دانلود مقاله در مورد ضرورت آموزش مربيان تربيت بدني در زمينه طب ورزشي 190 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 190 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏ضرورت آموزش مربيان‏ ‏تربيت بدني در زمينه طب ورزشي
‏ از آنجا كه‏ ‏مربي‏ ‏ورزش درتماس‏ ‏نزديك با ورزشكار‏ ‏است و بيشترين‏ ‏تأثير‏ ‏را روي او‏ ‏دارد ،‏ ‏توجه به كيفيت‏ ‏و‏ ‏كميت آموزش مربيان‏ ‏از‏ ‏اهميت خاصي برخوردار است .‏ ‏اين آموزش‏‌‏ها ،‏ ‏چنانچه‏ ‏از ابتدا و‏ ‏در‏ ‏زمينه‏‌‏ هاي متنوع‏ ‏به اجرا در آيند ، بي‏‌‏شك مي‏‌‏توانند‏ ‏پايه‏‌‏ريزي‏ ‏ورزشي صحيح‏ ‏وعلمي در رشته‏‌‏هاي گوناگون باشند .‏ ‏مربيان در درجات‏ ‏متفاوت تحصيلي‏ ‏، خصوصاً تحصيل كنندگان‏ ‏دانشكده‏‌‏هاي‏ ‏تربيت بدني‏ ‏ميتوانند در‏ ‏كنار‏ ‏درسهاي‏ ‏عملي و تئوري مختلف‏ ‏،‏ ‏از زمينه‏‌‏هاي‏ ‏علمي‏ ‏مكمل‏ ‏ورزش‏ ‏نيز‏ ‏بهره جويند .
‏ در بخش طب ورزشي‏ ‏كه جزء لاينفك‏ ‏علوم ورزشي‏ ‏مي‏‌‏باشد‏ ‏،‏ ‏اهميت موضوع بسيار بالاست .‏ ‏آموزش‏ ‏زمينه‏‌‏ هاي مختلف‏ ‏طب‏ ‏ورزشي شامل‏ ‏تغذيه‏ ‏ورزشي ،‏ ‏روانشناسي ورزشي‏ ‏،‏ ‏علم تمرين ،‏ ‏حركات اصلاحي‏ ‏،‏ ‏بيماريها‏ ‏و ورزش ، دوپينگ‏ ‏، آسيب شناسي‏ ‏در رشته‏‌‏هاي ورزشي‏ ‏و نحوه برخورد با آسيب‏‌‏ها‏ ‏و نوع‏ ‏درمان آنها در صورت اجراي مناسب ، ميتواند‏ ‏ورزش‏ ‏علمي‏ ‏و جذاب‏ ‏را كه از نظر‏ ‏پزشكي هم ضامن‏ ‏سلامتي باشد ،‏ ‏رقم بزند .
‏اگر به تعريف‏ ‏ورزش ازديدگاه‏ ‏پزشكي توجه كنيم كه‏ ‏عبارت است‏ ‏از فعاليت با نشاط‏ ‏جهت زندگي سالم‏ ‏در‏ ‏مي‏‌‏يابيم كه‏ ‏زمينه‏‌‏هاي ايجاد اين نوع‏ ‏حركات را‏ ‏،‏ ‏در آ‏‌‏موزش‏ ‏صحيح‏ ‏ورزش با توجه‏ ‏به اصول علمي‏ ‏و طب ورزشي‏ ‏خواهيم يافت . متاسفانه در حال حاضر‏ ‏،‏ ‏يا به موضوعات‏ ‏ذكر شده‏ ‏توجه نميشود‏ ‏يا در صورت‏ ‏وجود سرفصل‏‌‏هاي‏ ‏طب ورزش‏ ‏در‏ ‏آموزش مربيان‏ ‏، تدريس مباحث آن‏ ‏توسط افراد‏ ‏غير‏ ‏متخصص‏ ‏صورت مي‏‌‏گيرد .
‏لذا شاهد‏ ‏آن هستيم كه‏ ‏جامعه ورزشي‏ ‏به شكل غير‏ ‏علمي‏ ‏به‏ ‏ورزش مي‏‌‏پردازد .‏ ‏يا مربيان‏ ‏ورزش ، بدون آگاهي لازم‏ ‏به‏ ‏افرادي كه‏ ‏داراي سنين‏ ‏متفاوت و مشكلات‏ ‏جسمي مختلف‏ ‏هستند ،‏ ‏ورزش يكساني‏ ‏را‏ ‏توصيه مي‏‌‏كنند‏ ‏و‏ ‏آموزش مي‏‌‏دهند‏ ‏كه‏ ‏منجر به صدمات‏ ‏جسمي و حتي تهديد سلامت ورزشكار‏ ‏و در نهايت‏ ‏ترك ورزش‏ ‏مناسب مي‏‌‏شود .
‏ مسئولان‏ ‏محترم‏ ‏تربيت بدني‏ ‏، بايد توجه‏ ‏خاصي نسبت‏ ‏به امر ‏‌‏آموزش‏ ‏طب ورزش‏ ‏،‏ ‏در حد پايه‏ ‏براي مربيان‏ ‏و دانشجويان‏ ‏اين‏ ‏رشته‏‌‏ها در دانشگاه مبذول‏ ‏دارند ، بديهي‏ ‏است‏ ‏نتايج مثبت‏ ‏و سازنده‏ ‏اين حركت علمي به نفع جامعه ورزشي‏ ‏خواهد بود‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏ايجاد زمينه‏‌‏هاي‏ ‏صحيح ورزش‏ ‏همگاني‏ ‏و تحقق‏ ‏جامعه سالم‏ ‏منجر خواهد شد .
‏2
‏معاينات پزشكي‏ ‏كودكان و نوجوانان ورزشكار
‏ با گسترش و‏ ‏توسعه‏ ‏ورزش در جوامع‏ ‏بشري ، توجه به ورزش‏ ‏در‏ ‏دوران‏ ‏كودكي و سنين‏ ‏بلوغ ، جايگاه‏ ‏خاص خود را يافته است‏ ‏،‏ ‏اما‏ ‏علم ورزش‏ ‏و طب ورزشي‏ ‏نيز‏ ‏در راستاي‏ ‏توسعه‏ ‏ورزش در اين سنين‏ ‏همراه و همگام‏ ‏با ورزش در جهت‏ ‏معرفي‏ ‏اصول علمي‏ ‏و‏ ‏ارائه راهكارهاي مناسب‏ ‏حركت كرده است .‏ ‏معاينات پزشكي‏ ‏قبل‏ ‏از‏ ‏شرك‏ت در مسابقات‏ ‏و‏ ‏تمرينات ورزشي ‏ .PSE : Prepartioipation Sports Examination
‏( PSE‏) با گرفتن شرح‏ ‏حال‏ ‏و انجام معاينات بويژه‏ ‏سيستم‏ ‏عضلاني‏ ‏اسكلتي‏ ‏شروع مي‏‌‏شود .‏ ‏اين‏ ‏مرحله مي‏‌‏تواند‏ ‏در‏ ‏8-1%‏ ‏كودكان ورزشكار‏ ‏مشكلات احتمالي‏ ‏را‏ ‏پيش‏‌‏بيني نموده‏ ‏و مانع از شركت‏ ‏كمتر از يك‏ ‏درصد‏ ‏آنان در فعاليتهاي‏ ‏ورزشي گردد.
‏ هدف از معاينات پزشكي‏ ‏كاهش ميزان آسيب‏‌‏هاي ورزشي‏ ‏يا مرگ ناگهاني‏ ‏ناشي از ورزش‏ ‏در كودكان داراي بيماريهاي جسمي زمينه‏‌‏ اي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏قبلاً تشخيص‏ ‏داده‏ ‏نشده‏‌‏اند . لذا‏ ‏اين موضوع‏ ‏از ورزش در كودكان‏ ‏داراي بيماريهاي جسمي‏ ‏زمينه‏‌‏اي است‏ ‏كه‏ ‏قبلاً تشخيص‏ ‏داده نشده‏‌‏اند .‏ ‏لذا‏ ‏اين موضوع از لحاظ مسائل قانوني و بيمه ورزشي‏ ‏نيز مهم مي‏‌‏باشد .‏ ‏لازم به ذكر‏ ‏است‏ ‏انجام بيمه ورزشي‏ ‏جهت حضور در كليه‏ ‏تمرينات‏ ‏و‏ ‏مسابقات براي كودكان‏ ‏ورزشكار‏ ‏الزامي‏ ‏است‏ ‏.در صورت امكان‏ ‏بايد معاينات پزشكي (PSE)‏ با‏ ‏ويزيت‏‌‏ هاي‏ ‏ساليانه كودكان‏ ‏با تأكيد بر‏ ‏مراقبت‏‌‏هاي‏ ‏پيشگيري همراه‏ ‏باشد .بهترين زمان‏ ‏براي‏ ‏انجام معاينات پزشكي‏ ‏6-3‏ ‏هفته‏ ‏قبل از شروع مسابقات‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏طي اين مدت در صورت‏ ‏وجود آسيبهاي‏ ‏قبلي‏ ‏زمان كافي‏ ‏جهت‏ ‏بهبودي‏ ‏و شناسائي موارد جديد آسيب ديدگي‏ ‏وجود داشته باشد . در صورت عدم وجود‏ ‏علامت باليني‏ ‏در‏ ‏معاينات نياز‏ ‏به‏ ‏انجام آ‏‌‏زمايش‏ ‏نيست .‏ ‏75 درصد يافته‏‌‏هاي مهم براساس‏ ‏شرح‏ ‏حال كودك‏ ‏مشخص مي‏‌‏ گردد كه‏ ‏در اين مرحله‏ ‏پرسيدن سوالاتي‏ ‏راجع‏ ‏به گذشته‏ ‏كودك ورزشكار‏ ‏از‏ ‏والدين نقش‏ ‏اساسي دارد .
‏اين سئوالات‏ ‏بيشتر در ارتباط‏ ‏با سابقه پزشكي قبلي‏ ‏،‏ ‏جراحي ،‏ ‏اختلالات قلبي‏ ‏عروق‏ ‏،‏ ‏ريوي ،‏ ‏پوستي ،‏ ‏بينائي ،‏ ‏عضلاني اسكلتي‏ ‏، سلامت روحي‏ ‏و رواني‏ ‏-‏ ‏عصبي و اختلالات
‏3
‏ ‏قاعدگي در دختران‏ ‏ورزشكار مي‏‌‏باشند .‏ ‏همچنين وضعيت‏ ‏واكسيناسيون‏ ‏، آلرژي‏ ‏و تغذيه نيز‏ ‏اهميت دارد .
‏شايعترين مشكلي‏ ‏كه در معاينات پزشكي‏ ‏ديده مي شود آسيبهاي‏ ‏ورزشي قبلي است كه‏ ‏مورد بررسي‏ ‏و درمان قرار نگرفته‏‌‏ اند . بنابراين‏ ‏ارزيابي وضعيت عملكرد سيستم‏ ‏عضلاني اسكلتي‏ ‏بويژه‏ ‏زانو‏ ‏و‏ ‏مچ‏ ‏پا مهم‏ ‏است .
‏ مرگ ناگهاني‏ ‏در‏ ‏كودك ورزشكار‏ ‏بيشتر ناشي‏ ‏از‏ ‏مشكلات شناخته‏ ‏نشده‏ ‏قلبي شامل بزرگي قلب‏ ‏،‏ ‏ناهنجاري عروق‏ ‏كرونري‏ ‏يا‏ ‏پارگي‏ ‏آئورت‏ ‏است .در بسياري‏ ‏موارد بيماري‏ ‏قلبي زمينه‏‌‏ اي بدون‏ ‏علامت‏ ‏فقط با مرگ‏ ‏ناگهاني حين‏ ‏ورزش بروز مي‏‌‏ كند .
‏راديوگرافي‏ ‏قفسه سينه‏ ‏، نوار قلب‏ ‏(ECG‏) و اكوكارديوگرافي‏
( Echocardiography)‏ ‏بصورت روتين‏ ‏توصيه نمي شود ولي در صورت‏ ‏شك‏ ‏به وجود اختلال‏ ‏زمينه‏‌‏اي قلبي در كودك‏ ‏ورزشكار براساس شرح‏ ‏حال ومعاينات‏ ‏با مشاوره‏ ‏متخصص قلب‏ ‏و‏ ‏عروق‏ ‏يا‏ ‏فوق تخصص بيماري‏‌‏هاي‏ ‏قلبي كودكان‏ ‏انجام موارد‏ ‏فوق الزامي است كه‏ ‏اهميت موضوع‏ ‏بويژه در صورت‏ ‏وجود سابقه‏‌‏اي‏ ‏از‏ ‏سنكوپ ،‏ ‏طپش‏ ‏قلب ، تنگي نفس‏ ‏حين ورزش‏ ‏،‏ ‏بيماري قلبي‏ ‏در‏ ‏بستگان درجه يك‏ ‏، سندرم Q-T‏ طولاني‏ ‏. سندرم Q-T‏ طولاني : يك شكل اختلال ريتم قلبي است كه عامل سنكوپ و مرگ ناگهاني كودكان در ورزش مي‏‌‏باشد . حدود 50 درصد موارد فاميلي است .
‏ ،‏ ‏كارديوميوپاتي‏ ‏هيپرتروفيك‏ ‏. كارديوميوپاتي هيپرتروفيك : يك اختلال عملكرد عضلات قلب است كه در آن گنجايش قلب كاهش مي‏‌‏يابد و از علل مرگ ناگهاني كودكان بلافاصله پس از قطع ورزش مي‏‌‏باشد .
‏ ‏و‏ ‏سندرم مارفان‏ ‏. سندرم مارفان : يك اختلال عملكرد چند عضوي است كه در آن كوداكان قد بلند ، دست و پاي دراز ، مشكلات بينائي (‏‌‏در رفتگي عدسي چشم ) و مسايل قلبي همراه دارند واز علل مرگ ناگهاني در كودكان ورزشكار است .
‏ ‏چند برابر خواهد بود .
‏جدول1-01 معاينات پزشكي كودكان قبل از شركت‏ ‏در مسابقات‏ ‏و‏ ‏تمرينات ورزشي (PSE)
‏توصيه‏‌‏هاي فدراسيون‏ ‏جهاني طب‏ ‏ورزشي
‏1)‏‌‏ بايد قبل‏ ‏از شروع ورزش‏ ‏هر شركت كننده‏ ‏مورد معاينات پزشكي‏ ‏وسيعي قرار گيرد تا‏ ‏اطمينان حاصل‏ ‏شود كه فقط كودكان‏ ‏بدون‏ ‏عوامل‏ ‏خطر براي سلامتي به ورزش‏ ‏رقابتي
‏4
‏ ‏پذيرفته شوند . براي جلوگيري‏ ‏از صدمات ناشي از فشار‏ ‏و تمرين بيش از حد كه در نوجوانان شايعتر است‏ ‏، نظارت طبي كامل‏ ‏و منظم‏ ‏لازم است .
‏2)‏ ‏مربي‏ ‏علاوه بر مربيگري ،‏ ‏مسئوليت تربيت‏ ‏و آموزش كودكاني كه‏ ‏به او‏ ‏اعتماد‏ ‏كرده‏‌‏اند‏ ‏را‏ ‏نيز بر‏ ‏عهده‏ ‏دارد مربي‏ ‏بايد‏ ‏در مورد مسايل‏ ‏بيولوژيكي‏ ‏،‏ ‏جسمي و اجتماعي‏ ‏خاص رشد كودكان‏ ‏اطلاعاتي داشته‏ ‏باشد‏ ‏و بتواند از آنها‏ ‏در حرفه‏‌‏اش استفاده نمايد .
‏3) مربي‏ ‏بايد‏ ‏خصوصيات‏ ‏فردي‏ ‏و فرصتهاي بيشتر رشد كودكان‏ ‏را شناسائي نمايد‏ ‏و آنها را‏ ‏به عنوان‏ ‏معيار اصلي‏ ‏در طراحي برنامه‏‌‏هاي ورزشي مورد نظر‏ ‏قرار دهد . احساس مسئوليت‏ ‏نسبت به رشد‏ ‏همه‏ ‏جانبه كودكان‏ ‏بايد بر نيازهاي‏ ‏تمريني‏ ‏و مسابقات‏ ‏ارجحيت‏ ‏يابد .
‏4) اگر مربيگري‏ ‏كودكان تحت نظارت‏ ‏طبي و ‏‌‏آموزشي‏ ‏انجام شود ، فرصتهاي رشد‏ ‏ارزشمندي‏ ‏را‏ ‏براي كودكان شركت كننده‏ ‏ايجاد خواهد نمود ولي‏ ‏اگر اين مساله بصورت انجام‏ ‏تمرين براي رسيدن به حداكثر‏ ‏كارايي ورزشي به‏ ‏هر قيمتي تبديل‏ ‏شود ،‏ ‏از لحاظ قانوني‏ ‏و پزشكي محكوم است . البته اين مورد تا حد زيادي براي‏ ‏نوجوانان‏ ‏صدق مي‏‌‏ كند .
‏5) تنوع‏ ‏فعاليتهاي ورزشي‏ ‏سبب افزايش‏ ‏موفقيت و احساس لذت‏ ‏از ورزش در كودكان‏ ‏خواهد شد . بايد‏ ‏از‏ ‏اختصاصي‏ ‏شدن‏ ‏زودرس‏ ‏و‏ ‏پيش از موقع فعاليت‏ ‏ورزشي جلوگيري شود .
‏6) بايد كودكان‏ ‏شركت كننده‏ ‏در ورزشهاي‏ ‏داراي برخورد را براساس‏ ‏بلوغ ، مهارت‏ ‏وقدرت‏ ‏بدني‏ ‏تقسيم بندي كرد‏ ‏نه براساس‏ ‏سن تقويمي ‏‌‏آنها .
‏7) جهت‏ ‏كاهش‏ ‏خطر‏ ‏آسيب ديدگي‏ ‏كودكان‏ ‏بايد مدت زمان‏ ‏و قوانين بازي‏ ‏را‏ ‏متناسب‏ ‏با‏ ‏سن شركت كنندگان‏ ‏تغيير داد‏ ‏و‏ ‏جلسات تمرين‏ ‏را‏ ‏به خوبي‏ ‏طراحي و برنامه‏‌‏ريزي نمود .
‏8) نبايد‏ ‏كودكان را قبل‏ ‏از‏ ‏كامل شدن بلوغ‏ ‏به مسابقات‏ ‏وزنه برداري تشويق‏ ‏نمود .
‏9) انجام‏ ‏مسابقات دوي‏ ‏خيلي‏ ‏طولاني‏ ‏از نظر‏ ‏مسافت‏ ‏براي كودكان‏ ‏قبل از سن بلوغ‏ ‏توصيه نمي‏‌‏شود .
‏جمع بندي‏ ‏جهت‏ ‏يك‏ ‏كيف‏ ‏پزشكي‏ ‏و وسائل
‏راه‏ ‏هوائي‏ ‏ووسائل تهويه‏