آزمون آندره ری

آزمون آندره ری

آزمون آندره ری

آزمون «تصاویر هندسی درهم» (حافظه دیداری) را پروفسور آندره ری در سال 1942 به منظور سنجش نوع فعالیت ادراکی حافظه دیداری مراجعه کنندگان به کلینیک های روانشناسی و روانپزشکی ابداع کرد. این آزمون متشکل از دو کارت B و A است که هر کارت به طور مجزا و متناسب با موقعیت انتخاب شده و اجرا می گردد. کارت A متشکل از 18 جزء ادراکی است و در مورد افراد 4 سال به بالا کاربرد دارد. کارایی مؤثر این کارت برای افراد، از 7 سال به بعد است و برای نوجوانان و بزرگسالان عملاً کاربرد بیشتری دارد. کارت B از 11 جزء هندسی تشکیل شده، مکمل کارت A است و برای کودکان زیر 8 سال ساخته شده است. پربودن و دشواری کارت A برای بسیاری از کودکان مسئله آفرین است و به همین دلیل، توصیه می شود که کارت B برای آن ها به کار گرفته شود. همچنین، از این کارت برای بزرگسالانی که عقب ماندگی ذهنی شدید دارند نیز استفاده می شود. اجرای آزمون بعد از انتخاب هر کارت در دو نوبت انجام می شود؛ در نوبت اول، کارت (A یا B) در جهت مناسب جلوی آزمودنی گذاشته می شود و به او پیشنهاد می گردد که مشابه آن را روی یک کاغذ سفید بی خط رسم کند. در نوبت دوم و در حالی که کارت از جلوی آزمودنی برداشته شده و سه دقیقه نیز گذشته است، از او خواسته می شود این بار به طور حفظی تصویر مشاهده شده ی قبلی را با دقت ترسیم کند (بهرامی، 1377).