نقش دانشگاه ها در کارآفرینی 26 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 42 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

1
‏نقش ‏دانشگاه ها در کارآفرینی
‏عمده ترین ‏مسئله ای که باعث رشد و توسعه اقتصادی می شود، تغییر ‏در کیفیت آموزش و توجه به کیفیت نیروی انسانی است. ‏اگر می خواهیم بحث کار آفرینی را در کشور جدی بگیریم ‏باید نظام آموزشی ما به سمتی برود که نیروهای با ‏شهامت شجاعت در تصمیم گیری پرورش دهد.‏عمده ‏ترین مسئله ای که باعث رشد و توسعه اقتصادی می شود، ‏تغییر در کیفیت آموزش و توجه به کیفیت نیروی انسانی ‏است. اگر می خواهیم بحث کار آفرینی را در کشور جدی ‏بگیریم باید نظام آموزشی ما به سمتی برود که نیروهای ‏با شهامت شجاعت در تصمیم گیری پرورش دهد.
‏واژه ‏کارآفرینی از کلمه فرانسوی (Entreprendre)‏بر معنای ‏متعهد شدن است. اما بنا به تعریف واژه نامه ‏دانشگاهی و بستر، کار آفرین کسی است که متعهد می شود ‏مخاطره های یک فعالیت اقتصادی را سازماندهی، اداره ‏کند. کارآفرینان معمولاٌ افرادی هستند که ریسک معتدل ‏را در دستور کار خود پیش بینی می کنند، خلاق و نو ‏آور هستند، عزم و اراده قوی و استقلال طلبی بالایی ‏دارند و ثروت طلب نیستند. ‏در گذشته افسانه ای ‏شایع بود که کار آفرینان دارای ویژگی ذاتی هستند و ‏این ویژگیها همراه با آنان متولد می شود. اما امروز
3
‏کار آفرینی به عنوان رشته ای علمی مورد شناسایی قرار ‏گرفته است. رشته علمی کار آفرینی همانند تمام رشته ‏های دیگر، دارای مدلها، فرآیندها و قضایای (cases) ‏است که باید دانش مربوط به آنها کسب شود. آموزش کار ‏آفرینی و تحقیقات مربوط به آن هم اکنون با چالشهای ‏متعددی مواجه شده است که برخی از این چالشها توسط ‏بلاک (Block) ‏و استامپ (Stump) ‏ارائه شده است. این ‏چالشها عبارتند از:
– ‏چالش در ایجاد مترولوژی ‏های تحقیق برای اندازه گیری اثر بخشی کار آفرینی.
– ‏چالش در محتوا و شیوه های آموزش کار آفرینی.
– ‏چالش در کیفیت مدرسان کار آفرینی.
– ‏چالش ‏در پذیرش آموزش کار آفرینی در دانشکده ها نسبت به ‏کسب و کار.
‏یکی از انواع دوره های آموزش کار ‏آفرینی برنامه در توسعه آموزش کارآفرینی است که شامل ‏شیوه های جدید آموزشی و تعیین نقشهای نوین دانشجو و ‏استاد در فرآیند آموزش کار آفرینی است. هدف دیگر این ‏برنامه ها آموزش و گسترش کمی استادان جدید از میان ‏صنعتگران و دست اندرکاران فعالیتهای اقتصادی برای ‏آموزش کار آفرینی است. سالها است که در مقالات و ‏سخنرانی ها از واژه کار آفرینی به عنوان راه حلی ‏برای توسعه یافتن استفاده می کنند ولی هنوز بعد از
3
‏گذشت سالها این واژه به حوزه های علم، برنامه ریزی و ‏عمل نرسیده است. ‏شاید به این دلیل باشد که هنوز ‏هیچ یک از دانشگاههای کشور به طور رسمی و آکادمیک ‏کارآفرینی را آموزش نمی دهند، همان طور که هنوز برای ‏خلاقیت و نوآوری آن قدر قائل نیستند که حداقل به ‏اندازة یک واحد درسی برای دانشجویان در نظر بگیرند. ‏لذا توقع بیجایی است اگر از فارغ التحصیلان دانشگاهی ‏یا مراکز فنی و حرفه ای انتظار داشته باشیم در ‏شرایطی که خلاقیت و نو آوری عالم کلیدی و رمز ورود و ‏بقاء در بازارهای رقابتی جدید است، کار و کسب و ‏فعالیت سازنده ای را تدارک ببینند.
‏عمده ترین ‏مسئله ای که باعث رشد و توسعه اقتصادی می شود، تغییر ‏در کیفیت آموزش و توجه به کیفیت نیروی انسانی است. ‏اگر می خواهیم بحث کار آفرینی را در کشور جدی بگیریم ‏باید نظام آموزشی ما به سمتی برود که نیروهای با ‏شهامت شجاعت در تصمیم گیری پرورش دهد. ما باید به ‏زمینه مناسب برای ایجاد نوآوری را درسازمانها فراهم ‏آوریم. چون از نظر نو آوری در بعد فن آوری و بعد ‏اداری، آنقدر عقب هستیم که ساده ترین نوع کار آفرینی ‏که تقلید گرایی است را نمی توانیم انجام دهیم. ‏کار آفرینی برای سیاستگذاران دو دستاورد مهم
4
‏دارد: ایجاد اشتغال و ایجاد رفاه. و این فرهنگ را ‏باید در کشور ترویج دهیم. امیدواریم در آینده ‏آموزشگاه هایی در سطح مدیران و دانشجویان راه اندازی ‏شود و دولتها نیز فضای لازم را ایجاد کنند. ‏توانانیهای بالقوه مردم شناسایی خواهد شد و می توان ‏بسترهای اساسی برای آموزش آنها ایجاد کرد تا حرکت به ‏سمت کار آفرینی سرعت بیشتری برخود بگیرد. ‏آنچه ‏در شرایط سخت کنونی ضرورت آن در جامعة ما بیش از پیش ‏احساس می شود پرداختن به مقولة کار آفرینی است. زیرا ‏مسلماً کار آفرینان با توجه به خصوصیات ممتاز و ‏برجستة خود قادرند در چنین شرایطی منابع را برای ‏ایجاد رشد و توسعه در زمینه های تولید و منابع ‏انسانی فراهم کرده، اشتغال و کسب و کار جدید ایجاد ‏نمایند. سالها است از شیوع تب کار آفرینی در کشور می ‏گذرد اما متاسفانه هنوز پژواک طنین پر طمطراق آن از ‏عرصه های سخنوری، ژورنالیسم و سیاست بر حوزه های ‏علم، برنامه ریزی و عمل نرسیده است. هنوز پس از گذشت ‏سالها، واژه کار آفرینی مفهوم واقعی خود را به اذهان ‏متبادر نمی کند و هنوز دولتمردان و مسئولان مملکتی ‏در سخنرانیها و مقالات خود از این واژه به عنوان راه ‏حلی برای رفع معضل بیکاری استفاده می کنند