تحقیق تاثير موقعيت جغرافيايي ايران در شكل گيري فرهنگ و تمدن 18ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 18 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏تاثير موقعيت جغرافيايي ايران در شكل گيري فرهنگ و تمدن
‏موقع جغرافيايي را به دو مفهوم مشخصات عرض
‏جغرافيايي يا فاصله هر نقطه از خط استوا و نيز طول جغرافيايي آن نقطه با مكان ديگري
‏كه به عنوان مبدا تعيين شده باشد تعريف كرده اند كه به اين صورت هر نقطه در شمال يا
‏جنوب خط استوا و در شرق يا غرب مكان مورد نظر قرار گرفته است.
درباره اهميت و
‏اعتبار و ويژگي هاي اين دو مشخصه پيش از اين سخن بسيار رفته است. ولي وجه سومي كه
‏بايد بر اين دو افزود، نحوه استقرار جغرافيايي كشور از بعد «ژئواستراتژيكي» آن است
‏ايران را بايد در كنار همسايگان طبيعي و اجباريش شناخت و موقع جغرافيايي آن را نيز
‏از ديدگاه انساني، تمدني، تاريخي و سوق الجيشي مربوط ارزيابي كرد.
ايران به
‏ملاحظات جغرافيايي و آب و هوايي در منطقه اي از زمين قرار گرفته است كه از ديرباز
‏استقرار تمدن در آن امكان پذير بوده است. بدين معني كه در پهنه فلات از باران هاي
‏2
‏دايمي آسيب رسان خبري نيست و همچنين خشكي ها در چنان سطح و حد معقولي است كه
‏زندگاني زندگان اوليه را امكان پذير كرده است.
فصل هاي مشخص و جا افتاده و طبيعي كه تغييرات آب و هوايي را مي فهماند و آدمي را ناگزير به درك محيط و جست و جو براي يافتن راه هاي مقابله با گرما و سرماي متعارفي مي كند. وجود آسمان هاي صاف، پاك و منزه كه ذهن ها را فعال و متجسس مي كند و افق هاي ديد را روشن مي گرداند و به
‏عبارت ديگر خرد آدمي را به وجود و حضور نظم ثابتي در جهان هستي آگاه مي سازد و از‏
‏روي حركت هاي ستارگان توالي امور كانيات و خاصه سال، ماه، هفته، روز، تقسيم بندي
‏هاي ديگر ايام و ساعات را به وي مي آموزاند. هستي كوه هايي كه به وقت ضرورت مامني
‏تلقي مي شوند و دشت هايي كه با سبزي و خرمي گاه به گاه چشم ها را خيره مي كنندو لذت
‏برخورداري از نعمت هاي مختلفي را كه پوشش هاي گياهي ارزاني بندگان خدا شده است،
‏بدان ها حالي مي نمايند، و روي هم اعتدال نسبي هوا و برقرار ماندن تقريبي طول روزها
‏و شب ها كه ثبات طبيعي را ايجاد مي كند و يا انشعابات و گسل هاي كوهستاني كه در هر
‏3
‏يك از فواصل ارتفاعات و تپه ماهورها موجود است و امكان استقرار جمعيت هاي مستقل و
‏گذران بالنسبه بي دردسر و كم تراحم آنان را فراهم مي كند كمبود نسبي جانوران
‏خرابكار و مهلك كه بقاي كم دفاع نسل هاي انساني و حيات بي دغدغه آنها را ميسر مي
‏سازد و ده ها عامل اساسي ديگر در زمينه هاي زيست و پاي گيري فرهنگ و پيدايش تمدن را
‏در منطقه آسياي غربي و خاصه ايران عملي ساخته است. در جهت مخالفت مي توان ادعا كرد
‏كه فرضا اگر:
‏•‏ بارندگي ها در سطحي بود كه امروز در بسياري از كشورهاي غربي
‏وجود دارد،
‏•‏ پوشش هاي گياهي به صورتي بود كه مناطق جنگلي طبيعي انبوهي را شكل
‏مي داد،
‏•‏ سرما و گرماي هوا به حدي بود كه در قطب ها و يا مناطق استوايي ديده
‏مي شود،
‏•‏ رودهاي پرآب به گونه اي وجود داشت كه در حوالي گنگ و سند و نظاير
‏4
‏آنها به چشم مي آيد،
‏•‏ غلظت ابرها طوري مي شد كه تشخيص آسمان و ستاره ها يا
‏ايام و ساعات را به دشواري مي كشانيد،
‏•‏ حيات وحش چنان وسعت مي يافت كه زندگي
‏انسان اوليه بي دفاع را به مخاطره مي افكند،
‏•‏ سختي و نازايي زمين (به دليل
‏شوره زاري و يا كوهستاني بودن كامل) عرصه را بر رشد و نمو گياه تنگ و محدود مي كرد،
‏و…،
ايران منطقه مستعدي براي حضور و بقاي انسان و مهم تر از آن جوانه زني
‏فرهنگ و گسترش عميق ريشه هاي مدني نمي شد درست است كه در دوره هاي تاريخي غلبه
‏تدريجي آدميان بر عناصر ناسازگار طبيعت تحقق يافته و به مرور تا امروز نقطه اي از
‏جهان نيست كه اثر تصرف دست و استيلاي انديشه انسان ها را بر خود نديده باشد، ولي
‏نقشي كه ممالك فرهنگ آفرين و تمدن زاي خاورميانه و به ويژه ايران در عرصه حيات
‏سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جهاني داشته اند؛ به قدمت بشريت است و از اهميت