تحقیق تفسیر جزء یک 230 ص ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 236 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏
‏تفس‏ي‏ر قران کر‏ي‏م
‏جزء اول
‏ ‏ مسلمانان حكومتى تشكيل نداده بودند.
‏ اما پس از ورود پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) به مدينه ، نخستين پايه
‏ حكومت اسلامى گذارده شد، و پس از پيروزى در جنگ بدر، اين مساءله آشكارتر گشت
‏ ، يعنى رسما حكومت و دولتى كوچك اما قابل رشد تشكيل گرديد.
‏ اينجا بود كه منافع بسيارى از سردمداران مدينه مخصوصا يهود كه در آن زمان
‏ مورد احترام عربها بودند به خطر افتاد، احترام يهود در آن زمان بيشتر به خاطر
‏ اين بود كه اهل كتاب و مردمى نسبة با سواد، و از نظر وضع اقتصادى پيشرفته
‏ بودند، و همانها بودند كه پيش از ظهور پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلم )
‏ بشارت چنين ظهورى را مى دادند.
‏ افراد ديگرى هم در مدينه بودند كه داعيه رياست و رهبرى مردم داشتند ولى با
‏ هجرت رسولخدا حسابها به هم خورد، سران ظالم و خودكامه و اطرافيان غارتگر آنها
‏ ديدند توده هاى مردم به سرعت به پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) ايمان
‏ مى آورند، حتى خويشاوندان خودشان آنها بعد از مدتى مقاومت ديدند چاره اى نيست
‏ جز اينكه ظاهرا مسلمان شوند، زيرا نواختن كوس مخالفت و قرار گرفتن در جبهه
‏ مقابل ، علاوه بر مشكلات جنگ و صدمه هاى اقتصادى ، خطر نابودى آنها را در
‏ برداشت به ويژه اينكه عرب تمام قدرتش قبيله او بود و قبيله هاى آنها غالبا از
‏ آنان جدا شده بودند.
‏ روى اين اصل راه سومى انتخاب كردند، و آن اينكه ظاهرا مسلمان شوند و در خفيه
‏ نقشه در هم شكستن اسلام را طرح ريزى كنند.
‏ كوتاه سخن اينكه بروز نفاق در يك اجتماع معمولا معلول يكى از دو چيز است :
‏ نخست پيروزى و قدرت آئين انقلابى موجود و تسلط آن بر اجتماع .
‏ و ديگر ضعف روحيه و فقدان شخصيت و شهامت كافى براى روياروئى با حوادث سخت .
‏ 2- لزوم شناخت منافقين در هر جامعه
‏ بدون شك نفاق و منافق ، مخصوص عصر پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلم )
‏ نبوده است و در هر جامعه اى اين برنامه و گروه وجود دارند، منتها بايد بر
‏ اساس معيارهاى حساب شده اى كه قرآن براى آنها بدست مى دهد شناسائى شوند، تا
‏ نتوانند زيان و يا خطرى ايجاد كنند، در آيات گذشته و همچنين سوره منافقين و
‏ روايات اسلامى نشانه هاى مختلفى براى آنها ذكر شده است از جمله :
‏ 1 هياهوى بسيار و ادعاهاى بزرگ و خلاصه گفتار زياد و عمل كم و ناهماهنگ .
‏ 2 در هر محيطى رنگ آن محيط را گرفتن و با هر جمعيتى مطابق مذاق آنان حرف زدن
‏ ، با مؤ منان آمنا گفتن و با مخالفان انا معكم !
‏ 3 حساب خود را از مردم جدا كردن و تشكيل انجمنهاى سرى ، و مرموز دادن با نقشه
‏ هاى حساب شده .
‏ 4 خدعه و نيرنگ و فريب و دروغ و تملق و چاپلوسى ، پيمان شكنى و خيانت .
‏ 5 خود برتربينى ، و مردم را ناآگاه ، سفيه و ابله قلمداد كردن و خود را عاقل
‏ و هوشيار دانستن .
‏ خلاصه دوگانگى شخصيت و تضاد برون و درون كه صفت بارز منافقان است پديده هاى
‏ گوناگونى در عمل و گفتار و رفتار فردى و اجتماعى آنها دارد كه به خوبى مى
‏ توان آن را شناخت .
‏ چه تعبير زيبائى دارد قرآن در آياتى كه خوانديم مى گويد: فى قلوبهم مرض :
‏ آنها دلهاى بيمار دارند چه بيمارى از دوگانگى ظاهر و باطن بدتر؟ و چه بيمارى
‏ از خود برتربينى و يا نداشتن شهامت براى روياروئى با حوادث دردناكتر؟
‏ ولى همان گونه كه بيمارى قلبى را هر چند پنهان است نمى توان به كلى مخفى كرد
‏ بلكه نشانه هاى آن در چهره انسان و تمام اعضاى بدن آشكار مى شود، بيمارى نفاق
‏ نيز همين گونه است كه با تظاهرات مختلف قابل شناخت مى باشد.
‏ در تفسير نمونه ذيل آيات 141 تا 143 سوره نساء نيز درباره صفات منافقان بحث
‏ كرده ايم (جلد چهارم صفحه 174 تا 178).
‏ و نيز در ذيل آيات 49 تا 57 سوره توبه بحث مشروحى در اين زمينه داريم (تفسير
‏ نمونه جلد 7 صفحه 438 تا 450).
‏ در سوره توبه ذيل آيات 62 تا 85 نيز بحثهاى فراوانى در اين زمينه مطالعه
‏ خواهيد فرمود (تفسير نمونه جلد هشتم صفحه 19 تا 72).
‏ 3- وسعت معنى نفاق
‏ گرچه نفاق به مفهوم خاصش ، صفت افراد بى ايمانى است كه ظاهرا در صف
‏ مسلمانانند، اما باطنا دل در گرو كفر دارند، ولى نفاق معنى وسيعى دارد كه هر
‏ گونه دوگانگى ظاهر و باطن ، گفتار و عمل را شامل مى شود هر چند در افراد مؤ
‏ من باشد كه ما از آن به عنوان رگه هاى نفاق نام مى بريم .
‏ مثلا در حديثى مى خوانيم : ثلاث من كن فيه كان منافقا و ان صام و صلى و زعم
‏ انه مسلم ، من اذا ائتمن خان ، و اذا حدث كذب ، و اذا وعد اخلف سه صفت است در
‏ هر كس باشد منافق است هر چند روزه بگيرد و نماز بخواند و خود را مسلمان
‏ بداند: كسى كه در امانت خيانت مى كند، و كسى كه به هنگام سخن گفتن دروغ مى
‏ گويد، و كسى كه وعده مى دهد و خلف وعده مى كند. مسلما اين گونه افراد منافق
‏ به معنى خاص نيستند ولى رگه هائى از نفاق در وجود آنها هست ، مخصوصا درباره
‏ رياكاران از امام صادق (عليه السلام ) مى خوانيم
‏ كه فرمود: الرياء شجرة لا تثمر الا الشرك الخفى ، و اصلها النفاق !: ريا و
‏ ظاهر سازى ، درخت (شوم و تلخى ) است كه ميوه اى جز شرك خفى ندارد و اصل و
‏ ريشه آن نفاق است .
‏ در اينجا توجه شما را به سخنى از امير مؤ منان على (عليه السلام ) درباره
‏ منافقان جلب مى كنيم :
‏ اى بندگان خدا شما را به تقوا و پرهيزكارى سفارش مى كنم ، و از منافقان بر
‏ حذر مى دارم ، زيرا آنها گمراه و گمراه كننده اند، خطاكار و به خطا اندازند،
‏ به رنگهاى گوناگون در مى آيند، به قيافه و زبانهاى متعدد خودنمائى مى كنند از
‏ هر وسيله اى براى فريفتن و در هم شكستن شما استفاده مى كنند، و در هر
‏ كمينگاهى به كمين شما مى نشينند، بد باطن و خوش ‍ ظاهرند، و در نهان براى
‏ فريب مردم گام بر مى دارند، از بيراهه ها حركت مى كنند، و گفتارشان به ظاهر
‏ شفا بخش ، اما كردارشان دردى است درمان ناپذير، به رفاه و آسايش مردم حسد مى
‏ ورزند و (اگر به كسى بلائى وارد شود خوشحالند، اميدواران را ماءيوس مى كنند،