تحقیق اصلاح ژنتيكي نخود 57 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 66 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏مقدمه
‏متخصصين اصلاح نباتات از اطلاعات سيتولوژيكي در مجموعه كروموزومي، كروموزم‏‌‏هاي خاص يا قطعات كروموزومي و رفع مشكلات خاصي استفاده مي‏‌‏كنند. اطلاعات مورد نياز معمولاً از طريق بررسي‏‌‏ هيبريدهاي بين گونه‏‌‏اي، سطوح مختلف پلوئيدي و تغييرات ساختماني در كروموزوم‏‌‏ها حاصل مي‏‌‏شود. در نتيجه برنامه‏‌‏هاي تحقيقاتي، اطلاعات سيتولوژيكي زيادي در نخود موجود است كه مي‏‌‏تواند توسط اصلاح‏‌‏كنندگان مورد استفاده قرار گيرد.
‏ژنتيك نخود
‏نخود مشابه با جنس‏‌‏هاي Pisum, Lens‏ ‏داراي تنوع ژنتيكي فرواني در صفات كمي و كيفي مي‏‌‏باشد. برخي از موارد تنوع ژنتيكي نخود توسط ‏آيار و سوبرامانيام (1936) در گزارشي كه درباره قابليت توارث رنگ گل داده‏‌‏اند، منعكس شده است.
‏از آن به بعد ‏بررسي‏‌‏ها بر روي تنوع در تيپ رشدي گياه، شكل و رنگ گل، وضعيت غلاف‏‌‏دهي، رنگ پوسته بذر، مقاومت به بيماري و بسياري از صفات كمي ديگر متمركز شده است. اخيراً سينگ و همكاران (1984)، ‏ليست كارهاي تحقيقاتي انجاد شده در مورد ژنتيك و اصلاح نخود را منتشر كرده‏‌‏اند كه مرجع باارزشي در اين زمينه به شمار مي‏‌‏رود.
‏تنوع وسيع موجود در ‏‍Cicer‏ زمينه مناسبي براي عمليات اصلاحي بوده و اهميت زيادي در بهبود آن دارد، با چنين تنوع گسترده‏‌‏اي مي‏‌‏توان ژنوتيپ‏‌‏هايي با عملكرد بالا و كيفيتي كه قابل قبول توليدكنندگان و‏ مصرف‏‌‏كنندگان باشد، ايجاد كرد.
‏نخود از نظر خصوصياتي مانند انداره، شكل و رنگ بذر به دو گروه عمده تقسيم مي‏‌‏شوند (واندرميزن، 1972، سوبرو، 1975؛ ‏اوكلند و واندرميزن، 1980) ‏تيپ‏‌‏هايي كه بذور گرد و درشت توليد مي‏‌‏كنند، معمولاً به رنگ سفيد يا كرم كمرنگ ديده مي‏‌‏شوند و به عنوان تيپ‏‌‏هاي كابلي معروف هستند.
‏در اين تيپ، گل‏‌‏ها پيگمان رنگي ندارند. تيپ‏‌‏هايي كه بذور كوچك دارند، ظاهري گوشه‏‌‏دار با لبه‏‌‏هاي تيز داشته و مقادير متفاوتي پيگمان رنگي دارند و به عنوان تيپ‏‌‏هاي دسي شناخته مي‏‌‏شوند. در اين تيپ، گل‏‌‏ها، ساقه‏‌‏ها و برخي اوقات برگ‏‌‏هاي داراي پيگمان‏‌‏هايي رنگي هستند.
‏علي‏‌‏رغم اين كه دو گروه براي قرن‏‌‏ها از هم متمايزند، هيچ ممانعتي در جهت تلاقي بين آنها وجود ندارد. (اوكلند و واندرميزن، 1980). تيپ دسي عمدتاً در شبه قاره هند و غرب آفريقا كشت مي‏‌‏شوند و تيپ كابلي بيشتر در نواحي مديترانه‏‌‏اي و آمريكاي مركزي و جنوبي كشت مي‏‌‏شوند.
‏تلاقي بين دو گروه ممكن است ‏باعث تنوع ژنتيكي براي بهبود نخود شده و همچنين منجر به ظهور صفات ژنتيكي گردد. ظهور اين صفات مي‏‌‏تواند در مطالعه سيستم ژن در جنس Cicer‏ مفيد واقع شود.
‏نخود گياهي ‏ديپلوئيد با 2n=16‏ كروموزوم و خودگشن است. با اين وجود كه هنوز نقشه لينكاژ در نخود تهيه نشده است، لينكاژ بين بعضي ژن‏‌‏ها گزارش شده است.
‏در ارتباط با ژنتيك نخود و به ويژه تشخيص مارك‏‌‏هاي ‏ژنتيكي جديد و مفيد، تهيه كاريوتيپ استاندارد و نقشه‏‌‏هاي دقيق لينكاژ در كروموزوم‏‌‏هاي نخود لازم است كه ‏تحقيقات گسترده‏‌‏اي انجام شود. ماركرهاي مورفولوژيكي ‏و بيوشيميايي مي‏‌‏توانند در تعيين مكان و ارزيابي نقشه لينكاژ نخود و تشخيص لينكاژهاي جديد استفاده شود. انتظار مي‏‌‏رود كه برخي تشابهات‏ بين جنس Cicer‏ و دو جنس خويشاوند Pisum, Lens‏ وجود داشته باشد كه پس از تهيه ‏نقشه و گروه‏‌‏هاي لينكار مشخص خواهد شد.
‏از بين بيش از 300 ژن شناخته شده در جنس Pisum‏، بيشتر از 200 عدد آنها در هفت گروه لينكاژ قرار گرفته‏‌‏اند كه ظاهراً مطابق با همان هفت جفت كروموزوم ‏موجود در اين جنس است. بر اساس قانون سري‏‌‏هاي هومولوگ و اويلوف كه اخيراً توسط گوستافسون و لوندكويست (1981) به قانون تنوع موازي تغير داده شده است،
‏ژن‏‌‏هاي زيادي با اثرات مشابه در جنس‏‌‏هاي خويشاوند نزديك وجود دارد، بنابراين انتظار مي‏‌‏رود كه ژن‏‌‏هاي مشترك زيادي بين جنس Cicer‏ ‏و جنس‏‌‏هايي مانند Lens, Pisum‏ ‏وجود داشته باشد، همچنين وجود گروه‏‌‏هاي ‏لينكاژ مشترك نيز امكان‏‌‏پذير است.
‏اهداف اصلاحي نخود
‏مهمترين هدف در ‏اصلاح نخود، افزايش عملكرد مي‏‌‏باشد كه مي‏‌‏توان با درنظر گرفتن ‏اهداف كوتاه‏‌‏م‏دت ‏و دراز‏مدت زير به تدريج به آن دست يافت:
‏اهداف كوتاه مدت‏:
‏تلفيقي از مقاومت به: بيماري‏‌‏ها (برق‏‌‏زدگي، پژمردگي و پوسيدگي ريشه)، آفات (غلاف‏‌‏خوار و مينوز برگ) و نماتدها (نماتد كبست، گال ريشه و زخم ريشه) به منظور ثبات توليد.
‏معرفي نخود به مناطق جديد با ايجاد ارقام مناسب براي كشت زمستانه در نواحي مديترانه‏‌‏اي (مناطق پست و متوسط) ‏و براي كشت دوم در نواحي فارياب شبه قاره هند
‏تلفيقي از تحمل به تنش‏‌‏هاي محيطي مانند سرما، گرما، خشكي و شوري، به طوري كه بتواند آن را در اراضي حاشيه‏‌‏اي كشت كرد.
‏ايجاد ارقامي با بيوماس بالا، به طور مثال: ارقام پابلند، عمودي و فشرده با اشخص برداشت زياد.
‏انجام تلاقي‏‌‏هايي بين ارقام دسي و كابلي، به منظور انتقال ژن‏‌‏هاي مطلوب ‏از تيپ دسي به تيپ كابلي، مانند افزايش تعداد غلاف در گياه، تحمل به گرما، خشكي، پژمردگي و پوسيدگي ريشه و همينطور انتقال ژن‏‌‏هاي مطلوب تيپ كابلي به تيپ دسي، مانند: ‏دشتي دانه، پابلندي، عملكرد بيولوژيكي بالا و مقاومت به برق‏‌‏زدگي.
‏اهداف درازمدت
‏ايجاد ارقام مدرني كه به كود و آبياري واكنش نشان دهند.
‏تشخيص فرم‏‌‏هاي نر عقيم ‏پايدار كه بتوان آنها را در روش‏‌‏هاي انتخاب دوره‏‌‏اي و ساير روش‏‌‏هاي اصلاحي استفاده كرد.