تحقیق بررسي مشكلات عاطفي رواني

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 12 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏قسمت اول
‏مقدمه :
‏كودكان و نوجوانان همه روزه با كوله بارى از كتاب ، دفتر و خوراكى به مدرسه مى روند تا بتوانند با كسب علم و دانش ، قدم در راه پيشرفت و ترقى گذارند . آنها هر روز مشق مى نويسند ، درس مى خوانند ، در فعاليت هاى گوناگون كلاسى شركت مى كنند و همه چيز به روال عادى پيش مى رود تا. .. زمانى كه امتحانات شروع مى شوند . از آن پس چنان آرامش و راحتى آنان به هم مى ريزد كه قدرت تمركز و توجه بر روى ساده ترين مسائل و مطالب را هم از دست میدهند .
‏
كودكان از ابتداى آغاز دبستان و زمانى كه وارد مدرسه مى شوند ، هيچ ترس و دلهره و تصورى درباره امتحان و آزمون هاى كلاسى در ذهن ندارند و اساساً روز امتحان با روزهاى ديگر فرقى برايشان نمى كند . اما ، متاسفانه اين والدين ، مربيان و آموزگاران هستند كه بچه ها را نسبت به امتحان ، آشفته و پريشان مى كنند ، تا حدى كه در سال هاى بعد ، چنان دچار اضطراب امتحان مى شوند ، كه از مدرسه رفتن امتناع مى ورزند . مقدار كمى هشدار و ايجاد انگيزه در وجود دانش آموزان موجب برنامه ريزى براى درس خواندن ، افزايش حس مسئوليت و تلاش بيشتر آنان مى شود ، زيرا مى توانند در جهت مثبت از آن استفاده كنند . اما اگر فشار و استرس ايجاد شده بيشتر از حد توان و تحمل آنها باشد ، نتايج ناگوارى در بر خواهد داشت كه مى تواند باعث كاهش يادگيرى و علاقه بچه ها به درس و نهايتاً افت تحصيلى آنان شود .
‏اضطراب امتحان‏ ، حالت تشويش ، نگرانى و هيجان ناخوشايندى است كه اغلب دانش آموزان و دانشجويان در ايام امتحانات بدان مبتلا مى شوند . گاهى اين اضطراب با سردرد ، سرگيجه ، دل درد ، حالت تهوع ، تپش قلب و
‏تنگى نفس نيز همراه مى شود .
‏
بسيارى از دانش آموزان قبول دارند زمانى كه عميق تر و دقيق تر درس مى خوانند ، اضطراب كمترى براى امتحان دارند ، زيرا هر چه درباره موضوعى بيشتر مى دانند ، تسلط و اعتماد بيشترى هم نسبت به دانسته هاى شان در خود پيدا مى كنند و با هيجان كمترى بر سر جلسه امتحان حاضر مى شوند . به همين دليل است كه تمامى آموزگاران و مربيان به بچه ها توصيه مى كنند كه عادت به مطالعه و تمرين را همواره به صورت رويه زندگى تحصيلى خود قرار دهند . آنها معتقدند اگر دانش آموزان در خواندن ، نوشتن ، حساب كردن و… مهارت فوق العاده اى هم داشته باشند ، باز به سختى مى توانند زحماتى كه بايد طى يك ترم بر دوش كشند ، يك شبه متحمل شوند . به طور كلى ، اگر بپذيريم كه هدف اصلى از امتحان گرفتن ، ايجاد علاقه و انگيزه بيشتر براى يادگيرى بهتر ، ارزيابى ميزان پيشرفت دانش آموزان و اصلاح روش هاى تدريس آموزگاران است ، على الاصول نبايد موجب ترس و دلهره بچه ها شود . تنها دانش آموزانى از امتحانات و آزمون هاى كلاسى نگران و مضطرب مى شوند كه نسبت به توانايى ها و عملكرد خود در طول ترم اعتماد و اطمينان كافى نداشته باشند .
‏ در اين جا به بررسى روش هاى ساده اى كه والدين و مربيان مى توانند با به كار بردن آنها ، اضطراب امتحان را در بچه ها از بين ببرند ، مى پردازيم :
‏
۱ _ انجام تكاليف درسى ، تمرين حل كردن و.. . بايد از ابتداى سال تحصيلى با نظم و جديت دنبال شود . اگر دانش آموزى در طول ترم تحصيلى خود عملكرد ضعيفى داشته باشد ، تذكر هاى پشت سر هم پدر و مادر در ايام امتحان نه تنها هيچ كمكى به كودك يا نوجوان نمى كند ، بلكه موجب ترس و آشفتگى بيشتر او
‏ هم مى شود .
‏
۲ _ هر گونه سخت گيرى بى مورد و تنبيه دانش آموز به دليل نگرفتن نمرات عالى ، باعث تشديد اضطراب درونى دانش آموز از درس و مدرسه و امتحان مى شود . راه حل نمرات پايين بچه ها در تنبيه كردن آنها نيست ، بلكه در يافتن راهى است براى رفع علت اصلى آن ، كه همانا ضعف يادگيرى كودك است.
۳ _ ترس از شكست و عدم قبولى در دانش آموزانى رشد مى كند كه فكر موفقيت و اول شدن ، ذهن آنها را بيش از حد به خود مشغول كرده است . اگر پدر و مادر خواسته ها و معيارهايى دور از توان و استعداد بچه هاى شان داشته باشند ، آنان را چنان نگران و پريشان مى كنند كه راه دستيابى به موفقيت برايشان غير ممكن و سخت جلوه مى كند .
‏
۴ _ هيچ گاه تفاوت هاى فردى بچه ها را ناديده نگيريد و مرتب نمرات آنها را با هم مقايسه نكنيد ، زيرا همين امر موجب ناراحتى ، فشار روانى و بدبينى نسبت به يكديگر در آنها مى شود . براى تشويق بچه ها به درس خواندن مى توان به آنها دلگرمى داد و با حمايت هاى كلامى مثبت خود ، آنها را نسبت به استعدادهاى بالقوه شان آگاه كرد تا بدين ترتيب ، ريشه هاى ترس و اضطراب را – كه عامل بسيارى از مشكلات روانى است – در آنها از بين برد .
‏
۵ _ ايجاد آمادگى در بچه ها و فراهم آوردن شرايط و امكاناتى كه آنها بتوانند با آرامش و راحتى به مطالعه و درس بپردازند ، مى تواند ترس و اضطراب ناشى از امتحان را كاهش دهد .
‏
۶ _ در مواردى نگرش ها و پيش فرض هاى منفى دانش آموزان درباره نحوه امتحان دادن شان ، به شدت بر روحيه آنها تاثير مى گذارد و موجب اضطراب بچه ها مى شود . مثل وقتى كه دانش آموزى از قبل از امتحان دائم به خود مى گويد : «من هرگز نمى توانم از اين امتحان نمره خوبى بگيرم …» . در صورتى كه اگر همين دانش آموز بتواند افكار مثبت و اميدواركننده را جايگزين نااميدى و تلقينات منفى اش كند ، قادر خواهد بود با روحيه بهتر و نشاط بيشترى بر سرجلسه امتحان حاضر شود . او مى تواند به خود بگويد: «من اين درس را خوب خوانده ام و مطمئنم كه مى توانم نمره خوبى از آن بگيرم» . (البته او بايد واقعاً درس را خوانده باشد !)
‏
‏نكاتى كه والدين و اطرافيان بچه ها ، بايد در ايام امتحانات بدان توجه داشته باشند ، عبارتند از :
‏
• جدولى از برنامه امتحانى فرزندان تان تهيه كنيد و به آنها در برنامه ريزى مناسب ، براى مطالعه درس هاى مختلف كمك كنيد .
‏
• با تشويق فرزندان تان در انجام تكاليف و تمرين هاى لازم در ايام امتحانات ، به آنها دلگرمى دهيد .
‏
• به فرزندان تان كمك كنيد تا به تنهايى پاسخ پرسش هاى درسى اش را بيابند .
• در صورت نياز با آموزگار فرزندتان در مورد چگونگى انجام آزمون هاى پايان سال صحبت كنيد و اطلاعات لازم را از او بگيريد .
‏
• فرزندان تان را تشويق كنيد تا در خانه و يا كلاس پرسش هايى را كه نمى دانند ،
‏بپرسند .
‏
• نقاط ضعف و قوت درسى فرزندان تان را در درس هاى مختلف بشناسيد و حتى الامكان درصدد رفع آنها برآييد .
‏
• به فرزندان تان اطمينان دهيد كه موفقيت آنها براى تان ارزش و اهميت دارد .
‏
• نسبت به خواب ، خوراك و آرامش روانى فرزندان تان در روزهاى امتحان محتاط و دقيق باشيد . دقت داشته باشيد ، شب قبل از امتحان بچه ها به موقع بخوابند و صبح ، صبحانه اى مناسب و كافى بخورند . تصور نكنيد اگر شب قبل از امتحان تا صبح بيدار بمانند ، مطالب در حافظه شان بهتر جايگزين مى شود . اين كار تنها موجب عدم تمركز و خواب آلودگى آنها در سر جلسه امتحان مى شود .
‏
• خواسته ها و انتظارات خارج از توان بچه ها نداشته باشيد .
‏
• به بچه ها بگوييد كه امتحان تنها وسيله اى براى سنجش موفقيت هاى كلاسى آنان است .
‏
• هيچ گاه ارزش فرزندان تان را با نمراتى كه مى گيرند ، نسنجيد .
‏
• هميشه درباره امتحان دادن ، مثبت صحبت كنيد و بچه ها را از آن نترسانيد .
‏
‏نكاتى كه دانش آموزان بايد ضمن امتحان ، بدان توجه داشته باشند ، عبارتند از :
‏
• ابتدا تمام سئوالات را به دقت بخوانند .
‏
• پاسخ گويى به سئوالات را از آسان به سخت شروع كنند .
‏
• جواب پرسش ها را با توجه به دانسته ها و معلومات شان بدهند نه بر پايه حدسيات .
‏
• سعى كنند از حاشيه روى پرهيز كنند و تنها اصل پاسخ را بنويسند .
‏
• توجه به زمان داشته باشند و بيش از حد براى يك سئوال وقت نگذارند ‏.
‏
• سئوالاتى را كه پاسخى براى آنها ندارند ، كنار بگذارند و به بقيه پرسش ها بپردازند . در صورتى كه وقت اضافه داشتند ، مى توانند با تمركز بر سئوال ، پاسخ آن را پيدا كنند .
‏
• پاسخ هر سئوال را در جاى خودش بنويسند .
‏
• بعد از پايان پاسخ گويى به سئوالات ، در صورت داشتن وقت ، حتماً ورقه شان را يك بار مرور كنند .
‏
در مورد سئوالات چهار گزينه اى:
‏
• ابتدا تمام جواب ها را به دقت بخوانند و سپس جواب درست را علامت بزنند ، شايد پاسخ صحيح ، گزينه چهارم باشد .
‏
• دقت داشته باشند ، هيچ گاه سعى نكنند ارتباطى بين پاسخ هاى صحيح پيدا كنند .
‏
• تنها زمانى كه اطمينان دارند پاسخى كه اول داده اند اشتباه است ، آن را تغيير دهند .
‏اختلالات رفتاري دانش‏ ‏آموزان و از آن جمله، اقدام به خودكشي در ميان اين گروه سني شايد در همه نقاط دنيا و به دلايل گوناگون رخ دهد، تنها ممكن است كم و كيف آن با هم متفاوت باشد.
اعلام آمار ‏۲۸۳‏ مورد خودكشي دانش‏ ‏آموزان در شهر تهران طي سال گذشته از سوي مسئولان آموزش و پرورش پرسش‏ ‏هايي را پيش روي همگان قرار مي‏ ‏دهد كه دلايل شيوع اين ناهنجاري و انتخاب گزينه خودكشي از سوي يك دانش‏ ‏آموز، مهمترين آن است.
‏هر چند آمار دقيقي مبني بر تعداد موارد خودكشي دانش‏ ‏آموزان در سطح كشور و علل مشخص آن از سوي مسئولان ارائه نمي
‏ ‏شود، اما آنچه همه بر آن صحه مي‏ ‏گذارند، يك چيز است:‏ ‏ ‏«‏مشكل عدم كسب مهارت‏ ‏هاي لازم زندگي.‏»‏ اگرچه دفتر سلامت و تندرستي وزارت آموزش و پرورش، آموزش مهارت‏ ‏هاي ‏۱۰‏ گانه اجتماعي، عاطفي و ارتباطي را تازه به آزمون گذارده و اميد دارد تا با برپايي كلاس‏ ‏هاي موردي و به تعداد محدود در سطح استانها، اين مهارت‏ ‏ها را به دانش‏ ‏آموزان بياموزد، اما نكته اصلي اينجاست كه براي پيشگيري از اختلالات رفتاري دانش‏ ‏آموزان، مهارت‏ ‏هاي زندگي اجتماعي و توان رويارويي با مصائب و مشكلات را چگونه و از چه زمان مي‏ ‏بايست به آنها انتقال داد؟
‏«‏باورم نمي‏ ‏شود. اين چه رتبه‏ ‏اي است كه آوردي همه اميد و آرزوي پدرت اين بود كه تو در دانشگاه قبول شوي. اين همه برايت خرج كرديم. معلم بگير و كلاس خصوصي ثبت‏ ‏نام كن، آخرش چه شد؟ هيچي! آقا دانشگاه قبول نشده جواب پدرت را خودت مي‏ ‏دهي.‏»
‏دو ساعتي مي‏ ‏شد كه پسرك ‏۱۸‏ ساله سركوفت‏ ‏هاي مادرش را مي‏ ‏شنيد. مي‏ ‏دانست نيم ساعت ديگر همين جملات را از پدرش خواهد شنيد. احساس مي‏ ‏كرد آينده‏ ‏اش تباه شده است. نه شغلي نه مهارتي، از سربازي برگردد تازه بايد از صفر شروع كند. چطور خرج زندگي‏ ‏اش را دربياورد. غرورش اجازه نمي‏ ‏داد باز هم از پدرش پول بگيرد. به مدير مدرسه فكر كرد. او هم منتظر رتبه اوست. صورتش را در دستانش جاي داد و دردي سنگين را در سينه‏ ‏اش احساس كرد. نمي‏ ‏توانست نفس عميق بكشد. فقط به تمام شدن اين اتفاقات فكر مي‏ ‏كرد. فكرهاي احمقانه پشت سر هم از ذهنش رد مي‏ ‏شد. جرأت اجرا كردنشان را نداشت. هرچه سركوفت‏ ‏ها بيشتر مي‏ ‏شد جسارتش هم بيشتر مي‏ ‏شد. در اتاقش را بست منتظر ورود پدرش به خانه شد.
‏قوطي خالي نوشابه زودتر از خودش به خانه رسيد. وقتي آخرين ضربه را در كوچه تنگ و تاريكشان وارد كرد، قوطي به سنگي گير كرد و به لوله گاز كنار در خورد. دستش را درون جيب شلوارش كرد ولي نيافت. باز هم كليدش را جا گذاشته بود، مي‏ ‏دانست تا پدر و مادرش با آن حال بخواهند بيايند و در باز كنند، نيم‏ ‏ساعتي پشت در خواهد ماند. پايش را روي بست لوله گاز گذاشت و پريد روي لبه ديوار و چند ثانيه بعد در حياط خانه‏ ‏شان بود. از همان خانه‏  ‏هاي قديمي كه وسط حياطش حوض دارد و تعداد زيادي اتاق. به اتاقك كنار حياط خيره شد، باز هم چراغي كم‏ ‏نور و دودي غليظ از پشت شيشه مشجر معلوم بود. باقي مانده پاكت فالهايي را كه مردم از او نخريده بودند را كنار طاقچه گذاشت. برگشت و پدرش را خميده و سياه‏ ‏رنگ در چهارچوب در ديد. تا آمد به خود بجنبد يك سيلي محكم بيخ گوشش نشست. مي