیت موضوع كمتر بود و بیشتر به حالت خاصی برای جلب نظر دیگران و كمال مطلوب، زیبایی بود (عكاسی دلفریب)، بسیاری از عكاسان جدی مخالف این امر بودند و در پرتره نگاری روان شناختی وظیفه عكاسی را بیان زمینة روانی چهره می‌دانستند.

درك اینكه چهره چگونه شخصیت فرد را می‌نمایاند در بررسی پرتره روان شناختی مهم است و به موازات گسترش عكاسی پرتره، تمایل به عكاس از موضوع در محیط واقعی خود افزایش یافت، این امر تا حد زیادی امكانات ایجاد سبك را فراهم كرد، طوری كه هر عكاسی طریقی را كه بیشتر مناسب وی بود به كار می‌برد (یوسف كارش). استفاده از زمینه‌ای با صفحات و علائم مشخص، مفهوم اساسی دیگری را در عكاسی مدرن پدید آورد و سمبولهای خاص در ارائه پیام نقش حیاتی را ایفاء كردند.

شناخت عكاسی روان شناختی محیطی علاوه بر دانستن روان شناسی افراد و زبان بدن باید سمبولهای خاص و تركیب آنها برای ارائه پرتره روان شناختی را با اهمیت دانست.

در این مقال، عكاسی پرتره روان شناختی، خبرنگار به نگارش درآمد تا بخشی از این شغل كه وظیفه انتقال پیام به مردم را دارد، حاصل شود.

پرتره

در آخرین دهه قرن نوزدهم عكاسی پرتره به صورت، عكاسی تصویری (عكاسی شبیه نقاشی) متأثر از امپرسیونیسم آغاز گردید؛ عكاسانی چون داویسون، روبردماشی و سی.پویو همگی آماتور بودند. بنابراین آنچه بیش از همه بنظر قابل توجه می‌رسد این است كه این جنبش به صوت بررسیهای پرترة حرفه‌ای مدت مدید به جای ماند؛ حتی تا دهة