تحقیق استر و مردخای

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 7 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏استر‏ ‏و‏ ‏مردخای
‏طبق‏ ‏بررسی‏ ‏ها‏ ‏و‏ ‏شواهد‏ ‏موجود‏ ‏در‏ ‏سال‏ 539 ‏قبل‏ ‏از‏ ‏میلاد‏ ‏،‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏در‏ ‏هم‏ ‏شکستن‏ ‏و‏ ‏واژگون‏ ‏شدن‏ ‏حکومت‏ ‏بابل‏ ‏توسط‏ ‏کوروش‏ ‏کبیر،‏ ‏اولین‏ ‏مهاجرت‏ ‏یهودیان‏ ‏به‏ ‏ایران‏ ‏انجام‏ ‏گرفت‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏مدت‏ ‏کوتاهی‏ ‏از‏ ‏سه‏ ‏سمت‏ ‏غرب،‏ ‏مرکز‏ ‏و‏ ‏شمال‏ ‏در‏ ‏اقصی‏ ‏نقاط‏ ‏ایران‏ ‏متمرکز‏ ‏شدند‏.
‏اگر‏ ‏چه‏ ‏آمار‏ ‏دقیقی‏ ‏دال‏ ‏بر‏ ‏تعداد‏ ‏و‏ ‏زمان‏ ‏ورود‏ ‏یهودیان‏ ‏به‏ ‏ایران‏ ‏و‏ ‏دگر‏ ‏شهرها‏ ‏موجود‏ ‏نیست‏ . ‏اما‏ ‏آنچه‏ ‏مسلم‏ ‏است‏ ‏یهودیان‏ ‏ایران‏ ‏در‏ ‏مقایسه‏ ‏با‏ ‏دگر‏ ‏یهودیان‏ ‏مهاجر‏ ‏به‏ ‏کشورهای‏ ‏جهان‏ ‏دارای‏ ‏قدمت‏ ‏تاریخی‏ ‏و‏ ‏اصالت‏ ‏فرهنگی‏ ‏بیشتری‏ ‏هستند‏. ‏گروهی‏ ‏از‏ ‏آنان‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏سبط‏ ‏شیمعون‏ (‏از‏ ‏فرزندان‏ ‏حضرت‏ ‏یعقوب‏) ‏و‏ ‏برخی‏ ‏دیگر‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏نسل‏ ‏حضرت‏ ‏داوید‏ ‏پدر‏ ‏حضرت‏ ‏سلیمان‏ ‏می‏ ‏دانند‏.
‏شهر‏ ‏همدان‏ ‏یا‏ ‏هکمتانه‏ ‏در‏ ‏زمان‏ ‏پادشاهان‏ ‏پارسی‏ ‏و‏ ‏هخامنشی‏ ‏،‏ ‏از‏ ‏شهرهای‏ ‏مهم‏ ‏و‏ ‏ییلاقی‏ ‏به‏ ‏شمار‏ ‏می‏ ‏رفته‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏همین‏ ‏جهت‏ ‏همواره‏ ‏یکی‏ ‏از‏ ‏پرجمعیت‏ ‏ترین‏ ‏مراکز‏ ‏یهودی‏ ‏نشین‏ ‏ایران‏ ‏محسوب‏ ‏می‏ ‏شده،‏ ‏طوریکه‏ ‏در‏ ‏قرن‏ ‏گذشته‏ ‏بازار‏ ‏همدان‏ ‏به‏ ‏نام‏ ‏بازار‏ ‏کلیمیان‏ ‏همدان‏ ‏هم‏ ‏معروف‏ ‏بود‏.
‏مقبره‏ ‏استر‏ ‏و‏ ‏مردخای
‏مقبره‏ ‏استر‏ ‏و‏ ‏مردخای‏ ‏در‏ ‏همدان‏ ‏از‏ ‏لحاظ‏ ‏عبادی‏ ‏جزء‏ ‏مهمترین‏ ‏زیارتگاه‏ ‏های‏ ‏یهودیان‏ ‏ایران‏ ‏و‏ ‏جهان‏ ‏محسوب‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏و‏ ‏همواره‏ ‏در‏ ‏نزد‏ ‏یهودیان‏ ‏مقام‏ ‏بالایی‏ ‏را‏ ‏دارا‏ ‏می‏ ‏باشد‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏دیرباز‏ ‏از‏ ‏آنان‏ (‏استر‏ ‏و‏ ‏مردخای‏) ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏ناجیان‏ ‏و‏ ‏پیامبران‏ ‏قوم‏ ‏یهود‏ ‏یاد‏ ‏می‏ ‏شوند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏یک‏ ‏اسطوره‏ ‏توانسته‏ ‏اند‏ ‏عامل‏ ‏مهمی‏ ‏در‏ ‏شکل‏ ‏گیری‏ ‏و‏ ‏تداوم‏ ‏حضور‏ ‏جامعه‏ ‏یهودی‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏به‏ ‏ویژه‏ ‏در‏ ‏همدان‏ ‏به‏ ‏شمار‏ ‏آیند‏.
‏سالهاست،‏ ‏مقبره‏ ‏استر‏ ‏و‏ ‏مردخای‏ ‏جزء‏ ‏آثار‏ ‏میراث‏ ‏فرهنگی‏ ‏ایران‏ ‏به‏ ‏ثبت‏ ‏رسیده‏ ‏است‏. ‏محل‏ ‏آن‏ ‏در‏ ‏گورستان‏ ‏قدیمی‏ ‏یهودیان‏ ‏در‏ ‏مرکز‏ ‏شهر‏ ‏همدان،‏ ‏ابتدای‏ ‏خیابان‏ ‏شریعتی‏ ‏قرار‏ ‏دارد‏.
‏گنبد‏ ‏روی‏ ‏آرامگاه‏ ‏برگرفته‏ ‏از‏ ‏سبک‏ ‏بناهای‏ ‏اسلامی‏ ‏می‏ ‏باشد،‏ ‏مصالح‏ ‏ساختمانی‏ ‏آن‏ ‏متشکل‏ ‏از‏ ‏سنگ‏ ‏و‏ ‏آجر‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏دوران‏ ‏مغول‏ (‏قرن‏ ‏هفتم‏) ‏در‏ ‏زمان‏ ‏صدارت‏ ‏سعدالدوله‏ ‏بر‏ ‏روی‏ ‏ساختمان‏ ‏قدیمی‏ ‏تری‏ ‏که‏ ‏متعلق‏ ‏به‏ ‏قرن‏ ‏سوم‏ ‏هجری‏ ‏بوده‏ ‏بنا‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏ضمن‏ ‏آنکه‏ ‏از‏ ‏دیرباز‏ ‏یهودیان،‏ ‏بخش‏ ‏هایی‏ ‏از‏ ‏زمین‏ ‏های‏ ‏اطراف‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏قبرستان‏ ‏استفاده‏ ‏می‏ ‏بردند‏.
‏در‏ ‏دوران‏ ‏قاجاریه‏ ‏بخشی‏ ‏از‏ ‏این‏ ‏قبرستان‏ ‏توسط‏ ‏یکی‏ ‏از‏ ‏ملاکان‏ ‏بزرگ‏ ‏متصرف‏ ‏گردید،‏ ‏که‏ ‏بعد‏ ‏از‏ ‏شکایت‏ ‏حبرای‏ ‏وقت
‏ (‏انجمن‏) ‏به‏ ‏شخص‏ ‏ناصرالدین‏ ‏شاه‏ ‏و‏ ‏دخالت‏ ‏وی،‏ ‏در‏ ‏عوض‏ ‏آن‏ ‏زمینی‏ ‏دیگری‏ ‏جهت‏ ‏قبرستان‏ ‏در‏ ‏سمت‏ ‏دیگر‏ ‏زیارتگاه‏ ‏به‏ ‏جامعه‏ ‏یهودیان‏ ‏همدان‏ ‏واگذار‏ ‏گردید،‏ ‏همچنین‏ ‏در‏ ‏زمان‏ ‏حکومت‏ ‏رضا‏ ‏شاه‏ ‏به‏ ‏جهت‏ ‏ایجاد‏ ‏طرح‏ ‏خیابان‏ ‏کشی،‏ ‏آرامگاه‏ ‏محدود‏ ‏و‏ ‏بخش‏ ‏اعظم‏ ‏آن‏ ‏به‏ ‏پارک‏ ‏تبدیل‏ ‏گردید‏.
‏نمای‏ ‏داخلی‏ ‏زیارتگاه‏ ‏متشکل‏ ‏از‏ : ‏مدخل‏ ‏ورودی،‏ ‏دهلیز،‏ ‏مقبره،‏ ‏ایوان‏ ‏و‏ ‏شاه‏ ‏نشین‏ ‏می‏ ‏باشد‏. ‏در‏ ‏وسط‏ ‏اطاقی‏ ‏مربعی‏ ‏شکل،‏ ‏بروی‏ ‏دو‏ ‏مقبره،‏ ‏دو‏ ‏صندوق‏ ‏منبت‏ ‏کاری‏ ‏شده‏ ‏نفیسی‏ ‏خود‏ ‏نمایی‏ ‏می‏ ‏کند‏.
‏صندوقی‏ ‏که‏ ‏دارای‏ ‏قدمت‏ ‏بیشتری‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏ضلع‏ ‏جنوبی‏ ‏قرار‏ ‏گرفته‏ ‏متعلق‏ ‏به‏ ‏استر‏ ‏می‏ ‏باشد‏ . ‏اطراف‏ ‏صندوق‏ ‏متونی‏ ‏با‏ ‏خطوط‏ ‏عبری،‏ ‏مزین‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏نوعی‏ ‏اشاره‏ ‏شده‏ ‏به‏ ‏ساختن‏ ‏این‏ ‏صندوق‏.
‏صندوق‏ ‏دوم‏ ‏که‏ ‏تقریبا‏ ‏شبیه‏ ‏صندوق‏ ‏استر‏ ‏می‏ ‏باشد‏ ‏متعلق‏ ‏به‏ ‏مردخای‏ ‏می‏ ‏باشد‏ ‏که‏ ‏توسط‏ ‏استاد‏ ‏عنایت‏ ‏الله‏ ‏ابن‏ ‏حضرت‏ ‏قلی‏ ‏تویسرکانی‏ ‏یکی‏ ‏از‏ ‏منبت‏ ‏کاران‏ ‏برجسته‏ ‏در‏ ‏سال‏ 1300 (‏متعلق‏ ‏به‏ ‏قرن‏ ‏هشتم‏ ‏و‏ ‏نهم‏) ‏ساخته‏ ‏شده‏ ‏است‏.
‏همچنین‏ ‏بر‏ ‏بالای‏ ‏دیوار‏ ‏مقبره‏ ‏نیز،‏ ‏کتیبه‏ ‏ای‏ ‏گچ‏ ‏بری‏ ‏با‏ ‏خط‏ ‏برجسته‏ ‏ی‏ ‏عبری‏ ‏نقش‏ ‏گرفته‏. ‏با‏ ‏بررسی‏ ‏کتب‏ ‏مذهبی‏ ‏یهودیان‏ ‏به‏ ‏ویژه‏ ‏مگیلت‏ (‏طومار‏) ‏استر‏ ‏و‏ ‏نیز‏ ‏نوشته‏ ‏های‏ ‏مورخین‏ ‏یونانی‏ ‏راجع‏ ‏به‏ ‏داستان‏ ‏استر‏ ‏و‏ ‏مردخای‏ ‏به‏ ‏ویژه‏ ‏در‏ ‏مورد‏ ‏هویت‏ ‏مدفونین‏ ‏این‏ ‏بقعه‏ ‏به‏ ‏ویژه‏ ‏شخص‏ ‏اخشوروش،‏ ‏تاکنون‏ ‏نظرات‏ ‏مهمی‏ ‏بیان‏ ‏شده‏ ‏است‏.
‏در‏ ‏تاریخ‏ ‏یونان‏ ‏باستان‏ ‏نام‏ ‏اخشوروش،‏ ‏اسیروس‏ ‏ترجمه‏ ‏شد‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏بیشتر‏ ‏روایت‏ ‏آن‏ ‏به‏ ‏شرح‏ ‏احوالات‏ ‏خشایار‏ ‏شاه‏ ‏و‏ ‏گاهی‏ ‏هم‏ ‏به‏ ‏اردشیر‏ ‏نسبت‏ ‏داده‏ ‏شده