یادگیری سازمانی و مهارتهای یادگیری در سازمان و موانع یادگیری در آن

شروع یادگیری سازمانی مرهون توسعه تجمعی در تئوری های مختلف مدیریت مانند آدام اسمیت، تیلور، منحنی یادگیری و غیره است (Templeton et al.; 2002). مفهوم یادگیری سازمانی به سال 1900 میلادی هنگامی که فردریک تیلور[1] موضوع انتقال یادگیری به دیگر کارکنان را برای افزایش کارایی و بهبود سازمان مطرح کرد، برمی گردد (Yeung et al.; 1992: 21). اما ریچارد سیرت[2] و جیمز مارچ[3] اولین کسانی بودند که در سال 1963 دو واژه یادگیری و سازمان را به هم متصل نموده و یادگیری را به عنوان یک پدیده سازمانی در ادبیات معرفی کردند (Templeton et al.; 2002). درطی 40 سال گذشته جریانهای متعدد تحقیقاتی برای شفاف سازی مفهوم یادگیری سازمانی به وجود آمده است. این تحقیقات عمدتا متمرکز برمفهومی کردن، مدیریت، توسعه و به کارگیری یادگیری سازمانی بوده است(Templeton et al.; 2002). اما با این وجود هنوز یک توافق کلی درباره مفهوم، تعریف و تئوری های یادگیری سازمانی به وجود نیامده و دانش در این حوزه نیاز یه گسترش دارد (Yeung et al.; 1999).

رسیدن به یک توافق مشترک و واحد درباره تعریف یادگیری سازمانی مشکل است، زیرا اولا یادگیری سازمانی یک مفهوم چند دیسیپلینی است و از دیسیپلین های مختلفی مانند جامعه شناسی، اقتصاد صنعتی، کسب و کار، مدیریت و نوآوری تاثیر پذیرفته است (Templeton et al.; 2002). ثانیا به کارگیری یادگیری سازمانی در حوزه های مختلف مانند پردازش اطلاعات، نوآوری محصول، تحول سازمانی، فرهنگ، پیاده سازی استراتژی، کیفیت و مواردی ازاین قبیل باعث شده است تا هر یک از محققان، یادگیری سازمانی را از زاویه دید خود تعریف و تفسیر نمایند(Crossan et al.; 1999; Yeung et al.; 1999). ثالثا در حوزه یادگیری سازمانی درباره سطح تحلیل توافق وجود ندارد (Templeton et al.; 2002) و هنوز یکی از موضوعهای مهم و بحث انگیز اختلاف نظر درباره نقش افراد دریادگیری سازمانی است (Lahteenmaki et al.; 2001; Bent et hal.; 1999).

به علاوه موارد فوق باعث شده تا ادبیات یادگیری سازمانی دچار تکثرگرایی گردد و هر یک از مکاتب مدیریت، یادگیری سازمانی را از زاویه دید خود تعریف نمایند(Garvin; 1999: 9). برخی از مهم ترین تعریف های یادگیری سازمانی در جدول زیر ارائه شده است.