دانلود مقاله نگاهی به جغرافیای انسانی ایران 36 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 36 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏زندگى ‏انسان ‏در ‏ايران
‏قبل ‏از ‏مطالعه ‏آغاز ‏زندگى ‏انسان ‏در ‏ايران ‏احتياج ‏به ‏شناسائى ‏وضع ‏جغرافيائى ‏ايران ‏در ‏عهود ‏و ‏اعصار ‏زمين‌‏شناسى Paleogeographie ‏و ‏چگونگى ‏پراکندگى ‏آب‌‏ها ‏و ‏خاک‌‏ها ‏در ‏آن ‏قسمت ‏که ‏فعلاً ‏سرزمين ‏ايران ‏است ‏مى‌‏باشد.‏ رجوع ‏شود ‏به ‏زمين‌‏شناسى ‏ايران ‏در ‏مبحث ‏اول ‏جغرافياى ‏طبيعى.‏ گرچه ‏حدود ‏آب‌‏ها ‏و ‏خاک‌‏ها ‏و ‏اوضاع ‏معرفةالارضى ‏ايران ‏در ‏ادوار ‏مختلف ‏به‌‏علت ‏عدم ‏انجام ‏مطالعات ‏ديرينه ‏شناسى ‏کافى ‏کاملاً ‏مشخص ‏نيست ‏ولى ‏تحقيقات ‏معرفةالارضى ‏انجام ‏شده ‏و ‏شواهد ‏و ‏دلايل ‏زيادى ‏مسلم ‏مى‌‏دارد ‏که ‏در ‏تمام ‏طول ‏دوران ‏اول ‏زمين‌‏شناسى ‏دريائى ‏به‌‏نام ‏تتيس Tehtys ‏تمامى ‏آسياى ‏جنوب ‏غربى ‏منجمله ‏ايران ‏را ‏مى‌‏ساخته ‏است. ‏با ‏توجه ‏به ‏عمر ‏ادوار ‏زمين‌‏شناسى ‏مى‌‏توان ‏گفت ‏که ‏زندگى ‏در ‏درياى ‏تتيس ‏حدود ۴۰۰ ‏الى ۵۰۰ ‏ميليون ‏سال ‏قبل ‏ظهور ‏يافته ‏است. ‏اين ‏دريا ‏در ‏تمامى ‏دوران ‏دوم ‏زمين‌‏شناسى ‏وجود ‏داشته ‏ولى ‏حرکات ‏کوهزائى ‏دوران ‏سوم ‏به‌ ‏عمر ‏اين ‏دريا ‏خاتمه ‏بخشيده ‏است، ‏برجستگى‌‏هاى ‏شمالى
‏و ‏غربى ‏ايران ‏در ‏اواخر ‏اين ‏دوره ‏ظاهر ‏گشته‌‏اند، ‏گودالى‌‏هاى ‏فعلى ‏درياى ‏خزر ‏و ‏اورال ‏که ‏در ‏گذشته ‏به‌‏هم ‏ارتباط ‏داشته‌‏اند ‏هر ‏يک ‏به‌‏صورت ‏درياچه‌‏هاى ‏مستقلى ‏درآمدند. ‏پيدايش ‏نباتات ‏دوران ‏سوم (‏ائوسن) ‏همچنين ‏فسيل‌‏هاى ‏برخى ‏حيوانات ‏در ‏سرتاسر ‏منطقه ‏آسياى ‏مرکزى ‏وجود ‏حيات ‏را ‏در ‏پايان ‏دوره ‏سوم ‏مسلم ‏مى‌‏سازد.‏ در ‏دوران ‏چهارم ‏زمين‌‏شناسى ‏که ‏دوره ‏آن ‏حدود ‏يک ‏ميليون ‏سال ‏تخمين ‏زده ‏شده ‏است ‏همه‌‏جا ‏در ‏آسيا ‏و ‏اروپا ‏يخبندان ‏بوده ‏ولى ‏در ‏اواخر ‏عهد ‏چهارم ‏يخ‌‏ها ‏به‌‏تدريج ‏عقب‌‏نشينى ‏کرده‌‏اند ‏و ‏شرايطى ‏اقليمى ‏به‌‏شکلى ‏که ‏بعد ‏از ‏دوران ‏سوم ‏دگرگون ‏شد ‏به‌‏تدريج ‏تغيير ‏يافت ‏و ‏کره ‏زمين‌‏رو ‏به ‏گرمى ‏رفت ‏و ‏شرايط ‏حيات ‏انسانى ‏مساعد ‏گرديد ‏تا ‏جائى‌‏که ‏عقيده ‏علماءِ ‏طبيعى ‏و ‏باستان‌‏شناسى ‏با ‏تکيه ‏بر ‏آثارى ‏که ‏به‌‏دست ‏آوردند ‏بر ‏اين ‏اصل ‏است ‏که ‏انسان ‏در ‏دوران ‏چهارم ‏يعنى ‏بعد ‏از ‏دوره ‏يخبندان ‏در ‏روى ‏زمين ‏ظاهر ‏شد ‏و ‏ظهور ‏انسان ‏را ‏از ‏مشخصات ‏دوره ‏چهارم ‏مى‌‏دانند، ‏چه ‏تا ‏پايان ‏دوران ‏سوم ‏هيچ‌‏گونه ‏آثارى ‏که ‏به ‏تحقيق ‏دليل ‏بر ‏وجود ‏انسان ‏باشد ‏به‌‏دست ‏نيامد ‏ولى ‏در ‏رسوبات ‏اوايل ‏چهارم