تحقیق تعريف و معناي مسئوليت كيفري ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 13 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏مقدمه:
‏از جمله مسائل مشكل و با اهميت حقوق جزا مسئوليت كيفري است، اين مسئله با توجه به اهميتي كه در سيستم قضايي‏ ‏( زيرا فعلي تا زماني كه شخص از جهت قانوني مسئوليت كيفري نداشته باشد به هيچ وجه نمي توان ‏حتي با وجود عناصر سه گانه و مجازات او را تعقيب نمود) و نقشي كه اين مسئله در تعين مجازات و ساير عكس العمل‏ ‏هاي اجتماعي ‏نسبت به مجرمين دارد دانشمندان علوم كيفري را متوجه نموده كه بايد مسئله مسئوليت كيفري از ديدگاههاي علمي و بر مبناي ساير علوم انساني مورد ارزيابي مجدد قرار گيرد.‏( ‏قسمت هاي ‏كتاب‏ ‏دوره حقوق جزاي عمومي كيفري، كتابخانة گنج دانش، جلد سوم، ‏صفحة 27 و 28، چاپ اول، دكتر مرتضي محسني مسئوليت طرح مسئله.‏)
‏وقتي فردي به ارتكاب فعل يا ترك فعلي مبادرت مي كند، ‏كه طبق قانون جرم شناخته شده است، اين اعمال يا با قصد مجرمانه صورت مي گيرد، و يا نحوه عمل قصد را مشخص مي سازد، يا با خطاي كيفري ممزوج مي گردد، ‏كه در اين مورد قانون بزهكار را از نظر جزايي مسئول مي شناسد و او را مستوجب مجازات يا حسب مورد اقدامات تأميني ‏مي داند‏ اين مسئله ظاهر ساده در عمل ‏با ‏مسائل ديگري ‏پيوند مي خورد كه در ادامه آنها را بررسي مي كنيم ( كتاب
‏زمينه حقوق جزاي عمومي، دكتر رضا نور بها، كتابخانه گنج و دانش، ‏و نشر داد آفرين چاپ 21، صفحه 187.)
‏تعريف و معناي مسئوليت كيفري بزهكار:
‏مسئوليت در لغت به معني مؤلف بودن به انجام دادن امري است و مسئول كسي است كه ‏تعهدي در قبال ديگري به عهده دارد كه اگر از اداي آن سر باز زند، از او بازخواست مي شود.(‏ قسمت هاي ‏كتاب‏. ح. ج. ع. جلد دوازدهم، دكتر محمد علي اردبيلي، نشر ميزان صفحه 74.)
‏در يك جمع بندي كلي مي توان مسئوليت كيفري يا جزايي را چنين تعريف كرد:
‏مسئوليت جزايي عبارت است از انتساب فعل يا ترك فعل مجرمان به شخص يا اشخاصي كه ‏با انجام بزه به قوانين جزايي خواه به عنوان مباشرين و خواه به عنوان شركاء و معاونين به عمد يا خطا تجاوز كرده اند و توان تحمل بار مجازات يا احتمالاً اقدامات تأميني و تربيتي را در قبال فعل يا ترك ‏فعل خود دارند.( كتابخانه گنچ و دانش، نشر داد آفرين، جلد 21،صفحه ‏187.)
‏ماهيت واقعي و علمي مسئوليت كيفري:‏ ‏
‏با پيدايش علوم اجتماعي و انساني تغيرات فراوان ديگري در مفهوم مسئوليت بوجود آمد، دانشمندان علوم كيفري نظريات كاملاً جديدي در ‏مورد مسئوليت ابراز داشتند، از نظر آنان هدف از مسئوليت كيفري فقط تحميل مجازات
‏به مرتكب نيست، آنان معتقد بودند كه مسئوليت كيفري بايد پايه و اساس اصلاح و باز سازي مجرم براي زندگي آينده باشد.‏( قسمت هاي كتاب، ح. ج. ع. ، مسئوليت كيفري، جلد دوم، دكتر مرتضي محسني.)
‏در تكاپو هاي علمي اكثريت قريب به اتفاق روانشناسان و روانكاران و قضات دريافتند كه در ‏ضمير باطن هر شخص حتي آنهايي كه از نظر قوانين كيفري غير مسئولند مقدار زيادي احساس مسئولي‏ت وجود دارد و حتي بطوريكه (ادوار‏ دو‏گرف) جرم شناس معاصر بلژيكي بيان داشته: اين احساس دروني مسئوليت از نظر شخص مجرم موجب اثبات ( وجود) شخصيت و آزادي او هست (ادوارد دوگرف‏) اضافه مي نمايد، كه اين احساس مسئوليت در نزد افراد عادي و ناقص العقل و ديوانه نيز به نحوي از انحناء تظاهري مي نمايد( ‏قسمت هايي از صفحه 27 و 28) مسئوليت همواره ‏با التزام همراه است، در قلمرو حقوق كيفري محتواي اين التزام تقبل آثار و عواقب افعال مجرمانه است، يعني تحمال مجازاتي ‏كه سزاي افعال سرزنش آميز بزهكار به شمار مي آيد‏، ليكن به صرف ارتكاب جرم نمي توان بار مسئوليت را يكباره بر دوش مقصر گذاشت، سپس از او حساب خواست توانايي پذيرفتن ‏بار تقصير را در اصطلاح حقوق دانان قابليت انتساب مي نامند، و آن را به برخورداري فاعل از قدرت ادراك
‏و اختيار تعريف كرده اند، بنا بر اين اگر مجرم ‏مدرك يا مختار نباشد، مسئول اعمال خود نيست، يعني در مقابل امر و نهي قانون گذار تكليفي ندارد، زيرا خطاب ‏يا امر و نهي قانون گذار متوجه كساني است كه دستورهاي او را مي فهمند و قدرت بر اجابت آن را دارند‏ بدين ترتيب مسئوليت كيفري در نظام كنوني با فرض مختار بودن انسان معني يابد.‏( ك. ح. ج. ع. جلد 2، دكتر محمد علي اردبيلي نشر ميزان قسمت ها از صفحه 74)
‏عناصر تشكيل دهنده مسئوليت كيفري:‏
‏هر انسان ‏قبل از ارتكاب جرم مقداري تفكر نموده و بخاطر هدف خاصي مرتكب جرم مي گردد، ‏بنا بر اين انگيزه و هدف در تحقيق جرم نقش مؤثري دارد، همين انگيزه است كه موجب پيدايش اراده مجرمانه و با نتيجه ارتكاب عمل مي شود، ‏لذا همانطور كه انگيزه نشان دهنده شخصيت است به همان ترتيب عمل ارتكابي كه در نتيجه اين انگيزه بوجود آمده نيز نشان دهنده شخصيت است، به عبارت ديگر انگيزه و عمل ارتكابي ‏دو پايه هاي تشكيل دهنده شخصيت كيفري مي باشند و با نتيجه جدايي اين دو امر از يكديگر ‏صحيح نبوده و به امور علمي