دانلود مقاله زندگینامه حضرت مهدی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

2
‏ولادت‏
ولادت ‏حضرت مهدي‏ ‏صاحب الزمان ( ع )‏ در شب جمعه ، نيمه شعبان سال 255يا 256هجري‏ ‏بود پس از اينكه دو قرن و اندي‏ ‏از هجرت پيامبر ( ص ) گذشت ، و امامت به امام دهم حضرت هادي‏ ‏( ع ) و امام يازدهم حضرت عسكري‏ ‏( ع ) رسيد ، كم كم در بين فرمانروايان و دستگاه حكومت جبار ، نگراني هايي‏ ‏پديد آمد . علت آن اخبار و احاديثي‏ ‏بود كه در آنها نقل شده بود : از امام حسن عسكري‏ ‏( ع ) فرزندي‏ ‏ تولد خواهد يافت كه تخت و كاخ جباران و ستمگران را واژگون خواهد كرد و عدل و داد را جانشين ظلم و ستم ستمگران خواهد نمود . در احاديثي‏ ‏كه بخصوص از پيغمبر ( ص ) رسيده بود ، اين مطلب زياد گفته شده و به گوش زمامداران رسيده بود ‏ ‏ در اين زمان يعني‏ ‏هنگام تولد حضرت مهدي‏ ‏( ع ) ، معتصم عباسي‏ ‏ ، هشتمين خليفه عباسي ‏ ‏ ، كه حكومتش از سال 218هجري‏ ‏آغاز شد ، سامرا ، شهر نوساخته را مركز حكومت عباسي ‏ ‏ قرار داد اين انديشه – كه ظهور مصلحي‏ ‏پايه هاي‏ ‏حكومت ستمكاران را متزلزل مي نمايد و بايد از تولد نوزادان جلوگيري‏ ‏كرد ، و حتي‏ ‏مادران بيگناه را كشت ، و يا قابله هايي‏ ‏را پنهاني‏ ‏به خانه ها فرستاد تا از زنان باردار خبر دهند – در تاريخ نظايري‏ ‏دارد . در زمان حضرت ابراهيم ( ع ) نمرود چنين كرد . در زمان حضرت موسي‏ ‏( ع ) فرعون نيز به همين روش عمل نمود . ولي‏ ‏خدا نخواست . همواره ستمگران مي خواهند مشعل حق را خاموش كنند ، غافل از آنكه ، خداوند نور خود را تمام و كامل مي كند ، اگر چه كافران و ستمگران نخواهند در مورد نوزاد مبارك قدم حضرت امام حسن عسكري
2
‏ ‏( ع ) نيز داستان تاريخ به گونه اي ‏ ‏ شگفت انگيز و معجزه آسا تكرار شد ‏ ‏ امام دهم بيست سال – در شهر سامرا – تحت نظر و مراقبت بود ، و سپس امام يازدهم ( ع ) نيز در آنجا زير نظر و نگهباني‏ ‏حكومت به سر مي برد به هنگامي‏ ‏كه ولادت ، اين اختر تابناك ، حضرت مهدي‏ ‏( ع ) ، نزديك گشت ، و خطر او در نظر جباران قوت گرفت ، در صدد بر آمدند تا از پديد آمدن اين نوزاد جلوگيري‏ ‏كنند ، و اگر پديد آمد و بدين جهان پاي‏ ‏ نهاد ، او را از ميان بردارند ‏ ‏ بدين علت بود كه چگونگي‏ ‏احوال مهدي ‏ ‏ ، دوران حمل و سپس تولد او ، همه و همه ، از مردم نهان داشته مي شد ، جز چند تن معدود از نزديكان ، يا شاگردان و اصحاب خاص امام حسن عسكري‏ ‏( ع ) كسي‏ ‏او را نمي ديد . آنان نيز مهدي‏ ‏ را گاه بگاه مي ديدند ، نه هميشه و به صورت عادي.