تحقیق جايگاه شهروند در طراحي شهري 9 ص ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..DOC) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 11 صفحه

 قسمتی از متن word (..DOC) : 
 

‏مقدمه
‏درختان كهنسال با برگ هاي ستبر و سترگ و ريشه هايي بلند و عظيم در دل خاك كشيده سايه اي است براي رهگذران ثمره اي براي گرسنگان و تكيه گاهي براي رميدگان ، فرهنگ اين گونه است. فرهنگ مجموعه اي از عناصر است كه هركدام داراي كاركردي ويژه اند. ارزش ها باورداشت ها ، آداب و رسوم زندگي ، ابزارها و فنون مختلف و حتي نوع پوشش و مسكن نيز با تاثير پذيري از فرهنگ است. كه در نگاه بيننده نوعي خاص از هويت را نمايانگر مي شود. عناصر فرهنگي در واقع پاسخگوي چيستي و كيستي انسان اند. فرهنگ چونان سيمرغي است كه در ديروز و امروز پرو بال مي زند تا نوعي ديگر از پديده ها را ترسيم كند.
‏خصوصيت فرهنگ آن است كه با فرود جامعه يا هشر در مي آميزد و آن را فرهنگي مي كند ، هيچ فرهنگي نمي تواند برون جامعه وجود داشته باشد و در مقابل ، هيچ جامعه بدون فرهنگ نيز وجود ندارد. برخي از جوامع خصوصيات و عناصر فرهنگي را در خود دارند كه براي كل جهان ارزشمند و تعين كننده است. از جملة اين عناصر ، شهرهاي تاريخي اند كه با قدمت گاه چندين هزار ساله و با دستاوردهاي فراوان و متنوع ، از سنت و فرهنگ مردم تاثير پذيرفته اند. اين شهرهاي تاريخي و فرهنگي همانند درختان كهنال به باغبان و پرستاري نياز دارند تا آنها را حفاظت و تيمار كند و جاني تازه به ريشه هاي آن ببخشد تا رهگذران يا در واقع همان گردشگران ـ از آن بهره ببرند.
‏جايگاه شهروند در طراحي شهري
‏در بسياري از شهرهاي پيشرفته جهان ، آنچه در نگاه نخست رخ مي نمايد احساس وجود كنترل و نظارت بر ساخت و ساز در فضاهاي شهري است. اين امر در زيبايي ظاهري بدنه خيابان ها ، نما و ارتفاع ساختمان ها و حفظ بافت هاي با ارزش شهر تبلور مي يابد.
‏محمد رضا پور جعفر با تاكيد بر اين مطلب ، به اهميت طراحي شهري اشاره مي كند و آن را ضرورتي اساسي براي شهرها و مكمل برنامه ريزي شهري بر مي شمارد. موضوع جالب توجه ديگر از نگاه وي اهميت دادن به انسان در برنامه ريزي و طراحي شهري در آن شهر است. اين چيزي است كه در شهرهاي ايران تا كنون جايگاه شايسته اي نداشته است. به گفته وي ، در بيشتر شهرهاي مورد بازديد ، اهميت ماشين كمتر از كشور ما بود ، زيرا آنها پي برده اند كه در نسبت بين انسان و ماشين در شهرسازي اشتباهي صورت گرفته است. در واقع شهر را براي ماشين طراحي كردن و خيابان ها را به آنها اختصاص دادن ، خيلي عاقلانه نبوده است. آنها براي جبران اين نقايص در هرجا كه ممكن بود فضاهاي رفت و آمد به عبور پيادگان اختصاص داده و ورود ماشين را به فضا ممنوع كرده اند. ( شهرداريها 44)
‏شهر فرهنگي چگونه شهري است
‏شهر فرهنگي اين است كه فرهنگ غالبي در شهر وجود دارد كه اين فرهنگ بر ساير شهرها و خودش بسيار تاثير مي گذارد از همين رو آن شهر پايتخت فرهنگي به شمار مي آيد. مثلاً براي آذري زبانان كشورمان پايتخت فرهنگي فرهنگ آذري كشور تبريز است در حالي كه ممكن است كالا و خدمات اين فرهنگ چندان در خور توجه نباشد اما به هرحال داراي قدرت سياسي ـ فرهنگي است. يا در مقايسه دو شهر پاريس و وين مي توان وين را پايتخت فرهنگي به شمار آورد با وجود اينكه كالا و خدمات فرهنگي در پاريس بسيار گسترده تر و جالب توجه تر توليد مي شود. ليكن وين ميراثي كه چهره هاي برجسته و سنت هاي فرهنگي قديمي ، تاترها ، كنسرت ها و نظاير اينها در آن شهر برجاي نهاده اند و بطور كلي سابقه فرهنگي آن به عنوان پايتخت فرهنگي تلقي مي گردد.
‏فرهنگ شهري
‏شهر فرهنگي شهري برشمرده شد كه داراي عناصر ، فضا ، بافت و منابع فرهنگي باشد ، اما منظور از فرهنگ شهري چيست ؟
‏ناصر برك پور ، فرهنگ شهري را اينگونه تعريف مي كند : « فرهنگ شهري آداب و رفتار و سكونت در شهر است و از آنجا كه فرهنگ پديده أي است اكتسابي و قابل آموزش به ساكنان است از سوي ديگر با توجه به چهار كاركرد اصلي شهر كه عبارتند از سكونت ، كار و فعاليت ، ارتباط و فراغت مي توان فرهنگ شهري را نيز با اين كاركردها مرتبط دانست.
‏هنگامي كه از فرهنگ شهري مردم شهرها سخن به ميان مي آيد منظور قواعد ، هنجارها ، سنت ها ، ارزش هايي است كه با اين چهار حوزه سكونت ، كار ، ارتباطات و فراغت مرتبط اند.»
‏به نظر ناصرالدين غراب اين تعريف بيشتر توصيف فرهگن شهر نشيني است و نه فرهنگ شهري. به نظر وي فرهنگ شهر را مي توان از سه وجه تعريف كرد : « يكي فرهنگ به معناي شيوه زندگي است كه در برگيرنده مجموعه اي از هنجارها ، ارزش ها ، باورها و نگرش هايي است كه نوع زندگي در شهر را امكانپذير مي كند. بنابراين كسي كه در شهر زندگي مي كند بايد از يك سري قواعد و اصول در عمل پيروي كند. برخي از اين قواعد ريشه در تاريخ دارند و برخي ديگر زاييده مقتضات زمانه اند. معناي دوم از فرهنگ در شهر خيلي ذهني تر است به جاي توجه به شيوه زندگي به شهر به عنوان مجموعه كالبدي و فيزيكي در فضايي معين و نمادهايي كه معناي خاصي را براي شهرنشينان تداعي مي كند توجه مي كند. اين معنا ممكن است حس تعلق و خاطره انگيزي را براي شهرنشينان تقويت كند و با لايه هاي ذهني و رواني آنها ارتباط يابد پس در اين تعريف از فرهنگ توجه به وجه نمادين شهر و زندگي در آن مورد تاكيد است.
‏معناي سومي از فرهنگ شهري وجود دارد كه توجه به منابع فرهنگي از جمله بناهاي تاريخي ، خرده فرهنگ ها ، صنايع دستي ، آداب و رسوم ، فلكور و منابعي است كه زاده زيست بوم شهري اند. بنابراين فرهنگ شهري مفهومي عام و گسترده است كه فرهنگ شهرنشيني در دل آن جاي مي گيرد و با آن برابر نيست . از آنجايي كه بخش عمده اي از مشكلات و نابساماني هاي موجود در اداره جهان شهر حاصل از عدم توافق يا بي توجهي شهرنشينان فرهنگ شهري نسبت ميدهند و بر اين باورند كه بايد فرهنگ شهري را آموزش داد ، در حاليكه منظور اصلي آنها آموزش فرهنگ و آداب شهرنشيني است.