تحقیق جشنهاي ايران باستان ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 119 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏زرتشت
January 19th, 2009, 14:51
‏* نخستين مناسبت در دي ماه جشن‏‌‏هاي چهارگانه ديگان است چون در دي ماه چهارروز به نام خدا ناميده مي‏‌‏شود. اين جشن‏‌‏ها با ‏«‏اورمزد روز ‏»‏ آغاز مي‏‌‏شود و با ‏«‏دي‏‌‏به‏‌‏دين‏»‏ پايان‏‌‏مي‏‌‏پذيرد. http://t-z-a.org/images/Mehregan.jpg‏
١- اورمزد و دي ماه : در نخستين روز دي ماه باستاني / ٢٥ آذرماه خورشيدي
٢- دي به‏‌‏آذر و دي‏‌‏ماه در هشتمين روز دي ماه باستاني/ ٢ دي ماه خورشيدي
٣- دي‏‌‏به مهر ودي‏‌‏ماه در پانزدهمين روز دي ماه باستاني/ ٩ دي ماه خورشيدي
٤- دي‏‌‏به‏‌‏دين و دي‏‌‏ماه در بيست و سومين روز دي ماه باستاني/١٧ دي ماه خورشيدي
* مناسبت ديگر يادواره درگذشت اشوزرتشت است كه در روز خير(خور) ايزد برابر با يازدهمين روز از دي‏‌‏ماه باستاني و پنجم دي‏‌‏ماه خورشيدي در سراسر مناطق زرتشتي‏‌‏نشين گيتي به ويژه ايران برگزار مي‏‌‏شود. اين روز يكي از روزهاي تعطيل ويژه زرتشتيان ايران است.
مناسبت اين يادروز به كوتاهي از اين قرار است:
پيامبر ايران باستان اشوزرتشت پس از پايان رسالت خود كه آموزش راستي و آرامش به انسان‏‌‏ها بود، در شهر بلخ به سرمي‏‌‏برد. در سن هفتادو هفت سالگي هنگامي‏‌‏كه گشتاسب كياني و پسرش اسفنديار فرمانرواي بلخ كه آن زمان از پايتخت خارج شده بودند، فرمانرواي توراني ارجاسب كه دشمن ديرينه ايرانيان بود از فرصت استفاده كرد و توربراتور فرمانده سپاه خود را با لشكري بسيار به ايران فرستاد. لشكر توراني دروازه‏‌‏هاي شهر بلخ را با همه دلاوري‏‌‏هاي ايرانيان در هم شكستند و هنگامي‏‌‏كه اشوزرتشت پيامبر ايراني با لهراسب و گروهي از پيروانش در آتشكده بلخ به نيايش مشغول بودند، با يورش سپاهيان مهاجم همگي جان باختند.
اشوزرتشت گرچه جان به جان آفرين سپرد و از ديده‏‌‏ها پنهان گشت، ولي روان پاكش همراه با اندرز و آموزش‏‌‏هاي جاودانه‏‌‏اش پيوسته زنده ماند. طوري كه پس از هزاران سال نام بلندش بر سرزبان‏‌‏ها و فروغ مهرش در درون دل‏‌‏هاست.
* مناسبت سوم برگزاري ‏«‏گهنبار‏»‏ است كه از روز مهر تا ورهرام ١٦ تا ٢٠ دي ماه باستاني و ١٠ تا ١٤ دي ماه خورشيدي چهره ميديارم گاه خوانده مي‏‌‏شود. اين گهنبار ويژه پيدايش جانوران است. ميديارم به چم (معناي) ميانه آرامش است و زماني برگزار مي‏‌‏شود كه هنگام آرامش و استراحت كشاورزان و دامداران است.
* روزهاي نبر (نخوردن گوشت) نيز در دي
‏زرتشت
January 19th, 2009, 14:51
‏* نخستين مناسبت در دي ماه جشن‏‌‏هاي چهارگانه ديگان است چون در دي ماه چهارروز به نام خدا ناميده مي‏‌‏شود. اين جشن‏‌‏ها با ‏«‏اورمزد روز ‏»‏ آغاز مي‏‌‏شود و با ‏«‏دي‏‌‏به‏‌‏دين‏»‏ پايان‏‌‏مي‏‌‏پذيرد. http://t-z-a.org/images/Mehregan.jpg‏
١- اورمزد و دي ماه : در نخستين روز دي ماه باستاني / ٢٥ آذرماه خورشيدي
٢- دي به‏‌‏آذر و دي‏‌‏ماه در هشتمين روز دي ماه باستاني/ ٢ دي ماه خورشيدي
٣- دي‏‌‏به مهر ودي‏‌‏ماه در پانزدهمين روز دي ماه باستاني/ ٩ دي ماه خورشيدي
٤- دي‏‌‏به‏‌‏دين و دي‏‌‏ماه در بيست و سومين روز دي ماه باستاني/١٧ دي ماه خورشيدي
* مناسبت ديگر يادواره درگذشت اشوزرتشت است كه در روز خير(خور) ايزد برابر با يازدهمين روز از دي‏‌‏ماه باستاني و پنجم دي‏‌‏ماه خورشيدي در سراسر مناطق زرتشتي‏‌‏نشين گيتي به ويژه ايران برگزار مي‏‌‏شود. اين روز يكي از روزهاي تعطيل ويژه زرتشتيان ايران است.
مناسبت اين يادروز به كوتاهي از اين قرار است:
پيامبر ايران باستان اشوزرتشت پس از پايان رسالت خود كه آموزش راستي و آرامش به انسان‏‌‏ها بود، در شهر بلخ به سرمي‏‌‏برد. در سن هفتادو هفت سالگي هنگامي‏‌‏كه گشتاسب كياني و پسرش اسفنديار فرمانرواي بلخ كه آن زمان از پايتخت خارج شده بودند، فرمانرواي توراني ارجاسب كه دشمن ديرينه ايرانيان بود از فرصت استفاده كرد و توربراتور فرمانده سپاه خود را با لشكري بسيار به ايران فرستاد. لشكر توراني دروازه‏‌‏هاي شهر بلخ را با همه دلاوري‏‌‏هاي ايرانيان در هم شكستند و هنگامي‏‌‏كه اشوزرتشت پيامبر ايراني با لهراسب و گروهي از پيروانش در آتشكده بلخ به نيايش مشغول بودند، با يورش سپاهيان مهاجم همگي جان باختند.
اشوزرتشت گرچه جان به جان آفرين سپرد و از ديده‏‌‏ها پنهان گشت، ولي روان پاكش همراه با اندرز و آموزش‏‌‏هاي جاودانه‏‌‏اش پيوسته زنده ماند. طوري كه پس از هزاران سال نام بلندش بر سرزبان‏‌‏ها و فروغ مهرش در درون دل‏‌‏هاست.
* مناسبت سوم برگزاري ‏«‏گهنبار‏»‏ است كه از روز مهر تا ورهرام ١٦ تا ٢٠ دي ماه باستاني و ١٠ تا ١٤ دي ماه خورشيدي چهره ميديارم گاه خوانده مي‏‌‏شود. اين گهنبار ويژه پيدايش جانوران است. ميديارم به چم (معناي) ميانه آرامش است و زماني برگزار مي‏‌‏شود كه هنگام آرامش و استراحت كشاورزان و دامداران است.
* روزهاي نبر (نخوردن گوشت) نيز در دي
‏‌‏ماه عبارتند از :
– ششم دي برابر با ماه روز
– هشتم دي برابر با گوش روز
– پانزدهم دي برابر با رام روز
– بيست و ششم دي برابر با وهمن روز
‏زرتشت
January 19th, 2009, 14:50
‏برابر با سالنامه‏‌‏ي زرتشتيان، امسال روز سوم آذرماه برابر است با جشن آذرگان، يعني برابري آذر روز با آذرماه؛
برابري اين روز با ماه آن را جشني ساخته است به‏‌‏نام ‏«‏ آذرگان‏»‏ كه آن را ‏«‏ آذرجشن‏»‏ نيز مي‏‌‏گويند. آذر يا آتش در آيين مزديسني، پاك و پاك‏‌‏كننده به شمار مي‏‌‏رود و از اين نگاه مورد احترام است. توجه زرتشيتان به آتش از لحاظ فروغ و شعاع آن است كه نموداري از فروغ ايزدي است و در هنگام نيايش و ستايش اهورامزدا، آتش و نور را پرستش سوي خود قرار داده‏‌‏اند.
نيا را همي‏‌‏بود آيين و كيش
پرستيدن ايزدي بود بيش
بدان گه بدي آتش خوبرنگ
چو مر تازيان راست محراب سنگ
نياكان ما در اين روز به آتشكده‏‌‏ها مي‏‌‏رفته‏‌‏اند و ستايش و نيايش اهورامزدا را به جا مي‏‌‏آورده‏‌‏اند.
به گفته پژوهشگران ، از روزي كه ايرانيان و هندوان در پهنه گيتي شناخته شدند، مردمي‏‌‏بودند كه آتش را در پرستشگاه‏‌‏هاي خود گرامي‏‌‏و بزرگ مي‏‌‏داشتند.
به گواهي اوستا و ودا- كتاب مقدس هندوها- سرودهاي آتش هماره در سرزبان‏‌‏هاي نياكان پارساي ما بود. در سنگ نوشته‏‌‏هايي كه از هخامنشيان به جاي مانده، ديده مي‏‌‏شود كه داريوش در برابر آتشدان به ستايش ايستاده است همچنين در روي هزاران سكه پادشاهان روزگاران پيش، آتشدان ديده مي‏‌‏شود.
پس از چيره شدن تازيان بر ايران و چندين سده پس از آن، باز در سراسر ايران آتشكده‏‌‏ها روشن بود، يا آن گونه كه نويسندگان پيش نوشته‏‌‏اند برخي از آن‏‌‏ها خاموش و ويران و برخي ديگر مسجد شدند.
آتش در دين هاي ديگر نيز مقدس بوده است. به طوري كه مي
‏‌‏دانيم حضرت موسي در كوه ‏«‏طور‏»‏ شعله‏‌‏ي آتش را از دور مشاهده كرد و از ميان آتش نداي الهي را شنيد و به مقام پيامبري رسيد.
در قرآن مجيد نيز ضمن بيان قدرت خدا و شرح نعمت‏‌‏هاي او، به اهميت آتش اشاره مي‏‌‏كند؛ بدين مضمون كه : ‏«‏ خداوند متعال چنان خدايي است كه قرار داده است براي شما از درخت سبز آتش را كه شما از آن حرارت و روشنايي به دست مي‏‌‏آوريد و گرم مي‏‌‏شويد.‏»‏
در ايران باستان، آتش داراي اهميت و تقدس بوده و احترام و ارزش در خور خويش را داشته است، در اوستا از آتش به عنوان يك پديده‏‌‏ اهورايي ياد شده و داور ميان نيكوكاران و دروغكاران است.
يسناي شصت و دوم يكي از نمونه‏‌‏ها به شمار مي‏‌‏رود، در خرده اوستا نيز نقش اساسي دارد. در خرده اوستا همراه با دو بند از سرودهاي گات‏‌‏ها به عنوان ‏«‏ آتش نيايش ‏»‏انتخاب شده است و در همه آيين‏‌‏هاي شادي مانند سدره‏‌‏پوشي، گواه‏‌‏گيري، جشن ها و گشايش ساختمان‏‌‏ها، توسط موبد سراييده مي‏‌‏شود. آتش نيايش در حقيقت سرود شادي و شادماني است و از قديم پس از افروختن آتش، خوانده مي‏‌‏شده است.
يسناي ٦٢ متني بسيار قديمي‏‌‏اوستايي ست كه درباره آتش است. در اساطير ايراني آتش هفتمين آفرينش مادي خداوند است. نخست آسمان، دو ديگر آب، سديگر زمين، چهارم گياه، پنجم گوسفند، ششم مردم و هفتم آتش كه درخشش او از روشني بيكران، از جاي هرمز است
‏نخستين مناسبت در ماه مهر آغاز سال تحصيلي است كه به همين مناسبت ‏«‏ مهرماه و آغاز پاييز ‏»‏ را ‏«‏ بهار‏»‏ دانش نام نهاده‏‌‏اند. به گفته برخي از پژوهشگران، دليل آغاز سال تحصيلي در مهرماه نيز همزماني آن با جشن مهرگان بوده كه اهميتي همچون نوروز داشته است. و به دليل فروشكوه و خجستگي اين جشن، ماه مهر را آغاز سال تحصيلي قرار داده‏‌‏اند.
* جشن مهرگان مناسبت ديگر اين ماه است كه از روز دهم يعني برابري مهرروز و مهرماه آغاز مي‏‌‏شود. اين جشن در روزگاران ديرين در نخستين روز از پاييز برگزار مي‏‌‏شد.
مهرگان پس از نوروز بزرگ‏‌‏ترين جشن ايراني و هندي است اين آيين، در ستايش ايزد‏«‏ميثره‏»‏ يا ‏«‏ ميترا ‏»‏و بعدها ‏«‏مهر‏»‏ است كه از مهر روز آغاز شده تا رام روز به اندازه‏‌‏ي شش روز ادامه دارد.
‏«‏ مهريشت