تحقیق امام و نگرش سياسي به عاشورا 27 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 28 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏امام خمينى و احياى نگرش سياسى به عاشورا
‏و تشكل بخشى به شيعه
‏امام‏خمينى كه فرهنگ عاشورا را گنجينه عظيم سياسى دينى و پشتوانه فرهنگ غنى و انسان ساز‏ ‏اسلام مى‏دانست با بهره‏گيرى از آموزه‏هاى عاشورايى، حماسه حسينى را اساس قيام و مبارزه خويش‏ ‏قرار داده به احياى دين پرداخت.
‏نويسنده در اين مقاله با نگاه به نهضت امام‏خمينى از دريچه الهام‏گيرى از نهضت حسينى، احياى‏ ‏روح سياسى نهضت عاشورايى توسط حضرت امام را تحليل كرده است و گامهاى عملى ايشان در اين‏ ‏راستا را بر مى‏شمارد. وى تربيت شاگردان، طرح تئورى حكومت اسلامى و ولايت فقيه، بهره‏بردارى‏ ‏صحيح از مناسبت‏هاى اسلامى در جهت هدايت و به كارگيرى مردم و الگودهى منطبق بر آموزه‏هاى‏ ‏قيام حسينى را به عنوان اقدامات عملى حضرت امام در تشكّل بخشى شيعه، مورد بررسى قرار مى‏دهد.
‏وى در همين بستر تشكيل نظام جمهورى اسلامى را برخاسته از متن مكتب حسينى و استمرار آن‏ ‏را آمادگى براى ظهور ولىّ مطلق الهى قلمداد مى‏كند.
‏3
‏رمز و راز جاودانگى حادثه عظيم و حماسى عاشورا در گستره تاريخ بشريت، الهى بودن
اين رويداد مهم تاريخى است هر چند در تاريخ پس از عاشورا با نگرش‏هاى متفاوت و از
جنبه‏هاى گوناگون درباره ابعاد و عظمت اين حماسه بزرگ سخن گفته شده است كه هر
‏كدام‏ ‏به نوعى داراى نكات بديع است؛ اكنون نيز با هر رويكردى به نهضت عاشوراى حسينى،‏ ‏مشاهده مى‏گردد كه نكات ناگفته بسيارى وجود دارد كه به تحقيق گسترده نياز دارد تا جوانب‏ ‏مختلف اين واقعه شناسانده شود. سؤالاتى كه از عنوان اين مقاله به ذهن متبادر مى‏شود و اين‏ ‏مقاله در صدد روشن ساختن و پاسخ‏گويى به آن‏هاست عبارتند از:
‏1. نگرش سياسى امام به عاشورا چيست و چگونه آن را احيا كرد؟
‏2. امام با بهره‏گيرى از اين نگرش سياسى به چه شيوه‏اى به شيعه تشكل بخشيد؟
‏3. تشكل‏بخشى شيعه به چه شكلى تبلور يافت؟
‏د‏ر طول تاريخ شيعه و پس از غيبت كبرى، بسيارى از عالمان دينى و متعهد، با قيام و‏ ‏مبارزه احياى دين اسلام را وجهه همت خويش قرار دادند كه موفق‏ترين و‏ ‏شگفت‏انگيزترين آن‏ها، انقلاب اسلامى ايران به رهبرى امام‏خمينى است. امام با شناخت‏ ‏دقيق از سياست‏هاى استكبار جهانى در تحميل و حمايت رژيم پهلوى در ايران و
‏3
‏ ‏مشابهت‏هاى فراوان اين رژيم باحاكمان اموى با الهام از فرهنگ احياگر عاشورا و بهره‏گيرى‏ ‏از دو عنصر تحرك‏آفرين دينى، يعنى «امر به معروف و نهى از منكر» و «تكليف الهى» كه‏ ‏شالوده و اساس شكل‏گيرى حماسه عاشوراى حسينى را پايه‏ريزى كردند؛ رژيم دو هزار و‏ ‏پانصد ساله شاهنشاهى را فرو ريخت و مكتب انسان‏ساز اسلام را حيات مجدّد بخشيد و‏ ‏غبار تحريف و بدعت را از چهره دين زدود. از مهم‏ترين دلايل موفقيت امام در پيروزى‏ ‏انقلاب و تشكيل
‏حكومت جمهورى اسلامى احياى نگرش سياسى ايشان به آموزه‏هاى‏ ‏دينى و آميختگى دين با سياست بود.
‏درباره سياست و تعريف آن، ديدگاه‏هاى متفاوتى ارائه شده است؛ برخى از متفكران‏ ‏مغرب زمين سياست را معادل با «علم قدرت»، «علم به زير سلطه درآوردن»، يا «علم به‏ ‏اطاعت وا داشتن» مى‏دانند. هارولد.ژ.لاسكى موضوع سياست را بررسى نهادهاى رسمى‏ ‏كشور و دولت مى‏داند. مك آيور، سياست را به معنى حكومت مى‏داند، موريس دو ورژه،‏ ‏استاد علم سياست دانشگاه پاريس در اين باره مى‏گويد: سياست وسيله‏اى است براى تأمين‏ ‏نوعى نظم اجتماعى.‏[1]
‏متفكران و انديشمندان اسلامى هم تعريف‏هاى مختلفى در مفهوم سياست بيان‏نموده‏اند:
‏5
‏فارابى، رابطه فرماندهى و فرمان‏برى و خدمات حكومت را سياست مى‏داند. غزالى،‏ ‏سياست را به معناى اصلاح جامعه و مردم براى نجات دنيا و آخرت آنان بيان مى‏كند.‏[2]‏
‏ابن خلدون، جامعه شناس معروف اسلامى، سياست را معادل با قدرتِ حكومت‏ ‏مى‏داند.‏[3]‏
‏امام‏خمينى در تعريف سياست مى‏فرمايد:
‏«سياست اين است كه جامعه را هدايت كند و راه ببرد، تمام مصالح جامعه را در نظر بگيرد و‏ ‏تمام ابعاد انسان و جامعه را در نظر بگيرد و اين‏ها را هدايت كند به طرف آن چيزى كه‏ ‏صلاحشان هست، صلاح ملت است و صلاح افراد است.»‏[4]
‏و در ادامه مطلب، مجريان صالح و شايسته اين «سياست» را معرفى مى‏نمايد:
‏«اين مختص به انبياست، ديگران اين سياست را نمى‏توانند اداره كنند، اين مختص به انبيا و‏ ‏اولياست و به تبع آن‏ها به علماى بيدار اسلام.»‏[5]
‏مطلب ديگر پيوند دين و سياست است كه يكى از مباحث مهم در حوزه انديشه سياسى‏ ‏اجتماعى امروز به شمار مى‏رود. برخى با انكار هرگونه پيوند ميان اين دو مقوله، تداخل يكى‏ ‏از آن‏ها را در امور ديگرى موجب ناكارآمدى طرف مقابل مى‏دانند و به جدايى كامل و پرهيز‏ ‏از تداخل آن‏ها براى حفظ حرمت هر يك توصيه مى‏نمايند. انديشه سكولار مروّج چنين