دانلود مقاله در مورد ســـازمان 44 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 44 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏هماهنگی و ارتباطات
‏دو موضوع در تشکیل سازمان اهمیت بسیار دارد : یکی تقسیم کار و طبقه بندی وظایف ، و دیگری هماهنگ کردن عملیات واحدهای مختلف سازمان به منظور ‏تحقق هدف های ‏مشترک دستگاه .بدیهی است که تقسیم منطقی وظایف میان‏ واحدهای مختلف سازمان کافی نمی باشد و برای اینکه‏ هدف های مشترک ‏سازمان تحقق ‏یابد لازم است که عملیات واحدهای متعدد دستگاه هماهنگ‏ گردیده ون ارتباط ‏مناسبی بین آنها برقرار گردد.
‏لزوم هماهنگ ‏کردن عملیات دستگاه محتاج به توضیح زیاد نیست. همان طور که‏ اجزاء یک ماشین به خودی خود کار نمی کنند، و برای‏ به حرکت در آوردن ماشین‏ لازم است که احزاء آن به دقت و احتیاط بر روی هم سوار گردند، به همین ترتیب‏ نیز ایجاد ارتباط مناسب و منطقی میان‏ وظایف افرادی که عملیات گوناگونی را انجام ‏
‏می دهند برای جلوگیری ‏از اختلاط مسئولیت‏ و ایجاد وحدت عمل به منظور تحقق هدف های مشترک ‏سازمان ، لازم است.
‏هماهنگ کردن‏ عملیات کارمندان معدودی که در مؤسسه کوچکی کاز ‏می کنند اشکالی ندارد،‏ زیرا در نتیجة سهولت ‏ارتباط و تماس های مداوم هدف نهائی سازمان برای کلیة‏ افراد روشن است ‏و هر کارمندی سعی می کند که عملیات خود را‏ با فعالیت های سایر کارمندان‏ هماهنگ سازد. ‏در سازمان های‏ بزرگ ، عوامل ‏مختلفی مانند کندی عمل ارتباطات ، تقسیم کار و تفویض اختیارات‏ ایجاب می کند که مکانیسم مؤثری برای هماهنگ‏ کردن عملیات افراد ‏به منظور تحقق هدف های‏ مشترک سازمان برقرار گردد. لزوم این عمل‏ بیشتر از این جهت است که ‏«‌‏تمایل گریز از مرکز‏»‏ ‏در اغلب واحدهای سازمانی وجود دارد ‏، بدین معنی که هر واحدی ممکن است خود را غایت ‏وجودی سازمان‏ بداند و از تأثیر عملیات خود در نتایج‏ فعالیت های سایر واحدهای سازمان بی خبر باشد. ‏از این رو تطبیق عملیات واحدهای‏ متعدد سازمان‏ به منظور نیل هدف های‏ مشترک آن یکی از وظایف مهم مدیریت به شمار می رود.
‏شکی نیست که هر قدر دامنه تقسیم کار براساس ‏تخصص وسیع تر باشد، هماهنگ کردن‏ فعالیت های تخصصی دشوارتر خواهد بود. بدین جهت ، در سازمان های وسیع تدابیر خاصی‏ برای هماهنگ کردن‏ فعالیت های متعدد دستگاه به کار می رود.
‏چنان که ق‏بلاً توضیح دادیم ، در نظریه های کلاسیک روی هماهنگی از طریق تمرکز‏ اختیارات و سلسله مراتب اداری تأکید شده است ، بدین معنی‏ که هر مقامی ‏موظف است فعالیت های واحدهای زیر نظر خود را با توجه به ‏هدف های عمومی‏ دستگاه هماهنگ کند. لکن در سازمان های وسیع طرق دیگری نیز ‏برای هماهنگ کردن فعالیت های ‏دستگاه به کار می رود. ‏مانند تقویت ‏ستاد مرکزی ریاست عالی‏ سازمان ، ترکیب سازمان ‏حیطة‏ نظارت‏ ، تشکیل کمیته ، یکسان کردن امور‏ تکراری و غیره که دراین فصل مورد بررسی قرار گرفته است‏ . دربارة تمهیدات دیگری‏ مانند سازمان‏ بر مبنای پروژه که در عمل هماهنگی ‏مؤثر است در طی فصول دیگر بحث شد.
‏هماهنگی و وظایف ستاد
‏یکی از طریق‏ مؤثر هماهنگ کردن‏ عملیات ، تقویت ستاد ‏مرکزی ریاست سازمان است. ‏واحدهای ستاد مرکزی به منزلة‏ چشم و گوش ریاست سازمان هستند‏ که او را در تعیین خط مشی و تنظیم برنامه‏ ، هماهنگ کردن‏ عملیات و نظارت ‏بر اجرای آن ، یاری می کنند. به عنوان مثال ،‏ در سازمان حکومت‏ مرکزی کشورهای‏ ‏متحدآمریکای شمالی ، ریاست جمهور در حدود ‏65 ‏وزارتخانه و مؤسسات‏ مستقل ‏را رهبری ‏
‏می کند. بدیهی است که هماهنگ کردن عملیات ‏این مؤسسات‏ وسیع از‏ توانائی‏ یک نفر خارج است ‏و به همین دلیل ‏رئیس جمهور‏ از طریق تقویت ستاد‏ مرکزی خود عملیات‏ واحدهای تابعه‏ را هماهنگ‏ می کند. ‏علاوه بر دفتر ریاست جمهور ، واحدهای مهم ستاد مرکزی ‏وی عبارتند از :
‏سازمان کل بودجه
‏سازمان کل بودجه یکی از واحدهای ستاد مرکزی‏ ریاست جمهور است . شاید هیچ ‏تدبیری مانند بودجه در هماهنگ کردن‏ عملیات سازمان مؤثر نباشد، مشروط بر اینکه‏ ریاست سازمان اختیارات کافی در تنظیم بودجه‏ و نظارت بر اجرای آن داشته باشد.
‏در تنظیم بودجه‏ طبق روش های عملی جدید ، عملیات‏ و برنامه های سازمان‏ مبنای برآورد هزینه قرار می گیرد.‏ به عبارت دیگر،‏ قبل از اینکه ‏اعتباری درخواست گردد باید برنامه‏ یا عملیاتی که اعتبار برای اجرای آن‏ درخواست گردیده است. صریحاً تشریح شود، و اعتبارات مورد درخواست‏ معادل مخارج اجرای برنامه یا عملیات مشروحه باشد.
‏چنانچه ادارة کل‏ بودجه اختیار تجدید نظر در برآوردهای هزینه‏ مؤسسات‏ دولتی را داشته باشد. ‏در این صورت می تواند‏ عملیات سازمان های مختلف را مورد بررسی‏ قرار دهد و از طریق حذف عملیات‏ متضاد و یا متضاعف (‏ یعنی عملیات‏ مشابهی که به وسیلة‏ دستگاههای مختلف انجام می گیرد)‏ و پیشنهاد اصلاحات سازمانی ، در فعالیت های‏ مختلف سازمان های دولتی‏ هماهنگی ایجاد نماید. در سازمان های خصوصی‏ نیز اداره بودجه‏ چنین نقشی را ایفا می کند.
‏سازمان ‏کل خدمات کشوری ‏.‏ ‏در سازمان‏ حکومت‏ مرکزی ‏کشورهای متحد آمریکای شمالی، تنظیم کلیة امور استخدامی ‏کارمندان مؤسسات دولتی‏ در صلاحیت هیأت‏ می باشد که ریاست آن به عهدة شخصی است که از طریق رئیس جمهور منصوب می گردد. هیأت مذکور که بنام ‏«‌‏ کمیسیون خدمات کشوری ‏»‏ ‏معروف است ، ستاد مرکزی ‏ریاست جمهور در امور استخدامی به شمار می رود،‏ و وظیفة‏ مهم آن هماهنگ کردن امور استخدامی کلیة مؤسسات‏ وابسته به حکومت مرکزی‏ می باشد.گر چه طبقه بندی مقدماتی مشاغل به وسیلة سازمان های دولتی صورت می گیرد،‏ معذلک تصویب نهائی طرح طبقه بندی‏ مشاغل از وظایف‏ کمیسیون خدمات کشوری است . در سازمان های خصوصی ‏، ستاد مرکزی کارگزینی چنین نقشی را ایفا ‏
‏می کند.
‏سازمان کل تدارکات ‏ :
‏تدارکات در اینجا به معنای وسیع‏ ‏به کار رفته‏ و شامل ‏اموری ‏از قبیل خرید ملزومات،‏ انبارداری‏ ، نگهداری و تعمیر ساختمان ها، چاپ و تکثیر، نظارت ‏بر اثاثه و ماشین آلات، حمل و نقل و ارتباطات می گردد. تمرکز‏ عملیات نامبرده به منظور صرفه جوئی در هزینه ، تسهیل‏ نظارت و مخصوصاً هماهنگ کردن‏ عملیات مربوطه لازم است . به همین دلیل
‏ طبق پیشنهاد کمیسیون‏ هوور که در سال 1949 ‏مأمور اجرای تحقیقات‏ و بررسی های عملی به منظور اصلاح سازمان حکومت مرکزی‏ آمریکا گردید. امور مذکور در سازمان مستقلی که یکی از واحدهای ستاد‏ مرکزی ری‏است جمهور را تشکیل می دهد، متمرکز گردیده است. در سازمان های خصوصی نیز ، ستاد‏‌‏ ‏«‏ خرید و تدارکات ‏»‏ این وظایف را انجام می دهد.
‏علاوه بر سازمان های‏ فوق که جزو واحدهای ستاد مرکزی ریاست جمهور‏ می باشند، کمیته های مشورتی متعددی مانند‏ شورای امنیت ملی ، شورای عالی ‏اقتصاد و کمیسیون اصلاح سازمان های دولتی،‏ ریاست جمهور را در وضع‏ خط مشی و هماهنگ کردن ‏عملیات سازمان های‏ حکومت مرکزی‏ کمک می کنند.
‏در سازمان حکومت مرکزی‏ کشور ما ، وحدت عمل سیاسی وزارتخانه ها‏ و مؤسسات دولتی از طریق هیأت دولت که با شرکت ‏وزراء تشکیل می شود، به عمل می آید ، وزیران مکلفند که خط مشی عمومی‏ دولت را در وزارتخانه ها ی خود به موقع اجرا‏ بگذارند، و نخست وزیر بعلت ریاستی که نسبت به وزیران دارد مراقبت‏ می کند که تصمیمات هیأت ‏دولت در تمام وزارتخانه ها‏ اجرا ‏گردد. مع الوصف ‏می توان گفت که قبل از تصویب‏ قانون معاونین ‏ثابت اداری در دی ماه 1336 ،‏ هیچ گونه مکانیسم مؤثری ‏برای هماهنگ کردن‏ عملیات اداری وزارتخانه ها و ‏مؤسسات دولتی‏ وجود نداشت. ‏طبق قانون مذکور‏ در نخست وزیری‏ و در هر یک‏ از وزارتخانه ها، یک نفر معاون‏ ثابت اداری از بین کارمندان‏ عالی مقام‏ و سابقه دار دولت برای مدت پنج سال ‏«‌‏به منظور ایجاد ثبات و دوام بیشتر‏ در امور اداری‏ ، و فراهم ساختن‏ موجبات بررسی و سنجش کافی دربارة مسائل‏ مربوط به ‏تشکیلات‏ اداری،‏ و همچنین‏ برقرار نمودن سازمان بهتر و طرق و روش های‏ مؤثر در جریان‏ امور ‏»‏تعیین گردید. به علاوه برای هماهنگ کردن‏ امور اداری ‏وزارتخانه ها‏ و مؤسسات دولت‏ی، یک شورای عالی مرکب ‏از معاونین ثابت اداری وزارتخانه ها‏ به ریاست معاون ثابت اداری ‏نخست وزیر تشکیل گردید.
‏علاوه بر شورای عالی معاونین‏ ثابت وزارتخانه ها‏ ، به موجب تصویب نامه‏ نهم دی ماه ‏1340‏ سازمانی به نام ‏«‌‏شورای عالی اداری کشور ‏»‏ ‏تشکیل گردید. ‏سازمان‏ مزبور که در