تحقیق تلخیص کتاب حدیث پیمانه 100 ص ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 81 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

2
‏انقلاب اسلامی (و ریشه های آن)
‏بسمه تعالی
‏ضروری و تکوینی
‏تعریف انقلاب نهاد آرمان ها و اهداف
‏انقلاب اجتماعی آن دگرگونی است که همراه با تغییر نظام اجتماعی، در سطح نهادها و آرمانهای مترتب بر آن باشد. هر اجتماع متشکل از افرادی است که با رفتارهای نظام یافتة خود در جهت دست یابی به آرمانهای مورد نظر، نهادهای مختلفی را شکل می دهند. بدیهی است که بین این نهادها با آن آرمانها و هدفها پیوندی تکوینی و ضروری برقرار است، چندان که دگرگونی در آرمانها، تغییر در نظام و نهادهای خاص نظام را به همراه دارد و تغییر در نظام نیز می تواند مانع دست یابی به آرمانهای مورد نظر گردد. زمانی که یک نظام اجتماعی به وسیلة نیروهای اجتماعی که در چهارچوب آرمانهای آن نظام تلاش می کنند، ایجاد شود مراحل رشد و توسعه خود را یکی پس از دیگری طی می کند و با یک سلسله تحولات سیاسی و اجتماعی منظم، فرهنگ و تمدن مورد نظر خود را، بارور می سازند.
‏در متن یک نظام اجتماعی و در طول حیات آن تغییرات جمعیتی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی بسیاری اتفاق می افتد و هر یک از این تغییرات سلسله ای از تحولات بعدی را ‏به دنبال دارد. افراد و اعضای هر نظام در طی نسل های متوالی دگرگون می شوند و کودتاهای سیاسی هیئت حاکمه را تغییر می دهد، جنگهای داخلی و خارجی توان و نیروی نظامی را کاهش و یا افزایش می دهد تغییرات جغرافیایی، امکانات و شرایط رشد جامعه، یا سقوط آن را متحول می سازد، اصلاحات اجتماعی بر سلامت و نشاط جامعه می افزاید حوادث طبیعی نظیر قحطی و خشک سالی مشکلات جدی برای نظام به وجود می آورد، رفاه و توانمندی شرایط اجتماعی نوینی را می آفریند و جامعه را در مسیر آسیب های نوینی قرار می دهد و … اما همة این دگرگونیها، تا زمانی که به تغییر سیستم اجتماعی منجر شود، در چهارچوب جامعة موجود قابل تحلیل است.
2
‏رفتن یک نظام اجتماعی و آدن نظام اجتماعی دیگر ‏ انقلاب اجتماعی
‏نابودی و مرگ یک نظام اجتماعی، زمانی که با جایگزینی نظام نوین همراه شود، همان حادثة منحصر به فردی است که ‏«‏انقلاب اجتماعی‏»‏ نامیده می شود.
‏عنصر مقوم انقلاب اجتماعی، تغییر نظام ‏–‏ نه تغییر در نظام- است و این معنا مستلزم نابودی و تغییر افراد و عناصر نظام پیشین نیست، بلکه با مرگ نظام ممکن است عناصر و حتی اعضای نظام پیشین نظیر بسیاری از سازمان های اجتماعی در چهارچوب نظام اجتماعی جدید فعالیت حیاتی نوینی را که عهده دار تحقق آرمان های اجتماعی جدید است، سازمان ببخشند.
‏هر نظام و ساخت اجتماعی به تناسب آرمان های خود از برخی از سازمان های اصلی برخوردار است که آنان را به دلیل نقش بنیادینی که در آن نظام دارا هستند، نهادهای خاص آن نظام می نامیم. هر نظام اجتماعی به تناسب آرمانهای خود سازمانهای دارد که نقش بنیادین دارد ‏ نهادهای خاص
‏دامنة تغییراتی که در چهارچوب نظام ‏انجام می شود، گاه با تغییر همة اعضا و اجزای نظام همراه است، مانند تبدلاتی که در سلولهای بدن انسان در سالهای عمر انجام می شود. تغییری را که یک نظام آن را تحمل نمی کند، تغییر غرض و آرمان واحدی است که در متن کثرت های متغیر و سیال نظام حضور دارد.
‏نگاه دینی، طبیعت بخش پستی از حقیقت ‏–‏ حضور غیب‏ در تمام امور زندگی
‏معرفت نیرو مذهبی ‏ نگاه ؟ و ماورای طبیعت است.
‏غیر دینی؛ طبیعت عین حقیقت است.
‏تفاوت
3
‏بخش اول: دو نیروی مذهبی و استبداد
‏1-1) هویت نیروی مذهبی
‏نیروی مذهبی در نتیجة انسجام افراد مذهبی که دارای جهان بینی و معرفت مشترک مذهبی هستند پدید می آید. این معرفت که باعث انسجام نیروی مذهبی است از نگاه خاص این نیرو به طبیعت و ماورای طبیعت حاصل می آید. تفاوت نگاه دینی و غیر دینی در این است که در نگاه دینی طبیعت همة حقیقت نیست بلکه بخش نازلی از آن است ولی در نگاه غیر دینی تمام حقیقت، طبیعت موجود می باشد که در معرض ادارک حسی است. در نگاه دینی فرد ‏«‏غیب‏»‏ را در تمام امور زندگی فردی و اجتماعی می بیند و لحاظ می کند و امور حسی و مادی را بخش پستی از حقیقت کلی در نظر می گیرد.‏
‏توجیه زندگی دینی ‏ شناخت عالم غیب و باطن هستنی ‏ وحی
‏توجیه و بیان زندگی دینی تنها از طریق شناخت عالم غیب و باطن هستی میسر است و این شناخت عالم غیب از طریق ‏«‏وحی‏»‏ که باعث شهود غیبی است امکان پذیر است، نه از طریق حسّ و عقل، که حس مربوط به امور ظاهر است نه باطن آن و عقل فاهم کلّیات عالم چون درک حقیقت وجودی انسان و جهان و … نه پی برنده به خصوصیات و جزئیات امور کلی.
‏افراد نسبت به حرکت در طریق وحی و برگشتن از این راه به سه دسته تقسیم می شوند:
‏اول: انبیاء و اولیا که صاحب شناخت شهودی نسبت به عالم حقیقت هستند، شاهدان غیب.
‏دوم: مؤمنان به غیب از شهود بی بهره اند ولی به واقعیت آن یقین دارند از طریق عقل.
‏سوم: منکران غیب یا غافلان از آن که به شناخت حسی هستند اکتفا کرده اند و در دین کافران و گمراهانند.
4
‏پیامبران و اولیاء الهی برای هدایت و رهبری مؤمنان مجموعه قوانینی را با استناد و اتکا به شناخت شهودی و غیبی در قالب فرمانها و دستورها به مؤمنان امر می کنند که به این مجموعه قوانین ‏«‏سنّت‏»‏ می گویند. ‏مجموعه قوانینی که با استناد به شناخت شهودی و غیب در قالب فرمان و دستور از جانب پیامبران بر مومنین داده می شود.
‏این سنت چند ویژگی دارد:
‏اول: ‏ره آورد عروج انسانی الهی است که برای دیگران ارائه داده.
‏دوم: ‏فارغ از ‏شناختهای حسی و عقلی مخلوط با خواستهای طبیعی افراد است.
‏سوم: ‏استفاده از این سنت فقط برای ایمان آورندگان به غیب میسر است.
‏در جامعة دینی هر رفتاری که در وحی ریشه نداشته باشد و از سنت بی بهره باشد ‏«‏بدعت‏»‏ است.
‏قوانینی که توسط ‏«‏سانّ‏»‏ – ولی یا نبی به اعتبار اینکه سنت الهی را ارائه می دهد- به جامعه ابلاغ می شود دو نوع است‏»‏: 1- قوانین کلی، که تمام ابعاد فردی و اجتماعی انسان را شامل می شود مانند نماز و روزه و … که در جامعه به عهده قوة مقننه است..
‏2- قوانین جزئی، که ناظر به اشخاص یا موارد خاص است که انجام آن به عهدة قوه قضاییه و مجریه است.
‏2-1) هویت نیروی استبداد
‏هر فردی رأی خود را با صرف نظر از هدایت و شناخت الهی و دینی میزانی برای رفتار و عمل قرار دهد، مستبد است و نیروی استبداد افرادی هستند که اینگونه عمل می کنند و بر حسب کمیّت هیأت حاکمه به استبداد اقلیت ‏«‏دیکتاتوری‏»‏ و استبداد اکثریت ‏«‏دموکراسی‏»‏ تقسیم می شود.
‏وحدت و انسجام نیروی استبداد بر اساس معرفت شهودی و ایمان حقیقی نیست، بر اساس حس و گرایش عاطفی است. قبل از مشروطه