دانلود مقاله در مورد فوايد توازن‌هاي آب و نمك

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 96 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏فوايد توازن‏‌‏هاي آب و نمك:
‏مقدمه
‏پروژه‏‌‏ي آبياري را مي‏‌‌‏توان موفقيت آميز ناميد كه جداي از شرايط اقتصادي و اجتماعي مطلوب، بهره‏‌‏برداري فني از پروژه باعث رشد مطلوب محصول براي مدتي نامعين شود. دليل اصلي شكست پروژه احتمال آب گرفتگي و شورسازي خاك است، تجربيات چند دهه‏‌‏ي اخير اين خطر را به صورت واقعيتي مهم نشان داده‏‌‏اند. در سالهاي اخير پروژه‏‌‏هاي آبياري متعددي در نواحي كه شرايط طبيعي در مقايسه با شرايط سيستم‏‌‌‏هاي باستاني آبياري نامطلوب بودند تشكيل شد. به دليل اينكه محلهاي مناسب‏‌‏تر سالهاي تحت آبياري بودند، لزوم تغيير پروژه‏‌‏هاي جديد به نواحي كه كمتر مورد لطف طبيعت بودند افزايش خواهد يافت. چنين نواحي به عنوان مثال، بخش هاي كم ارتفاع دره‏‌‏ها و دلتاهاي رودخانه، اغلب به طور طبيعي خاك شور هستند. مسئله‏‌‏ي مهم اينست كه آيا اين آبياري مستمر تحت شرايط نامطلوب عملي است يا نه. علم و تجربه‏‌‏ي مدرن. جوابي مثبت به اين سؤال مي‏‌‏دهد و نيز چگونگي برخورد با اين برآوردهاي فني را پيش بيني مي‏‌‏كند. به هر حال، جلوگيري از شكست‏‌‏هاي كامل كافي نيست. پروژه‏‌‏ي آبياري همچنين بايد به تامين مناسب‏‌‏ آب و ممانعت از كمبود يا مازاد آب كمك كند. سيستم محدود آبرساني باعث كندي رشد مي‏‌‏شود. سيستم آبرساني غني از طرف ديگر باعث نشت سنگين آب به خاك زيرين و كاهش كارآيي آبياري مي‏‌‏شود. علاوه بر آن آب نشت كرده باعث افزايش سفره آبهاي زيرزميني مي‏‌‏شود و در نتيجه محتواي هواي خاك را كاهش مي‏‌‏دهد، بالاخره هوا به داخل ميزان مورد نياز براي رشد مطلوب مي‏‌‏شود. در هنگام كمبود يا مازاد آب به علت تبخير آب شور، خاك شور مي‏‌‏شود چون نمك در خاك باقي مي‏‌‏ماند. از ميان رفتن اين نمكها بوسيله‏‌‏ي فرو شست مشكلات آبياري را براي زهكشي اين آب افزايش مي‏‌‏دهد. مشكل فني اصلي در آبياري تعيين مقدار آب براي آبياري و تنظيم ميزان شوري و ميزان زهآبي است كه بايد در منطقه‏‌‏ي مورد نظر براي برآوردن موقعيت مناسب رشد محصول برطرف شود. در حقيقت مشكل توازن آب مستقيم يا غيرمستقيم به همه‏‌‏ي نتايج بررسي‏‌‏هاي كامل درباره‏‌‏ي تبخير، تعريق، رطوبت خاك، آبهاي زيرزميني، شوري و غيره مرتبط است. بدين دليل اين فصل مشكلاتي را در باب آبياري، شوري و زهكشي در ابتدا بيان مي‏‌‏دارد.
‏بافت متن تشريحي است و بر روابط دو جانبه‏‌‏ي اصطلاحات متفاوت توازن‏‌‏هاي آب و نمك و احتمال پيش بيني مقادير آبياري و زهكشي مورد نياز براي آبياري تائيد مي‏‌‏كند. استفاده از توازن‏‌‏هاي آب و نمك به كار رفته در تحقيق با مثالهاي ساده‏‌‏اي شرح داده شده‏‌‏اند.
‏1
‏فوايد توازن‏‌‏هاي آب و نمك:
‏مقدمه
‏پروژه‏‌‏ي آبياري را مي‏‌‌‏توان موفقيت آميز ناميد كه جداي از شرايط اقتصادي و اجتماعي مطلوب، بهره‏‌‏برداري فني از پروژه باعث رشد مطلوب محصول براي مدتي نامعين شود. دليل اصلي شكست پروژه احتمال آب گرفتگي و شورسازي خاك است، تجربيات چند دهه‏‌‏ي اخير اين خطر را به صورت واقعيتي مهم نشان داده‏‌‏اند. در سالهاي اخير پروژه‏‌‏هاي آبياري متعددي در نواحي كه شرايط طبيعي در مقايسه با شرايط سيستم‏‌‌‏هاي باستاني آبياري نامطلوب بودند تشكيل شد. به دليل اينكه محلهاي مناسب‏‌‏تر سالهاي تحت آبياري بودند، لزوم تغيير پروژه‏‌‏هاي جديد به نواحي كه كمتر مورد لطف طبيعت بودند افزايش خواهد يافت. چنين نواحي به عنوان مثال، بخش هاي كم ارتفاع دره‏‌‏ها و دلتاهاي رودخانه، اغلب به طور طبيعي خاك شور هستند. مسئله‏‌‏ي مهم اينست كه آيا اين آبياري مستمر تحت شرايط نامطلوب عملي است يا نه. علم و تجربه‏‌‏ي مدرن. جوابي مثبت به اين سؤال مي‏‌‏دهد و نيز چگونگي برخورد با اين برآوردهاي فني را پيش بيني مي‏‌‏كند. به هر حال، جلوگيري از شكست‏‌‏هاي كامل كافي نيست. پروژه‏‌‏ي آبياري همچنين بايد به تامين مناسب‏‌‏ آب و ممانعت از كمبود يا مازاد آب كمك كند. سيستم محدود آبرساني باعث كندي رشد مي‏‌‏شود. سيستم آبرساني غني از طرف ديگر باعث نشت سنگين آب به خاك زيرين و كاهش كارآيي آبياري مي‏‌‏شود. علاوه بر آن آب نشت كرده باعث افزايش سفره آبهاي زيرزميني مي‏‌‏شود و در نتيجه محتواي هواي خاك را كاهش مي‏‌‏دهد، بالاخره هوا به داخل ميزان مورد نياز براي رشد مطلوب مي‏‌‏شود. در هنگام كمبود يا مازاد آب به علت تبخير آب شور، خاك شور مي‏‌‏شود چون نمك در خاك باقي مي‏‌‏ماند. از ميان رفتن اين نمكها بوسيله‏‌‏ي فرو شست مشكلات آبياري را براي زهكشي اين آب افزايش مي‏‌‏دهد. مشكل فني اصلي در آبياري تعيين مقدار آب براي آبياري و تنظيم ميزان شوري و ميزان زهآبي است كه بايد در منطقه‏‌‏ي مورد نظر براي برآوردن موقعيت مناسب رشد محصول برطرف شود. در حقيقت مشكل توازن آب مستقيم يا غيرمستقيم به همه‏‌‏ي نتايج بررسي‏‌‏هاي كامل درباره‏‌‏ي تبخير، تعريق، رطوبت خاك، آبهاي زيرزميني، شوري و غيره مرتبط است. بدين دليل اين فصل مشكلاتي را در باب آبياري، شوري و زهكشي در ابتدا بيان مي‏‌‏دارد.
‏بافت متن تشريحي است و بر روابط دو جانبه‏‌‏ي اصطلاحات متفاوت توازن‏‌‏هاي آب و نمك و احتمال پيش بيني مقادير آبياري و زهكشي مورد نياز براي آبياري تائيد مي‏‌‏كند. استفاده از توازن‏‌‏هاي آب و نمك به كار رفته در تحقيق با مثالهاي ساده‏‌‏اي شرح داده شده‏‌‏اند.
‏1
‏فوايد توازن‏‌‏هاي آب و نمك:
‏مقدمه
‏پروژه‏‌‏ي آبياري را مي‏‌‌‏توان موفقيت آميز ناميد كه جداي از شرايط اقتصادي و اجتماعي مطلوب، بهره‏‌‏برداري فني از پروژه باعث رشد مطلوب محصول براي مدتي نامعين شود. دليل اصلي شكست پروژه احتمال آب گرفتگي و شورسازي خاك است، تجربيات چند دهه‏‌‏ي اخير اين خطر را به صورت واقعيتي مهم نشان داده‏‌‏اند. در سالهاي اخير پروژه‏‌‏هاي آبياري متعددي در نواحي كه شرايط طبيعي در مقايسه با شرايط سيستم‏‌‌‏هاي باستاني آبياري نامطلوب بودند تشكيل شد. به دليل اينكه محلهاي مناسب‏‌‏تر سالهاي تحت آبياري بودند، لزوم تغيير پروژه‏‌‏هاي جديد به نواحي كه كمتر مورد لطف طبيعت بودند افزايش خواهد يافت. چنين نواحي به عنوان مثال، بخش هاي كم ارتفاع دره‏‌‏ها و دلتاهاي رودخانه، اغلب به طور طبيعي خاك شور هستند. مسئله‏‌‏ي مهم اينست كه آيا اين آبياري مستمر تحت شرايط نامطلوب عملي است يا نه. علم و تجربه‏‌‏ي مدرن. جوابي مثبت به اين سؤال مي‏‌‏دهد و نيز چگونگي برخورد با اين برآوردهاي فني را پيش بيني مي‏‌‏كند. به هر حال، جلوگيري از شكست‏‌‏هاي كامل كافي نيست. پروژه‏‌‏ي آبياري همچنين بايد به تامين مناسب‏‌‏ آب و ممانعت از كمبود يا مازاد آب كمك كند. سيستم محدود آبرساني باعث كندي رشد مي‏‌‏شود. سيستم آبرساني غني از طرف ديگر باعث نشت سنگين آب به خاك زيرين و كاهش كارآيي آبياري مي‏‌‏شود. علاوه بر آن آب نشت كرده باعث افزايش سفره آبهاي زيرزميني مي‏‌‏شود و در نتيجه محتواي هواي خاك را كاهش مي‏‌‏دهد، بالاخره هوا به داخل ميزان مورد نياز براي رشد مطلوب مي‏‌‏شود. در هنگام كمبود يا مازاد آب به علت تبخير آب شور، خاك شور مي‏‌‏شود چون نمك در خاك باقي مي‏‌‏ماند. از ميان رفتن اين نمكها بوسيله‏‌‏ي فرو شست مشكلات آبياري را براي زهكشي اين آب افزايش مي‏‌‏دهد. مشكل فني اصلي در آبياري تعيين مقدار آب براي آبياري و تنظيم ميزان شوري و ميزان زهآبي است كه بايد در منطقه‏‌‏ي مورد نظر براي برآوردن موقعيت مناسب رشد محصول برطرف شود. در حقيقت مشكل توازن آب مستقيم يا غيرمستقيم به همه‏‌‏ي نتايج بررسي‏‌‏هاي كامل درباره‏‌‏ي تبخير، تعريق، رطوبت خاك، آبهاي زيرزميني، شوري و غيره مرتبط است. بدين دليل اين فصل مشكلاتي را در باب آبياري، شوري و زهكشي در ابتدا بيان مي‏‌‏دارد.
‏بافت متن تشريحي است و بر روابط دو جانبه‏‌‏ي اصطلاحات متفاوت توازن‏‌‏هاي آب و نمك و احتمال پيش بيني مقادير آبياري و زهكشي مورد نياز براي آبياري تائيد مي‏‌‏كند. استفاده از توازن‏‌‏هاي آب و نمك به كار رفته در تحقيق با مثالهاي ساده‏‌‏اي شرح داده شده‏‌‏اند.
‏2
‏- جنبه‏‌‏هاي كلي توازن‏‌‏هاي آب و نمك
‏توازن‏‌‏هاي آب و نمك، به دست آمدن و از دست رفتن آب يا نمك را در ناحيه‏‌‏ي مدنظر با لايه‏‌‏ي خاك در دوره‏‌‏ي زماني معين شرح مي‏‌‏دهد. آنها را مي‏‌‌‏توان به صورت زير نوشت:
‏مقدار در حال آمدن ـ مقدار در حال رفتن ـ تغيير ذخيره سازي در خاك كاربرد و تركيب چنين موازي توازني ممكن است به صورت قابل توجهي همانطور كه در مثال‏‌‏هاي زير نشان داده شده است فرق كند.
‏در ابتدا بايد كل حوضچه رودخانه در نظر گرفت. براي دوره‏‌‏ي زماني يكسال، تغيير ذخيره سازي آب در خاك را مي‏‌‏توان ناديده گرفت و توازن به صورت زير خواهد بود:
‏رسوب (R)‏ ـ تبخير و تعريق (E)‏ ـ شدت جريان رودخانه 0=(D)‏ يا D=E‏
‏در اين موازنه‏‏‏، تبخير و تعريق مشكل‏‌‏ترين اصطلاح براي اندازه‏‌‏گيري است. مقدار E‏ را مي‏‌‏توان به طور غيرمستقيم اندازه‏‌‏گيري كرد به هر حال، اگر داده‏‌‏هاي مرتبط به رسوب ساليانه و شدت جريان رودخانه در دسترس باشند. اين برآوردها در اين مورد بسيار پيچيدگي كمتري نسبت به نمونه‏‌‏ي مستقيم E ‏ دارد. اين نمونه‏‌‏ي ساده، به هدف كسب كميتي براي مؤلفه‏‌‏ي ناشناخته زماني كه ديگر مؤلفه‏‌‏ها شناخته شده هستند. زماني كه از توازن آب استفاده مي شود به كار مي‏‌‏رود و يا مي‏‌‌‏توان را با تلاشي كمتر از مولفه‏‌‏ي ناشناخته تعيين كرد. اصلي مشابه‏‌‏ي براي توازن خاك برپاست.
‏اگر چه دانش رسوب و شدت جريان رودخانه مهم هستند اما به ندرت به تبخير و تعرق كل حوضچه رودخانه علاقه‏‌‏مند هستيم. به طور كلي به كسب اطلاعات جامع‏‌‏تر در نواحي كوچكتر براي ايجاد توازن هاي پيچيده‏‌‏تر نياز داريم.
‏ثانياً: ما توازن هاي آب را در نواحي زيرين آبگير رودخانه بررسي مي‏‌‏كنيم و با ارقامي سروكار داريم كه از ارقام حوضچه به عنوان يك كل مشتق مي‏‌‏شوند. رسوب از يك ناحيه‏‌‏ي زيرين به ديگري فرق مي‏‌‏كند و ارقام تبخير و تعرق متفاوتي دارد اما مخصوصاً در جاييكه شرايط زهكشي نامتجانس هستند. در حوضچه‏‌‏اي به عنوان يك كل، شدت جريان رودخانه را مي‏‌‌‏توان به عنوان تنها عامل زهكشي در نظر گرفت. در حاليكه در نواحي كوچكتر، آب مازاد بوسيله‏‌‏ي جريان زيرزميني به سطوح كم ارتفاع‏‌‏تر خشك مي‏‌‏شود. در توازن آب ناحيه پست، اين آب را بايد براي تراوش آب در حال ورود محسوب كرد. توازن آب چنين ناحيه‏‌‏ي زيرين به صورت زير خواهد بود (تغيير را در آب ذخيره شده در نظر بگيريد= 0)