دانلود مقاله در مورد دوستي و دوستيابي 90 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 100 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

2
‏دوستی و دوست یابی
‏مقدمــــه
‏اگر اندكی دقت كنید ، متوجه خواهید شد كه شما آگاهانه و یا ناخود آگاه به دنبال ‏دوست هستید. اما آیا تا كنون فكر كرده اید كه دوستی چیست و دوستی حقیقی كدام است؟ ‏از آنجا كه انسان موجودی اجتماعی است ، صرف نظر از اینكه در چه جامعه ای زندگی می ‏كند طبعاً به دنبال یافتن یاران و دوستان و همراهانی برای خود است . البته چون این ‏گزینش در میان اقوام و ملل مختلف ، شكل های متنوعی پیدا می كند و با انگیزه های ‏گوناگون یا بر اساس احساسات متفاوت عقلانی ، عاطفی و غیر از آن به وجود می آید ، ‏تعاریف مختلفی نیز از این واژه ارائه شده است. گروهی دوستی را صرفاً به معنای ” ‏معاشرت” دانسته اند. گروهی دیگربراین باورند كه دوستی عبارت است از یك نوع ارتباط ‏خاص كه در مقاطع مختلف و یا در زمانی خاص ، میان افراد پیدا می شود. برخی دیگر نیز ‏معتقدند كه دوستی یك نوع قرار داد اخلاقی است كه با انگیزه های خاص دنیوی و اخروی ‏بین افراد به وجود می آید.
● ‏دوستی یعنی چه ؟
‏در تفسیر المیزان درتوضیح ‏كلمه ” أَخِلاّء” دوستی چنین تعریف شده است: ” كلمه أخلاّء جمع خلیل به معنای دوست ‏است. و اگر دوست را خلیل گفته اند بدان جهت است كه آدمی ، خُلّت یعنی حاجت خود را ‏به او می گوید. و ظاهراً مراد از اخلاّء ، مطلق كسانی است كه به یكدیگر محبت می ‏كنند. چه متقین و اهل آخرت كه دوستی شان با یكدیگر به خاطر خداست ( نه به خاطر ‏منافع مادی) و چه اهل دنیا كه دوستی هایشان به منظور منافع مادی است ‏در ‏كتاب ” المحجّه‏ٔ‏ البیضاء ” ، دوستی چنین تعریف شده است: ” دوستی یعنی همنشینی ، ‏معاشرت و گفتگوی انسان با افرادی كه به آنها علاقه و محبت دارد ، زیرا با غیر دوست ‏معمولاً كسی قصد معاشرت ندارد. این دوستی و ارادت و محبت ، یا لِذاته است (یعنی به
2
‏خودی خود مطلوب است ) و یا مجازی و واسطه ای است كه انسان به وسیله آن به دوست ‏حقیقی برسد.”
‏بنابراین دوستی ها ممكن است براساس منافع مادی و خواهش های نفسانی ‏و اغراض و احساسات باشد و یا بر اساس یك انگیزه صحیح . با استفاده از آنچه گذشت ، ‏دوستی صحیح بر اساس معیارهای دینی را این چنین تعریف می شود :
‏محبت ، علاقه ، ‏ارتباط روحی ، حسن معاشرت و گفتگو میان دو فرد و یا بین افراد جامعه با ملاك صحیح و ‏انگیزه های الهی ، به طوری كه دوستان بر اساس آن بتوانند نیازهای فردی و اجتماعی و ‏احتیاجات دنیوی و اخروی خود را تأمین كنند.
● ‏دوستی حقیقی
‏این نوع از دوستی ‏مخصوص اولیاء و مؤمنان واقعی است كه تمام ارادت و انس و محبت خود را نسبت به خداوند ‏تبارك و تعالی و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام صرف نموده اند. آری اینان ‏نخبگان عالم و كسانی هستند كه از غیر دوست رسته ، و به دوست پیوسته اند و آنچنان ‏لذت این دوستی را چشیده اند كه حاضر نیستند دنیا و آنچه در آن است را با لحظه ای ‏انس و محبت و مناجات با خدای تعالی و ارادت به ساحت معصومین علیهم السلام عوض كنند. ‏زیرا آنها خود مصداق واقعی این آیه هستند
” ‏والّذینَ آمَنوُا أَشَدُّ حُبًّا ‏لِلّه” ‏ سوره بقره آیه ‏۱۶۵
‏آنان كه ایمان دارند بیشترین محبت و عشقشان به ‏خداست .
● ‏دوستی مجازی
3
‏بر پایه آنچه تا بدین جا در تعریف دوستی گفته شد ‏روشن می شود كه هر علاقه و محبتی كه انسان به غیر از خداوند تبارك و تعالی و ائمه ‏معصومین علیهم السلام دارد ، دوستی مجازی است. حال اگر این دوستی برخاسته از خواهش ‏های نفسانی و شر و فساد باشد ، رهزن آدمی است و انسان را به منجلاب فساد می كشد و ‏اصولاً چنین دوستی هایی ناپایدار خواهد بود.
‏اما اگر این دوستی ، دارای معیار ‏صحیح بوده و از انگیزه الهی و فطرت انسانی نشأت گرفته باشد ، ضمن آنكه پایدار می ‏ماند ، سرانجام انسان را به سعادت رهنمون خواهد شد.
‏بی شك یك مسلمان كه با نگاه ‏دینی ، روش زندگی خود را ترسیم می كند و تمام مراحل و ابعاد آن را حركت به سوی كمال ‏می داند ؛ در انتخاب دوست- كه سهم عظیمی در سعادت و شقاوت دارد و نقش مهمی در زندگی ‏بایفا می كند- دقت كامل را به عمل می آورد و دوستانی را جهت معاشرت و زندگی برمی ‏گزیند كه در این مسیر یار و مددكار او باشند. در این صورت است كه این نوع دوستی و ‏محبت مجازی ، به بستر و واسطه ای برای رسیدن به آن حقیقت مطلق تبدیل می شود.
‏آنچه در این جمل ، با استفاده از رهنمودهای انسان ساز پیشوایان معصوم علیهم ‏السلام بیشتر به آن خواهیم پرداخت ، این نوع از دوستی است.
● ‏بهترین دوستان
‏نخستین نكته ای كه در اینجا باید بر آن تأكید شود این است كه دوستی و محبت ‏دارای مراتب و درجاتی است. نباید تصور كرد كه دوستی بین افراد ، یكسان است. حقیقت ‏این است كه دوستان مراتب مختلفی دارند ؛ بعضی به عنوان دوست كامل شناخته می شوند ؛ ‏زیرا از همه ی ویژگی ها و شرایط یك دوست كامل برخوردارند و بعضی شرایط كمتری را در
4
‏خود جمع كرده اند. با مطالعه احادیث و روایات هم به این مطلب پی می بریم كه دوستان ‏به چند نوع تقسیم شده اند.
‏امام صادق علیه السلام فرموده است:
‏دوستی و ‏رفاقت حدودی دارد. كسی كه واجد تمام آن حدود نیست، دوست كامل نیست و آن كس كه دارای ‏هیچ یك از آن حدود نباشد اساساً دوست نیست.
‏اول آن كه: ظاهر و باطن رفیقت نسبت ‏به تو یكسان باشد.
‏دوم آن كه: زیبایی و آبروی تو را جمال خود ببیند و نازیبایی ‏تو را نازیبایی خود بداند.
‏سوم آن كه: دست یافتن به مال و یا رسیدن به مقام ، ‏روش دوستانه او را نسبت به تو تغییر ندهد.
‏چهارم آن كه: در زمینه رفاقت ، از ‏آنچه و هر چه در اختیار دارد نسبت به تو مضایقه نكند.
‏پنجم: تو را در مواقع ‏مشكلات و مصائب ترك نگوید.
‏با اطمینان می توان گفت كه اینها دوستان برتر هستند ‏و اگر دوستی با این خصوصیات پیدا كردید ، بدانید كیمیایی یافته اید كه نباید آن را ‏به آسانی از دست دهید. زیرا ارتكاب چنین خطایی از خرد به دور است و همان گونه كه ‏امام صادق علیه السلام می فرماید: دوستی برادران مؤمن ، جزئی از دین می باشد و شخص ‏عاقل مراقب دین خود است.
‏آن حضرت در حدیث دیگری فرمود:
‏رفقای صمیمی سه دسته ‏اند:
‏۱- ‏كسی كه مانند غذا از لوازم ضروری زندگی به حساب می آید و آدمی در همه ‏حالات به وی نیازمند است ؛ و او رفیق عاقل است.
‏۲- ‏كسی كه وجود او برای انسان ‏به منزله یك بیماری رنج آور است ؛ و آن رفیق احمق است.