تحقیق چگونگی آموختن زبان عربی برای ایرانیان ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 5 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

1
‏چگونگی‏ ‏آموختن‏ ‏زبان‏ ‏عربی‏ ‏برای‏ ‏ایرانیان‏
‏با‏ ‏توجه‏ ‏به‏ ‏مطالب‏ ‏پیش‏ ‏گفته‏ ‏درباره‏ ‏اهداف‏ ‏فراگیری‏ ‏زبان‏ ‏عربی‏ ‏و‏ ‏کاربرد‏ ‏این‏ ‏زبان‏ ‏در‏ ‏حیات‏ ‏روزمره‏ ‏و‏ ‏زندگی‏ ‏علمی‏- ‏اعتقادی‏ ‏ما‏ ‏ایرانیان،‏ ‏لازم‏ ‏است‏ ‏راهکارهایی‏ ‏برای‏ ‏آموزش‏ ‏و‏ ‏فراگیری‏ ‏آن‏ ‏عرضه‏ ‏شود؛‏ ‏زیرا‏ «‏از‏ ‏هنگامی‏ ‏که‏ ‏مردم‏ ‏ایران‏ ‏علاقه‏ ‏مند‏ ‏به‏ ‏آموختن‏ ‏این‏ ‏زبان‏ ‏شدند‏ ‏درصدد‏ ‏برآمدند‏ ‏به‏ ‏راه‌های‏ ‏گوناگون،‏ ‏مشکلات‏ ‏تعلیم‏ ‏این‏ ‏زبان‏ ‏سخت‏ ‏را‏ ‏که‏ ‏از‏ ‏ریشه‏ ‏و‏ ‏بن‏ ‏با‏ ‏زبان‏ ‏فارسی‏ ‏جدا‏ ‏است‏ ‏برای‏ ‏فرزندان‏ ‏خود‏ ‏آسان‏ ‏سازند‏»‏ (‏منزوی،‏ 1337 : 84).
‏بنابراین،‏ ‏نگارنده‏ ‏تلاش‏ ‏می‌کند‏ ‏تا‏ ‏با‏ ‏تجارب‏ ‏سال‌های‏ ‏متمادی‏- ‏نزدیک‏ ‏به‏ ‏سه‏ ‏دهه‏- ‏تعلیم‏ ‏و‏ ‏تعلّم‏ ‏زبان‏ ‏عربی‏ ‏در‏ ‏مراحل‏ ‏مختلف‏ ‏در‏ ‏دروه‌های‏ ‏تحصیلی‏ (‏راهنمایی،‏ ‏دبیرستان،‏ ‏دانشگاه‏) ‏برای‏ ‏هر‏ ‏مرحله‏ ‏راهکارهای‏ ‏مشخص‏ ‏بیان‏ ‏کند‏.
‏ ‏کارشناسان‏ ‏آموزش‏ ‏زبان‏ ‏عربی‏ ‏بر‏ ‏این‏ ‏باورند‏ ‏که‏ ‏هر‏ ‏دانش‌آموز‏ ‏ورودی‏ ‏سال‏ ‏اول‏ ‏دبستان‏ ‏به‏ ‏طور‏ ‏متوسط‏ ‏در‏ ‏حدود‏ 400 ‏الی‏ 500 ‏کلمه‏ ‏با‏ ‏درک‏ ‏مفهوم‏ ‏کاربردی‏ ‏هر‏ ‏یک‏ ‏را‏ ‏می‌داند‏ ‏و‏ ‏هنگامی‏ ‏که‏ ‏وارد‏ ‏کلاس‏ ‏درس‏ ‏می‌شود‏ ‏با‏ ‏نوشتار‏ ‏و‏ ‏شکل‏ ‏کتابت‏ ‏آنها‏ ‏آشنا‏ ‏می‌شود،‏ ‏نه‏ ‏بیشتر،‏ ‏بلکه‏ ‏کم‏ ‏کم‏ ‏در‏ ‏سال‌های‏ ‏بالاتر‏ ‏به‏ ‏کلمات‏ ‏تازه‏ ‏و‏ ‏مفاهیم‏ ‏جدید‏ ‏آگاهی‏ ‏می‌یابد؛‏ ‏و‏ ‏زبان‏ ‏آموز‏ ‏مبتدی‏ ‏در‏ ‏هر‏ ‏زبان‏ ‏بیگانه‏ ‏غیر‏ ‏از‏ ‏زبان‏ ‏مادری‏ ‏که‏ ‏بدان‏ ‏تکلّم‏ ‏می‌کند‏ ‏و‏ ‏الفاظ‏ ‏آن‏ ‏برایش‏ ‏ملکه‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏باید‏ ‏همانند‏ ‏دانش‌آموز‏ ‏کلاس‏ ‏اول‏ ‏دبستان،‏ ‏در‏ ‏زبان‏ ‏مادری‏ ‏خود‏ ‏باشد‏. ‏با‏ ‏این‏ ‏تفاوت‏ ‏که‏ ‏کودک‏ ‏سال‏ ‏اول‏ ‏دبستان‏ ‏برخی‏ ‏واژه‌ها‏ ‏را‏ ‏شنیده‏ ‏و‏ ‏بدانها‏ ‏سخن‏ ‏گفته‏ ‏است‏. ‏اما‏ ‏نوآموز‏ ‏زبان‏ ‏بیگانه‏ ‏شاید‏ ‏حتّی‏ ‏واژه‌ای‏ ‏را‏ ‏نشنیده‏ ‏باشد‏ ‏که‏ ‏این‏ ‏موجب‏ ‏سخت‏ ‏شدن‏ ‏کارآموزش‏ ‏به‏ ‏او‏ ‏می‌گردد‏. ‏و‏ ‏گزیری‏ ‏جز‏ ‏راهکار‏ ‏مناسب‏ ‏و‏ ‏موافق‏ ‏فهم‏ ‏و‏ ‏درک‏ ‏زبان‏ ‏آموز‏ ‏مبتدی‏ ‏نیست‏.
‏در‏ ‏مرحله‏ ‏راهنمایی‏:
‏شایسته‏ ‏است‏ ‏به‏ ‏دانش‏ ‏آموز‏ ‏در‏ ‏هر‏ ‏جلسه‏ ‏درس‏ ‏عربی‏ (‏دو‏ ‏جلسه‏ ‏در‏ ‏هفته‏)‏،‏ ‏تلفظ‏ ‏صحیح‏ ‏حدود‏ 20 ‏تا‏ 25 ‏واژه‏ ‏جدید‏ ‏که‏ ‏پیرامونش‏ ‏وجود‏ ‏دارد،‏ ‏همراه‏ ‏با‏ ‏مفهوم‏ ‏برابر‏ ‏آن‏ ‏واژگان‏ ‏در‏ ‏زبان‏ ‏فارسی‏ ‏آموزش‏ ‏داده‏ ‏شود‏. ‏سپس‏ ‏واژگان‏ ‏فراگرفته،‏ ‏در‏ ‏جملاتی‏ ‏کوتاه،‏ ‏که
2
‏ ‏در‏ ‏روزمرگی‏ ‏مستعمل‏ ‏است،‏ ‏تمرین‏ ‏و‏ ‏ممارست‏ ‏گردد‏. ‏مثلاً،‏ ‏هنگامی‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏دانش‌آموز‏ ‏واژه‌های‏ «‏السُّوق‏»‏ ‏و‏ «‏الاُمّ‏»‏ ‏آموزش‏ ‏داده‏ ‏می‌شود،‏ ‏فعل‏ «‏ذَهَبَت‏»‏ ‏نیز‏ ‏داده‏ ‏شود‏ ‏تا‏ ‏جمله‌ای‏ ‏ساده‏ ‏و‏ ‏روزمره‏ ‏را‏ ‏بتوان‏ ‏به‏ ‏او‏ ‏آموزش‏ ‏داد‏. ‏یعنی‏: «‏ذَهَبَت‏ ‏الاُُمُّ‏ ‏إلی‏ ‏السُّوقِ‏»‏. ‏و‏ ‏همان‌گونه‏ ‏که‏ ‏جملات‏ ‏آموزشی‏ ‏به‏ ‏زبان‏ ‏مادری‏ ‏در‏ ‏کلاس‏ ‏اول‏ ‏دبستان،‏ ‏ذهن‏ ‏دانش‌آموز‏ ‏را‏ ‏با‏ ‏پیوند‏ ‏منطقی‏ ‏و‏ ‏دستوری‏ ‏واژگان،‏ ‏آماده‏ ‏فراگیری‏ ‏زبان‏ ‏فارسی‏ ‏می‌کند،‏ ‏همین‏ ‏روش‏ ‏ذهن‏ ‏متعلّم‏ ‏زبان‏ ‏عربی‏ ‏را‏ ‏نیز‏ ‏برای‏ ‏نوآموزان‏ ‏آماده‏ ‏می‌سازد‏.
‏بهتر‏ ‏است‏ ‏جملات‏ ‏ساخته‏ ‏شده‏ ‏از‏ ‏واژگان‏ ‏آموزش‏ ‏داده‏ ‏شده‏ ( 20 ‏تا‏ 25 ‏واژه‏ ‏در‏ ‏هر‏ ‏جلسه‏) ‏حدود‏ 8 ‏تا‏ 10 ‏جمله‏ ‏و‏ ‏ترکیب‏ ‏باشد‏. ‏چنان‏ ‏که‏ ‏این‏ ‏گونه‏ ‏عمل‏ ‏انجام‏ ‏شود،‏ ‏با‏ ‏یک‏ ‏محاسبه‏ ‏سریع‏ ‏می‌توان‏ ‏دریافت‏ ‏که‏ ‏دانش‌آموز‏ ‏در‏ ‏پایان‏ ‏دوره‏ ‏سه‏ ‏ساله‏ (9 ‏ماه‏ ‏تحصیلی‏ ‏در‏ ‏سال‏) ‏حدود‏ 2600 ‏الی‏ 2700 ‏واژه‏ ‏و‏ 850 ‏الی‏ 870 ‏جمله‏ ‏و‏ ‏ترکیب‏ ‏را‏ ‏آموخته‏ ‏و‏ ‏ممارست‏ ‏می‌کند‏ ‏که‏ ‏بی‌شک‏ ‏در‏ ‏مکالمه‏ ‏روزمره‏ ‏عربی‏ (‏در‏ ‏آینده‏) ‏برایش‏ ‏سودمند‏ ‏خواهد‏ ‏بود‏. ‏در‏ ‏اینجا‏ ‏چند‏ ‏نکته‏ ‏را‏ ‏نباید‏ ‏فراموش‏ ‏کرد‏: ‏یکی‏ ‏آنکه‏ ‏بسیاری‏ ‏از‏ ‏واژه‌های‏ ‏عربی‏ ‏مستعمل‏ ‏در‏ ‏زبان‏ ‏فارسی‏ ‏از‏ ‏معنای‏ ‏حقیقی‏ ‏و‏ ‏مفید‏ ‏خود‏ ‏خارج‏ ‏است؛‏ ‏که‏ ‏معلمان‏ ‏محترم‏ ‏و‏ ‏آگاه‏ ‏باید‏ ‏در‏ ‏خلال‏ ‏تدریس،‏ ‏این‏ ‏مسئله‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏زبان‏ ‏آموزان‏ ‏یادآوری‏ ‏کنند‏.
‏نکته‏ ‏دیگر‏ ‏و‏ ‏مهم‌تر‏ ‏آنکه‏ ‏آموزش‏ ‏قواعد‏ ‏زبان‏ ‏عربی‏ ‏باید‏ ‏متناسب‏ ‏با‏ ‏آموزش‏ ‏واژگان‏ ‏و‏ ‏جملاتی‏ ‏باشد‏ ‏که‏ ‏آموزش‏ ‏داده‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏تمرین‏ ‏می‌گردد‏ ‏و‏ ‏نباید‏ ‏قواعد‏ ‏صرفی‏ ‏و‏ ‏نحوی‏ ‏بیش‏ ‏از‏ ‏توان‏ ‏فراگیری‏ ‏دانش‌آموز‏ ‏باشد‏.
‏نکته‏ ‏سوم،‏ ‏آنکه‏ ‏به‏ ‏نظر‏ ‏می‌رسد‏ ‏اگر‏ ‏آموزش‏ ‏از‏ ‏طریق‏ ‏اشعار‏ ‏تعلیمی‏ ‏مانند‏ ‏اشعار‏ ‏کتاب‏ ‏نصاب‏ ‏الصبیان‏ ‏ابونصر‏ ‏فراهی‏ ‏صورت‏ ‏پذیرد‏- ‏چنان‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏گذشته‏ ‏مرسوم‏ ‏بود‏- ‏مؤثرتر‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏بهتر‏ ‏است‏ ‏از‏ ‏آیات‏ ‏و‏ ‏ادعیه‌ای‏ ‏که‏ ‏دارای‏ ‏اوزان‏ ‏آهنگین‏ ‏هستند‏ ‏بهره‏ ‏برده‏ ‏شود‏. ‏ناگفته‏ ‏پیداست‏ ‏که‏ ‏برای‏ ‏آموزش‏ ‏هر‏ ‏زبان‏ ‏باید‏ ‏ممارست‏ ‏پیوسته‏ ‏و‏ ‏همیشگی‏ ‏داشت‏ ‏و‏ ‏دانش‌آموز‏ ‏را‏ ‏وادار‏ ‏کرد‏ ‏تا‏ ‏در‏ ‏هر‏ ‏جلسه،‏ ‏واژگانِ‏ ‏آموخته‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏جملاتِ‏ ‏تمرین‏ ‏کرده‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏طور‏ ‏جدی‏ ‏به‏ ‏خاطر‏ ‏بسپارد‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏همکلاسی‌ها‏ ‏و‏ ‏معلم‏ ‏خود‏ ‏گفت‌وگو‏ ‏کند‏ ‏تا‏ ‏ملکه‏ ‏ذهن‏ ‏او‏ ‏گردد‏. ‏چنان‏ ‏که‏ ‏ابن‏ ‏خلدون‏ ‏معتقد‏ ‏است‏: «‏آسان‌ترین‏ ‏شیوه‌های‏ ‏حصول‏ ‏ملکه‏ ‏نیرو‏ ‏بخشیدن‏ (‏گشودن‏) ‏زبان،
3
‏ ‏از‏ ‏راه‏ ‏محاوره‏ ‏و‏ ‏مناظره‏ ‏است‏»‏ (‏ابن‏ ‏خلدون،‏ 1379 ‏،‏ ‏ج‏ 2 : 877).
‏پیشنهادهای‏ ‏کارآمد‏
‏اکنون‏ ‏با‏ ‏چند‏ ‏پیشنهاد،‏ ‏بهبود‏ ‏وضع‏ ‏تدریس‏ ‏و‏ ‏آموزش‏ ‏زبان‏ ‏عربی‏ ‏در‏ ‏ایران‏ ‏را‏ ‏انتظار‏ ‏داریم‏.
‏1. ‏میزان‏ ‏زمان‏ ‏تعیین‏ ‏شده‏ ‏در‏ ‏دوره‌های‏ ‏راهنمایی‏ ‏و‏ ‏دبیرستان‏ ‏حداقل‏ ‏به‏ ‏دو‏ ‏برابر‏ ‏افزایش‏ ‏یابد‏. ‏زیرا‏ ‏باید‏ ‏میزان‏ ‏حجم‏ ‏هر‏ ‏درس‏ ‏با‏ ‏زمان‏ ‏اختصاص‏ ‏یافته‏ ‏به‏ ‏آن،‏ ‏تناسب‏ ‏منطقی‏ ‏و‏ ‏کارآمدی‏ ‏داشته‏ ‏باشد‏.
‏2. ‏یک‏ ‏جلسه‏ ‏برای‏ ‏آموزش‏ ‏زبان‏ (‏قواعد‏ ‏صرف‏ ‏و‏ ‏نحو‏) ‏و‏ ‏یک‏ ‏جلسه‏ ‏برای‏ ‏قرائت‏ ‏متون‏ ‏و‏ ‏ترجمه‏ ‏در‏ ‏نظر‏ ‏گرفته‏ ‏شود‏.
‏3. ‏در‏ ‏جلسه‏ ‏قرائت‏ ‏متون،‏ ‏معلم‏ ‏به‏ ‏دانش‏ ‏آموزان‏ ‏املاء‏ ‏بگوید‏ ‏تا‏ ‏عامل‏ ‏شنیداری‏ ‏و‏ ‏نوشتاری،‏ ‏فراگیری‏ ‏را‏ ‏آسان‏ ‏گرداند‏.
‏4. ‏در‏ ‏سال‌های‏ ‏دوره‏ ‏راهنمایی‏ ‏متون‏ ‏به‏ ‏صورت‏ ‏جمعی‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏راهنمایی‏ ‏و‏ ‏نظارت‏ ‏معلم‏ ‏خوانده‏ ‏شود‏ ‏تا‏ ‏از‏ ‏غلط‏ ‏خواندن‏ ‏متعلمان‏ ‏جلوگیری‏ ‏گردد‏.
‏5. ‏در‏ ‏دوره‌های‏ ‏دبیرستان،‏ ‏از‏ ‏ابیات‏ ‏شعر‏ ‏عربی‏ ‏و‏ ‏کلام‏ ‏آهنگین‏ ‏در‏ ‏نثرعربی‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏آثار‏ ‏شاعران‏ ‏برجسته‏ ‏فارسی‏ ‏مانند‏ ‏حافظ‏ ‏و‏ ‏مولانا‏ ‏و‏ ‏سعدی‏ ‏و‏ … ‏وجود‏ ‏دارد،‏ ‏به‏ ‏همراه‏ ‏وزن‏ ‏عروضی‏ ‏آن‏ ‏به‏ ‏ویژه‏ ‏در‏ ‏بحور‏ ‏روان‏ ‏و‏ ‏سهل‏ (‏هزج،‏ ‏رجز،‏ ‏رمل،‏ ‏متقارب،‏ ‏متدارک‏) ‏که‏ ‏از‏ ‏نوع‏ ‏بحور‏ ‏غنائی‏ ‏به‏ ‏شمار‏ ‏می‌آیند،‏ ‏برای‏ ‏دانش‌آموزان‏ ‏آورده‏ ‏شود‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏صورت‏ ‏دسته‏ ‏جمعی‏ ‏قرائت‏ ‏گردد‏. ‏زیرا‏ ‏غالب‏ ‏این‏ ‏بحور‏ ‏در‏ ‏اندیشه‏ ‏و‏ ‏ذهن‏ ‏جوانان‏ ‏و‏ ‏نوجوانان‏ ‏اثر‏ ‏گذارده‏ ‏و‏ ‏پایدار‏ ‏مانده‏ ‏و‏ ‏نتیجه‏ ‏فراگیری‏ ‏را‏ ‏استوارتر‏ ‏می‌گرداند‏.
‏6. ‏در‏ ‏دوره‏ ‏پیش‏ ‏دانشگاهی،‏ ‏بخشی‏ ‏از‏ ‏ساعات‏ ‏آموزشی‏ ‏به‏ ‏متن‏ ‏خوانی‏ ‏از‏ ‏کتاب‌های‏ ‏قرآن‏ ‏کریم‏ ‏و‏ ‏نهج‏ ‏البلاغه‏ ‏و‏ ‏مفاتیح‏ ‏الجنان‏ ‏و‏ ‏صحیفه‏ ‏سجادیه‏ ‏و‏ ‏برخی‏ ‏کتب‏ ‏قصه‏ ‏که‏ ‏اِعراب‌گذاری‏ ‏شده،‏ ‏اختصاص‏ ‏یابد‏. ‏زیرا‏ ‏علاوه‏ ‏بر‏ ‏وجود‏ ‏علائمِ‏ ‏حرکتی‏ ‏در‏ ‏همه‏ ‏کلمات
4
‏ ‏این‏ ‏کتاب‌ها،‏ ‏که‏ ‏موجب‏ ‏سهولت‏ ‏قرائت‏ ‏می‌شود،‏ ‏در‏ ‏اغلب‏ ‏آنها‏ ‏معنای‏ ‏فارسی‏ ‏الفاظ‏ ‏و‏ ‏جملات‏ ‏آمده‏ ‏که‏ ‏همین‏ ‏امر‏ ‏یادگیری‏ ‏معنای‏ ‏واژه‌ها‏ ‏را‏ ‏نیز‏ ‏آسان‌تر‏ ‏می‏ ‏کند‏. ‏ضمن‏ ‏آنکه‏ ‏کتب‏ ‏مذکور‏ ‏از‏ ‏جهت‏ ‏فنون‏ ‏ادبی‏ ‏و‏ ‏علوم‏ ‏مربوط‏ ‏به‏ ‏زبان‏ ‏عربی‏ ‏از‏ ‏امّهات‏ ‏کتب‏ ‏ادبیّات‏ ‏زبان‏ ‏عربی‏ ‏به‏ ‏شمار‏ ‏می‌آید‏. ‏زیرا‏ ‏دانشمندان‏ ‏این‏ ‏علوم‏ ‏برای‏ ‏تبین‏ ‏مفاهیم‏ ‏علمی‏ ‏خود‏ ‏غالباً‏ ‏از‏ ‏همین‏ ‏کتاب‌ها‏ ‏شاهد‏ ‏و‏ ‏مثال‏ ‏ذکر‏ ‏کرده‌اند‏.
‏7. ‏در‏ ‏مرحله‏ ‏دانشگاهی،‏ ‏نخست‏ ‏باید‏ ‏دانشجو‏ ‏را‏ ‏با‏ ‏بیانِ‏ ‏کاربردِ‏ ‏هر‏ ‏یک‏ ‏از‏ ‏دروس‏ ‏و‏ ‏آگاهی‏ ‏دادن‏ ‏او‏ ‏نسبت‏ ‏به‏ ‏هر‏ ‏دانش‏ ‏عربی،‏ ‏به‏ ‏فراگیری‏ ‏زبان‏ ‏عربی‏ ‏علاقه‌مند‏ ‏کرد؛‏ ‏زیرا‏ ‏به‏ ‏فرموده‏ ‏امام‏ ‏علی‏ (‏ع‏): «‏النّاسُ‏ ‏اَعداءُ‏ ‏ما‏ ‏جَهِلُوا‏= ‏مردم‏ ‏دشمن‏ ‏آن‌اند‏ ‏که‏ ‏نمی‌دانند‏»‏ (‏نهج‌البلاغه،‏ ‏فصا‏ 438 ‏و‏ 172) ‏یعنی‏ ‏دچار‏ ‏انزجار‏ ‏و‏ ‏تنفّر‏ ‏هستند‏.
‏8 . ‏در‏ ‏تدوین‏ ‏دروس‏ ‏و‏ ‏آموزش‏ ‏زبان‏ ‏به‏ ‏طور‏ ‏کلی‏ ‏از‏ ‏کتاب‌هایی‏ ‏که‏ ‏اکثر‏ ‏دانشمندان‏ ‏زبانِ‏ ‏کشورهای‏ ‏عربی‏ ‏برای‏ ‏آموزش‏ ‏غیر‏ ‏عرب‌ها‏ ‏تدوین‏ ‏کرده‌اند‏ ‏و‏ ‏مرسوم‏ ‏به‏ «‏تَعلیمُ‏ ‏اللَّغه‏ ‏العَرَبِیَّه‏ ‏لِغَیرِالنّاطِقِینَ‏ ‏بِها‏»‏ ‏است،‏ ‏بهره‏ ‏برده‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏شیوه‌های‏ ‏آنان‏ ‏استفاده‏ ‏گردد؛‏ ‏زیرا‏ ‏ایشان‏ ‏بهتر‏ ‏از‏ ‏هر‏ ‏قومی‏ ‏آگاه‌اند‏ ‏که‏ ‏نقاط‏ ‏ضعف‏ ‏و‏ ‏قوت‏ ‏زبان‌شان‏ ‏در‏ ‏فراگیری‏ ‏چیست‏.
‏9 . ‏از‏ ‏مسائل‏ ‏قابل‏ ‏اهتمام‏ ‏در‏ ‏امر‏ ‏آموزش‏ ‏هر‏ ‏زبان،‏ ‏تعلیم‏ ‏آن‏ ‏به‏ ‏همان‏ ‏زبان‏ ‏است‏. ‏لذا‏ ‏چنانچه‏ ‏معلمان‏ ‏دلسوز‏ ‏و‏ ‏توانمند‏ ‏در‏ ‏هنگام‏ ‏آموزش،‏ ‏برخی‏ ‏مسائل‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏زبان‏ ‏عربی‏ ‏تبیین‏ ‏کنند،‏ ‏فراگیران‏ ‏نیز‏ ‏از‏ ‏انتقال‏ ‏واژگان‏ ‏و‏ ‏ترکیبات‏ ‏عربی‏ ‏به‏ ‏گوش‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏نتیجه‏ ‏به‏ ‏اندیشه‏ ‏شان‏ ‏ممارست‏ ‏بیشتری‏ ‏کرده‏ ‏و‏ ‏سریع‌تر‏ ‏فرا‏ ‏خواهند‏ ‏گرفت‏.
‏لذا‏ ‏لازم‏ ‏است‏ ‏معلمانی‏ ‏را‏ ‏پرورش‏ ‏داد‏ ‏تا‏ ‏علاقه‌مند‏ ‏و‏ ‏آگاه‏ ‏بوده‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏امر‏ ‏آموزش‏ ‏زبان‏ ‏عربی‏ ‏کارآمد‏ ‏باشند‏. ‏پیشنهادهای‏ ‏عرضه‏ ‏شده،‏ ‏تجربیاتی‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏نگارنده‏ ‏با‏ ‏توجه‏ ‏به‏ ‏وضعیت‏ ‏و‏ ‏ظروف‏ ‏مقتضی‏ ‏در‏ ‏هر‏ ‏مرحله‏ ‏و‏ ‏هم‏ ‏اکنون‏ ‏در‏ ‏مرحله‏ ‏دانشگاهی‏ ‏آنها‏ ‏را‏ ‏اجرا‏ ‏نموده‏ ‏و‏ ‏تا‏ ‏حدی‏ ‏که‏ ‏موقعیت‏ ‏اجازه‏ ‏بهره‌وری‏ ‏را‏ ‏داده‏ ‏است،‏ ‏نتیجه‏ ‏ی‏ ‏قابل‏ ‏ملاحظه‌ای‏ ‏گرفته‏ ‏است‏.